Pożegnanie lata 2016 (Dolomity, Garda, Sardynia, Bawaria)

dangol napisał(a):...Uiściliśmy po 7,40 euro od głowy za przejazd dolnym odcinkiem (cóż, tanio nie jest)…
...

My za kilkunastominutową przejażdżkę Rax-Seilbahn (w jedną stronę) zapłaciliśmy 2x tyle

pzdr

Czyli że jednak mieliśmy tanio ?
Powinniśmy więc wjechać też częścią górną, wówczas byłoby prawie tak jak u Was

Z pełnymi brzuchami (aby było łatwiej toczyć się na dół ) ruszyliśmy na szlak.





Gdy byłam tu zimą 2011, od kościółka pod Sasso della Croce schodziłam do stacji pośredniej szlakiem wzdłuż drogi krzyżowej, a dalej trochę szlakiem wzdłuż wyciągu, trochę obrzeżami nartostrady.
Tym razem trasa była odmienna, szlak 7A poprowadził nas obok alpejskiego jeziorka Lêch dla Lée, zimą zasypanego śniegiem, szlak doń zazwyczaj też jest kompletnie zasypany…

Do jeziorka od chaty jest tylko kilka minut drogi (odległość ok. 400 m), a miejsce jest bardzo urokliwe .
Docierając do Lago Lé, mijamy po drodze przystanki ścieżki przyrodniczej ozdobione drewnianymi figurami lokalnej fauny. Mapkę ścieżki dydaktycznej „na tropach dzikich zwierząt” („sulle orme degli animali selvatici”) można pobrać w chacie Lée, wykładana jest także przy stacji wyciągu.
Przy każdej z figurek są odpowiednie pieczątki, które można sobie przybić na mapce – jeśli wędrujemy z dziećmi, z pewnością będzie to dla nich dodatkowa atrakcja .

Koziorożec:

Dzięcioł:

Lis:

Świstak:

Głuszec:

Niedźwiedź:

Ze szlaku były też widoki na nieco zaśnieżone szczyty. W odróżnieniu od bieli na Marmoladzie, ten śnieg był świeży.
Aż strach było pomyśleć, jak zimno mogło zrobić się wieczorem…

Widok na odbijający się w wodzie masyw Sasso della Croce (z najwyższym szczytem Monte Ciaval - inaczej Kreuzkofel - wysokości 2950 m) działa na zmysły tak, że najchętniej posiedzielibyśmy tu znacznie dłużej…















Po jakimś czasie jednak trzeba było opuścić to łatwo dostępne, jakże urokliwe miejsce…

Szlak 7A doprowadza do 7B, którym można zejść do wyższej części Badii – San Leonardo (tam w 2011 była moja baza noclegowa).

Pięknie, prześlicznie i bardzo spokojnie, najmniejszy wiaterek nie zakłócał odbicia w jeziorku.

Na dodatek byliśmy tam sami

Piękne miejsce - pionowe ściany Monte Cavallo, las i lustrzane jeziorko.
Zapisane

pozdrawiam,
Michał

Widoki na łąki podziwiane wcześniej z wyciągu.









W pewnym momencie chyba zgubiliśmy właściwą ścieżkę, bo „nasza” przybrała wygląd koziej . Biedne nasze kolanka! Na fotkach stromizny nie widać, gdyż w miejscach „drastycznych” nie wyjmowaliśmy aparatów.

Ładnie...
Więc dosiadam się i ja.

To zasługa Dolomitów ładnych o każdej porze roku, z widokami nie tylko ze szczytów.

Wytchnieniem po stromiźnie były łąki (z widokiem na La Villę i Badię), na których zrobiliśmy sobie dłuższą odsapkę.







Zabudowania widoczne tuż pod nami to należący do Badii przysiółek Oies, znany mi z zimowego dreptania 2011. Wówczas bowiem zaglądnęłam do znajdującego się tam rodzinnego domu ladyńskiego świętego Josefa (po ladyńsku – Ujöp) Freinademetz, popularnego w całej Alta Badii. Niemalże w każdym z tutejszych kościółków znajdują się przedstawiające go obrazy lub figury… Freinademetz był przez wiele lat misjonarzem w Chinach, tam zmarł na tyfus. W 1975 r. został beatyfikowany przez Pawła VI, w 2003 r. kanonizował go Jan Paweł II.







Tym razem do Oies nie poszliśmy…

dangol napisał(a):Nastroju nie zepsuł nawet moment, gdy wylałam większość swojego piwka, kiedy nieopatrznie postawiłam szklankę na nierównościach przykrytego ceratą stołu…

Chyba pszeniczne

My Brenner oglądaliśmy w szarościach niestety.
Pozdrawiam.

Jasne ... że pszeniczne.

Po dotarciu do wiodącego do Oies asfalciku, ruszyliśmy w stronę przeciwną . Przez moment zastanawialiśmy się, czy nie pójść szlakiem dalej w dół wzdłuż małej kalwarii, od razu do auta, ale ostatecznie uznaliśmy, że trochę czasu na spacer jeszcze mamy i do San Leonardo dotrzemy z innej strony.