Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Melduję się, bo widzę, że śnieg już się skończył ,
no i czekam na pewną ścieżkę .



tylko daj mi znać, jakby co, że to ta

tompie68 napisał(a):A tak na poważnie to piękne widoki i piękne góry choć osobiście wolę bardziej letnie klimaty w górach ale na takie "ekstremum" bym się pewnie z raz wybrał.

Jeszcze będzie mnóstwo zieleni w kolejnych dniach.

mysza73 napisał(a):Melduję się, bo widzę, że śnieg już się skończył ,
no i czekam na pewną ścieżkę .

Jeszcze jeden dzień będziesz musiała przeczekać.

mysza73 napisał(a):tylko daj mi znać, jakby co, że to ta

Jasne.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wracam tą samą drogą - czyli najpierw zakosami na dno Windachtal, po czym wygodną drogą w kierunku ujścia doliny. Tylko pogoda dziś lepsza. Wprawdzie chmur sporo, ale ani jedna kropla deszczu z nich nie spada. Oby tak się utrzymało do końca dnia. Bo jeśli Bercik nabrał ochoty na górską działalność, to czeka nas dziś jeszcze spore podejście.
Gorzej, jeśli nie nabrał. Nie mam przygotowanego planu awaryjnego...

I w ten sposób cały ciężar emocjonalny dalszej opowieści spoczął na zmęczonych barkach Bercika ...

plavac napisał(a):I w ten sposób cały ciężar emocjonalny dalszej opowieści spoczął na zmęczonych barkach Bercika ...

On zmęczony po dwóch dniach leniuchowania?? Ten wypoczęty, to ja?

Pozdrawiam,
Wojtek

Kiedy docieram do samochodu, zastaję Bercika w tryskającym humorze.

- Jest fajnie. Możemy coś zaatakować - oświadcza z uśmiechem.

Uff... kamień z serca. Mam przecież tyle planów, wymagających zespołowego działania, tras, na które w pojedynkę nie można pójść. Ale teraz widmo rozstania rozpływa się błyskawicznie.

Zjeżdżamy do Sölden, skręcamy na południe i po chwili zagłębiamy się w Ventertal. Po dotarciu do Vent szukamy darmowego miejsca, gdzie można zostawić wóz do jutrzejszego popołudnia. Nie jest to proste, ale dla chcącego nic trudnego. Przygotowujemy plecaki na nocleg w schronisku, pakujemy cały sprzęt na lodowiec i ruszamy w góry. Bercik rwie do przodu niczym młody bóg.

Dziś naszym celem jest Breslauer Hütte - schronisko Wrocławskie - a jutro... Dziki Szczyt. Wildspitze - najwyższy szczyt w Tyrolu.

te dolinki z małymi mieścinami mają cudowne

Franz napisał(a):Dziś naszym celem jest Breslauer Hütte - schronisko Wrocławskie -

ciekawa nazwa, zastanawiam się kto ją ustanowił i czym się sugerował

Młody bóg wygląda na zdjęciu jakby łyknął sporą porcję ambrozji
Dał Ci choć trochę tego magicznego napoju, strudzony Obieżyświacie ?
Wziął od Ciebie trochę szpeju ?
Wspierał Cię emocjonalnie na kolejnym już tego dnia podejściu ?

Ok, precz z retoryką
Najwyższy szczyt Tyrolu - to robi wrażenie !

Pozdrawiam

plavac napisał(a):Młody bóg wygląda na zdjęciu jakby łyknął sporą porcję ambrozji

Oj tak ... Bercik wygląda jakby na ten najwyrzszy szczyt chciał wbiec, a nie wejść/podejść.

pozdrawiam.

Z chęcią zobaczę atak na Wildspitze!

te kiero napisał(a):

Franz napisał(a):Dziś naszym celem jest Breslauer Hütte - schronisko Wrocławskie -

Ciekawa nazwa, zastanawiam się kto ją ustanowił i czym się sugerował

Niemieckie organizacje turystyczne sięgały na nasze ziemie (wtedy bardziej niemieckie niż nasze) i podtrzymują nadal tradycje. A że zbudowali wiele schronisk w Alpach austriackich, to ponazywali je odpowiednio.
W tym wątku opisałem już swój nocleg w Schr. Szczecińskim (Stettiner Hütte) i pokazałem odwiedzone w tym roku Schr. Gliwickie (Gleiwitzer Hütte).

plavac napisał(a):Młody bóg wygląda na zdjęciu jakby łyknął sporą porcję ambrozji
Dał Ci choć trochę tego magicznego napoju, strudzony Obieżyświacie ?
Wziął od Ciebie trochę szpeju ?
Wspierał Cię emocjonalnie na kolejnym już tego dnia podejściu ?

Podzieliliśmy sprzęt w miarę po równo. Najcięższa jest lina.

Pozdrawiam,
Wojtek

mariusz-w napisał(a):

plavac napisał(a):Młody bóg wygląda na zdjęciu jakby łyknął sporą porcję ambrozji

Oj tak ... Bercik wygląda jakby na ten najwyrzszy szczyt chciał wbiec, a nie wejść/podejść.

tony montana napisał(a):Z chęcią zobaczę atak na Wildspitze!

Ostrzegam, że na tej trasie zajdą dramatyczne zdarzenia, które wpłyną decydująco na losy tej wyprawy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Podzieliliśmy sprzęt w miarę po równo. Najcięższa jest lina.

Pocięliście ją na równe kawałki . . .




Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):

Franz napisał(a):Podzieliliśmy sprzęt w miarę po równo. Najcięższa jest lina.

Pocięliście ją na równe kawałki . . .

Dobrze, że szło nas dwóch, a nie dziesięciu. Ileż Kropelki trzeba by potem użyć...


Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Ostrzegam, że na tej trasie zajdą dramatyczne zdarzenia, które wpłyną decydująco na losy tej wyprawy.

Już się nie mogę doczekać. Jak na razie wygląda wszystko obiecująco, wręcz sielankowo.
Pozdrawiam Tomek