Ich wysokości - monsunowe księżniczki ;) - Indie 2009

[U-la]

A więc teraz pod osłoną nocy będziesz się chować ?
Matiz rządzi.
Szal wełniany kupiony?
Obiecanki-cacanki...

Pozdrowienia znad morza

Chyba tak będzie - pod osłoną nocy. Inaczej się nie da póki co Muszę się trochę rozpędzić z tym pisaniem na nowo.

Matiz... Hmmmm. Tatinki jednak zdecydowanie chyba. No ale ja się nie znam

Szal na 35 stopni???!!! Wiem, wiem - wielce to krótkowzroczne było

Pozdrowienia spod gór

[Lidia K]

Próbuję sie rozglądać, żeby zapamiętać którędy idę, wypatrzeć przy tym fajnie wyglądających ludzi, zapamiętać jakie miejsca mijamy.
Wszystko takie inne i egzotyczne - i ubiory ludzi i język i cały ten rozgadiasz jakiś taki.

Obawiam się, że gdyby mi się trafiła taka wyprawa z wrażenia nie zrobiłabym żadnych zdjęć. Tak było w Albanii. 600km, cały dzień patrzenia i 5 zdjęć. Można się zapatrzeć.

Zaczyna doskwierać upał... Szok! Szok!!! Jesteśmy na 3500 m npm a tu jest +35 stopni!!! A kobitki tubylców w wełniane szmatki poubierane!

Ale żeby aż taka różnica była w odczuwaniu temperatury? Eeee, chyba Wam z wrażenia było tak gorąco.

skrzynka na listy!

Z recyklingu?

Co tu mamy na zdjęciu? Hmmm. Co to wool to rozumiem, ale to drugie słowo jakoś tak mało reklamiarsko brzmi icon_biggrin.gificon_biggrin.gificon_biggrin.gif

Też reklama czegoś tam. A to słowo tak z przesadą wykorzystywane przez naszych dla mieszkańców RO oznacza "na miarę" Np. szycie na miarę.



To za Wiolą czarne zwierzątko - czy to jest .....krowa

A obok jednej ze szkół taki maluszek sobie leżał na parkingu:

Święty maluszek.

Jak koty w Chorwacji.

Do zaś! Obiecuję, że będzie szybciej icon_wink.gif icon_smile.gif

Jak nie będzie szybciej to na św. Mikołaja doczekamy Chyba chcesz w nas przeszczepić cierpliwość i inne rozumienie czasu z tybetańskich nauk. Może powinniśmy szybciej poznać mantrę.

[Franz]

Też reklama czegoś tam. A to słowo tak z przesadą wykorzystywane przez naszych dla mieszkańców RO oznacza "na miarę" Np. szycie na miarę.

Tutaj znaczy: "za".
"Dupa colt" [dupa kolc] to "Za rogiem". Reklama zakładu fryzjerskiego.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

[Lidia K]

Tutaj znaczy: "za".
"Dupa colt" [dupa kolc] to "Za rogiem". Reklama zakładu fryzjerskiego.

Jasne. Oczywiście masz rację.

[Franz]

A ta "dupata" ze zdjęcia Shtrigi: "Wool & Dupata" - to taki długi szal.
Często też piszą "dupatta".

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

[plavac]

Bardzo Wam dziewczyny dziękuję za ten dzisiejszy wieczór w Leh. Trochę jestem zły, bo już nie wiem teraz, na co mam zbierać pieniądze - czy na włóczęgę po Bałkanach czy na włóczęgę po Ladakhu ...
W każdym razie wysokość 3500 npm odświeżyła mnie po "takim sobie" poniedziałku a widok buddyjskich chorągiewek sprawił, że nie straszne już wszystkie procedury grypowe o samym wirusie nie wspominając
Pisz, pisz dalej, Ula ! Dawkuj to lekarstwo na jesienną duszę stopniowo - ale systematycznie , dzień po dniu
Pozdrawiam

[Użytkownik usunięty]

...... Trochę jestem zły, bo już nie wiem teraz, na co mam zbierać pieniądze - czy na włóczęgę po Bałkanach czy na włóczęgę po Ladakhu ... .....

W jedną skarpetę upychaj kasę na indiańskie góry, a w drugą - na tango argentyńskie , jak dziewczyny opiszą następną wyprawę, to będziesz miał przynajmniej denko zapełnione...

Również wielkie dzięki za następny super egzotyczny odcinek.

[Tymona]

Koleżanka Wioli powiedziała jej kiedyś po nocy w tym wątku: ale ona to tak zmyśla, prawda? Normalnym ludziom takie rzeczy się nie zdarzają. Normalnym to pewnie nie...

ale piekne zdanie Ula, jak to dobrze, że jesteś tak normalnie nienormalna

zezwolenia wydawane są tak dziwnie - zawsze dla grup czteroosobowych. Żeby było śmieszniej nie muszą one podróżować razem. Podobno biura mają już kserówki paszportów takich "martwych dusz".

..a to faktycznie ładne, widać, że Indjanin i Polak to dwa bratanki

Właśnie miałam się zapytać, dla kogo te kafejki, te internety, ale teraz już wiem:

Ulicami szwenda się mnóstwo białych, młodych ludzi - później się dowiemy, że najwięcej ich z Australii, USA, Wielkiej Brytanii, Francji. (...)A oni tam zdaje się to na cały sezon przyjeżdżają. A może i nawet na zimę zostają.. Hmmmm.

Do zaś! Obiecuję, że będzie szybciej

I ja tak jak wszyscy tu obecni - trzymam za słowo

pozdrawiam

[U-la]

Ale żeby aż taka różnica była w odczuwaniu temperatury? Eeee, chyba Wam z wrażenia było tak gorąco.

Nie wiem Małgosiu, ale tak naprawdę było, że oni w tych wełnach, a biali na letniaka.
Skrzynka z recyklingu - dobre
A za Wiolą to faktycznie cielaczek. I chyba nawet ten sam, który leżał na parkingu. W Lehu takich wielkich, starych krów to nie widziłałyśmy na ulicach, ale cielątka (krowie, a nie ludzkie ) to chodziły swobodnie dość licznie. No jak te kicie w Chorwacji
Ależ Ty spostrzegawcza jesteś - jak zwykle

A ta "dupata" ze zdjęcia Shtrigi: "Wool & Dupata" - to taki długi szal.
Często też piszą "dupatta".

Lidia i Wojtek - wielkie podziękowania za wyjaśnienie. Prawdę powiedziawszy, to ten napis zobaczyłam dopiero przy oglądaniu zdjęć w PL. Dziękuję za wyjaśnienia!

Wojtek... Czy Ty Himalaje też chowasz w zanadrzu...?

Bardzo Wam dziewczyny dziękuję za ten dzisiejszy wieczór w Leh. Trochę jestem zły, bo już nie wiem teraz, na co mam zbierać pieniądze - czy na włóczęgę po Bałkanach czy na włóczęgę po Ladakhu ...

Dzięki Piotrze, że mimo tego poniedziałku "jakiegoś tam", chciało Ci się tu zajrzeć. A pieniędzy nie zbieraj, tylko wydawaj Może z głupiego założenia wychodzę, ale nie wiem ile jeszcze pożyję, więc teraz jeżdżę daleko, a potem wrócę tu, gdzie blisko

jak dziewczyny opiszą następną wyprawę...
Również wielkie dzięki za następny super egzotyczny odcinek.

Dzięki Sławek, że tu jesteś Kiedy ja tę skończę Co do wyprawy na drugą skarpetkę, to na razie jest bilet Ale to może najważniejsze

Ula, jak to dobrze, że jesteś tak normalnie nienormalna

Dziękuję Tymonko za dobre słowo! Mam ogromną ochotę włączyć się do dyskusji w Twoim "Zdradzieckim rekonesansie", ale obiecałam tu pisać, a na więcej nie mam na razie czasu. Ale obserwuję zza roga i na pewno tam do Ciebie dojdę!!!

Zaraz dokończenie wczorajszego dnia.

[U-la]

29 czerwca 2009

Leh

Księżniczka vel madame

Byłby już czas zejść z tego dachu, choć jest przyjemnie To się tylko powtórzę z fotką, żeby Wam pokazać, że ta knajpa to ta pod tymi parasolami



Tym bardziej, że każdy kelner uwija się jak w ukropie, a jeszcze ma czas do każdego zagadać. Nie daj Boże zawadzić wzorkiem o któregokolwiek, bo zaraz zjawia się przy Tobie z tym ich rozbrajającym: Yeeees madaaaaame. Mamy już swojego ulubieńca - mówi to przez nos, taki rozleniwionym głosem uśmiechając się ucha do ucha :D:D:D

W knajpie mnóstwo białych. No bo tubylcy, to tu raczej w ogóle nie zaglądają. Z buddystów, to tylko lamowie wpadają na pyszną herbatkę z imbirem, miodem i cytryną. A muzułmanie mają swoje bary. Ale w nich nie ma kobiet, więc nam pozostają knajpy turystyczne. Nie narzekamy - pyszne jedzenie za grosze!

Bawi nas tutejsze budownictwo. Hotele budują z glinianych cegieł. I zdaje się konkurują ze sobą o te tarasy widokowe, bo z dachu każdego wystają druty, jakby budynek miał iść w górę, jeśli konkurencja też go wyciągnie. No i właśnie na tej focie, którą Wam wcześniej pokazałam widać, że budowa trwa. Jak już ułożą cegiełki, to natychmiast przyklejają ozdobne elementy. Nie mam pojęcia jak się to fachowo nazywa.

Kiedy w końcu wychodzimy, żegna nas chyba cały skład knajpy. I taki rytuał czeka każdego gościa. Schodzimy krętymi schodami, lokalizujemy kolejną kafejkę z szybkim Internetem.

Idziemy poza ścisłe centrum miasta, na hmmm tzw. Starówkę. Niziutkie domki zamieszkałe głównie przez muzułmanów.Na dachach suszy się łajno, które zimą posłuży za opał. Z tego miejsca znacznie lepiej widać już pałac (to ta 9-kondygnacyjna stodoła ) i klasztor górujące nad miastem





















I widać też okoliczne pustynne pagórki otaczające zieloną dolinę Lehu



Uliczka piekarzy, potem rzeźników, potem sklepów, w których szwarc, mydło i powidło. Choć jesteśmy najedzone, nie odmówimy sobie ciasteczek



Tyle co kupiłyśmy, nachodzą z przeciwka dzieci. Tak się rozbrajająco uśmiechają, że oddajemy im nasze ciastka.





Błądzimy uliczkami, zaglądamy w warsztaty szewców i krawców. Takie urocze średniowiecze. Docieramy do miejsca, w którym stoi czorten - znaczy się taki buddyjski relikwiarz, stupa inaczej mówiąc.



A naprzeciwko czortenu - jeden z wielkich młynków modlitewnych. Spotkamy je jak nasze kapliczki prawie w każdej wiosce. Wielkie i takie malutkie w rzędzie (pokażemy jeszcze - po-, pojutrze ) Przechodzą młodzi, starszy, kobiety, dzieci, każdy nabożnie robi rundę z młynkiem.









Naprzeciwko "kaplicy", obok czortenu Wiola się wyzłośliwia, wysyłając mnie do tutejszego salonu piękności



Spacerujemy dalej i spotykamy kolejny kolorowy młynek.



Przechodząc obok kolejnych domeczków, w których na kilku metrach kwadratowych mieści się cały dobytek - warsztat pracy, sypialnia, kuchnia i salon (widzimy, bo drzwi otwarte) podchodzą do nas rodzice jednej dziewczynki prosząc o zrobienie i przysłanie im jej zdjęcia. No i tu jest rozpacz. Bo dziecko ustawia się na baczność, a przychodzi jeszcze jej koleżanka, no i sami widzicie jaka rozpacz. A w dodatku robi się ciemno, a ja nie umiem sobie radzić bez lampy.





Przeszłyśmy kawałeczek, a tu... Mały Książe!!! Nie powiedziałam, że to był czas, kiedy na naszym forum trwał fotokonkurs "Mikrokosmos", a bardzo chciałam w nim wziąć udział nie miałam jeszcze zrobionego zdjęcia. No i od razu popatrzyłam na małego jak na mikrokosmitę :D:D:D Ale znów to światło, więc się poddałam. Ale i tak strasznie się chichrałyśmy, kiedy tata mu ten mundurek pooprawiał chyba z 500 razy i zabronił się uśmiechać do aparatu, żeby ładnie wyszedł na zdjęciu. Płakałyśmy ze śmiechu I zdjęcie jest tak fatalne. Proszę:



Kawałek dalej - znowu dzieci, więc kolejna sesja na baczność





Robi się coraz bardziej ciemno, ale postanawiamy odszukać jeszcze drogę do pałacu. Droga wiedzie lekko pod górkę, co po pierwszym dniu na wysokości 3500m zaczynamy odczuwać. Dostajemy lekkiej zadyszki, ale idziemy dzielnie. Już jest szaro i chłodno. Postanawiamy, że tu wrócimy oczywiście w słoneczną pogodę.







Dziś już wracamy do hotelu. Po drodze jeszcze kupujemy sobie jakąś ichniejszą czarną herbatę i kawałki cynamonu. Okropecznie nam smakuje tutejsza herbata tak serwowana w knajpach. Teraz będziemy miały własną na każde zawołanie.

Wita nas jak zwykle nasz młody Ladakijczyk. I szybka lekcja ladakijskiego - na powitanie, pożegnanie, czy okazując wdzięczność będziemy sobie mówic: dżuleej! Bardzo się nam podoba Młody od progu zawsze: dżuleej, hał ar ju, ar ju fajn? Bardzo sympatyczny chłopak. I od razu nas informuje, że zezwolenia załatwione i nad Tso Moriri wyjeżdżamy jeepem jutro o szóstej rano.

Pakujemy się do jednego plecaka, nastawiamy wszystkie możliwe budziki i idziemy spać z kurami chyba koło 21.00 Aha - mamy dylemat czy jest sens łykać nasz malaron... Ja tam konsekwentna jestem - przed nami jeszcze będą malaryczne niziny. Połykam więc mimo, że tu komarzyc nie ma na milion procent )

-----------------------------

Wiola powiedziała, że takiej kaszany jaką robię z fotami z jutrzejszej baaaajeeeeeecznej wyprawy mi nie pozwoli wkleić, więc już siedzi i je tak przygotowuje, żeby Wam kapcie z nóg pospadały :D:D

Całuję mocno i DŻULEEJ!!!

[Janusz Bajcer]

Wiola powiedziała, że takiej kaszany jaką robię z fotami z jutrzejszej baaaajeeeeeecznej wyprawy mi nie pozwoli wkleić, więc już siedzi i je tak przygotowuje, żeby Wam kapcie z nóg pospadały :D:D

No to kapci do następnego odcinka nie założę
(a szczękę mocno przykleję )

[Vjetar]

...... Trochę jestem zły, bo już nie wiem teraz, na co mam zbierać pieniądze - czy na włóczęgę po Bałkanach czy na włóczęgę po Ladakhu ... .....

W jedną skarpetę upychaj kasę na indiańskie góry, a w drugą - na tango argentyńskie , jak dziewczyny opiszą następną wyprawę, to będziesz miał przynajmniej denko zapełnione...

Również wielkie dzięki za następny super egzotyczny odcinek.

Gorzej jak skarpety dziurawe...

[Vjetar]

...Jak już ułożą cegiełki, to natychmiast przyklejają ozdobne elementy. Nie mam pojęcia jak się to fachowo nazywa...

...folklor

Plumek ? Nic nie Mówiłaś

Wyznawcy kawy.
I'm not extinct - dobre motto dla Tybetu i tubylców.

[janusz.w.]

Ależ się ruszyło... Teraz to już na pewno pójdzie
Zdjęcia dzieci i tak fajowe, a Mały Książę - mistrzuniu

pozdr

P.S.
Kapcie zamieniam na kierpce, coby mi nie spadły... i czekam

[U-la]

No to kapci do następnego odcinka nie założę
(a szczękę mocno przykleję )

Kapcie zamieniam na kierpce, coby mi nie spadły... i czekam

Żartowałam sobie Chłopaki. Choć przyznaję, że mnie zdjęcia Wioli z tych dwóch dni powalają... Moje to takie pstryki z serii 75 na minutę Napatrzeć się nie mogłam, a i tak żadne zdjęcie nie odda tej przestrzeni i surowego piękna z takimi różnym akcentami. Ale o czym ja tu bajdurzę - będzie w najbliższym odcinku

...Jak już ułożą cegiełki, to natychmiast przyklejają ozdobne elementy. Nie mam pojęcia jak się to fachowo nazywa...

...folklor

Plumek ? Nic nie Mówiłaś

Teraz żałuję, że Wam enfildów i takich tam tych Waszych różnych nie pofociłam więcej. A jak już wjeżdżali zmarznięci na 5 tysięcy, to byłam pod totalnym wrażeniem

I'm not extinct - dobre motto dla Tybetu i tubylców.

Fajnie to zauważyłeś... To wprawdzie dzieci muzułmańskie, ale spostrzeżenie godne uwagi. Spróbuję coś więcej napisać w najbliższych odcinkach o tym, jak jeszcze dziewiczy i na szczęście daleki od naszego świata jest ten tamtejszy świat. Choć pewnie i tak to już Zachód w porównaniu z tym, co zastali tu pierwsi pasażerowie samolotów, którzy wylądowali tu pierwszy raz w 1979 roku.