Hiszpania: od Andaluzji po Kraj Basków

elfik99 napisał(a):Super miejsce na śniadanie pod platanami! ................

Mimo wczesnej pory cień już był mile widziany.

Pozdrawiam,
Wojtek

Czy ja tam widzę słoik korniszonów?

korbaczik napisał(a):Czy ja tam widzę słoik korniszonów?

Ciepło - to są kiszone ogórki.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

korbaczik napisał(a):Czy ja tam widzę słoik korniszonów?

Ciepło - to są kiszone ogórki.

Kiszone? Nie myślałem że mają takie w tamtej części świata.

korbaczik napisał(a):Kiszone? Nie myślałem że mają takie w tamtej części świata.

Kiszone - własnej roboty, przywiezione z domu...

Pozdrawiam,
Wojtek

Posileni, ruszamy do Covadongi, gdzie dla nas możliwość dalszej jazdy już się kończy. Owszem, można pojechać wyżej w góry, ale w tym celu trzeba przybyć wcześniej, a o tej porze szosa dla zwykłych samochodów jest już zamknięta. Zatrzymujemy się na jednym z obszernych parkingów i podchodzimy pod sanktuarium. Robimy zaledwie klika zdjęć, gdyż widząc otwarte wejście, ruszam szybko do środka.

Nie trzeba było naciskać klamki? ............

elfik99 napisał(a):Nie trzeba było naciskać klamki? ............

Nie, wejście wprost zapraszało.

Pozdrawiam,
Wojtek

Takie pustki w Sanktuarium Covadonga to jak sądzę rzadkość

tony montana napisał(a):Takie pustki w Sanktuarium Covadonga to jak sądzę rzadkość

Nie bywam zbyt często, więc się nie wypowiem, ale zakładam, że w godzinach porannych - za wyjątkiem świąt - tłoku nie ma.

Pozdrawiam,
Wojtek

Suplement fotograficzny do poprzedniego odcinka

Piękne światło jest na ostatnim zdjęciu .............. A ten cień na oierwszym to na pewno pada od wieży kościoła? .............

elfik99 napisał(a):Piękne światło jest na ostatnim zdjęciu .............. A ten cień na oierwszym to na pewno pada od wieży kościoła? .............

Jak najbardziej.

Pozdrawiam,
Wojtek

Gdy podchodzę do ołtarza, akurat ktoś służbowy uruchamia kadzidło, z którego wydobywa się sporo dymu, szybko tworząc tajemniczą aurę wokół umieszczonego centralnie asturyjskiego krzyża. Z aparatem w ręku odczekuję, aż pan zejdzie mi z widoku, po czym uwieczniam ten niesamowity klimat. Stojąca nieco z tyłu Bea, zauważa nietypowe zachowanie dwóch mężczyzn, którzy obserwując mnie z pewnym zdziwieniem, wyciągają następnie swoje aparaty i - rozglądając się jeszcze dookoła - cichaczem również wykonują kilka zdjęć. Dopiero przy wyjściu z bazyliki zauważymy informację o zakazie fotografowania - cóż, tak szybko do niej wpadliśmy, że nawet tego jakoś nie zauważyliśmy, w efekcie czego ja działam bez niepotrzebnego stresu, dodatkowo ośmielając innych.

Skoro księżulo nic nie mówił, to spoko.