Issa Mia! Here We Go Again! (oraz Montenegro i Sarajewo)

croktoś napisał(a):Wszyscy lubią frytki!

Ja nie lubię tych z batatów. Za słodkie dla mnie

croktoś napisał(a):A w tak urokliwych okolicznościach wszystko smakuje wspaniałe,

To prawda

croktoś napisał(a):Zazdraszczam i tęskni!ę za kajakowaniem

"Za chwilę" kolejna wycieczka kajakowa


Wczoraj wylądowałam na zwolnieniu. Prawie straciłam głos, ale pisać mogę , więc postaram się trochę podgonić z relacją


Dzień 14: 19 lipca (środa): Powrót do Rijeki

Po dopłynięciu w okolice parkingu przy restauracji Jezero, wypakowujemy wszystkie manele z kajaka i zanosimy je do Maździaka Chwytam aparat (ten większy, już nie podwodny ani kajakowy ) i biegnę znowu nad wodę, żeby popstrykać. Jest bardzo nastrojowo:




Jedną z tych łódek, zaraz za nami, przypłynęła Salma:



Chwila na spokojne przestudiowanie mapy z zaznaczonymi ciekawostkami:



Tę część (na lewo od mostu) dzisiaj eksplorowaliśmy:



A tutaj należałoby popłynąć, żeby mieć szansę na zobaczenie pelikanów :



Pod samą albańską granicę. Może następnym razem...

Teraz już powoli zmierzamy do naszego nowego czarnogórskiego domu. Najpierw wzdłuż Jeziora i rzeki Morača, która wygląda tu podobnie jak Skadarsko jezero:



Później z widokiem na cyprysy i kolejne pasma górskie:



Wreszcie - w stronę zachodzącego słońca :



Przy drodze do Rijeki "namierzamy" pomnik upamiętniający zwycięstwo Czarnogórców nad Turkami w 1712 roku oraz walkę partyzantów czarnogórskich w 1941:




Nasz zestaw :



Mijamy niedziałający (w tym sezonie?), lecz oświetlony hotel Panorama Gazivoda:



i tablicę z czerwoną gwiazdą wmurowaną w skałę:



Częste utrudnienia, jakie można spotkać na czarnogórskich drogach :



Idę kawałek za krówkami, ale dość szybko się oddalają



Kiedy dojeżdżamy do apartmana, jest po 20:30. Nie jesteśmy szczególnie głodni i nie chce nam się iść nawet kilku kroków do restauracji, więc wieczór spędzamy przy naszym stoliku


Dzień 15: 20 lipca (czwartek): Karuč - przygotowania do osiołkowej wycieczki

Śniadanko, ogarnianie się i znowu ruszamy z Osiołkiem na dachu Maździaka (nie zdejmowaliśmy go w nocy), tym razem do Karuča, w którym zażywaliśmy wieczornej kąpieli i jedliśmy pstrąga pierwszego dnia w Montenegro.

Krajobrazy są boskie :



Jeszcze mi nie spowszedniały

Udaje nam się zaparkować w tym samym miejscu co przedwczoraj. Krzesełko chwilowo puste, bo pan właściciel restauracji Karučki krš właśnie przewozi turystów swoją łódką:



Niestety, obok parkingu taki widok :



Jeszcze dużo musi się zmienić w mentalności mieszkańców, żeby w Czarnogórze było czysto... Chociaż i tak zauważamy, że jest nieco lepiej niż ubiegłych latach.

Idę z aparatem na mały spacer po Karuču:




Przepiękny pogled:



Za chwilę będziemy tam płynąć

Wynosimy wszystkie bambetle na pomost:



Zwodujemy Osiołka tuż obok łódki restauracji Karučki krš:



Właśnie minęliśmy się z panem przewoźnikiem i nie mam pewności, czy nas poznał

Ruszamy w nowy rejs! :



Ale o tym w następnym odcinku

Kapitańska Baba napisał(a):Zdrówka! Siedź teraz cichutko i nie nadwyrężaj głosu

Dzięki!

Kapitańska Baba napisał(a):Piękne to jezioro z tymi swoimi wodnymi roślinkami

Zaraz będzie ich zdecydowanie więcej

piekara114 napisał(a):A ja liczyłam, że popłyniemy do pelikanów

Pelikany trudno zobaczyć w środku lata. Można oczywiście próbować... My zobaczymy dużo innych ptaszorów

Bbee88 napisał(a):Temat śmieci - temat rzeka Jeśli bym miała porównać ze swojego doświadczenia, to więcej śmieci niż w Polsce (na wakacjach) widziałam w Chorwacji czy w Pradze.

Porównując do innych europejskich krajów, wydaje mi się, że w Polsce ze śmieciami nie jest wcale tak źle.

Dzień 15: 20 lipca (czwartek): Rejsik Karuč - jezioro Gornje Malo Blato - część pierwsza

Ruszamy z pomostu w Karuču. Po chwili dopływamy do restauracji Karučki krš, w której spędziliśmy wieczór przedwczoraj:




Na "plaży" jeszcze pusto:



Za to ptaszory na stanowiskach:



Właśnie przypływa łódka z turystami:



A my płyniemy przed siebie:



w poszukiwaniu bardziej prywatnej "plaży". Możemy mieć z tym dzisiaj problem W tym miejscu raczej słabo:



Rzut oka na Karuč, z którego wystartowaliśmy:



Nie ma jeszcze południa, ale skwar okropnie dokucza. W najbliższym czasie raczej nie znajdziemy nawet namiastki plaży, więc pozostaje nam skakać do wody z Osiołka i później się na niego wślizgiwać

Woda przynosi tylko chwilową ochłodę, ale dobre i to



Zdjęcie zrobiłam, pływając dookoła kajaka :



Wypatruję węży, ale na razie ich nie widać

Za to Dzielnemu Flamingowi udało się znaleźć nieco większego od siebie koleżkę :



Z prawej knajpka, z lewej też:



Dzisiaj miniemy w sumie aż sześć miejsc, w których można się posilić, a nie zatrzymamy się w żadnym Będziemy zbyt wybredni Mamy trochę jedzenia i piwo w torbie termicznej, brakuje tylko dogodnego miejsca do "popasu".

Zbliżamy się do "zielonego dywanu":



Czas dać Dzielnemu trochę wolności :



Dzisiaj, na szczęście, nie wieje, więc nie odpłynie nam daleko W razie czego mogę go "przywołać" wiosłem :



Ptaszków jest sporo, tylko nasz aparat (mały Nikon, używany teraz najczęściej na nartach) nie chce złapać ostrości:



Większego (Canona) byłoby mi szkoda brać na kajak.

Ile ptaszorów widzicie :



Jeszcze raz ten z brzegu zdjęcia :



Dzisiaj spotykamy zupełnie inne gatunki niż podczas wczorajszej wycieczki. Niestety, nie mam pojęcia, jakie Ciszy nie ma, ptaszki wydają bardzo wysokie dźwięki Cały czas się nawołują. A my staramy się nie poruszać, żeby ich nie spłoszyć.

Jest cudnie! Zostawiamy za sobą przysiółek Rogani:



i odbijamy w stronę wąskiego kanału:



To skrót, który nazwiemy Amazonką Nie wiem, czy będzie widać, dlaczego, bo zdjęcia zupełnie nie oddają niesamowitego piękna i dzikości tego miejsca. Spróbujmy jednak :



Kolory wyszły trochę nienaturalnie, ale musicie mi uwierzyć - było bosko! :




Również dlatego, że ten fragment przepływamy zupełnie sami. Nie chcemy mącić ciszy i nawet ze sobą nie rozmawiamy. Kosmiczne przeżycie

Niestety, "skrót", czyli Amazonka , się kończy i dopływamy do rzeki Karatuna:



Tutaj nie jest już tak magicznie, ale spotkamy więcej zwierzaków. Nie tylko dumnie prezentujące skrzydła kormorany:



ale i... krowy :



Wygląda, jakby ptaszor stał na krowie :



ale w rzeczywistości jest tam konar drzewa

Lecą żurawie (widziałam dawno temu ten film):



(Choć, w tym wypadku, to raczej nie żurawie.)

Zbliżamy się do miejscowości Dodoši:



Znowu coś lata :



Czasami jest to ważka przefruwająca przed "nosem" Osiołka :



Dużo łódek na brzegu i niedziałająca już knajpka:




Groźnie patrzy na nas byk, ale na Osiołku jesteśmy bezpieczni :



Przepływamy pod mostem, który kojarzy nam się z... "Czasem Apokalipsy" :



To skojarzenie może Wam się wydać zdecydowanie na wyrost, ale oboje takie właśnie mamy, więc coś musi być na rzeczy Nie pamiętam, kto pierwszy "rzuca tekstem" z napalmem o poranku , Małż czy ja

Gdzie my właściwie jesteśmy? Czy to jeszcze Czarnogóra? Wietnam? Amazonka?

Na pewno jest tu niesamowicie! A w miejscowości Dodoši można wynająć całkiem przyzwoity apartman, w jednym z tym domów:




Może następnym razem

Na koniec odcinka - mapka trasy (od razu całej ) Zaznaczyłam na zielono:



W kolejnej odsłonie relacji:
- popas w ciekawym miejscu
- dopłynięcie do jeziora
- powrót

Zdradzę, że w sumie przepłyniemy dzisiaj aż 17 km

Nefer napisał(a):Ten fragment, nazwany przez Was Amazonką, chyba najfajniejszy . Przynajmniej na razie.

Będą konkurencyjne fragmenty

Kapitańska Baba napisał(a):Dzicz, cisza, wołające ptaki - raj na ziemi!!!

Ptaszki czasami bardzo głośno krzyczały , ale im wolno

Bbee88 napisał(a):Krajobrazy zachwycające ❤️

Mam nadzieję, że w kolejnym odcinku jeszcze bardziej Ci się spodobają

piotrf napisał(a):Pięknie tam , jak w całym Montenegro . . .

Nie da się ukryć


Dzień 15: 20 lipca (czwartek): Rejsik Karuč - jezioro Gornje Malo Blato - część druga

Jesteśmy w Dodoši i właśnie przepływamy obok kolejnej knajpki:




Na Google Maps ma średnią ocen 4,8. My potrzebujemy tylko piwa , które coraz bardziej nam się ogrzewa na kajaku, mimo że jest w torbie termicznej. Jeszcze chwila cierpliwości i znajdziemy fajną miejscówkę...

Kawałek dalej kolejny bar - na razie pusto, ale zaludni się niedługo:



Domki, kampery, sporo ludzi:



A my szukamy ciszy i świętego spokoju Krów nie, one same się znajdują i przyłażą :



Żeby napić się wody:



Najczystsze krówki, jakie widziałam Mimo wszystko lepiej będzie, jak wykąpiemy się kawałek dalej

Łódka robi nam małą falę:



Fajna miejscówka, ale "private", jak głosi tabliczka na drzewie:



Ważki w kolorach kajaka :



Czy jest mi za dobrze? :



Nie, w sam raz

W końcu trafia nam się super miejscówka na popas:




Krowy niedaleko Słychać je nawet, bywają na tej łące:



co widać po pamiątkach, jakie zostawiły Ale może akurat teraz nie przyjdą... Zwłaszcza obecność byków byłaby niepożądana

Relaksujemy się na pozostałościach pomostu:



i podziwiamy przyrodę:




Jest sielsko, wtapiamy się w naturę Prawdziwy relaks! :



Piwko smakuje wyjątkowo w takich okolicznościach przyrody I drzewa dają zbawienny cień

Chętnie bym się tak dłużej porelaksowała, ale mamy jeszcze kawałek trasy do przepłynięcia.

Wiosła w dłoń i znów jesteśmy na rzece, tym razem jest to Biševina:



Przed nami dziwna budowla widoczna na wzgórzu:



To pozostałości średniowiecznej twierdzy Žabljak Crnojevića. Fort powstał prawdopodobnie w X wieku, jednak w źródłach po raz pierwszy pojawia się w XV. Był własnością rodu Crnojeviciów i stolicą Księstwa Zety, o którym wcześniej nigdy nie słyszałam A władcami Zety była w XV i XVI wieku dynastia Crnojeviciów właśnie (m.in. Stefan i Ivan)

Twierdza została zdobyta przez Imperium Osmańskie i Turcy nazwali ją Czarnym Gniazdem. Mieli dużo racji, bo fort przypomina ptasie gniazdo, zwłaszcza widziany od strony jeziora, co zaraz pokażę

Tymczasem mijamy ostatni już dzisiaj lokal gastronomiczny:




Płynąc tą trasą, nie umrzecie z głodu, chyba że będziecie tak wybredni jak my Tzn. my też nie umarliśmy Co nam nie pasowało w tych knajpkach? W zdecydowanej większości było zbyt głośno - dużo ludzi, dudniąca muzyka. Mocno kłóciło się to z tak pięknym otoczeniem...

Robi się bardzo płytko, a nam nogi zdrętwiały Trzeba się trochę poruszać Zdjęcie z zajawki :



A potem znowu wskakujemy na (a właściwie - do) Osiołka i wpływamy na jezioro Gornje Malo Blato:




Jest już prawie 15:00, więc nie będziemy "zwiedzać" tego akwenu. Chcieliśmy tylko zobaczyć, jak tu jest Fajnie było wyznaczyć sobie konkretny cel, do którego chcemy dopłynąć i udało się

Ciekawostką jest, że wody tegoż jeziora zasilają czarnogórskie wybrzeże w wodę pitną. Pochodzi ona również (a nawet - przede wszystkim) z Jeziora Szkoderskiego, jednak tutaj jest wyjątkowo czysta. W okolicy znajdziemy sporo źródełek. Tylko co z krowami, które tak lubią się kąpać w okolicy?

Przez moment myślimy, żeby zrobić sobie kolejny popas na betonie obok tego budynku:



Jednak najrozsądniej będzie już wracać... Wrócimy po własnych śladach

Jezioro Gornje Malo Blato w całej okazałości:




Może kiedyś tu jeszcze trafimy

Tak jak wcześniej pisałam, twierdza Žabljak Crnojevića najlepiej prezentuje się właśnie od strony jeziora:



i faktycznie przypomina (gigantyczne) ptasie gniazdo:



Przy knajpce Biševina (również średnia ocen 4,8) można nawet popływać na rowerze wodnym:



My mamy swojego Osiołka, który dzielnie wozi nas na swoim grzbiecie Dzięki czemu możemy podziwiać z bliska takie ptaszory :



Przepływamy znowu obok miejsca, w którym jakiś czas temu urządziliśmy sobie piknik i płoszymy spore stado krów :



Ciekawe jest to, że one hasają sobie nad rzeką całkiem wolne. Nie widać ani pasterza, ani żadnego ogrodzenia. Łażą, dokąd chcą Szczęśliwe krowy

My też jesteśmy bardzo szczęśliwi, a Was jeszcze trochę pomęczę tym rejsem, bo w tym odcinku nie udało mi się skończyć opisu całej wycieczki