Ucieczka od smogu czyli marcowa Ustka i...Jastrzębia Góra

W miejscu, gdzie dziś stoi pomnik usteckiej syrenki, do 2010 roku stała rzeźba przedstawiająca patrona tonących - św. Jana Nepomucena praskiego kanonika i męczennika.
W związku z zatargiem między królem Czech Wacławem IV a arcybiskupem, Jan Nepomucen popadł w niełaskę władcy i w 1393 r. został uwięziony i zrzucony z mostu Karola do Wełtawy.
Pierwszy pomnik Nepomucena stoi właśnie w Pradze na wspomnianym moście.
Ustecki Nepomucen stoi obecnie w porcie przed budynkiem Stacji Ratownictwa Morskiego



A my powoli dochodzimy do celu naszej dzisiejszej wycieczki





Kupujemy bilety - 14 zł/osobę, zaopatrzeni ( gratis) w zestawy słuchawkowe z GPS-em wchodzimy......

Ja też jestem na bieżąco

Na drugą stronę przeszliśmy przez kładkę i zaraz wróciliśmy...na bunkry zabrakło czasu...korzystaliśmy ze słońca...

Beata W. napisał(a):Ja też jestem na bieżąco

Super

piekara114 napisał(a): Na drugą stronę przeszliśmy przez kładkę

Szczęściarze

piekara114 napisał(a):..na bunkry zabrakło czasu...korzystaliśmy ze słońca...

My mieliśmy go w nadmiarze .... oczywiście czasu
słońce w tym dniu było takie ... lekko zamglone

Jestem Aniu jestem..... no cóż pozostaje mi tylko powiedzieć, że ładna ta Ustka, a nasze polskie morze i plaże - jedyne w swego rodzaju . Podążam więc w dalszym ciągu za Wami . Z tym wyjazdem zimowym to może masz rację - latem Adriatyk , zimą Bałtyk - będę więc dalej urabiać męża

Andzia* napisał(a):Jestem Aniu jestem.....

super

Andzia* napisał(a):no cóż pozostaje mi tylko powiedzieć, że ładna ta Ustka, a nasze polskie morze i plaże - jedyne w swego rodzaju .

Już od dawna brakowało mi tych niepowtarzalnych widoków a Ustka bardzo przypadła mi do gustu

Andzia* napisał(a):Z tym wyjazdem zimowym to może masz rację - latem Adriatyk , zimą Bałtyk - będę więc dalej urabiać męża

Urabiaj, urabiaj my jesteśmy z tego rozwiązania bardzo zadowoleni.
Jak zdrowie pozwoli, za rok też tak zrobimy

Jesteśmy na terenie bunkrów Blüchera
Najpierw może trochę historii
Bunkry Baterii Blüchera zbudowało hitlerowskie lotnictwo – Luftwaffe – jako tajny obiekt na wydmach nad Bałtykiem, przy ujściu rzeki Słupi. Jej patronem został pruski feldmarszałek, książę Gerhard Leberecht von Blücher (1742-1819), współautor, wraz z brytyjskim marszałkiem, księciem Arthurem Wellesley’em Wellingtonem (1769-1852), zwycięstwa brytyjsko-pruskiego nad Napoleonem I pod Waterloo 18.VI.1815 r. które zmieniło historię Europy.

W połowie lat 30-tych XX wieku władze hitlerowskie postanowiły zbudować w ówczesnym Stolpmünde – Słupioujściu, jak miasto to nazywane było po II wojnie światowej zanim ostatecznie zostało Ustką, wielki port handlowy. Przez ten port miały być kierowane niemieckie towary do Gdańska, wówczas Wolnego Miasta, z ominięciem tzw. „polskiego korytarza” oddzielającego terytorium III Rzeszy od należących także do niej Prus Wschodnich bez polskich opłat tranzytowych.
Port o tak strategicznym znaczeniu musiał być ufortyfikowany i należycie broniony przed rozdmuchiwanym przez hitlerowską propagandę „polskim zagrożeniem”. Hitlerowskie lotnictwo, zbudowało więc, w ścisłej tajemnicy, zanim jeszcze na dobre ruszyła budowa nowego portu, betonowe bunkry i stanowiska baterii przeciwlotniczej i zaporowej. Czy została ona całkowicie ukończona przed wybuchem wojny, do końca nie jest jasne. Wiadomo natomiast na pewno, że okazała się zupełnie nieprzydatna i w 1939 r. nie oddała ani jednego strzału. Ogromne pieniądze, podobnie jak w przypadku rozpoczętej budowy później niepotrzebnego portu, okazały się wyrzuconymi nie tyle w błoto, co w nadbałtyckie piaski.info z netu

krakusowa napisał(a):Jesteśmy na terenie bunkrów Blüchera 8O

Mam nadzieję, że będą jeszcze jakieś zdjęcia z tych bunkrów .

Zdjęcia będą


Nie miałem tym razem ze sobą kamery , ale znalazłem taki film w necie o bunkrach.

Nefer napisał(a):

krakusowa napisał(a):Jesteśmy na terenie bunkrów Blüchera 8O

Mam nadzieję, że będą jeszcze jakieś zdjęcia z tych bunkrów .

Oczywiście, że będą
Już się poprawiam
Cd historii
Bezpośrednio nad morzem, poniżej nie zalesionych piaszczystych wydm, na których później zbudowano bunkry i stanowiska artyleryjskie, od połowy XIX wieku aż do okresu międzywojennego istniało kąpielisko dla mężczyzn. Urlopowicze ze Stolpmünde musieli przeprawiać się do niego promem przez Słupię na jej zachodni brzeg. Urlopowiczki –obowiązywało wówczas absolutne rozdzielenie płci na plażach – miały do swojego kąpieliska bliżej. Wspomniany obszar na zachodnim brzegu rzeki został w 1937 roku zamknięty dla ruchu turystycznego i przejęty przez wojsko. Luftwaffe zbudowało na nim oraz zamaskowało sadząc na wydmach drzewa i krzaki, sześć bunkrów, działobitni oraz pomieszczeń technicznych. Jednym z najważniejszych było stanowisko dowodzenia z czterometrowej szerokości dalmierzem z systemem przeliczeniowym, przykrytym pancerną kopułą. Służył on do ustalania parametrów prowadzenia ognia przez działa przeciwlotnicze kalibru8,8 cmustawione na lawetach cokołowych, a prawdopodobnie także armaty10,5 cm. Miały one zasięg do 17 km na odległość oraz 12 km w górę. Jak obliczono w sztabie Luftwaffe, do zestrzelenia ciężkiego bombowca alianckiego pierwsze z nich musiały oddać, statystycznie, 16 tys., a drugie 6 tys. wystrzałów. Była to więc bardzo kosztowna obrona. Nieco w oddali ze względów bezpieczeństwa znajdował się bunkier amunicyjny. Bunkry miały połączenia wewnętrzne, poszczególne obiekty łączyły umocnione przejścia.

Mimo ściśle tajnego charakteru tej baterii i zespołu jej bunkrów, polski Sztab Główny wiedział o nim doskonale. Miał nawet jego „Strenggeheime” – ściśle tajne plany otrzymane od agenta naszego wywiadu – w Urzędzie Uzbrojenia Kriegsmarine – Marynarki Wojennej w Berlinie. Jej bowiem w 1939 roku podporządkowano bunkry Baterii Blüchera. Informacje te nie zostały jednak wykorzystane przez Wojsko Polskie. Nie było zresztą takiej potrzeby, nie mówiąc już o ewentualnych możliwościach, gdyż był to obiekt o charakterze obronnym, a Polska nie zamierzała atakować III Rzeszy.

Polski agent Heinrich Katlewski, księgowy w UU Kriegsmarine, zapłacił jednak głową za dostarczenie tych oraz wielu innych tajnych planów i informacji do których miał dostęp. Nasz wywiad nie zdążył bowiem zniszczyć we wrześniu 1939 r. archiwum agentów i wpadło ono w ręce hitlerowców. Po wybuchu II wojny załogę baterii przeniesiono w inne miejsce. Po wojnie krótko kwaterowali tu żołnierze radzieccy, później bunkry zaczęły zasypywać piaski wydm oraz porastać las i inna roślinność. Dopiero od niedawna są one oczyszczane, badane i udostępniane do zwiedzania.
Wchodzimy do środka

Wita nas komendant

Bunkry są fajna atrakcją i dobra alternatywą podczas gorszej pogody a z tym w Ustce nie problemu:). Najlepiej wybrać się na spacer po tej atrakcji z przewodnikiem gdyz można dowiedzieć sie kilku ciekawych informacji, młodzi panowie oprowadzający turystów starają się, widąc, że ich to pasjonuje:). Przy okazji można zjeść dobre jedzenie wojskowe i zakupić ciekawe militaria;).

amatus1 napisał(a):Bunkry są fajna atrakcją i dobra alternatywą podczas gorszej pogody a z tym w Ustce nie problemu:). Najlepiej wybrać się na spacer po tej atrakcji z przewodnikiem gdyz można dowiedzieć sie kilku ciekawych informacji, młodzi panowie oprowadzający turystów starają się, widąc, że ich to pasjonuje:). Przy okazji można zjeść dobre jedzenie wojskowe i zakupić ciekawe militaria;).

Byliśmy przed sezonem i chyba dlatego nie było "żywego" przewodnika.
A i stoiska gastronomiczne też były zamknięte









jest i .....latryna

Wychodzimy na zewnątrz i spacerujemy zgodnie z kierunkiem zwiedzania

krakuscity napisał(a):Zdjęcia będą

Super, bardzo miło popatrzeć.

Nefer napisał(a):

krakuscity napisał(a):Zdjęcia będą

Super, bardzo miło popatrzeć.

W bunkrze w jednej z sal można oglądnąć film o katastrofie morskiej statku o nazwie Wilhelm Gustloff.
Katastrofa miała miejsce 30 stycznia 1945 roku.
WGustloff był przez krotki czas największym na świecie statkiem wycieczkowym, który do 1945 roku cumował w Gdyni.
W wyniku ofensywy sowieckiej i podczas wycofuwania się Niemców z Polski, statek jako transportowiec został użyty do ewakuacji niemieckiej ludności cywilnej i żołnierzy.
W ostatnich dniach stycznia wyruszył z Helu z prawie 10 tys Niemców na pokładzie.
Około 23 mile morskie od Ustki został trafiony przez trzy sowieckie torpedy.
Uratowano tylko 1239 pasażerów.
Wrak statku leży na głębokości 42 metrów i jest dziś uznany jako mogiła morska.info z netu

A my powoli kończymy nasz pobyt w bunkrach

Odcinek o latrynach bardzo ciekawy i pouczający