Dookoła Portugalii

Kilka kilometrów za Bragą jest miasteczko Tenoes i kościół Bom Jesus do Monte, do którego prowadzi 500 schodów. Nagrodą za wejście, oprócz widoków, był koncert dzwonów bo właśnie odbywał się ślub. Jeżeli ktoś nie chce takiej gimnastyki na górę może dojechać.

Guimaraes- pierwsza stolica i miejsce urodzenia króla Alfonsa Zdobywcy. Kolebką Portugalii nazywany jest Zamek wzniesiony w 950 roku przez hrabinę Mumadonnę.










Jest sobotnie popołudnie, parkingi są już bezpłatne, znajdujemy miejsce na Rua Conde Dom Henrique. Z tyłu mamy zabudowania Convento de Santo António dos Capuchos.






Drugi ważny zabytek to Zamek Książąt Braganca, przed którym stoi pomnik Dom Afonso Henriques.







Mijamy Igreja Nossa Senhora do Carmo oraz klasztor Lar De Santa Estefânia z ładną bramą.

Przechodząc obok urzędu miejskiego zmierzamy na główny plac na starówce.

Stoi tu Igreja de Nossa Senhora da Oliveira. Wokół mnóstwo knajpek.
Dochodzimy do Igreja de Nossa Senhora da Consolação e Santos Passos i wracamy do auta.

W drodze powrotnej przed Porto skręcamy do Matosinhos, gdzie jeszcze wczoraj zaplanowaliśmy sobie kolację. Rozkopana ulica może wygląda niezbyt ciekawie, ale grile dymią zachęcająco i głodnych nie brakuje. Siadamy i my.
Wieczór spędzamy w miłym towarzystwie pary z Warszawy. Jolu pozdrawiamy serdecznie











Po powrocie do hotelu zostawiamy auto i idziemy jeszcze pobyt w Porto zakończyć w knajpce nad Atlantykiem.

U Ciebie jak zwykle rajdowe tempo pisania relacji . Zabieram się za czytanie, bo mój plan rewizyty w Portugalii wygląda podobnie do Waszej koncepcji.

pozdrawiam,
M

Mikeee napisał(a):U Ciebie jak zwykle rajdowe tempo pisania relacji . Zabieram się za czytanie, bo mój plan rewizyty w Portugalii wygląda podobnie do Waszej koncepcji.

pozdrawiam,
M

Czytaj, czytaj bo już jedziemy dalej

Niedziela.


Z perspektywy czasu oceniam, że trasa, którą przewidziałam na dzisiejszy dzień była raczej marnym popisem logistycznym. Musieliśmy zrobić około 300 km. żeby zobaczyć 25- kilometrowy odcinek doliny Douro.





Mądrzej by było gdybym tą atrakcję uwzględniła w drodze powrotnej z Geres. Zasugerowałam się tym, że przewodniki taki wypad sugerują właśnie z Porto. A to był kawał autostradą, a potem powrót zygzakiem przez góry. Zrobiliśmy to, ale satysfakcja nie była pełna. W dodatku trafił nam się pożar na autostradzie i dodatkowe kilometry w kolumnie przez wioski.

Początek na autostradzie.

Odcinek wzdłuż rzeki polecany do obejrzenia to droga 222 między Regua i Pinchao.





Rzeczywiście Douro wije się tu malowniczo, a po obu stronach na stromych stokach można podziwiać winnice. Roślinki rosną na specjalnie skonstruowanych tarasach, a nachylenie stoków 30-70% powoduje, że uprawa i zbiór w niektórych miejscach odbywa się ręcznie. Winnice można zwiedzać, a w części też przenocować.

Wzdłuż brzegu po drugiej stronie rzeki biegnie linia kolejowa Linha do Douro, widok z okien pociągu podobno jest jednym z najpiękniejszych na świecie. Tak mówi przewodnik; ja powiem, że rzeczywiście jest pięknie, ale „ na świecie” bywają widoki bardziej spektakularne. Jedną z ciekawostek jest tama i obserwacja statków przepuszczanych przez śluzę. Można sobie wykupić taką wycieczkę, np. z Pinhao.

Pinhao to wioska, do której nie ma po co zaglądać gdyby nie stacja kolejowa. Budynek dworca jest ozdobiony obrazkami z azulejos niezwykłej urody. Chociażby dla tych cudeniek warto było tu przyjechać.

Na drogę powrotną nawigacja wybrała ścieżkę przez góry. Niektóre odcinki spokojnie mogły konkurować z greckimi dróżkami przewidzianymi do mijania się dwóch osłów. Mój kierowca nie omieszkał wyrazić swojej opinii o moich szalonych pomysłach.

W końcu dotarliśmy do pięknie położonego hotelu Lagoa Azul do Geres. Warto tu się zatrzymać dla widoku z balkonu. Pokoik czysty ale malutki, nie ma czajnika i lodówki. Śniadanie dostateczne, bez świeżych warzyw i owoców.