Jak żyć, jak żyć bez Chorwacji…? cz. 2 (str.12)

Piotr, ciekawą zdradę zaplanowałes. Trzymam kciuki i rozruszaj noge na tych pagorkach.

piekara114 napisał(a):Piotr, ciekawą zdradę zaplanowałes. Trzymam kciuki i rozruszaj noge na tych pagorkach.

Dokładnie Zdrówko najważniejsze
Tak mi się przypomniało, że przecież byłam Chorwacji we wrześniu 2013, dokładnie w drugiej połowie września w Orebiciu Woda była ciut chłodniejsza ale pogoda ogólnie super i zero deszczu

Beata W. napisał(a):Tak mi się przypomniało, że przecież byłam Chorwacji we wrześniu 2013, dokładnie w drugiej połowie września w Orebiciu Woda była ciut chłodniejsza ale pogoda ogólnie super i zero deszczu

To fajnie trafiłaś, tylko dni krótkie....

9 września 2016, piątek - powrót do domu c.d., jedziemy ku słońcu…..

I tak jedziemy i coś nie możemy do plaży się dostać… Jedziemy w kierunku wyspy, navi każe między jakieś pola wjechać, to skręcamy i nagle widzę między drzewami JEGO…. Pan M. parkuje na najbliższej zatoczce, a raczej ubitym fragmencie nieużywanego pola, ale za to rozjeżdżonego, a ja już lecę w kierunku pagórka…..




Jesteśmy pod malutkim kościółkiem św. Mikołaja Kościółek mignął mi w 2010 r. jak wracaliśmy z Zadaru do Starigrad Paklenica i wtedy nam towarzyszyły lekkie pożary okolicznych pól…

Niestety oddziela mnie od wzgórza pole zboża, przez które nie ma się jak przedrzeć…. No ale, przecież będziemy tędy wracać….. Może błękity się wtedy pojawią….

To jedziemy na plażę… Mijamy zatokę nińską…




…ale tamta plaża nas nie powaliła, więc zdecydowanie kierujemy się ku wyspie


Wyspa połączona jest bardzo charakterystycznym mostem…


Nie mamy rozeznanego tematu plaż ani miejscówek na wyspie, bo przecież nie planowałam, że tu będziemy... nigdy nawet jakoś nie czytałam informacji o tej wyspie… Jedziemy główną drogą przed siebie i wjeżdżamy do dłuuuuugiej miejscowości Vir na Virze… Postanawiamy skręcić w przypadkową uliczkę w lewo, aby być w kierunku otwartego morza… I tak lądujemy przy samej plaży, dokładnie w tym miescu. Parkujemy auto, mamy słusznego strażnika…


Tłumów nie ma, prawie pustki. Jakiś jeden bar otwarty. Słońce świeci, ale nie jakoś ostro, szybko rozkładamy maty i ręczniki i leniuchujemy. Plaża to nawiezione kamyki…. Woda swoją temperaturą tu też nie powala, termometr ledwie wskazuje 21,3 st (powietrze ma 29)…. Pod wodą nudno… Coś tam się kąpiemy, bo w końcu to już na pewno ostatnie spotkanie z Jadranem… więcej leniuchujemy na ręcznikach. Kiedy słońce się chowa, idę się przejść wzdłuż zatoki i pstrykam kilka zdjęć…. Tłumów nie ma…






…ale za to jakieś tam palmy są


Spędzamy tu 3 godziny i nie ma wyjścia, trzeba ruszać dalej….na północ….

Widzę, że nie tylko ja mam odczucie, że plaża na wyspie Vir nie zasługuje na więcej słów……


9 września 2016, piątek - powrót do domu c.d.

Jedziemy dalej na północ….ale jeszcze mamy wrócić do kościółka na pagórku… Mijamy skręt ku autostradzie i kilka metrów dalej jest mały parking na kilka samochodów. Parkujemy i ładną kładką…


…mijając ogrodzony warzywniach podchodzimy pod pagórek… Żeby nie było wątpliwości, gdzie jesteśmy….


Teraz niebo ma zdecydowanie lepszy kolor niż wcześniej….






Oczywiście wchodzimy na szczyt, ale kościółek zamknięty i nie da się w żaden sposób do środka zamknąć…. Po jakiś 10 min. ruszamy dalej….
Jeszcze przed wjazdem na autostradę, przypominam sobie, że potrzebuję zabrać hvarską ziemię ze sobą, bo muszę moją roślinkę posadzić…. Pod naszym app. rosło duuuuże drzewo laurowe, które miała sporo malutkich przykorzennych sadzonek…a jak wiadomo najlepiej rosną roślinki darowane i pożyczone, to i jak pożyczyłam sobie malutką sadzonkę…. No i właśnie, żeby było jej dobrze to koniecznie musi rosnąć w swojskiej ziemi i to na nią poluję. Udaje się zabrać siateczkę (po ostatnich burkach) na ostatnim nasypie przed wjazdem na autostradę….
Oczywiście już w domu sadzonkeczka ląduje w hvarskiej ziemi i prezentuje się tak:


..a obecnie wyrosły 2 małe sadzonki….

To teraz już pomykamy i o 16:30 meldujemy się na parkingu, tym parkingu, z którego po raz pierwszy i po raz ostatni można popatrzeć na Jadran….




…i jedziemy dalej… przed nami jeszcze kilka pitstopów….

Małe zwiedzanko jeszcze przed nami...

piekara114 napisał(a):Małe zwiedzanko jeszcze przed nami...

Widzę, że lubicie zwiedzać w drodze powrotnej, nam już się średnio chce, szczególnie jak daleko do domu

Beata W. napisał(a):

piekara114 napisał(a):Małe zwiedzanko jeszcze przed nami...

Widzę, że lubicie zwiedzać w drodze powrotnej, nam już się średnio chce, szczególnie jak daleko do domu

Lubimy, zwłaszcza, że te zwiedzania są na spontana. To takie przedłużenie wakacji...

piekara114 napisał(a):Małe zwiedzanko jeszcze przed nami...

Będę zwiedzał oczywiście z Wami...

Fajnie, że jesteś

Mój laur ma się dobrze, po pół roku wyglądał tak...


...wiosną walczyłam z tarcznikami, ale wygrałam, trochę czubek wzrostu został uszkodzony, ale laur się zebrał, lato spędził za oknem i obecnie wygląda tak:


A sercowaty kamień oczywiście pochodzi z Cypru

piekara114

przypominam sobie, że potrzebuję zabrać hvarską ziemię ze sobą, bo muszę moją roślinkę posadzić…. Pod naszym app. rosło duuuuże drzewo laurowe, które miała sporo malutkich przykorzennych sadzonek…a jak wiadomo najlepiej rosną roślinki darowane i pożyczone, to i jak pożyczyłam sobie malutką sadzonkę…. No i właśnie, żeby było jej dobrze to koniecznie musi rosnąć w swojskiej ziemi i to na nią poluję. Udaje się zabrać siateczkę (po ostatnich burkach) na ostatnim nasypie przed wjazdem na autostradę….
Oczywiście już w domu sadzonkeczka ląduje w hvarskiej ziemi i prezentuje się tak:

Ja też mam taką...manię

Raz na Hvarze czatowałam na ogrodnika (którego nie mogłam zastać w jego centrum ogrodniczym przez 4 dni, bo w okolicy hulały pożary, a on okazał się być strażakiem ochotnikiem), bo uparłam się na małą sadzonkę masliny. Całkiem małych nie miał, więc wiozłam prawie metrowy wiecheć z bryłą gliniastej ziemi - ważyła sporo. W domu posadziłam ją z tą gliną do donicy, ale biedna nie przeżyła zimy w mieszkaniu
Teraz we wrześniu wyhaczyłam dwie gałązki atrakcyjnej roślinki rosnącej na ruinach Nakovany na Pelješcu - mam nadzieję,że ta przetrwa bez rodzimej gleby tym razem i że duchy Illirów mi wybaczą tę kradzież
Roślinka prezentuje się tak ( ta mała po środku)

Katarina zawsze chcę coś przywieść, ale z różnymi skutkami mi to wychodzi. Z Włoch (Sirmione) przywiozłam palmy i nawet z ro rosły, ale jakaś choroba je zaatakowała i padły Z Cypru przywiozłam bulwę Asphodelus albus, ale jednak nie udało mu się przetrwać.... W tym roku polowałam na jakąś dziką oliwkę z jakiegoś opuszczonego pola, ale one tak głęboko rosły, że nie dałam rady się do nich dostać, a nawet łopatkę ogrodową ze sobą miałam...

piekara114 napisał(a):

Beata W. napisał(a):

piekara114 napisał(a):Małe zwiedzanko jeszcze przed nami...

Widzę, że lubicie zwiedzać w drodze powrotnej, nam już się średnio chce, szczególnie jak daleko do domu

Lubimy, zwłaszcza, że te zwiedzania są na spontana. To takie przedłużenie wakacji...

Takie wyciśnięcie z wakacyjnego wyjazdu ostatnich soków.

piekara114 napisał(a):Katarina zawsze chcę coś przywieść, ale z różnymi skutkami mi to wychodzi. Z Włoch (Sirmione) przywiozłam palmy i nawet z ro rosły, ale jakaś choroba je zaatakowała i padły Z Cypru przywiozłam bulwę Asphodelus albus, ale jednak nie udało mu się przetrwać.... W tym roku polowałam na jakąś dziką oliwkę z jakiegoś opuszczonego pola, ale one tak głęboko rosły, że nie dałam rady się do nich dostać, a nawet łopatkę ogrodową ze sobą miałam...

A to fajne jest ... może też zacznę zwozić florę.

piekara114 napisał(a):To teraz już pomykamy i o 16:30 meldujemy się na parkingu, tym parkingu, z którego po raz pierwszy i po raz ostatni można popatrzeć na Jadran….

Taki rodzaj klamry...

Pozdrawiam,
Wojtek