Spacerkiem po Wrocławiu

marze_na napisał(a):Gwiazda . Ale nie nasza a z Gdańska.

Albo nie usłyszałam albo autosugestia, że to Wrocław

dangol napisał(a):Chyba muszę ponownie zabrać wnuki do ZOO, po tym jak pooglądałam piękne Wasze fotki . Może tym razem będą zainteresowani nie tylko akwariami ?

A ja myślałam, że dzieciaki to najbardziej ciągną do egzotycznych dużych ssaków - słoń, żyrafa, lwy, tygrysy, małpy ...
Przynajmniej ja tak miałam .

piotrf napisał(a):Jako dziecko odwiedziłem wrocławskie zoo i z tamtej wizyty pamiętam tylko akwaria i mnóstwo kolorowych rybek , bo moim marzeniem było akwarium , które w końcu od rodziców pracowicie "wyżebrałem"

Dobre .
Ja miałam okres fascynacji wężami i jaszczurkami. Trudno mnie było z terrarium wyciągnąć, ale zakupem własnego gada się nie skończyło .

maslinka napisał(a):Kokosanka jest gwiazdą, ale wrocławskie pingwiny też niezłe celebryty

Oj tak . Dzięki temu, że zoo dość regularnie wrzuca filmiki z basenu pingwinów na fb mogę być na bieżąco z ich celebryckim życiem .

Wrocławskie ZOO, cz. V

Ten odcinek zacznę od wizyty u słoni. We wrocławskim zoo mieszkają dwie słonice indyjskie, Birma i Toto. Obie mają już przeszło 60 lat i obie trafiły do zoo z cyrków, Birma w 1981 roku, a Toto w 2007 roku.








Nasze słonice są smutnym przykładem tego jakim barbarzyństwem było trzymanie w cyrku dzikich zwierząt. Oto co o historii Birmy i Toto można przeczytać na stronie internetowej zoo.

Przez złe traktowanie nabawiły się stereotypii. Nazywana też „chorobą sierocą”, stereotypia to zaburzenie, które często można zaobserwować u słoni wykorzystywanych w cyrku lub trzymanych w nieodpowiednich warunkach. Polega na ciągłym i bezcelowym powtarzaniu ruchów czy postaw ciała. Jest to mechanizm samoobronny mający na celu zapomnienie, a raczej rozproszenie się od traumy z przeszłości. U naszych słonic objawia się to kiwaniem. Dzięki troskliwości opiekunów oraz dostarczaniu nowych bodźców i rozrywki, intensywność stereotypii u Birmy i Toto znacznie się zmniejszyła.
Poza tą przypadłością, słonice noszą również okrutne fizyczne „pamiątki” swojego życia sprzed zoo. U obydwóch można zauważyć zniekształcenie kości nóg od więzów oraz liczne blizny na kończynach, zapewne od narzędzi do tresury. Dodatkowo u Toto zaobserwowano częściowy paraliż trąby – jest ona w stanie wkładać trąbą pożywienie do pyska, ale niestety ma problem z sięganiem po wyżej umieszczone smakołyki. Przez lata po trafieniu do zoo obydwie słonice nie trąbiły. Całe szczęście los był dla nich łaskawy – pod troskliwą opieką naszych pracowników obydwie „odzyskały głos”: u Toto to trąbienie, zaś u Birmy ryczenie.









Obok słoniarni znajduje się duży wybieg nosorożców indyjskich.







Cześć zoo, gdzie królują ptaki (z ptaszarnią na czele) najczęściej odpuszczamy, bo mimo spędzania w ogrodzie niemal całego dnia i tak zawsze brakuje nam czasu, żeby obejrzeć wszystkie zwierzęta.
Tym razem w poszukiwaniu manuli zapuściliśmy się w te rzadko odwiedzane rejony i na kilka ptaszorów udało się spojrzeć.

Sowy i puchacze.










Bielik olbrzymi zażywający kąpieli .











Manuli na wybiegu niestety nie wypatrzyliśmy, ale na otarcie łez pięknie zaprezentował nam się milu chiński nazywany też jeleniem Davida.
Milu jest przykładem gatunku, który udało się ocalić przed wymarciem dzięki m.in. działalności ogrodów zoologicznych. W połowie lat osiemdziesiątych XX w. jeleń ten został ponownie wprowadzony do hodowli w Chinach, a jego populacje osiedlono najpierw w Pekinie, a następnie w Dafeng, Shishou i Yuanyang.







Bardzo duży wybieg zwany sawanną dzielą ze sobą żyrafy, zebry i strusie.








We wrocławskim zoo mieszkają zebry chapmana (podgatunek zebry stepowej) i zebra hartmanna (podgatunek zebry górskiej).
Nie mam pojęcia jak je odróżniać .






Największą uwagę odwiedzających skupiają żyrafy siatkowane.
















Przed nami jeszcze dzikie koty i afrykarium.

ZOO Wrocław, dzikie koty

We wrocławskim zoo mieszka para tygrysów sumatrzańskich - Tengah i Nuri.
W maju 2020 roku para doczekała się córki Suryi. Były to pierwsze od 20 lat narodziny tygrysa tego gatunku we Wrocławiu i pierwsze od 8 lat w Polsce. Pod koniec 2022 roku Surya wyjechała do zoo w Cottbus, gdzie czeka na kawalera .







Tygrys sumatrzański jest gatunkiem krytycznie zagrożonym wyginięciem. Ich populację w naturze szacuje się około 400 osobników.



Przechodzimy na Terytorium Panter. Ty swoje wybiegi mają pantery mgliste i pantery śnieżne.




W naturze pantery mgliste zamieszkują lasy tropikalne na południe od Himalajów, w Nepalu, Bhutanie i niektórych obszarach północno-wschodnich Indii.









Najbardziej zależało nam jednak na wizycie u panter śnieżnych. Chcieliśmy w końcu zobaczyć młode urodzone w zoo w ubiegłym roku.
Asha i Kara urodziły się w maju, dzisiaj to już duże dziewczynki .
Początkowo trudno było je wypatrzyć na wybiegu.




Przyłapane na zabawie .




Apetyty im dopisują .






Wszystko to pod czujnym okiem mamy Nastasji.















Panter śnieżnych zostało w naturze około 6 tysięcy. Żyją w wysokich partiach pasm górskich na wysokości od 900 do nawet 5500 metrów n.p.m. w kilkunastu państwach środkowej Azji.
To niezwykle trudne do obserwacji zwierzęta. Nazywane są duchami gór przez swoją nieuchwytność, a także ciche, niemal bezszelestne poruszanie się dzięki porośniętym futrem łapom.
Nietypowo dla dużych kotów, pantery śnieżne mają niebieskie, zielone lub szare oczy, w przeciwieństwie do żółtych lub pomarańczowych u innych dużych kotów. Uważa się, że może to pomóc im wtapiać się w otoczenie.


Na koniec jeszcze dwa filmiki z harców młodych panter.

Afrykarium, cz.I

Aż trudno uwierzyć, że od otwarcia Afrykarium we wrocławskim zoo za chwilę minie 10 lat. Zleciało .










Kubatura obiektu ponad 184 000 m3, objętość wody w zbiornikach – 13 600 m3.
Zapraszam do środka. Przed nami cztery odrębne ekspozycje prezentujące faunę różnych obszarów Afryki.






Zwiedzanie zaczynamy od rafy koralowej Morza Czerwonego.






Można podziwiać ponad 60 gatunków pięknych, kolorowych ryb. Między nimi z gracją przepływają płaszczki.


















Zanim przejdziemy do części poświęconej Afryce Wschodniej patrzymy na podwodne popisy kotików.








CDN

Afrykarium, cz.II

Osobną część afrykarium poświęcono faunie Afryki Wschodniej.
Znajdziemy tu m.in. dwa baseny z rybami jezior Malawi i Tanganika.






Jeszcze większym zainteresowaniem cieszy się basen hipopotamów nilowych.
Przy odrobinie szczęścia można zobaczyć jak ogromne cielsko z gracją przepływa przy szybie .








Idziemy obejrzeć wybieg hipoptamów.








Hipopotam nilowy należy do największych zwierząt kontynentu afrykańskiego. Masa jego ciała waha się pomiędzy 1300 kg u samic, a 3200 kg u samców., Pod względem wielkości większe od niego są jedynie słonie.












Obok, chyba dla kontrastu , swój wybieg mają dikdiki - jedne z najmniejszych antylop świata.
Długość ciała 47,5–69 cm, masa ciała 2,1–9,1 kg i tu ciekawostka, samice są nieco cięższe i większe od samców.









Częścią afrykarium, która robi największe wrażenie, jest raczej niezmiennie Kanał Mozambicki.
To 18-metrowy przezroczysty tunel z akrylu, który umożliwia podziwianie żółwia zielonego, rekinów, płaszczek i innych gatunków ryb.










Na koniec tej części film.




PAPA

Na pożegnanie z Afrykarium ostatnia część ekspozycji - Dżungla nad rzeką Kongo.












W tej części Afrykarium mieszkają m.in. krokodyle nilowe i manaty oraz liczne gatunki ptaków.
Najpierw wypatrujemy krokodyli, a potem schodzimy do strefy basenów.
















Swoje królestwo mają tu manaty karaibskie.












Afrykarium opuszczamy niedługo przed godziną zamknięcia zoo.
Jak zwykle nie udało nam się obejść całego terenu i zajrzeć na każdy wybieg.




Wkrótce pewnie wybierzemy się ponownie, bo na początek wakacji zaplanowane jest otwarcie lwiarni.