Od lądowego szczura do Kapitańskiej Baby – 15 lat ewolucji

CROberto napisał(a):Dobrze ,że przerwa w pisaniu ,bo zdążę nadrobić...
Klimacik jest super - piękne wspomnienia...

Dzięki
Przerwa była...ale się skończyła - wróciłam na forum

Magdalena S. napisał(a):Bardzo fajnie się czyta
Wracają wspomnienia z mojej pierwszej wyprawy do Chorwacji.
Był rok 2005 a ja dopiero w przeddzień wyjazdu sprawdzałam w atlasie, gdzie ta Chorwacja w ogóle jest
Ach, kiedy to było...
Zostaję na dalszy ciąg.

Witaj Magdo, super że wpadłaś

Widzę że zaczęłaś chorwacką przygodę niewiele później niż my - więc pewnie niewiele z mojej pisaniny Cię zaskoczy ale....... kto wie

pääkäyttäjä napisał(a):Druga moja własna bryka, Ibiza 6K SDI bez klimy ale z szyberdachem (moje pierwsze własne auto, Renault 21, miało klimatyzację) - dało radę pojechać do Włoch i Słowenii

Szyberdach to był już mega luksus Burżuju

piotrf napisał(a):Pamiętam bardzo dobrze czasy , gdy nikt do Chorwacji nie jeździł z klimą , nawigacją , telefonami komórkowymi etc. etc. etc. , bo nie było . . . , otóż jeździło się wtedy do Jugosławii , a sam wyjazd za granice kraju był jak wyprawa na księżyc . W bagażnikach konserwy , w portfelach Korony , Forinty , Dinary ( 1 Dinar = 100 Para ) wymienione dzięki książeczkom walutowym , na kolanach paszport wydany na czas wyjazdu z kraju i mapa Europy . . .

Na terenie Węgier przejazd ułatwiały wymyślone przez nas , często zabawne i przez to łatwe do zapamiętania nazwy miejscowości , np. przejście graniczne w Sátoraljaújhely nosiło nazwę "Sanatorium u Heli" , Nyiregyhaza - "Nagi Haza" itd. , itp.

Zaległości odrobione

Pozdrawiam
Piotr

Dałam Ci szansę na przebrnięcie zaległości. I od razu muszę powiedzieć "WIELKIE DZIĘKI" za pyszne wino które umiliło nam żeglarski wypad - było genialne Masz talent

Bardzo mi miło , dziękuję i cieszę się , że smakowało

Pogoda dopisała


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Bardzo mi miło , dziękuję i cieszę się , że smakowało

Pogoda dopisała


Pozdrawiam
Piotr

Smakowało to mało powiedziane

A pogoda - nie mazurska
Słońce, upał i delikatna bryza ale też chwilami zimno, deszcz, burze, prawie sztormy. Jak w kotle Nie było czasu na nudę

Kapitańska Baba napisał(a):A pogoda - nie mazurska
Słońce, upał i delikatna bryza ale też chwilami zimno, deszcz, burze, prawie sztormy. Jak w kotle Nie było czasu na nudę

W takim razie cierpliwie czekam na zdjęcia i opisy .



Pozdrawiam
Piotr

Ale się super czyta te historie z zamierzchłej przeszłości Przypomniał mi się mój pierwszy wyjazd nad Adriatyk w 2003. Celem była wprawdzie Czarnogóra, ale ostatecznie udało się dotrzeć do Dubrownika. To była szalona podróż, pojechałyśmy(ja i 2 moje koleżanki) z Poznania na południe pociągami osobowymi(chyba nie było wtedy Intercity, zresztą kto maił wtedy na to kasę, samolot to było w ogóle jakieś SF- przynajmniej dla nas). Podróż chyba ze 3 dni trwała, pamiętam spanie na ławce na dworcu w Bratysławie. Z groszami w portfelach, 40-stoma pasztetami i podobną ilością zupek chińskich ruszyłyśmy w nieznane. Tak naprawdę nie wiedząc dokąd konkretnie jedziemy, ani kiedy wrócimy. To było życie! Z przygód granicznych to pamiętam tylko jak w drodze powrotnej czeski celnik rozbebeszył mój plecak z brudnymi gaciami - nie wiem czego tam szukał ale chyba tego nie miałam

Beata- nic się przez lata nie zmieniłaś, ale na starych zdjęciach jesteś bardziej podobna do Wandy Rutkiewicz

piotrf napisał(a):W takim razie cierpliwie czekam na zdjęcia i opisy .

Pozdrawiam
Piotr

Sporo poczekasz Nie przerwę ewolucji a ta trochę potrwa . Ale kiedyś pojawimy się i na koronawirusowych Mazurach

"ruzica"]Ale się super czyta te historie z zamierzchłej przeszłości Przypomniał mi się mój pierwszy wyjazd nad Adriatyk w 2003. Celem była wprawdzie Czarnogóra, ale ostatecznie udało się dotrzeć do Dubrownika. To była szalona podróż, pojechałyśmy(ja i 2 moje koleżanki) z Poznania na południe pociągami osobowymi(chyba nie było wtedy Intercity, zresztą kto maił wtedy na to kasę, samolot to było w ogóle jakieś SF- przynajmniej dla nas). Podróż chyba ze 3 dni trwała, pamiętam spanie na ławce na dworcu w Bratysławie. Z groszami w portfelach, 40-stoma pasztetami i podobną ilością zupek chińskich ruszyłyśmy w nieznane. Tak naprawdę nie wiedząc dokąd konkretnie jedziemy, ani kiedy wrócimy. To było życie! Z przygód granicznych to pamiętam tylko jak w drodze powrotnej czeski celnik rozbebeszył mój plecak z brudnymi gaciami - nie wiem czego tam szukał ale chyba tego nie miałam

Witaj
Pociągiem do Cro??? Nawet nie wiesz jak Ci zazdroszczę To takie niezrealizowane marzenie - w tak długą trasę wybrać się nie autem a właśnie koleją. Nie martwić się o drogę, o warunki - po prostu dać się ponieść
Co do gaci - kiedys wracałam z rodzicami od Przyjaciół z Ukrainy i ukraiński celnik zrobił dokładnie to samo Na tym kontrola się skończyła

Beata- nic się przez lata nie zmieniłaś, ale na starych zdjęciach jesteś bardziej podobna do Wandy Rutkiewicz

Hmmm...Coś może w tym być - zdjęcia bliskie Pani Wandzie również się tu pojawią

Pokomentowałbym, ale nie będę dźaźnił Kapitana.

Bravik napisał(a):Pokomentowałbym, ale nie będę dźaźnił Kapitana.

To prehistoria - wymarła jak dinozaury

A " Park Jurajski" widziałaś?

Kapitan znów przy bioderkach