Rumunia ... śladami Drakuli

21monika napisał(a):Aniu miałaś rację jest coraz bardziej klimatycznie
Kusisz i kusisz czas poważniej wziąć się za planowanie przyszłorocznych wakacji

Monika, planuj i jedź.... Bo warto

Pudelek napisał(a):

Mikromir napisał(a):

Pudelek napisał(a):ten kościół katolicki to chyba jest używany głównie przez Węgrów

Tam chyba rzeczywiście jest prawie regułą, że Węgier to katolik, potomek Sasów to protestant, a Rumun prawosławny. Stąd msze św. w kościołach katolickich najczęściej są po węgiersku, dużo rzadziej po rumuńsku. Takie przynajmniej odniosłam wrażenie po pobycie w Transylwanii.

bywają wyjątki, ponieważ część Węgrów to także ewangelicy (głównie kalwini), choć jest ich oczywiście mniej niż katolików. Raz w kościele obronnym pod Sybinem trafiłem na węgierską liturgię ewangelicką.

No i Unitarianie, których w Siedmiogrodzie jest około 80 tysięcy.
Wyznawcy to z pochodzenia Węgrzy.
Siedmiogród to drugie co do wielkości skupisko Unitarian na świecie.

Dla przypomnienia - wnętrze zboru unitariańskiego w Torocku na Szeklerszczyźnie:

kw napisał(a):

Pudelek napisał(a):

Mikromir napisał(a):

Pudelek napisał(a):ten kościół katolicki to chyba jest używany głównie przez Węgrów

Tam chyba rzeczywiście jest prawie regułą, że Węgier to katolik, potomek Sasów to protestant, a Rumun prawosławny. Stąd msze św. w kościołach katolickich najczęściej są po węgiersku, dużo rzadziej po rumuńsku. Takie przynajmniej odniosłam wrażenie po pobycie w Transylwanii.

bywają wyjątki, ponieważ część Węgrów to także ewangelicy (głównie kalwini), choć jest ich oczywiście mniej niż katolików. Raz w kościele obronnym pod Sybinem trafiłem na węgierską liturgię ewangelicką.

No i Unitarianie, których w Siedmiogrodzie jest około 80 tysięcy.
Wyznawcy to z pochodzenia Węgrzy.
Siedmiogród to drugie co do wielkości skupisko Unitarian na świecie.

Dziękuję za uzupełnienia i wyjaśnienia

Spacerujemy sobie dalej

Pod popiersiem Draculi przewodnik opowiada nam jakże ciekawa historię jego życia

Obok popiersia wampira znajduje się kościół i klasztor Dominikanów

Kościół Dominikanów (Biserica monastirii dominicane) jest najstarszym budynkiem sakralnym w mieście. W średniowieczu istniał tu Klasztor Dominikanów. Ich patronką była Najświętsza Maria Panna. Po przyjęciu przez Sasów wiary luterańskiej w 1547 roku, obiekt stał się kościołem luterańskim i główną świątynią w mieście. Najcenniejszy zabytek znajduje się we wnętrzu obiektu sakralnego – jest to chrzcielnica z XV wieku. W kościele można także podziwiać kolekcję wschodnich dywanów. Kupcy wracający z podróży handlowych, składali je w podzięce za szczęśliwie odbytą podróż, jednocześnie prosząc o dalszą opiekę, wstawiennictwo i pomyślność w interesach. Obecnie, w efekcie przebudowy, jest to kościół halowy w stylu gotyckim. info znalezione w necie


Do środka nie wchodzimy
Podczas naszego spaceru, nie odstępuje nas ......

Jak Tomek długo opowiada różne historyjki... to sobie odpoczywa

Obok kościoła jest też dom, w którym urodził się Dracula - teraz widzimy go w promieniach słonecznych



I taki dom w stylu weneckim

I sklepik z pamiątkami

I widać kościół na Wzgórzu

I wreszcie Wieża Zegarowa

I dobosz, który rano podczas naszego śniadania wpadł do restauracji, powiedział dwa słowa po polsku, trochę zagrał na bębnie i ......już go nie było

Wchodzimy do wieży
Na początek makieta, jak to kiedyś wyglądało, z opisem


Zdjęć "pod górę" nie mam, bo generalnie w wieży jest zakaz focenia
Potem jak schodziliśmy z góry zobaczyłam, że nikt się zakazem nie przejmuje, więc i ja coś tam pstryknęłam
Tymczasem jesteśmy już na tarasie widokowym i oglądamy panoramę miasta

Polski akcent

Powoli schodzimy z wieży
Mijamy figurki ... tak wyglądają od środka



a tak z zewnątrz

Schodzimy dalej...

I po chwili jesteśmy na dole
Czekając na reszte grupy obserwujemy co też dzieje się na ryneczku

Po chwili idziemy dalej...





Jesteśmy przecież w krainie wampirów, zapasowe zęby mogą się przydać

Stoimy przed ciekawymi schodami
Schody Szkolne (Scara şcolarilor) – drewniane stopnie prowadzące z miasta na wzgórze. Obiekt jest zadaszony i powstał prawdopodobnie w 1662 roku. Z początku schody liczyły 300 stopni, obecnie jest ich około 172. Na wzgórzu istniała najstarsza szkoła w mieście, a uczniowie i nauczyciele korzystali z nich w czasie niepogody. Zimą była to jedna z najbezpieczniejszych dróg do budynku. Obecnie schody stanowią jedną z atrakcji turystycznych Sigiszoary. Można się nimi dostać się do budynku starej szkoły z 1619 roku, Gimnazjum Josepha Haltricha wybudowanego w latach 1792–1817. Na wzgórzu znajduje się również kościół.info z netu


No to idziemy...



Trochę zasapani meldujemy sie na wzgórzu
Przed nami budynek liceum...

Przed szkoła jest trochę młodzieży ubranej odświetnie i nauczycieli.
Chyba jest koniec roku szkolnego

My kierujemy się w stronę Kościoła na Wzgórzu

Kościół na Wzgórzu (Biserica din Deal) – obiekt sakralny położony na Wzgórzu Szkolnym. Budowano go w latach 1345–1525. Usytuowany w najwyższym punkcie Starego Miasta kościół był wielokrotnie przebudowywany. Początkowo służył jako kościół katolicki, ale po przejściu mieszkańców na luteranizm w 1547 roku, stał się ich kościołem parafialnym i główną świątynią w mieście. We wnętrzu umieszczono 14 nagrobków. W nawach bocznych możemy podziwiać tarcze herbowe króla Macieja Korwina, króla Władysława III i księcia Stefana Batorego. Budowę kościoła finansowali w dużej mierze kupcy, którzy podróżowali z Zachodu na Wschód. Właśnie w podzięce za odbytą podróż, składali cenne dary. Co ciekawe, główny ołtarz wykonał Jan Stwosz (syn słynnego Wita Stwosza, który wykonał ołtarz w Kościele Mariackim w Krakowie).
info z netu


Wchodzimy do środka

Oczywiście obsługa kościoła mówi do nas NO FOTO
Już mam schować aparat do plecaka, a tu wchodzi do kościoła grupa Niemców. Pewnie potomkowie Sasów Siedmiogrodzkich
Każdy z wypasionym sprzętem w ręce i trzaskają zdjęcia aż trzeszczy
O nie , im wolno, a my co gorsi
Przewodnik rumuński juz się nic nie odzywa i oczywiście łaskawie zezwala robi zdjęcia

Aniu , w sezonie letnim na szczycie schodów siadają muzycy i całkiem fajnie grają , nam się udało posłuchać kilku bardzo ciekawych aranżacji standardów - takie jam session na szczycie schodów


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Aniu , w sezonie letnim na szczycie schodów siadają muzycy i całkiem fajnie grają , nam się udało posłuchać kilku bardzo ciekawych aranżacji standardów - takie jam session na szczycie schodów
Pozdrawiam
Piotr

Zazdroszczę takich chwil

mam nadzieję, że wcześniejsze zdjęcia wrócą

Jesteśmy w Kościele na Wzgórzu i pstrykamy zdjęcia

Też mam taką nadzieję. Póki co na szczęście bez problemu udało się uruchomić forum na nowym serwerze i odtworzyć bazę danych.

Pierwotnie kościól funkcjonował pod wezwaniem św. Mikołaja jako kościół katolicki. Po przejściu mieszkańców miasta na luteranizm (w 1547 r.) stał się ich kościołem parafialnym.
Pod ołtarzem głownym jest mała krypta




I jeszcze kilka z kościoła







Pod sklepieniem wieży znajduje się 14 płyt nagrobnych.

admin napisał(a):Też mam taką nadzieję. Póki co na szczęście bez problemu udało się uruchomić forum na nowym serwerze i odtworzyć bazę danych.

Trzymam kciuki

Obok kościoła znajduje się cmentarz ewangelicki (Vechi cimitir evanghelic). Jest nadal używany przez ludność niemieckojęzyczną zamieszkującą Sigiszoarę. Znaczna część nagrobków datowana jest na koniec XIX i początek XX wieku.
Niestety brak czasu sprawia, że tylko spoglądamy w stronę cmentarza.
Przed nami jedna z wież - Wieża Powroźników (Turnul Franghierilor) – znajdująca się na Wzgórzu Szkolnym. W 1241 roku została zniszczona przez Tatarów. Odbudowano ją w 1350 roku. Jest to jedna z niewielu wież, która nienaruszona przetrwała pożar z 1676 roku.

Nasz pobyt Sigiszoarze dobiega końca niestety, ale cóż zrobić
schodzimy do hotelu, by zabrać bagaże


Walizeczki jadą sobie autkiem a my spacerkiem...





A to jest Wieża Krawców (Turnul Croitorilor) następna z wież obronnych miasta. Powstała prawdopodobnie w XIV wieku. Zbudowana na planie prostokąta, cechuje ją masywna konstrukcja i prostota wykonania. Została zniszczona na skutek pożaru, który miał miejsce w 1676 roku – wypaleniu uległ przechowywany tam proch, a zniszczeniu przetrzymywana tam broń i składowana pszenica. Obiekt został częściowo odbudowany w 1679 roku. Pierwotny wygląd przywrócono mu dopiero w 1935 roku.