Francja

Franz napisał(a):Wita nas chłodne wnętrze kościoła Ste. Foy...

Chłodne i surowe

Pozdrawiam.

ASIULA HK napisał(a):Chłodne i surowe

Dosyć ładne. A prawdziwy skarb kryje się bardzo blisko.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a): A prawdziwy skarb kryje się bardzo blisko.

No to czekam.

Vjetar napisał(a):No to czekam.

Ściśle rzecz biorąc, skarbów jest więcej, ale tylko jeden będę mógł pokazać.

Pozdrawiam,
Wojtek

Pierwszy klasztor tutaj zbudowali w VIII stuleciu mnisi uciekający z Hiszpanii przed Saracenami. Obecny kościół pochodzi jednak z XI wieku, kiedy na skutek gwałtownie wzrastającej ilości pielgrzymów trzeba było znacznie powiększyć świątynię. Z kolei w następnym stuleciu podwyższono całość, dobudowano galerie oraz w harmonijny sposób wkomponowano ośmioboczną wieżę w czworokątne przecięcie nawy głównej z transeptem. (dobrze widać na ostatniej fotce w poprzednim odcinku)

Całe to miasto ( bo mimo wyludnienia miastem pozostało ) jest skarbem , ale każdy skarb ma najważniejszy klejnot , podobnie jak tort rodzynki . . .

Czekam więc na więcej ( tzn . te rodzynki )


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Całe to miasto ( bo mimo wyludnienia miastem pozostało ) jest skarbem , ale każdy skarb ma najważniejszy klejnot , podobnie jak tort rodzynki . . .

Czekam więc na więcej ( tzn . te rodzynki )

Zdradzę, że to, czego nie mogę pokazać, to... patronka. Ale przytoczę interesującą historię.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zdecydowanie mój ulubiony styl architektoniczny, mam nadzieję, że masz więcej zdjęć z wnętrza?

Na mnie zawsze robi rozmach, zastanawia technika, jak oni to qoo.... zrobili.

Zwróćcie uwagę, że ostatnie pokazywane przez Franza świątynie łączy to, że są chłodne, surowe,
mało kto tam zagląda, są prawie opustoszałe
Ale jednocześnie są eleganckie

Surowe piękno

tony montana napisał(a):Zdecydowanie mój ulubiony styl architektoniczny, mam nadzieję, że masz więcej zdjęć z wnętrza?

Zamieszczę jeszcze kilka, natomiast piękniejsze - moim zdaniem - były kościoły w St. Nectaire (kapitele) czy bajecznie kolorowy w Issoire.

FUX napisał(a):Na mnie zawsze robi rozmach, zastanawia technika, jak oni to qoo.... zrobili.

Też pozostaję pod ogromnym wrażeniem.

Lednice napisał(a):Zwróćcie uwagę, że ostatnie pokazywane przez Franza świątynie łączy to, że są chłodne, surowe,
mało kto tam zagląda, są prawie opustoszałe
Ale jednocześnie są eleganckie

Surowe piękno

Romański styl. Nawet tam, gdzie widać już rozbudowę w stylu gotyckim, jeszcze wciąż zachowana surowość wczesnych wieków...

Pozdrawiam,
Wojtek

Aby podnieść rangę kościoła benedyktyni potrzebowali jakichś ważnych relikwii. Nie potrafiąc ich uzyskać w legalny sposób, postanowili użyć innej maetody. Zamyślano sprowadzić szczątki św. Wincentego z Saragossy, w tym celu wyeksportowano jednego mnicha do innego zakonu, żeby ten w sposobnym momencie mógł wykraść relikwie. To się jednak nie powiodło, ale zamysł zmieniono tylko w takim zakresie, że zwrócono uwagę św. Foy. Zaufany mnich został wysłany do Agen, gdzie przez dziesięć lat starał się zdobyć zaufanie, aż wreszcie udało mu się potajemnie ukraść wymarzony skarb. Dziesięć lat - teraz już wiem, skąd się wzięło określenie; benedyktyńska cierpliwość.

Cnotliwi złodzieje z Conques uzyskali cenne relikwie, w rezultacie czego szybko zaczęła wzrastać ilość pielgrzymujących wiernych.

"Dziś prawdziwych złodziei już nie ma . . . "

To jednak cierpliwość i determinacja złodzieja czyni

Tak mi przyszło do głowy , że jest to wskazówka dla potrzebujących , że ten pierwszy milion ( relikwię ) to jednak ukraść trzeba . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):To jednak cierpliwość i determinacja złodzieja czyni

Bóg nagrodził ich przedsiębiorczość - pielgrzymi zaczęli walić tabunami.

piotrf napisał(a):Tak mi przyszło do głowy , że jest to wskazówka dla potrzebujących , że ten pierwszy milion ( relikwię ) to jednak ukraść trzeba . . .

Być może znasz dzieje Księgi z Kells i św. Kolumbana. Chyba pierwszy w historii proces o prawa autorskie...

Pozdrawiam,
Wojtek

Przypomniał mi się Sanderus z "Krzyżaków", który
w ofercie miał:

kopytko z osiołka, na którym odbyła się ucieczka do Egiptu; pióro ze skrzydeł archanioła Gabriela; olej, w którym poganie świętego Jana chcieli usmażyć; szczebel z drabiny, o której się śniło Jakubowi oraz łzy Marii Egipcjanki.
Wśród odpustów polecał: całkowite, na pięćset, trzysta lub dwieście lat - jak również tańsze "aby i ubodzy ludzie mogli je nabywać i tym sposobem czyśćcowe męki sobie skracać".