Dolny Śląsk i nieco dalej... (Gochy)

Pomieszczenia są niewielkie, zwiedzanie zaczynamy od izby czarnej. Znajduje się tutaj piec, dzięki któremu dawniej w izbie było cieplutko. Tu właśnie tętniło codzienne życie, izba była kuchnią, jadalnią, sypialnią, miejscem wykonywania wszelakich prac domowych pod dachem.

(fotka DJ)

Jeszcze kilka zdjęć z czarnej izby…









… i przez sień przeszłyśmy do izby białej.

Biała izba to pokój, w którym sypiali goście, tu też przyjmowano księdza po kolędzie. Pomieszczenie jest pełne różnorakich barwnych dekoracji . Na powale malunki kwiatowych bukietów, na ścianach obrazki świętych i barwne wycinanki, na łóżku haftowana pościel, przy oknie manekin w barwnym stroju powiślańskim (wykonała ten strój sama Curyłowa)…











Wystrój izb uzupełniają wykonane z kolorowej bibuły pająki, rózgi weselne i bukiety... Niektóre z wiszących na ścianach obrazów wykonane są z łusek szyszek, z nich jest także godło - orzeł.





Kwieciste malunki od czasu śmierci Felicji były już odnawiane (oryginalnym upływ czasu nie sprzyjał ).

(fotka DJ)

Jak wcześniej wspomniałam, do muzealnej zagrody przeniesiono bogato zdobioną chatę malarki i poetki Stefanii Łączyńskiej (1914-2005) – ale że dom pochodzący z 1886 r. był w kiepskim stanie, to z oryginału zachowało się około 20 procent. Drobne wzorki odtworzyły lokalne zalipiańskie malarki.

Dom Łączyńskiej znajduje się za oborą i domem Curyłowej. Architektura budynku jest typowym przykładem budownictwa ludowego w tym regionie, niepowtarzalna natomiast jest malatura, gdyż Stefania Łączyńska miała swój indywidualny styl.





(fotka DJ)





Wchodzimy!

To bardzo dobrze że odnawiają malunki , te z Twoich zdjęć wyglądają na świeżo odrestaurowane , nasze ostatnie ( chyba ) zdjęcia są z 2015 roku














Pozdrawiam
Piotr

Dziś nadrabiam drogi z wyjazdu i zajrzę do tego dolnośląskiego "Zalipia"
Jak się było w Cicmanach, to wypadałoby zajrzeć i do PL folkloru.
Może nie tak szczegółowo, ale chociaż zobaczyć live i cyknąć połówce parę fotek. Niespodzianka będzie.

A propos Gór Sowich. Jako, że ja bardzo często bywam w tamtych terenach, to powiem szczerze, że od strony Walimia jeszcze nie wchodziłam. Szłam od strony Przełęczy Jugowskiej, gdzie widoki na prawdę są obłędne. Polecam też wejść na Kalenicę od strony Bielawy ( tutaj trzeba uważać, żeby nie pomylić szlaków, w sensie by iść tą drogą, która wiedzie tuż przy leśnej willi), drugi szczyt co do wielkości Gór Sowich. Z chęcią polecam również zobaczyć- oczywiście jeśli lubicie takie tematy, Sztolnie Walimskie. Jak lubicie na nartach jeździć, bądź nie jesteście na poziomie zaawansowanym to stoki narciarskie w Rzeczce są spoko. Do zwiedzenia Książ tez polecam, Pałac Mariany Orańskiej, Twierdzę w Srebrnej Górze Jest co zwiedzać.

Mirelka napisał(a): Do zwiedzenia Książ tez polecam, Pałac Mariany Orańskiej, Twierdzę w Srebrnej Górze Jest co zwiedzać.

Ale dopiero jak zrobią oba dziedzińce, bo jest wielki plac budowy, a samo przejście jak obecnie to słabe jest.

Po krótkiej przerwie, czas na wznowienie relacji z BBW

W czarnej izbie znajduje się piec z malowanymi kaflami.





Kwiatowych zdobień jest mnóstwo! Oprócz tych malowanych, są drobne kwietne bukiety z bibuły i papierków po cukierkach oraz z innych materiałów, które pani Stefania miała w zasięgu ręki.

Z czarnej izby można wejść do komory (drzwi do miej prowadzą też z zewnątrz).

W izbie białej również znajduje się piec, są dekoracje wykonane głównie ze słomy, na ścianach wiszą obrazy…

Ostatnią z chat w tym mini-skansenie jest niewielka chata biedniacka z końca XIX wieku, w której pod jednym dachem znajdują się pomieszczenia mieszkalne i gospodarcze (obora, chlewik). Aby ją zwiedzić, trzeba przejść obok stodoły i altanki do najdalszego fragmentu podwórza.









Dach jest kryty strzechą…



Chata została tu przeniesiona aby pokazać, jak biednie żyła najuboższa część wsi. W ścianie frontowej znajdują się dwa wejścia. Drzwi po prawej stronie prowadzą do sieni, z której wchodzimy do izby mieszkalnej, natomiast drzwi w lewym końcu prowadzą do komory. Otwory drzwiowe są niskie ( ok. 140 cm), a progi w nich wysokie (18 cm). Malunki na ścianach zewnętrznych powstały współcześnie i wykonane zostały przez malarkę Wandę Racię (wnuczkę Felicji Curyłowej).

Wnętrze chaty jest bardzo skromne, no i pozbawione ozdób. Izba jest tylko jedna, a sień zakończona chlewikiem, miejscem dla kur i oborą z jednym miejscem na krowę. Życie codzienne koncentrowało się wokół pieca, reszta izby służyła do spania i przyjmowania gości (tu na ścianach wieszano obrazy świętych, stał stół, łóżko i skrzynia). Z izby jest wejście do komory zamykanej na klucz. W całym budynku podłogę stanowi gliniane klepisko.







Przed opuszczeniem muzealnej zagrody, zaglądnęłyśmy jeszcze do stodoły, w której można obejrzeć dawny sprzęt rolniczy i transportowy (wozy, sanie) . Na ścianach zawieszone są zdjęcia zalipiańskich malarek i ich przykładowe dzieła. a Dysponując większą niż my ilością czasu, warto zobaczyć wyświetlany na okrągło film o Zalipiu.

Opuściłyśmy zagrodę Curyłowej i obok bogato ozdobionego domu jej wnuczki wróciłyśmy do samochodów.





I to tyle z Zalipia…

(fotka DJ)