Osiołkiem dookoła Rabu i Mljetu, z macedońskim finałem

piotrf napisał(a):Przed Wami ( pozytywnie zazdroszczę ) :
Transalpina ,
Transbucegi ,
DN 18 Borsa – Vatra Dornei
DN 73 Campulung – Bran
7D i 703H Tutulesti – Curtea de Arges
Droga 17A i malowane cerkwie Bukowiny i jezszcze . . .

Transbucegi wygląda świetnie! Już postanowione - za rok musimy być znowu w Rumunii!

Katerina napisał(a):Ha, pożyczyłam sobie ostatnio taką torebkę od nasto - bratanicy W różowe wzorki
W korku z Gdyni na Hel ( Chałupy, początek Półwyspu) picie wytrzymało godzinę, ale dobre i to.

Kluczowe jest, żeby do takiej torby wkładać mega zimne rzeczy. Nam piwo przez pół godziny dojazdu i godzinę w kajaku spokojnie wytrzymuje

Nefer napisał(a):Zazdroszczę kolejnych wspaniałych wojaży...
Może jakaś, choć krótka, relacja będzie

Bardzo prawdopodobne, że będzie , ale pewnie wczesną wiosną, jak skończę tę relację

piekara114 napisał(a):

maslinka napisał(a):Dzisiaj udało się spełnić ważne podróżniczo-drogowe marzenie

Takie samo jak moje I jeszcze jedno podobne mam w głowie...

Jestem ciekawa, jakie

piekara114 napisał(a):https://www.grossglockner.at/gg/en/index
Raz już było blisko, ale majowy śnieg zmienił nam całkiem plany...

Tak obstawiałam

wiola2012 napisał(a):Po ubiegłorocznych wakacjach mam niedosyt Rumunii. Teraz już wiesz dlaczego

Teraz rozumiem

Trudno będzie opuścić ten ciekawy kraj, a jutro już wracamy do domu...

Zostanie garść wspomnień :

croktoś napisał(a):To teraz wracaj szczęśliwie i wskakuj z powrotem na osiołka

Wskakuję Chociaż teraz będą dwa odcinki zupełnie nieosiołkowe


10 lipca (niedziela): Objazdówka po Rabie

Wyszło słońce, na kajak już nie wrócimy. Trzeba się gdzieś ruszyć. Szukam na mapie ciekawych miejscówek do "zwiedzania".

Na pierwszy ogień idzie crkva sv. Petra - najstarszy kościół na wyspie pochodzący z XI wieku. Oczywiście odrestaurowany, jednak nadal ma gotycką dzwonnicę, która jest jedną z najstarszych na wybrzeżu Adriatyku. Dzwony zostały wykonane w 1299 roku przez mnicha w Wenecji.




Kościół znajduje się przed Supetarską Dragą (jeśli jedzie się od strony miasta Rab). Spacerujemy dookoła świątyni:



Jej najstarszy zachowany fragment:



W części tego budynku ktoś mieszka:



Widok w stronę Supetarskiej Dragi:



Na terenie kościoła jest nawet tor do gry w bule, ale już raczej nieużywany:



Opuszczamy najstarszą świątynię na wyspie i podjeżdżamy kawałek w stronę lasu. Chyba miało być Šuma Fruga:



Tam idźcie :



Zmierzamy więc w głąb lasu i trafiamy na fajne kamienne progi:




Pewnie okresowo płyną tutaj potoki.

Z daleka myślałam, że to kamienny most, o ten:



Ale przecież on jest na Kalifroncie, co zresztą jest wyraźnie napisane na tablicy Już go nie znajdziemy...

Teraz jedziemy w stronę Kamporu, gdzie znajduje się cmentarz więźniów zmarłych w obozie koncentracyjnym, który znajdował się właśnie w tym miejscu. Obóz został założony w lipcu 1942 roku przez Włochów (Rab znajdował się wówczas pod włoską okupacją) i istniał do września 1943 roku.



Wchodzimy na teren cmentarza:




Przygnębiające miejsce, ale warto je zobaczyć, będąc na Rabie:








Kiedy zmierzamy znów w stronę parkingu, zauważamy sympatyczne stadko:



Koziołkowi do "twarzy" w różowym :



A potem jedziemy przez "centrum" Kamporu, najdalej jak się da, co oznacza zjazd (i powrót) taką wąską uliczką:



Na szczęście obyło się bez mijanek Zatoka:



i widok na wysepki, które dzisiaj opływaliśmy:



W Kamporze spacerujemy jeszcze po pomoście:




i szukamy miejsca, gdzie najłatwiej będzie zwodować kajak. Wrócimy tu jutro z Osiołkiem Tymczasem po tej dość chaotycznej objazdówce po wyspie , postanawiamy zrobić w końcu coś konkretnego - wjechać na najwyższy szczyt Rabu Ale o tym następnym razem

Wiem, wiem, ostatni odcinek nie był szałowy , ale takie dni/chwile na wakacjach też się zdarzają

Tym razem powinno być lepiej


10 lipca (niedziela): Kamenjak

Wyjeżdżamy z Kamporu. Po drodze pstryk w stronę dzwonnic miasta Rab:



Niedługo pooglądamy je sobie z góry, bo właśnie zaczynamy wspinaczkę (samochodem ) na najwyższy szczyt wyspy, którym jest Straža (408 m) lub według innych źródeł - Kamenjak. Natomiast nazwa Kamenjak odnosi się z pewnością do całego pasma oraz do restauracji pod szczytem i tak się złożyło, że bardziej nam się spodobała, więc używaliśmy jej również w odniesieniu do szczytu.

Zaczyna się niewinnie, choć od razu jest wąsko:



Po chwili wjeżdżamy w bardziej górskie klimaty:



Na szczęście droga cały czas asfaltowa. A widoki coraz ciekawsze:





Otok Dolin, a za nim Pag:



Końcówka podjazdu:



i mały parking:



Dalszą drogę pokonamy pieszo. Do szczytu zostało jeszcze jakieś 800 metrów.



Pag pięknie się prezentuje:



Szersza perspektywa:



I już na szczycie:



Widoki dookoła :



Spacerujemy wśród ostrych skał:



i podziwiamy widoki. Tutaj na wyspy Goli Otok i Sveti Grgur:



Widoczność nie jest idealna, ale połączenie granatowego nieba z oświetlonymi słońcem białymi skałami dało ciekawy efekt

Nie mamy odpowiedniego obuwia (pomysł na Kamenjak zrodził się spontanicznie), więc bardzo ostrożnie schodzimy kilkadziesiąt metrów. Kamienna pustynia:



Stoimy i wpatrujemy się w stały ląd:




To chyba "słynna" zatoka Zavratnica?:



Tam nas jeszcze nie było...

Velebit wygląda groźnie i majestatycznie. Mogłabym tak stać godzinami, ale zachód słońca blisko

Powoli wracamy, nie przestając zachwycać się krajobrazami. Znowu Dolin i Pag:



Słońce czasami chowa się za chmurami:



W krzaczorach wypatrujemy owieczki :



Równie chudziutkie jak te na Pagu. O ile dobrze pamiętam

Postanawiamy jeszcze zjechać do restauracji Kamenjak. Kilkaset metrów szutrową drogą od parkingu, na którym stoi Maździak (nie chciało nam się podejść ):



Pełny parking przed konobą nie wróży dobrze, ale zobaczmy... Wita nas owieczka, a raczej jej podobizna ułożona z kamieni:



Restauracja, zgodnie z przypuszczeniami, jest pełna:



Coś by się znalazło w środku, ale co to za przyjemność, kiedy z tarasu rozciąga się taki widok na starówkę Rabu:



Przynajmniej usiądziemy na murku i popatrzymy:



I jeszcze w stronę wyspy Dolin:



Z komentarzy na GM wynika, że w restauracji Kamenjak karmią dobrze. Tylko, jadąc tam, lepiej zróbcie rezerwację, zwłaszcza w sezonie

Na koniec czeka nas jeszcze całkiem emocjonujący zjazd:



Kilkaset metrów jedziemy na wstecznym, bo akurat nadciągają trzy auta. Najwięcej emocji dostarcza mijanka z pewnym Włochem, który nie ma ochoty bardziej nam zjechać, chociaż ma po swojej stronie więcej miejsca niż my :



Trochę to stresujące, zwłaszcza jeśli jedzie się szerokim samochodem. Na szczęście więcej mijanek już nie będzie i możemy się cieszyć ostatnim widokiem na starówkę Rabu:



Kto się cieszył, ten się cieszył Małż był raczej skoncentrowany

Wieczorem robimy zakupy w pobliskim Konzumie i do późna siedzimy na balkonie. W następnym odcinku wskoczymy znowu do Osiołka

mchrob napisał(a):Mała górka, ale widoki ładne

Na żywo widoki robiły większe wrażenie
Velebit hipnotyzował...

mchrob napisał(a):Taka praktyka po bałkańskich górkach i dalej stresik? Może dlatego, że to nowe autko. Bardzo strome te podjazdy?

Tak, to po części kwestia tego, że jeszcze się tak dobrze nie znamy z nowym Maździakiem i bardziej na niego uważamy. Jest on też trochę szerszy od poprzedniego.
Podjazdy nie były strome, ale mijanki nieprzyjemne.

mchrob napisał(a):Przepraszam za przerwę w komentarzach, ale jestem już w domu i obiecuję poprawę.

mchrob napisał(a):Mnie w tym roku zaskoczyły mijanki na uliczkach Sarajewa.
Na szczęście po dojeździe pod kwaterę poruszaliśmy się już tylko pieszo.

Mieszkaliście niedaleko cmentarza Kovači? Dobra miejscówka

Sarajewo