Prsiut, trufle i laweta czyli nasza Istria 2014

Poreč bardzo mi się spodobał - może dlatego, że nie byłam na wspomnianej plaży.
Ogromne wrażenie zrobiła na mnie bazylika z otaczającymi budynkami - na Twoich zdjęciach widać wejście do całego kompleksu.
Czekam na cd.

Mikromir napisał(a):Poreč bardzo mi się spodobał - może dlatego, że nie byłam na wspomnianej plaży.
Ogromne wrażenie zrobiła na mnie bazylika z otaczającymi budynkami - na Twoich zdjęciach widać wejście do całego kompleksu.
Czekam na cd.

Niestety nie weszliśmy do środka. Trzeba coś zostawić na następny raz

Na Istrii byliśmy w roku 2012, mamy miłe wspomnienia
Czekam na kolejny odcinek...

agata26061 napisał(a):Na Istrii byliśmy w roku 2012, mamy miłe wspomnienia
Czekam na kolejny odcinek...

Zdjęcia już wybrane. Kolejny odcinek jeszcze dzisiaj

Jak oglądam Twoje zdjęcia, coraz bardziej mi się Istria podoba. Tylko trochę mnie odstraszają tłumy w sezonie. Trzeba będzie kiedyś wybrać się tam np. w długi majowy weekend albo na Wielkanoc

Ładnie się przypiekliście na słoneczku My chyba używaliśmy zbyt wysokich filtrów Opalanie mieliśmy w tym roku wyjątkowo pod kontrolą. O dziwo nie zapominaliśmy o posmarowaniu żadnej części ciała, co nam się wcześniej zdarzało Trochę szkoda, że się bardzo nie zjaraliśmy... Ja mam niestety jasną karnację i wolno się opalam.

Część 9 - dzień dziewiąty - Motovun czyli nasz kulinarny Mount Everest

Poranek jest trochę pochmurny (choć już bardzo ciepły) więc decydujemy się jechać na dawno zaplanowaną wycieczkę do Motovun. Przyznam, że wizytę w tym malowniczo położonym, przeuroczym miasteczku zawdzięczamy głównie niejakiemu Anthony Bourdain i jego kulinarno-podróżniczemu show "Bez rezerwacji". Jeden z odcinków był poświęcony właśnie Chorwacji a jednym z miejsc, które odwiedził bawiąc na Istrii była konoba "Mondo" w Motovunie. Ale do tego dojdziemy...

Po drodze najpierw odszukujemy naszego pana od oliwy, którego "zgubiliśmy" poprzedniego dnia wracając z Poreć. Okazuje się, że wczoraj przejeżdżaliśmy dosłownie 200 m od miejsca, w którym miał swój kramik. Jadąc od Rovinj w stronę Poreć, na pierwszym skrzyżowaniu zaraz za "tarasem widokowym" na kanałem Limskim (tym ze straganami) trzeba skręcić w lewo a pan jest kawałek dalej za zakrętem.



Kupujemy małe co nieco i spoglądamy na pole oliwkowe z udostępnionej przez pana małej wieży widokowej.



Teraz jedziemy już prosto do Motovunu. Po przyjeździe na miejsce trzeba zaparkować tak wysoko jak się da. To znaczy, że w pewnym momencie jest szlaban i dalej już nie wpuszczają. Trzeba iść "z buta". Nie wiem czy nigdy nie wpuszczają turystów czy może zależy to od ilości aut na parkingu na górze. Zdaje mi się, że autobusy wjeżdżały. Nie szkodzi. Nie jest aż tak bardzo daleko a gdybyśmy wjechali na górę samochodem to wiele by nas ominęło.

Idziemy żwawo pod górę chociaż zrobiło się naprawdę gorąco



W pewnym momencie widzę kamienną ścieżkę (chodnik), która prowadzi trochę jakby w przeciwnym kierunku niż nasz, pomiędzy budynki ale zdecydowanie pod górę. Mam przeczucie, że to jest skrót. Ryzykujemy i skręcamy w tą dróżkę.





Przeczucie mnie nie myliło. To było wejście na górę ale prowadzące znacznie ciekawszymi uliczkami niż główna droga.













Chwila na odpoczynek, jest naprawdę gorąco.



Zaglądamy w zakamarki.



Mam wrażenie, że to nie jest najbardziej znana droga na górę bo naprawdę mało tu ludzi.



Każdy sposób jest dobry żeby zarobić parę kun









Widoki takie, że ja przepraszam





Jeszcze chwila i będziemy na samej górze.




cdn...

maslinka napisał(a):Jak oglądam Twoje zdjęcia, coraz bardziej mi się Istria podoba. Tylko trochę mnie odstraszają tłumy w sezonie. Trzeba będzie kiedyś wybrać się tam np. w długi majowy weekend albo na Wielkanoc

Tak to już jest w sezonie, trzeba to przyjąć na klatę

maslinka napisał(a):Ładnie się przypiekliście na słoneczku My chyba używaliśmy zbyt wysokich filtrów Opalanie mieliśmy w tym roku wyjątkowo pod kontrolą. O dziwo nie zapominaliśmy o posmarowaniu żadnej części ciała, co nam się wcześniej zdarzało Trochę szkoda, że się bardzo nie zjaraliśmy... Ja mam niestety jasną karnację i wolno się opalam.

Ja nie mam wielkiego ciśnienia na opalanie, ale że mam ciemną karnację to szybko się opalam. Lubię plażowanie ale leżenie plackiem szybko mnie nudzi i szukam atrakcji Wolę się poszwędać, posnurkować, piwko wypić pod parasolem itd Dwie, trzy godziny na plaży dziennie jak dla mnie by wystarczyło ale co zrobić, żona jak się przyklei do ręczniczka...

Dopiero wróciłem z Pagu więc muszę zacząć czytać tą relację od początku - chętnie poczytam o Istrii, którą odwiedziłem już dwa razy.

Marko66 napisał(a):Dopiero wróciłem z Pagu więc muszę zacząć czytać tą relację od początku - chętnie poczytam o Istrii, którą odwiedziłem już dwa razy.

Jeszcze zdążysz przed zakończeniem. Zostało jeszcze kilka odcinków.
Ciąg dalszy wieczorem, może uda mi się skończyć ten odcinek

W końcu docieramy na samą górę. Zziajani jak konie po gonitwie (bo gorąco jak pierun) padamy na ławeczki w najbardziej rozpoznawalnym miejscu w Motovunie.







Widoki znowu takie, że ja przepraszam







Po chwili odpoczynku rozglądamy się wkoło.







I idziemy na dziedziniec zamku.





















Idziemy na spacer na mury obronne.









Z góry widać parking więc chyba można tu wjechać samochodem. Na ten parking można też wjechać wirtualnie na street view.



Kontynuujemy spacer po murach. Przy odrobinie szczęścia można podsłuchać przewodnika prowadzącego zorganizowaną wycieczkę i dowiedzieć się czegoś ciekawego







Czy ja już wspominałem coś o widokach?





Taki basen, w takim miejscu to jest coś.



A widok z basenu bezcenny



Zaglądam jeszcze w jakieś zakamarki.



Od tych spacerów robimy się głodni.
Najwyższa pora poszukać gwoździa dzisiejszego programu - konoby Mondo.

Po drodze mijamy sklepik z Istarskimi specjałami.
Kwintesencja tej relacji - prsiut i trufle. I tylko lawety brak




cdn...

Czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy relacji .Intryguje mnie ta laweta Tym bardziej że my w tym roku wracaliśmy z naszej trzeciej ,cudownej wyprawy do Cro właśnie na lawecie.

Co jak co ale do tego punktu programu przygotowaliśmy się dość dobrze. Wiedzieliśmy jak wygląda z zewnątrz konoba Mondo więc już z daleka bez problemu ją rozpoznaliśmy.



Okiennice i drzwi w charakterystycznym kolorze, tak jesteśmy na miejscu.





Pani na zdjęciu powyżej rozdawała ulotki i zapraszała do sklepu z truflami naprzeciwko. Ten banalny fakt wprowadził jednak moją żonę w osłupienie, kiedy zobaczyła ją później w konobie Mondo na "szybkim lunchu". Talerz jakiejś smakowitej zupki i lampka wina. Nic wielkiego. Co w tym nadzwyczajnego zapytacie? Ano, moja żona zinterpretowała to tak: "To ja w banku zasuwam za planem z jęzorem po pas i czasem nie mam nawet czasu na śniadanie i łyk kawy a ona sobie stoi z ulotkami i na lunch wpada sobie do konoby naprzeciwko popijając to lampeczką wina w czasie pracy. Ja chcę taką pracę!"

Anthony Bourdain powiedział o tym miejscu tak: "Trufle na sto sposobów w cenach takich jak hamburgery na Manhattanie". Zaraz się o tym przekonamy. Wchodzimy.

Oczywiście są stoliki na zewnątrz ale my chcemy usiąść w środku żeby dokładnie poczuć atmosferę tego miejsca.









Wnętrze bardzo swojskie, przytulne i klimatyczne.
Na ścianach pamiątkowe zdjęcie z wizyty "gwiazdy" i wycinek z jakiegoś brukowca





Zamawiamy na przystawkę carpaccio z serem i rukolą a potem dla mnie domowe ravioli z czarnymi truflami a małżonka tagliatelle również z czarnymi truflami. Dla dzieci risotto.

Na początek dostajemy w ramach poczęstunku pastę z oliwek i pieczywko.



Potem wjeżdża przystawka.



A następnie główne dania.

Ravioli


Tagliatelle


Risotto


Na koniec po lufce trawaricy na trawienie od firmy



Nie potrafię opisać jak pyszne były to dania. Poprzeczka została podniesiona baaaaardzo wysoko.
Ta niepozorna, rodzinna konoba otwarła nam oczy. Od tej pory krzywię się z niesmakiem przechodząc obok tzw. restauracji z obrazkowym menu

Trufle jadłem pierwszy raz i były dla mnie wielkim zaskoczeniem ze względu na smak, którego nie potrafię porównać z niczym innym. No może tylko tyle, że dało się wyczuć "grzybowy posmak" ale to było wyjątkowe doznanie kulinarne.

Potem w jakimś programie w TV o truflach widziałem jedną zwykłą chorwacką rodzinkę, która jadła sobie śniadanie na ogrodzie, za plecami mieli piękny widok na Motovun a na talerzach zwyczajną jajecznicę posypaną obficie tartymi czarnymi truflami Co bym dał, żeby tam z nimi być...

Ceny faktycznie okazały się naprawdę przyzwoite, zdarzyła nam się później droższa kolacja z owoców morza w naszej konobie La Vela w Rovinj.

Na koniec pamiątkowe zdjęcie z miłym kelnerem.



Zaglądamy jeszcze do sklepiku naprzeciwko.



Pełno tam trufli...



... i Rosjan



Żegnamy się z Motovunem pamiątkową fotką z widoczkiem. Czy ja wspominałem o widokach?



Po powrocie do Rovinj jadę zatankować. W drodze powrotnej ze stacji benzynowej zauważam, że zapala mi się kontrolka alternatora i przestaje działać klima. Wracam do centrum bo gdzieś po drodze widziałem serwis Volkswagena. Zanim dojechałem kontrolka gaśnie. Nie wiem co robić ale wracam do apartamentu bo nie bardzo mam co pokazać mechanikowi. Mam złe przeczucia... Już wkrótce okaże się, że nie bezpodstawnie.
Taki piękny dzień a tak niesmacznie się kończy

age1974 napisał(a):Czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy relacji .Intryguje mnie ta laweta Tym bardziej że my w tym roku wracaliśmy z naszej trzeciej ,cudownej wyprawy do Cro właśnie na lawecie.

No to witaj w klubie

Też po raz pierwszy próbowaliśmy trufle w tym roku na Istrii. W Hum smakowaliśmy tarte trufle w oliwie na grzance, ser z truflami i kiełbasę suszoną z truflami. W Rovinj na targu też próbowaliśmy na straganach różnych past z trufli, jedna - biała zalatywała ropą inne były ok. Smaku trufli nie potrafię porównać z niczym ... ale szczerze dupki nie urywały zważywszy na ich cenę spodziewałam się czegoś więcej. Mimo to kupiliśmy czarne całe trufle w słoiczku i tarte na wiórki zanurzone w oliwie. Teraz czaję się co z nimi zrobić - polecano nam właśnie makaron.
Widzę, że ravioli było w jakimś sosie, co to był za sos?

gusia-s napisał(a):Też po raz pierwszy próbowaliśmy trufle w tym roku na Istrii. W Hum smakowaliśmy tarte trufle w oliwie na grzance, ser z truflami i kiełbasę suszoną z truflami. W Rovinj na targu też próbowaliśmy na straganach różnych past z trufli, jedna - biała zalatywała ropą inne były ok. Smaku trufli nie potrafię porównać z niczym ... ale szczerze dupki nie urywały zważywszy na ich cenę spodziewałam się czegoś więcej. Mimo to kupiliśmy czarne całe trufle w słoiczku i tarte na wiórki zanurzone w oliwie. Teraz czaję się co z nimi zrobić - polecano nam właśnie makaron.
Widzę, że ravioli było w jakimś sosie, co to był za sos?

Właściciel konoby Mondo w programie Anthony Bourdaina, o którym wspominałem, twierdził, że jeżeli trufle to wyłącznie świeże. Oliwa o smaku trufli to według niego przestępstwo. Tego bym się raczej trzymał Na targu w Rovinj ktoś dał mi do spróbowania dosłownie naparstek oliwy truflowej i za przeproszeniem odbijało mi się po tym przez całe popołudnie
Nie wiem jak to jest z truflami sprzedawanymi w słoiczkach ani tartymi w oliwie. Ja te w oliwie dodałbym np. do carpaccio albo jakiejś sałatki z rukoli z grzankami, słonecznikiem i parmezanem. Makaron to też dobry pomysł (na przykład z sosem grzybowym, sezon na grzyby zacznie się lada moment jak tylko popada deszcz). Z drugiej strony skoro można jeść zwykłą jajecznicę z truflami to chyba wszystko zależy od gustu i wyobraźni
Co do tego sosu na ravioli to przykro mi ale już nie pamiętam.
O smaku trufli można oczywiście dyskutować ale tak jak Ty nie potrafiłem ich z niczym porównać i to było jak dla mnie bardzo niezwykłe doświadczenie.
Pozdrawiam