Namiastka RAJU - Korcula 2013 :)

dobrze dobrany lakier to podstawa

To teraz trochę o Prizbie. Nie dała mi się odkryć do końca, bo tego dnia bardzo wiało. Słonko chowało się za chmurami. Chwilę się poopalałyśmy, ale kiedy słońce zaszło na dłużej, zawinęłam się w ręcznik i schowałam w namiocie plażowym. Nie pomogło i tak było mi zimno. Wiatr niemiłosierny. Zastanawiałam się, czy na pewno jestem w Chorwacji... Przecież tu miało być ciepło...
Plaża w Prizbie jest oddzielona jakby na dwie. Tak więc dodatkowo wiało, bo plaże są na "przestrzał". Można też troszkę pospacerować po okrągłej wysepce przy tych plażach. Jest też na niej (na tej wysepce) plaża FKK.
Plaża kamienista, a kamienie kanciaste... Stanowczo zbyt kanciaste, więc nie w moim guście
Wobec powyższego, chciałam się jak najszybciej stamtąd ulotnić. A chłopaków jak zwykle gdzieś poniosło... Szarpnął mnie nerw - zimno, kanciasto, głodno i od domu daleko... A tych nie ma!
Schowałyśmy się przed wiatrem za wypożyczalnią motorówek i czekałyśmy... aż nas zmiecie z powierzchni ziemi, albo na zbawienie w postaci chłopaków - a konkretniej kluczyków od samochodu...
Kilka fotek z Prizby:
(Choć uwielbiam stać za obiektywem aparatu i cykać fotki, tego dnia zupełnie nie przyszło mi to do głowy. Na szczęście chłopaki jakieś cyknęli).

andeo napisał(a)::mrgreen: dobrze dobrany lakier to podstawa

Zgadzam się I dobrze nałożony

Zwialiśmy z tej plaży - oczywiście na Korculę
Posiłek, lody, zakupy - standardowo I lecimy do domku.
Późnym popołudniem my zabieramy się za pranie, a chłopaki rozsiadają się na tarasie i grają... w "Piotrusia" Zawinęli małej karty i wymyślili grę na rozkazy, gdy ktoś przegra. Można się tylko domyślać, jak głupie mieli pomysły. A że tak wkopali naszego kawalera, że zawsze przegrywał, mogli rozkazać mu, co im się żywnie spodobało. I takim oto sposobem Janek m.in. został pomalowany cały farbkami. Musiał też wyprać im gacie... Chciał to zrobić w gumowych rękawiczkach Ale Paweł mu je schował. Tak więc, gacie zamiast wyprane, były wypłukane - bo trzymał je 2 palcami
Śmiechu przy tym mieli tyle, że zastanawiałyśmy się czy nie słychać ich na Hvarze...
Wariaty, ale jak ich tu nie kochać?
Dobra, dość o gaciach. Teraz na poważnie - niebawem wątek żywcem wyjęty z thrillera... Niektórzy mieli już śmierć w oczach...
Zapraszam wszystkich

To ja w takim razie czekam na ten thriller, chociaż komedie w wykonaniu Waszych facetów też są bardzo dobre!

Czekam na ciąg dalszy ...

Fajnie się czyta , sprawdzę te miejsca na Korculi już w tym roku w sierpniu!! Czekam na c.d.

szrek27 napisał(a): Wpadli w oko nawet pewnej parze męskiej na plaży... Niestety, szans nie mieli u naszych chłopaków

...i znów ochlapałem monitor ze śmiechu

Jestem i już zapodaję ciąg dalszy

Wieczorem chłopaków naszło, że muszą jechać do jakiejś knajpy w Vela Luce, by skorzystać z Internetu. Każdy pomysł jest dobry, żeby się wyrwać gdzieś w męskim gronie... Nie ma problemu - przecież mają takie prawo Nie możemy im tego zabronić. Jednak, żeby za bardzo się nie wyluzowali, posłałam z nimi małą W całej tej sytuacji widziałam same "plusy":
1. Panowie będą "spokojniejsi" przy dziecku.
2. Mała będzie miała wycieczkę przed snem...
3. ... a my chwilę spokoju

Pojechali. Nastała błoga cisza...
Żadnych: "mamusiu, chcę jeść", "mamusiu, chcę siku", "mamusiu, gdzie tatuś?"...
Tudzież: "stary capie miałeś się opalać", "ściągaj gacie, idziemy pływać"... itp.
Rozsiadłyśmy się więc przy gorącej czekoladzie i dyskutowałyśmy - jak to kobitki - temat zawsze się znajdzie
Na tarasie było już chłodnawo, więc przeniosłyśmy "imprezę" do jadalni. Zgasiłyśmy światła na tarasie, ale drzwi zostawiłyśmy otwarte, by słyszeć szum morza (wbrew pozorom, w potoku naszych wypowiadanych słów i ożywionej dyskusji, dało się usłyszeć jego szum ).
Zapadła już ciemność, a biorąc pod uwagę, że wokół domku nie było żadnych latarni - ciemność była wyjątkowo przenikliwa...
I nagle - jak się Aga nie rozedrze!!!
Widząc jej przerażoną minę, wpatrującą się w ciemność na tarasie - jakby czekającą na śmierć i słysząc krzyk, który zdawał się nie mieć końca, chybnęłam razem z krzesłem w bok, by ukryć się za ścianą i ryknęłam razem z nią:
- Aaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Zaczęłyśmy się trząś jak osiki. Bałam się obejrzeć - pewnie na tarasie stoi jakiś Bośniak z karabinem... W końcu wojna była tu całkiem niedawno, może się jakiś zabłąkał...
Skoczyłam za ścianę i czekałam na śmierć. Skoro widziałam ją w oczach Agi, to ona musi być gdzieś blisko...
Po chwili, Agnieszce brakło już oddechu. Nie odrywając wzroku od ciemności na tarasie, zapytała:
- Co to było?!
- Ale co? Nie wiem o co ci chodzi. Ni z tego, ni z owego zaczęłaś się drzeć. Co zobaczyłaś?
- Nic nie zobaczyłam. Usłyszałam gwizd. Ktoś tu jest... Czemu na tarasie jest zgaszone światło?! - rzuciła się, by je oświecić i pozamykać drzwi.
Jak usłyszałam, co ją tak przeraziło, wybuchnęłam śmiechem.
- Z czego ty się śmiejesz? - zapytała.
- Ten gwizd... To sygnał mojego SMS-a
- Ludzie! Ja prawie zeszłam na zawał!
- A ja razem z Tobą. Nie wiedziałam, że masz tyle pary w płucach. I jeszcze ten przerażający wzrok! Myślałam, że ktoś do ciebie celuje!
- A dlaczego tak odskoczyłaś z tym krzesłem? - drążyła.
- Myślałam, że jak zaczną strzelać, to schowam się za ścianą. Taki odruch...

Chwile horroru zakończyły się z leksza ubawem, ale przede wszystkim konkretnym wnioskiem:
Nigdy więcej nie zostaniemy wieczorem same w tym domu!

Jednak prawda o "gwiździe" jeszcze przez dłuższy czas nie sprawiła, że przestałyśmy się trząść. Jakoś emocje nie pozwalały nam się uspokoić i z niecierpliwością czekałyśmy na powrót chłopaków, by poczuć się bezpieczniej...

W sumie, jakby się zastanowić, to w tej głuszy spokojnie mógłby nas ktoś napaść, gdyby wiedział, że są tam same bezbronne 2 kobitki... Ale na szczęście przeżyłyśmy - oby jak najmniej takich czarnych myśli I co za tym idzie - takich przeżyć

Strach ma wielkie oczyyyy

ARTUR_KOLNICA napisał(a):Strach ma wielkie oczyyyy

Dokładnie

Niebawem wycieczka do Dubrownika. Zapraszam

Cześć Fiona
Dołączam do grona "uczestników" Twojej relacji. Trafiłam na nią dzisiaj i przeczytałam od początku aż do zaproszenia do Dubrownika z zapartym tchem. Stylem pisania potrafisz zachęcisz do czytania i czekania na następne wpisy. Zdjęcia robisz wspaniałe. Czekam z zapartym tchem na opis pobytu w Dubrowniku. Byłam w nim w zeszłym roku i ciekawa jestem, czy moje wrażenia pokryją się z Twoimi.

W Dubrowniku byłem we wrześniu, przemieszczałem się po murach okalających stare miasto i to nie było do końca to czego chciałem - straszne tłumy!

Ja w Dubrownika byłam pod koniec maja. Nie poszliśmy na mury, bo zachciało nam się chodzić po schodach w północnej części starego miasta. Góra, dół, góra, dół i tak bez końca. Wrażenia super. Ludzi już trochę było, ale w tych uliczkach spokój i cisza.

dhmegi napisał(a):Cześć Fiona
Dołączam do grona "uczestników" Twojej relacji. Trafiłam na nią dzisiaj i przeczytałam od początku aż do zaproszenia do Dubrownika z zapartym tchem. Stylem pisania potrafisz zachęcisz do czytania i czekania na następne wpisy. Zdjęcia robisz wspaniałe. Czekam z zapartym tchem na opis pobytu w Dubrowniku. Byłam w nim w zeszłym roku i ciekawa jestem, czy moje wrażenia pokryją się z Twoimi.

Witam. Cieszę się, że się podoba relacja. Przepraszam za dłuższą przerwę. Myślę, że jutro wieczorkiem zapodam fotki z Dubrownika i inne ciekawe widoczki

ARTUR_KOLNICA napisał(a):W Dubrowniku byłem we wrześniu, przemieszczałem się po murach okalających stare miasto i to nie było do końca to czego chciałem - straszne tłumy!

My niestety nie weszliśmy na mury ale mamy przynajmniej powód, by tam jeszcze raz pojechać Ale będą foty z góry SRD.