Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Franz napisał(a):

longtom napisał(a):

Fioletowa krowa?..

Cały czas na nią liczę

Proszę bardzo:

... widzę, że RASOWA

Franz napisał(a):Proszę bardzo:

To już wiem, czemu ona taka sina

weldon napisał(a):

Franz napisał(a):Proszę bardzo:

To już wiem, czemu ona taka sina

Hihi - celna uwaga !

Za to się doskonale wkomponowuje kolorystycznie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wychodzę na rozległe łąki, ale tylko po to, by na najbliższych rozstajach zostawić drogę i ruszyć ostro w górę wąską ścieżką. Następuje szereg krótkich zakosów - kosztem zlanego potem czoła i pleców szybko zyskuję wysokość. Podchodzę pod pionowe ściany, którymi opada Spitzi Flue - południowy kraniec grani Sigriswil - i skręcam w lewo, by po chwili osiągnąć pierwszą uroczą kotlinkę.











Szlak prowadzi w stronę porośniętej lasem skalnej buli.
W ramach należącego mi się słusznie odpoczynku idę teraz znacznie wolniej, poświęcając więcej uwagi rozkwitającej pod stopami wiośnie.

W miarę jak wspinam się coraz wyżej, sponad drzew po prawej stronie zaczynają się wyłaniać białe olbrzymy - poszarpany Gspaltenhorn, rozległy masyw Blüemlisalphorn, wyniosły Doldenhorn, zaraz za nim Balmhorn i Rinderhorn, już całkiem w dali Daubenhorn.









Przekraczam niewielką przełączkę i ląduję w następnej kotlince.

... o ... te białe olbrzymy to już cztero- albo prawie-cztero-tysięczniki poprzecinane autostradami lodowcowymi.
... widać, że nabieramy wysokości, czekam cierpliwie na cd.

Crayfish napisał(a):... o ... te białe olbrzymy to już cztero- albo prawie-cztero-tysięczniki poprzecinane autostradami lodowcowymi.

Po 3500m już mają.

Crayfish napisał(a):... widać, że nabieramy wysokości, czekam cierpliwie na cd.

Większość podejścia już za nami.
Tam, gdzie biało - tylko z rzadka się zapuszczam. A jeśli mam wybór, to zawsze wybiorę inne barwy niż biel.

Pozdrawiam,
Wojtek

Piękny prezent od Mamy - taki dzień

plavac napisał(a):Piękny prezent od Mamy - taki dzień

I to tuż przed Dniem Matki.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ściezka prowadzi lewą stroną, pod samą skałą, potem trawersuje płaty brudnego, zleżałego śniegu. Obracam się w tył - nade mną strzela w niebo nieco porośnięta drzewami rakieta.
Lekko się obniżam, po czym ponownie podchodzę w górę. Rakieta traci swoją strzelistość i wkrótce staje się niewielkim elementem na tle piramidy Niesen.









Mam stąd jeszcze widok na spory fragment Thunerse, ale zaraz ścieżka przerzuca się na drugą stronę i po minięciu skał po mojej prawej ręce wychodzę na trawiasty grzbiet. Otwiera się świat na południowym wschodzie.

Za wąską Justistal wzbijają się pionowe skały Güggisgrat, zaś ponad nią przyglądają mi się ciekawie białe olbrzymy Berner Oberland: Wetterhorn, Schreckhorn, Eiger. Mönch (Mnich) ukrył się w chmurze, ale na prawo od niego prezentuje sie w pełnej krasie Jungfrau (Dziewica).
Spoglądam dalej w prawo, gdzie na południowym krańcu grani Güggis, na wierzchołku Niederhorn stoi wysoki maszt.









Jeszcze dalej znane już z podejścia masywy, więc kieruję wzrok w dół, gdzie na niewielkim trawiastym tarasie, zawieszonym nad leżącą kilkaset metrów niżej doliną, widać jakiś szałas.
Intrygują też obłe kształty filarów po przeciwnej stronie doliny oraz ich pasiasta kolorystyka. Jeszcze spojrzenie za siebie, na jezioro i ruszam w dalszą drogę.

Bajecznie i bajkowo ... przepiękne miejsce i rewelacyjne widoki.


Pozdrawiam.

To urwisko jakby nie pasowało do reszty. Takie dolomitowe, nie "alpejskie".
Jakiś geologiczny wtręt ?

Ale Ci było dobrze ...

Do niedawna nie wiedziałem, ale...od czego stronki znajomych i ich piękne foty...że właśnie tam, w jednej z bocznych dolin obok ThunerSee corocznie odbywają się ćwiczenia Swiss Air Force.

I to jest coś naprawdę extra- samoloty na tle tych skał!
Pooglądajcie sobie.

http://panoramy.zbooy.pl/360/?c=szwajcaria&lang=p&pg=0