... to Mykonos!

Nie. Doszłam do wniosku, że nie wypada
Jedno więc zaraz pojawi się tu u mnie (to a'propos wspinaczek )
Z drugim pozwolę sobie iść na Twój Cypr.

mahadarbi napisał(a):Nie. Doszłam do wniosku, że nie wypada

Pewnie i tak wypada, ale Ty wiesz lapiej. Ja tego jeszcze nie widziałem.

mahadarbi napisał(a):Jedno więc zaraz pojawi się tu u mnie (to a'propos wspinaczek )
Z drugim pozwolę sobie iść na Twój Cypr.

Niech będzie i tak.

Pozdrawiam,
Wojtek

Tak się więc wspinałam na Zakynthos


To jedna z naszych ulubionych zatoczek, jaką odkryliśmy w 2009 roku.

mahadarbi napisał(a):Tak się więc wspinałam na Zakhyntos

Nie da się ukryć - pięknie tam jest...

Pozdrawiam,
Wojtek

Pół żartem, pół serio, naturalnie, ale jednak się wspinałam Wyczyn tym większy, że dokonałam tego w klapkach!

mahadarbi napisał(a):Pół żartem, pół serio, naturalnie, ale jednak się wspinałam Wyczyn tym większy, że dokonałam tego w klapkach!

Znaczy... wprost z wody do góry?
Brawo!

Pozdrawiam,
Wojtek

Dokładnie tak Co prawda wodą doszłam do skałki a nie podpłynęłam do niej, ale jednak prosto z wody

cd.

O 16.00 wypływa nasz Golden Star z nowego portu. Do nowego portu jest jakieś 20 minut jazdy. Nie ma rady, o 15.00 musimy wyjechać. Wczoraj zamówiliśmy busika. Zaraz ktoś przyjdzie zabrać rzeczy.
W recepcji ostatnie formalności. Kalimera i jedziemy!

W porcie upał przeokropny. Z daleka wyłania się nasze maleństwo.


Niewiarygodne, że pięć godzin na morzu przepływa z tak precyzyjną dokładnością! Jest punktualniejszy nasza cała nasza kolej!


W porcie, jak to w porcie. Rozmowy o wielkości promu, jego wyporności, ilości ludzi na pokładzie. Wakacyjne tematy zamieniają się w praktyczne pytania dotyczące powrotu...


Będziemy więc płynąć dokładnie tym samym promem, który szczęśliwie przysłał nas tu 13 dni temu. Voila, podpływaj, maleńki!


Ludzi wsiada coś około 150. Golden zabiera ponad 2 tysiące plus wszelkiej maści tiry i takie tam. Choć mamy dokładnie zaznaczone na bilecie miejsca, wiemy już, że siada się tam, gdzie pasuje. Miejsca to formalność. I tak się wszyscy zmieszczą. Zajmujemy świetną miejscówkę przy oknie. Wielka kanapa, stolik i dwa olbrzymie fotele. Pożegnanie Cyklad staje się faktem...




Nadia siedzi na oknie i nic nie mówi przez dobrych kilkanaście minut...


A ja ściskam w dłoni telefon i piszę do Pawła: - Wypłynęliśmy. Będziemy w Rafinie o 21.00.



Po chwili dostaję sms-a: - Mam samochód! Będę czekał punktualnie. Paweł.


Adhío, Mykonos!

Czas rozstania...

Pozdrawiam,
Wojtek

I co roku te same rozterki...

Pozdrawiam,
Anka

Na plażę patrzymy już zupełnie innymi oczami. Dziś nie jest już nasza...

jak ja nie lubię tego uczucia, nieprzynależenia już do miejsca, które się opuszcza, nie cierpię... na całe szczęście potem włącza mi się "jak-nie-to-nie-uciekam-więc-stąd" i trochę mi łatwiej

Takie rozstania, koniec urlopu... ech. Ale przecież z każdym dniem bliżej do następnego

Tak, tylko kiedy ten następny? Roczna perspektywa jednak trochę boli

mahadarbi napisał(a):Tak, tylko kiedy ten następny? Roczna perspektywa jednak trochę boli

Nie myśl tak, jakoś przeczekamy , damy radę... myślmy lepiej "dokąd"?

W sumie, racja, nic tu nie wskóramy takimi minami.
Wojtek tak mi namieszał we łbie, że straciłam orientację, dokąd

helen napisał(a):

mahadarbi napisał(a):Tak, tylko kiedy ten następny? Roczna perspektywa jednak trochę boli

Nie myśl tak, jakoś przeczekamy , damy radę... myślmy lepiej "dokąd"?

zawsze smutno piękne miejsce opuszczac...

A myślenie 'dokąd' pozwala przeczekać

pozdr