RUMUNIA w czterech porach roku.

bernidi napisał(a):Specyficznie oznakowane co widać będzie na fotkach...

Jak zawsze na wspólnych wypasach.

Pozdrawiam,
Wojtek

wajheczka napisał(a):Z drugiej strony to też planuje w jeden dzień zrobić tą trasę tylko nie wiem jak się będzie zapatrywać ta osoba co z nią pojadę. Pogoda widzę ze na razie to --poezja--

Pogoda sprzyja wyjątkowo, taka rekompensata za Retezat...
Tę trasę można przejść w ciągu kilkunastu godzin i jeśli ktoś preferuje taki wariant to można i bez noclegu.
To kwestia kondycji oraz założonego charakteru wycieczki.

Franz napisał(a):

bernidi napisał(a):Specyficznie oznakowane co widać będzie na fotkach...

Jak zawsze na wspólnych wypasach.

Pasterze mają owieczki znaczone i pieski oswojone...


Tym razem pieski mają widać dyspensę bo bez szykan z ich strony przechodzimy przez pasące się stado owiec:



Kolejna przełączka:



Widać już ludzi na szczycie na "dachu Rumunii":



Południowa dolina potoku Orzaneaua:



Po północnej stronie widoczny ślad lodowca w dolinie Ucisoara:



Jeszcze mały trawersik pod szczytem Ucisoara 2418 m.



Kierujemy się na widoczną już dobrze przełęcz Saua Orzanelei:



Chwila odpoczynku przed ostatnim podejściem na grań szczytów Vistea Mare i Moldoveanu:



Za nami zostaje Vistea Mare 2527 m. i uskok między sąsiednimi szczytami:



Poniżej gór historyczna kraina - Transylwania.



Jest i on:



Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim

Gratulacje! Tym bardziej, że z ciężkimi worami.

bernidi napisał(a):

wajheczka napisał(a):Pasterze mają owieczki znaczone i pieski oswojone...

Ja miałem pewne trudności, żeby się wysforować na czoło stada...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Gratulacje! Tym bardziej, że z ciężkimi worami.

Dzięki...

Franz napisał(a):Ja miałem pewne trudności, żeby się wysforować na czoło stada...

Mogłeś się przez chwilę poczuć jak... Janosik.
Opiszę kiedyś moje większe trudności jako przewodnika mego małego stadka w konfrontacji z przywódcą sfory okrążających nas w ataku bardzo agresywnych pasterskich psów w rejonie jeziora Stiol...

Przejrzałem tę relację właśnie. Nasza wycieczka miała miejsce dokładnie trzy lata wcześniej. A góry te same co dziś...
Pięknie tam jest...

Pozdrawiam Wojtek

bernidi napisał(a):Opiszę kiedyś moje większe trudności jako przewodnika mego małego stadka w konfrontacji z przywódcą sfory okrążających nas w ataku bardzo agresywnych pasterskich psów w rejonie jeziora Stiol...

O tym, jak psy zostawiły ślady zębów na moich łydkach, już w swoim rumuńskim wątku napisałem.
Ale gdyby faktycznie chciały mi zrobić krzywdę, skończyłoby się przecież gorzej. To było tylko ostrzeżenie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):O tym, jak psy zostawiły ślady zębów na moich łydkach, już w swoim rumuńskim wątku napisałem.
Ale gdyby faktycznie chciały mi zrobić krzywdę, skończyłoby się przecież gorzej. To było tylko ostrzeżenie.

No niestety pieski stwarzają czasem problemy...


Fotki ze szczytu wykonywane z obrotem w prawo.
Na północny-wschód. Widać północny grzbiet Muchia Zanoaga oraz dalszy ciąg głównego szlaku czerwonego paska w kierunku wschodnim:



Główny grzbiet Fogaraszy w kierunku wschodnim:



Południowy grzbiet Muntele Dara z kulminacją na szytach Dara 2500 m. i Hartopu 2508 m.





Wprost na południe - Muntele Picuiata. Grzbietem prowadzi szlak czerwonego krzyża.





Dolina potoku Mircea:



Rozgałęziony grzbiet boczny z kulminacją po prawej na szczycie Arpasu Mic.
Na jego tle piramidalny Mircii z jednostajnie opadającym grzbietem Muchea Mircea:



Na zachód główny grzbiet którym tu doszliśmy.
Na horyzoncie przez wiele lat uważany za najwyższy szczyt Rumunii - Negoiu:



Jeśli się przyjrzeć widać ścieżkę trawersującą wierzchołki:



Jeszcze pamiątkowa fotka na szczycie i pora schodzić...



Pozdrawiam Wojtek.

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

Widoczność miałeś lepszą - u mnie sporo chmur się przemykało. Na grzbiecie dawało to piękne efekty, ale zwłaszcza ze szczytu chciałoby się mieć rozległe widoki.

bernidi napisał(a):Na horyzoncie przez wiele lat uważany za najwyższy szczyt Rumunii - Negoiu

Najciekawszy fragment. Pewnie poszliście?

Pozdrawiam,
Wojtek

bernidi napisał(a): Podobno należą do najbardziej deszczowych rejonów górskich

Nam pogoda zapowiadała się świetna , ale wcześniej musiało tęgo lać, a przez to droga dojazdowa do Gura Bucurei okazała się pod koniec (jakieś 3,5 km od parkingu) nie do przejechania dla naszych nisko zawieszonych aut, wskutek czego zrezygnowaliśmy z planowanych dwóch wycieczek po Retezacie… W zamian był spacer po Fogaraszach, wprawdzie niezbyt ambitny , ale widoki były świetne .

bernidi napisał(a): okrążających nas w ataku bardzo agresywnych pasterskich psów w rejonie jeziora Stiol...

Może to były te same psy, przez które znacznie skróciliśmy swoją wycieczkę w tym rejonie ?

Pozdrawiam serdecznie, podziwiając piękne fotki i pozytywnie zazdroszcząc kondycji.

Franz napisał(a):Widoczność miałeś lepszą - u mnie sporo chmur się przemykało. Na grzbiecie dawało to piękne efekty, ale zwłaszcza ze szczytu chciałoby się mieć rozległe widoki.

Twoje fotki ze szczytu są artystyczne a nasze dokumentalne - i tylko dlatego je umieściłem z opisem.

Franz napisał(a):

bernidi napisał(a):Na horyzoncie przez wiele lat uważany za najwyższy szczyt Rumunii - Negoiu

Najciekawszy fragment. Pewnie poszliście?

Dla mnie cały główny grzbiet jest na swój sposób urzekający. Muskularne, zielone grzbiety boczne emanują swą potęgą...
Megi jednak woli skałę, a ja sam nie wiem - przynajmniej w Fogaraszach wszystko mi się podoba...
Na Negoiu byliśmy następnego lata i później wiosną tego roku kiedy byłeś na Moldoveanu...
Opiszę niebawem te wycieczki.
Teraz pojedziemy w góry Ciukasz.

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

dangol napisał(a):Nam pogoda zapowiadała się świetna , ale wcześniej musiało tęgo lać, a przez to droga dojazdowa do Gura Bucurei okazała się pod koniec (jakieś 3,5 km od parkingu) nie do przejechania dla naszych nisko zawieszonych aut, wskutek czego zrezygnowaliśmy z planowanych dwóch wycieczek po Retezacie… W zamian był spacer po Fogaraszach, wprawdzie niezbyt ambitny , ale widoki były świetne .

Ja na pierwszy wyjazd do Rumunii kupiłem specjalnie samochód, no powiedzmy samochód - Ładę Samarę...
Wykonałem aluminiowe płyty pod silnik, skrzynię biegów i zbiornik paliwa oraz spotykane wówczas w rumuńskich Daciach orurowanie przedniego zderzaka.
Objechaliśmy najatrakcyjniejsze regiony Rumunii, na porozmywanych górskich podjazdach bywało tak, że żona i dzieci wysiadały aby odciążonym samochodem rozpędem pokonać stromiznę. Strat dużych nie było - pocięta na głazach osłona silnika, powyginaną na podjeździe na przełęcz Tartarau rurę wydechową odginałem później na przydrożnym najeździe serwisowym.
Tak że wiem co to jazda niską osobówką doskonale...
Po powrocie zmieniłem samochód na bardziej właściwy bo umożliwia on bezproblemowe dotarcie do wielu mało dostępnych a bardzo atrakcyjnych miejsc...

Właśnie wczoraj przeglądałem Wasze Fogarasze i Buczegi... Pięknie!
W najbliższym czasie poczytam resztę relacji... Fajnie oglądać nieznane i znane miejsca z podobnej perspektywy...

dangol napisał(a):

bernidi napisał(a): okrążających nas w ataku bardzo agresywnych pasterskich psów w rejonie jeziora Stiol...

Może to były te same psy, przez które znacznie skróciliśmy swoją wycieczkę w tym rejonie ?

To było trochę bliżej jeziora i sytuacja była najpoważniejsza - ale opiszę ją przy okazji relacji z właściwej wycieczki.
Ale jak to Wojtek gdzieś świetnie sformułował - zdradzę tajemnicę, że przeżyliśmy...

dangol napisał(a):Pozdrawiam serdecznie, podziwiając piękne fotki i pozytywnie zazdroszcząc kondycji.

Dziękuję i wzajemnie pozdrawiam. Cieszę się z Twojego uczestnictwa w górskich wycieczkach...
Mam nadzieję, że nie będziesz żałować jeśli będziesz nadal z nami wędrować...

Pozdrawiam Wojtek
Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

bernidi napisał(a):Teraz pojedziemy w góry Ciukasz.

Ja tam walczyłem z chmurami - chwilami te formacje wyglądały bardzo tajemniczo, niemniej muszę wrócić w lepszą pogodę. Póki co, pooglądam u Ciebie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Ja tam walczyłem z chmurami - chwilami te formacje wyglądały bardzo tajemniczo, niemniej muszę wrócić w lepszą pogodę. Póki co, pooglądam u Ciebie.

Dobrze, że czasem pomimo miażdżącej przewagi przeciwnika udaje się w trakcie chwilowego przegrupowania sił chociaż przez chwilę skorzystać z jakiejś odsłony. Widoki i fotki wychodzą wtedy wyjątkowe...
Miło mi, że masz czas i ochotę mi potowarzyszyć...

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

Powrót do samochodu odbywamy tym samym szlakiem. Zatem z drogi powrotnej zamieszczam jedynie kilka fotek.
Podejście ze szczerbinki przed Moldoveanu:



Wierzchołek Moldoveanu widoczny z tego małego podejścia na Vistea Mare:



Po lewej Varful Mircii, po prawej Varful Podragu.
Potoki wypływają z rejonu jeziora Podu Giurgiului. Tam dzisiaj zabiwakujemy.



Moldoweanu po zachodzie słońca:



Varful Mircii - pierwszy cel podejściowy dzisiejszego dnia:



Ten grzbiecik bardzo nam się spodobał:





Jeszcze przejście na drugą stronę grani:



Szlak wiedzie pod Arpasu Mic - po lewej na horyzoncie:



W rejonie Capra zaczyna się mocno chmurzyć.



Nie pada jednak i bez problemu schodzimy do samochodu. Zjeżdżamy na południową stronę Fogaraszy na obiadokolację i nocleg w zakolu rzeki Ardżesz (Râul Argeș) naprzeciw ruin słynnego zamku Cetatea Poenari.

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...

bernidi napisał(a):Jeszcze przejście na drugą stronę grani

Z tymi worami zapewne nie było to trywialne.

Podziwiam - przekaż również Megi, proszę - i pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Z tymi worami zapewne nie było to trywialne.

Podziwiam - przekaż również Megi, proszę - i pozdrawiam

Dzięki! Takie słowa od Ciebie są niezwykle miłe.
Oczywiście przekazuję je Megi -Twojej cichej wielbicielce...

Pozdrawiam Wojtek

Nie ważne czym lecz gdzie i z kim...