Trochę Izraela z dodatkiem Jordanii

super_Danka napisał(a):Świetna sprawa! Miejsce, opis i zdjęcia robią ogromne wrażenie. Do tej pory podróżowałam tylko po Europie, ale bardzo interesują mnie tamtejsze rejony. Może czas się odważyć i zaszaleć? Wybieram się na slajdowisko o Izraelu i będę mocno rozmyślać w temacie

Trzymam kciuki. Poszukaj promocji lotów i leć. Nie będziesz żałować
pozdrawiam, Wojtek

Rano budzik w postaci zawodzeń muzzeina z pobliskiego minaretu.



Dzisiaj mamy cały dzień na Petrę. Te położone w skalnej dolinie ruiny miasta Nabatejczyków to numer jeden atrakcji Jordanii. Parę lat temu Petra zaliczona została do siedmiu nowych cudów świata, a po wąwozie Siq, prowadzącym do miasta galopował Indiana Jones w jednym ze swoich filmów. Miejsce absolutnie niezwykłe z absurdalnie drogim wstępem (koło 60 €). Całe szczęście, że syn nie musiał płacić. Mimo tej ceny Petrę trzeba zobaczyć. Najlepiej przeznaczyć na nią 2 dni, zwłaszcza w cieplejszej porze roku. Odległości są duże, a palące słońce nie ułatwia. My tego problemu nie mieliśmy. Było ostre słońce, ale temperatury jak najbardziej przyjazne. No i jak na taką atrakcję mało turystów.
Za visitor center czeka nas 1,5 km spacer do wylotu wąwozu Siq, stanowiącego naturalną bramę Petry. Po drodze mija się efektowny Grobowiec Obeliskowy


Spacer jest przyjemny, ostre słońce podkreśla fantazyjne formy skalne








Wreszcie początek wąwozu Siq. Długi na 1,2 km. Jak większość skał Petry w odcieniach ochry i czerwieni.










Wąwóz doprowadza do najbardziej znanego zabytku Petry - Skarbca, który tak naprawdę był mauzoleum. Nazwą „Skarbiec” wzięła się z legendy, że był to skarbiec jednego z faraonów z czasów Mojżesza. Wszyscy fotografują to samo ujęcie Skarbca w obramowaniu ścian wąwozu. Oklepane, ale nie odmówiłem sobie tej przyjemności.




Przemysł turystyczny kwitnie. Osiołki i wielbłądy tylko czekają na tych wygodniejszych, z zasobnym portfelem








Popularną pamiątką z Petry są odłamki kolorowych skał (lepiej na szlaku znaleźć je samemu - nie ma potrzeby kupować) i kompozycje z kolorowego piasku. Sprzedaż na miejscu



Teraz wiadomo dlaczego Natabejczycy nazywali swoje miasto Rakmu czyli Wielobarwna





Kilkaset metrów za Skarbcem mija się ruiny imponującego amfiteatru




Cały czas mijamy większe i mniejsze grobowce wykute w kolorowym piaskowcu





Dalej główny szlak skręca w lewo. My jednak poszliśmy w stronę zespołu grobowców królewskich na tzw Ścianie Królewskiej




Przy Grobowcu Królewskim, chociaż jest pusty, zawsze jest wartownik ubrany w ceremonialny mundur.



My szukaliśmy konkretnego miejsca - wejścia na boczny, mało uczęszczany szlak. Niestety pamięć jest zawodna i trudno było mi znaleźć to konkretne miejsce. Dopiero polsko-arabsko-migowa konsultacja z gościem goniącym swoje kozy przyniosła efekt




cdn

Pięknie.

tuktuk napisał(a):Rano budzik w postaci zawodzeń muzzeina z pobliskiego minaretu.

Doświadczyliśmy tego w tym roku w Sarajevie. Co dziwne, nie drażniło nas to w ogóle; podobał nam się taki budzik

Interesujący kierunek i piękne zdjęcia Będę śledzić.

Pozdrawiam

Szukaliśmy wejście na boczną ścieżkę, która prowadzi wysoko na skały ponad wąwozem Siq. Podejście jest strome, ale wygodne, a nagrodą są niesamowite widoki na Skarbiec, amfiteatr i okoliczne szczyty











Po zejściu poszliśmy główną tzw drogą kolumn w stronę podejścia do drugiego najbardziej znanego zabytku Petry – Klasztoru (Al-Deir).






Podejście jest długie i dość strome, ale znowu otaczająca sceneria wszystko rekompensuje







I w końcu wychodzi się na Klasztor, gdzie ponoć faktycznie kiedyś rezydowali mnisi.




Idąc dalej dochodzi się do urwiska z imponującym widokiem na głębię kanionu poniżej





Po powrocie na dół w okolicy drogi z kolumnami, rodzina zaprotestowała na okoliczność następnych podejść i umówiliśmy się przy amfiteatrze, a ja zrobiłem jeszcze jedno kółeczko do tzw High Place of Sacrifice. Było faktycznie wysoko, ale warte potu, zwłaszcza, że słońce było już nisko, pięknie wybarwiając skały















Powrót przez Siq do hotelu już o zachodzie słońca.
Na koniec ciekawostki filmowe. Jak Petra inspirowała filmowców. Kręcono tu między innymi
Indiana Jones i ostatnia krucjata
Mumia powraca
Powiew Pustyni
Transformers. zemsta upadłych
Królowa pustyni
Mortal Kombat 2

cdn

Ja również z chęcią dołączę do grona czytających i oglądających

Pobudka wcześnie rano. Jedyny autobus jadący bezpośrednio do Wadi Rum odjeżdża koło 6:00. Koło 8:00 jesteśmy na miejscu przed bramą Visitor Center. Podziwiamy okoliczne szczyty ładnie oświetlone porannym słońcem.

Płacimy wstęp i negocjujemy transport na cały dzień po pustyni. Przed wejściem stoją samochody terenowe czekające na turystów. Okoliczni mieszkańcy żyją z turystów. Można zafundować sobie nawet kilkudniowy trekking po pustyni pieszo, na wielbłądzie, powspinać się. Noclegi są organizowane w namiotach, albo pod gwiazdami. My tyle czasu nie mieliśmy. Mogliśmy poświęcić 1 dzień. Decydujemy się na samochód. Negocjacje przebiegają szybko. O tej porze roku turystów nie ma wielu i załatwiamy sobie całodzienną wycieczkę z obiadem, godzinną przejażdżką na wielbłądach i podwózką wieczorem do Aqaby.
Pierwszy punkt wycieczki to Lawrence Spring, gdzie dostajemy się na wielbłądach. Kołysało jak diabli. Jazda konna przy tym, to jak na kanapie. Źródła nazwane imieniem Lawrenca z Arabii okazały się małym wodopojem położonym u stów wyniosłych skalnych szczytów.





Potem krótka jazda już samochodem przez otwartą pustynię



I dotarliśmy do efektownego kanionu Kazali, wciśniętego pomiędzy wyniosłe szczyty







Dalej były piękne Red Sand Dunes







Okoliczne skały często pokrywają rysunki, spełniające ponoć rolę znaków drogowych dla starożytnych karawan




Krajobrazy zmieniają się jak w kalejdoskopie




I docieramy do miejsca, gdzie ponoć kiedyś był dom Lawrenca z Arabii. Piękne miejsce z pięknym widokiem i wyjątkowo kolorowymi skałami.

Zazdroszczę warunków do robienia zdjęć, faktycznie idealne!

Liczę na koniec podsumowanie wydatków, to może się przydać kiedyś w przyszłości, ale już z ciekawości: ile było za bilety lotnicze i z jakim wyprzedzeniem? Noclegi wszystkie mieliście zabukowane przed wylotem czy może coś spontanu?

Podobno do Petry można wleźć za darmo gdzieś z drugiej strony, znajomemu chyba się udało

Pudelek napisał(a):Zazdroszczę warunków do robienia zdjęć, faktycznie idealne!

Liczę na koniec podsumowanie wydatków, to może się przydać kiedyś w przyszłości, ale już z ciekawości: ile było za bilety lotnicze i z jakim wyprzedzeniem? Noclegi wszystkie mieliście zabukowane przed wylotem czy może coś spontanu?

Podobno do Petry można wleźć za darmo gdzieś z drugiej strony, znajomemu chyba się udało

Bilety kupiłem bodajże 4 miesiące przed wylotem za około 1600 zł na 3 osoby. Trzeba śledzić ceny Wizzaira. Kiedy ostatecznie sprecyzowaliśmy plan wycieczki, mocno napięty uznaliśmy, że tym razem wszystkie noclegi sobie zabukujemy przed wyjazdem, ale w Jordanii, w tym czasie poza sezonem nie jest to absolutnie koniecznie.
Wejście do Petry bez biletu jest możliwe, nawet wiem gdzie. Są 2 problemy. "Darmowe" wejście jest możliwe od wioski około 5 km na północ od Wadi Musa, w kierunku do tzw Małej Petry, którą nota bene przy większej ilości czasu też warto odwiedzić. Nie mniej tracisz więcej czasu na dotarcie do ruin, a mając tylko 1 dzień to problem. Po drugie zdarzają się kontrole biletów przy opuszczaniu Petry drogą standardową przez Siq. Podczas mojego pierwszego pobytu w Petrze byłem świadkiem jak wyhaczono dwóch Niemców bez biletu. Nie wiem jakie są konsekwencje, ale na pewno nie byłoby to przyjemne wspomnienie z podróży.

Ostatnia porcja pustynno-skalistych klimatów.
Nasz kierowca zarządził lunch, a my na czas przygotowania powłóczyliśmy się po okolicznych dolinkach









Naszą uwagę zwróciła skała łudząco podobna do ogromnej twarzy



Po posiłku następne widokowe miejsca







Szczególnie efektownie wyglądał Um Frouth Arch – naturalny łuk skalny.





I na koniec dnia pojechaliśmy w miejsce, gdzie według naszego kierowcy pustynia najładniej wygląda o zachodzie słońca. Wszystko czerwieniało coraz bardziej, a nasz dzień na pustyni powoli się kończył


















Nocleg mieliśmy w Aqabie, a jordański wypad zakończyliśmy w knajpce tradycyjną shishą, oglądając mniej tradycyjną jordańską edycję „Voice of Jordan”
cdn

Rano meldujemy się na granicy. Samochód bezpiecznie czeka. Dzisiaj czeka nas trasa do Jerozolimy nad brzegiem Morza Martwego. Żeby się tam dostać, droga ostro się obniża. Ostatecznie to najniżej położony punkt ziemi. Z ciekawości obserwuję wskazania termometru. W miarę zjazdu temperatura rośnie o parę stopni. Wreszcie zaczyna się Morze Martwe




Dojeżdżamy do Ein Bokkek, modnej wczasowej miejscowości zabudowanej hotelami. Nas interesowało kąpielisko w Ein Bokkek. Szczerze polecam to miejsce na kąpiel w Morzu Martwym. Piękna darmowa plaża, tylko że zamiast piasku jest drobna sól. Dostępne przebieralnie i oczywiście prysznice. Wygląd plaży i wody jak na Karaibach.







Tylko woda, ku naszemu zaskoczeniu była zimna. Mimo wszystko miałem nadzieję, że w tej najgłębszej depresji, praktycznie ze słońcem przez cały rok, nawet zimą będzie woda cieplejsza. Nie mniej kąpiel zaliczona. Przy okazji: wiele ludzi wybiera też darmową plaże w położonym trochę na północ Ein Gedi, ale Ein Bokkek o klasę lepsze. Zarówno w Ein Gedi i Ein Bokkek są sklepy oferujące kosmetyki na bazie soli z Morza Matrwego. Ceny raczej wysokie.
Jeszcze parę widoczków z drogi:




Brakuje nam czasu. Szkoda bo w Ein Gedi można zwiedzić kibuc i pójść na wycieczkę do ponoć ładnego kanionu, ale bez żalu stwierdziliśmy, że kanionów to my już mamy dość. Żałuję natomiast, że nie starczyło czasu na Qumran, słynnego z rękopisów z czasów Chrystusa znalezionych w jaskiniach.
Wreszcie Jerozolima. Zatłoczona, hałaśliwa. Jakoś znajdujemy biuro wypożyczalni i oddajemy samochód. Robi się późno, jak trafiamy do hotelu, w arabskiej części, położonego blisko murów starego miasta i Bramy Damasceńskiej. Wieczorny spacer.

Wstawię tu stopę i popatrzę. Kolega ciągnął mnie do Izraela na początku września ale ze względu na ciążę mojej (końcówka), to mu odmówiłem. Jak widzę, jest czego żałować ))

Zwiedzanie Jerozolimy zaczynamy od wschodniej strony Starego Miasta



Stąd podchodzimy na Górę Oliwną ze słynnym widokiem



W dole cmentarz żydowski żydowski, szczególnie poważany wśród pobożnych Żydów. Wedle ich tradycji tu właśnie ma się odbyć Sąd Ostateczny i tu mają być bramy do raju, które mają być otwarte tylko przez 4 dni – czyli kto leży najbliżej, ten wygrał i zdąży się załapać.



Na Górze Oliwnej jest kilka kościołów wartych odwiedzenia. Pierwszym z nich jest Kaplica Wniebowstąpienia, funkcjonująca aktualnie jako meczet. Surowa romańska budowla w miejscu, w którym, jak chce tradycja, Chrystus wstąpił do nieba. Wewnątrz znajduje się kawałek skały z odciskiem stopy Chrystusa.



Na pewno warto też odwiedzić klasztor Pater Noster, gdzie na ścianach umieszczono tablice z tekstem „Ojcze Nasz” w wielu językach świata. Oczywiście znaleźliśmy polski tekst.





Schodząc z Góry Oliwnej zbaczamy do kościółka Dominus Flevit, skąd wyjątkowo pięknie prezentuje się Jerozolima.




Dalej odwiedzamy Kościół Zaśnięcia Najświętrzej Marii Panny, wybudowany w miejscu, gdzie ponoć był grób Matki Boskiej i skąd została „wniebowzięta”. Szczególne wrażenie robi wnętrze dolnego kościoła.



U podnóża Góry Oliwnej z kolei jest Getsemani czyli Ogród Oliwny z Bazyliką Konania, w którym jak się okazało akurat prowadzona była msza w języku polskim. Sam Ogród faktycznie pełen jest wiekowych drzew oliwnych, ale nie są to drzewa z czasów Chrystusa. Te zostały wycięte podczas oblężenia Jerozolimy w 70 r.





Stąd już blisko jest do Starego Miasta, do którego można dostać przez Lion’s Gate.



W sumie warto właśnie tędy zaczynać zwiedzanie Starego Miasta, bo właśnie tu, w pobliżu zaczyna się Via Doloresa i początkowe stacje Drogi Krzyżowej. Można spotkać pielgrzymów z całego świata.








Cztery końcowe stacje znajdują się w Bazylice Grobu Pańskiego. Niestety, z powodu nieustającego sporu pomiędzy odłamami chrześcijaństwa, zawiadującymi poszczególnymi częściami Bazyliki, budynek jest mocno zaniedbany. Budynek podzielili między kościoły chrześcijańskie w XVII wieku osmańscy Turcy, bo sami chrześcijanie nie mogli się dogadać. Nawet oficjalnymi klucznikami Bazyliki są od pokoleń dwie rodziny muzułmańskie. Nawiasem mówiąc warto zobaczyć wieczorną ceremonię zamykania Bazyliki




Po wejściu do środka znajdujemy Kamień Namaszczenia, na którym namaszczono Chrystusa przed złożeniem do grobu.





Po prawej stronie są strome schodki do ostatnich poza Grobem Pańskim stacji. Szczególnie bogato wygląda stacja XII, którą rządzi grecki kościół prawosławny




Grób Pański znajduje się jakby w dodatkowym kościele wewnątrz Bazyliki. Do wejścia oczywiście długa kolejka.





Wokół Bazyliki sklepy nastawione są na dewocjonalia






Zaułki pełne są kawiarenek, sklepików, turystów i miejscowych







cdn

Jak tu pięknie...cudne kolory....Ziemia Święta pozostaje jeszcze w strefie marzeń - może kiedyś .......

Przepięknie. Morze Martwe ma piękne kolory, a Jerozolima pełna kontrastów...