Osiołkiem dookoła Rabu i Mljetu, z macedońskim finałem

29 lipca (piątek): Podróż do Rumunii i pierwsze wrażenia

Relacja powoli dobiega końca (wreszcie! ), opuszczamy Bałkany. Przed nami kraj, w którym Małż nigdy nie był, a ja wyłącznie w dzieciństwie, z rodzicami, kiedy jechaliśmy na wakacje do Bułgarii. Z Rumunii pamiętam głównie małe dzieci, które podbiegały do samochodu i prosiły o cukierki, Biseptol i o kawę Inkę... Takie to były czasy, koniec lat osiemdziesiątych...

Rumunia robi się coraz popularniejsza turystycznie, czytałam wiele blogów, oglądałam filmy i od kilku lat bardzo chciałam tam pojechać. Małż był początkowo sceptycznie nastawiony, głównie bał się jakości dróg. Rekonesans w Aradzie i w jego najbliższej okolicy będzie więc testem. Testem, który (mogę to zdradzić, bo i tak już zdradziłam ) Rumunia zda celująco Do tego stopnia, że dwa tygodnie później znowu znajdziemy się w tym kraju

Ale, póki co, opuszczamy Macedonię, a właściwie jeszcze Skopje:



Chyba pierwszy raz w życiu (przynajmniej świadomie) widzę drogowskaz na Ateny :



Sofia to też ciekawy kierunek:



Innym razem

Granicę przekraczamy w Preševie (Tabanovtse po macedońskiej stronie). Kolejka jest może na pół godziny. Pani w białej sukience:



biega z mikrofonem między samochodami. Telewizja chyba

Żegnamy się z Macedonią Mam nadzieję, że nie na długo... Tegoroczny plan nie zakłada, co prawda, odwiedzin, ale być może wrócimy w 2024 roku. Jestem pewna, że taki powrót nastąpi, bo to niesamowity kraj oferujący piękną przyrodę oraz zabytki i jeszcze "niezniszczony" masową turystyką. Mam pomysł na dłuższy pobyt w Mavrovie, myślę o Bitoli, Prilepie; chciałabym też wrócić nad Jezioro Ochrydzkie, może nawet do tej samej miejscówki, gdzie spotkaliśmy się z niesamowitą gościnnością i serdecznością.

Ale teraz - Serbia wita nas niezłą autostradą:



i wielkimi flagami :



Gdy "przecinamy" Dunaj, wydaje nam się, że to morze:



Przed rumuńską granicą małe utrudnienia:



Gdzieś na pograniczu:



Granicę przekraczamy przed 18:00, czyli przed 19:00 rumuńskiego czasu, tylko że takie z nas sieroty, że o zmianie czasu zupełnie zapomnieliśmy Pisaliśmy do gospodarza, że będziemy koło 19:30 Skleroza (wcześniej byliśmy świadomi tego, że trzeba przesunąć zegarki, ale za bardzo się wyluzowaliśmy ) plus zupełny brak przygotowania, to akurat w innej kwestii - opłat drogowych

Wjeżdżając do Rumunii, trzeba kupić winietę elektroniczną (Rovinietę). Obowiązuje ona na wszystkie drogi w kraju. Zupełnie nie mieliśmy takiej wiedzy, czego trochę się wstydzę Jednak zwróciliśmy uwagę na tabliczki przypominające o tym obowiązku, zaraz za granicą; zatrzymaliśmy się parkingu i szybko naprawiliśmy nasze niedopatrzenie

Kupujemy przez internet Rovinietę, a tymczasem do samochodu podchodzą dwa psiaki:



Obszczekują nas i nie wyglądają na przyjaźnie nastawione Niestety, bezpańskie psy to również problem Rumunii.

Powoli zbliżamy się do naszej miejscówki, obserwując charakterystyczne krzyże umieszczone przy drodze:



Zobaczymy ich jutro całe mnóstwo.

Po 20:00 (rumuńskiego czasu) wjeżdżamy do Aradu:



Jesteśmy umówieni z dziewczyną wynajmującego nam apartman. Nie jest łatwo trafić do celu, jeździmy w kółko, spóźniając się coraz bardziej... Kobieta czeka na nas przed nowiutkim apartamentowcem, pokazuje, przypisane do mieszkania, miejsce w garażu. Mówi tak świetnie po angielsku, że mam kompleksy Nie tylko z tego powodu - ma przepiękną sukienkę, a ja wyglądam dokładnie tak, jak się wygląda po całodziennej podróży samochodem

Mieszkaniem jesteśmy oczarowani:




Najchętniej byśmy z niego nie wychodzili, ale żołądki domagają się porządnej obiadokolacji Najpierw jednak koniecznie prysznic w czyściutkiej łazience:



Apartman jest bardzo ładny, funkcjonalny i ma wszystko, co trzeba; poza czajnikiem Widocznie Rumuni też są kawoszami, ekspres jest! Po co komu czajnik? Tylko my pijemy herbatę...



Ciekawe detale w mieszkaniu :



Najlepszy w całym apartmanie jest balkon, na którym spędzimy dwa sympatyczne wieczory:



Za dobę płacimy 53,5 euro, co nie jest może wybitnie atrakcyjną ceną, ale za takie warunki (i tylko dwie noce!) można się szarpnąć

Lecimy coś przekąsić. Na szczęście nie musimy daleko szukać - tuż obok naszej miejscówki jest sympatyczna restauracja La Pergola:



Siadamy na zewnątrz, choć jest dość chłodno, a przynajmniej mam takie odczucie po upalnym Skopje Zamawiam rumuńskie piwo Ciuc, które jednak nieszczególnie przypada mi do gustu.



Dużo lepiej wypada jedzenie - pyszny kurczak z parmezanem i genialne warzywa:



Pomidory tak dobre jak na Węgrzech

Małż też bardzo zadowolony z makaronu:



Generalnie, nasze rumuńskie kulinarne doświadczenia będą mi przypominały węgierskie posiłki w restauracjach. Dużo i pysznie! Nie mówię tu o typowej kuchni rumuńskiej, której spróbujemy dopiero, gdy wybierzemy się do tego kraju na dłużej Po prostu - cokolwiek zjemy w Rumunii (nielokalnego), będzie smaczne. Wyciągniemy więc wniosek (być może niesłuszny), że w restauracjach w Rumunii można naprawdę dobrze zjeść Natomiast trochę gorzej z cenami, te przebiją kwoty, które trzeba wydać w lokalach w Polsce.

Po pierwszej godzinie spędzonej w Rumunii (Aradzie) mam następujące spostrzeżenia na temat Rumunów: mówią świetnie po angielsku, ładnie się ubierają, kwatery są super, a dania w restauracjach pyszne
Najlepsze jest to, że pierwsza godzina spędzona w "nowym" kraju, w tym wypadku, okazała całkiem miarodajna

Oczywiście, na razie, o Rumunii to my nic nie wiemy Ale będziemy wiedzieć coraz więcej

Kapitańska Baba napisał(a):

Z Rumunii pamiętam głównie małe dzieci, które podbiegały do samochodu i prosiły o cukierki i o Biseptol... Takie to były czasy, koniec lat osiemdziesiątych...

Maslinko - mam identyczne wspomnienia I jeszcze głód w oczach staruszki....to było straszne

Dopisałam jeszcze kawę Inkę...
Teraz rumuńskie miasta (z wsiami trochę gorzej) to klasa, nie odbiegają wyglądem od Europy Zachodniej. Wiadomo, jak to bywa z uogólnieniami, ale wydaje mi się, że jest czyściej i porządniej niż w większości polskich miast.

Nefer napisał(a):

maslinka napisał(a):Po pierwszej godzinie spędzonej w Rumunii (Aradzie) mam następujące spostrzeżenia na temat Rumunów: mówią świetnie po angielsku, ładnie się ubierają, kwatery są super, a dania w restauracjach pyszne

Takie obserwacje musiały Was dobrze nastroić na ten i kolejny pobyt w Rumunii . Pierwsze wrażenia są bardzo ważne w odbiorze nowego miejsca.

Są najważniejsze!
Zachciało nam się bardziej odkryć ten kraj, naprawdę warto!

29 lipca (piątek)/30 lipca (sobota): Wieczór i poranek w Aradzie

Po obiadokolacji idziemy się przejść po mieście. Na początku mijamy luterański Kościół Czerwony:



Arad to miasto liczące prawie 160 tysięcy mieszkańców, ze sporą mniejszością węgierską. Najbardziej charakterystycznym zabytkiem jest XVIII-wieczna cytadela, która, niestety, nie jest udostępniona do zwiedzania. Pójdziemy po prostu na krótki wieczorny spacer po centrum miasta, więcej atrakcji zobaczymy kolejnego dnia.

Główna ulica, przy której znajduje się Pomnik Bohaterów Rewolucji 1989 r.:



i kilka ładnych kamienic:



Pałac Csanádzki z końca XIX wieku wzniesiony przez regionalnego węgierskiego przewoźnika kolejowego Aradi és Csanádi Egyesült Vasutak, któremu zawdzięcza swą nazwę:



i piękny budynek uniwersytetu:



Największe wrażenie, zwłaszcza w nocy, robi ratusz wybudowany w latach 1872–1875:




W szerokokątnym obiektywie telefonu Małża :



Podoba nam się to miasto, pełno tu uroczych zakątków:





Pałac Kultury wygląda trochę inaczej niż w Warszawie :



Idziemy nad rzekę Mureș (Marusza):



Jest tutaj kilka sympatycznie wyglądających knajpek, ale z ich oferty skorzystamy jutro. Jesteśmy już zmęczeni, według czasu rumuńskiego - zbliża się północ. Dobrze, że udało nam się uskutecznić ten krótki spacer, bo po wjeździe do miasta przywitał nas deszcz. Zahaczamy jeszcze o bankomat. Bardzo podobają mi się rumuńskie banknoty :



i zmierzamy do nowego "domu"

Późny wieczór spędzamy na naszym uroczym balkonie :




Znowu zaczyna padać, ale ze względu na całkowite zadaszenie, zupełnie nam to nie przeszkadza. Mamy też pokaźną kolekcję roślinek:



Zapomniałam się pochwalić, że gospodarze zostawili dla nas w lodówce mały poczęstunek :



Koło 1:00, sama już nie wiem, którego czasu , w końcu zasypiamy. Śpi się wygodnie, materac jest świetny

Rano odkrywamy w garażu takie cudo motoryzacji :



Oprócz tego ferrari było jeszcze kilka niezłych bryk Chyba mieszkamy w bogatej dzielnicy

Na ulicach Aradu czy Timisoary zauważymy dużo nowych i bardzo zadbanych samochodów. Trochę wstyd, że Maździak jest taki brudny

Koło 10:00 opuszczamy miasto ulicą Bulevardul Revoluției, czyli Aleją Rewolucji:



Zauważamy, że większość rumuńskich rzeczowników kończy się na: -ul , np. teatrul, parcul, monumentul Trudno wytłumaczyć dlaczego, ale bardzo nas to bawi

Przed nami teatrul :



Bardzo ładny budynek, chociaż trochę przypomina budowle w Skopje Podejrzewam jednak, że wybudowano go z innych materiałów niż skopskie "pałace"

Wyjeżdżamy z Aradu - nieco inna zabudowa:



Most Trajana, nie ten starożytny, choć nazwa ta sama :



Łączy dwa brzegi rzeki Mureș (Marusza). A po rumuńsku to oczywiście podul

W planach mamy dzisiaj zwiedzanie Timisoary, ale po drodze zajrzymy w jeszcze jedno ciekawe miejsce

Na koniec odcinka - sympatyczne krówki:



Wyjątkowo szczupłe (jak na krowy), dość umięśnione Inne niż te spotykane na Bałkanach. Wszystko jest inne, ale na razie bardzo się nam podoba

mchrob napisał(a):A ratusz przypomina mi nasz bielsko-bialski (kiedyś bialski). W sumie z podobnego okresu pochodzi no i kraj ten sam

Rzeczywiście, podobny W styczniu spacerowaliśmy wieczorem po Bielsku. Podobało nam się, fajna atmosfera

piekara114 napisał(a):A mi nocny Ratusz skojarzył się z krakowskim teatrem Słowackiego....

Też podobny

megidh napisał(a):Faktycznie wygląda wspaniale. Barwy oświetlenia nadają mu wspaniały klimat.

To prawda, światło wydobywa jego piękno

piotrf napisał(a):Jest . Obserwowałem te zmiany od dawna , bo od ponad dwudziestu lat .

Zmiany są duże i widoczne, przynajmniej z tego, co pamiętam.

piotrf napisał(a):Agnieszko , w grze mówi się trafiona , zatopiona Ja wiedziałem , że tak będzie

Nie wiedziałam, że gramy w Statki , ale tak

ziemniak napisał(a):W pierwszej chwili zastanawiałem się jakim autem wyjechaliście z tego garażu (kolor maski).

Nie "pożyczyliśmy" ferrari

Kapitańska Baba napisał(a):Ratusz bardzo ładny. Całe miasteczko także wydaje sie sympatyczne

Chyba dobrze by się tam mieszkało

wiola2012 napisał(a):Popieram! Rumunia od razu zdobyła moją sympatię, a każde kolejne miejsce, które odwiedziliśmy, tylko ją ugruntowało. Czego nie mogę powiedzieć o Bułgarii.

Oprócz wspaniałych krajobrazów bardzo spodobała nam się gościnność mieszkańców. Sympatyczni i pomocni ludzie