"Pierwsze koty za płoty" i co z tego wynikło...

kulka53 napisał(a):Może jeszcze wrócicie

myślę, że tak właśnie będzie. Mam ogromny niedosyt w wielu miejscach, ale myślę, że na pierwszy wyjazd może być. Granic nie zamykają, a ja już po cichu knuję plany na przyszły rok .

Też czekam z niecierpliwością na dalszy ciąg wspaniałej relacji, chociaż natępne odcinki przezczytam dopiero po powrocie - jutro już wybywam na Ciovo
Pozdrawiam

Życzę udanego wypoczynku i również czekam na relację po powrocie.

Dzień 3

W cenie noclegu mamy śniadanie, udajemy się więc do restauracji, na tarasie czeka na nas nakryty stół, kelnerka przynosi pieczywo, soki, talerz z wędlinami i 2 rodzajami sera, jakieś paszteciki, dżem. Proszę o kawę, reszta rodzinki popija herbatkę, zaczyna się ciepły dzień, pierwszy dzień zorientowany na wybrzeże, ostatni dzień naszego długiego, dojazdowego weekendu. Żegnamy się z miłą obsługą i o 9.00 ruszamy ze spokojem w drogę, według map24 mamy dojechać po 6,5 h.
Elunia zamilkła już w Słowenii, volkswagenowska nawigacja na wyposażeniu naszego autka nie obejmuje ani Chorwacji ani Słowenii. Elżbieta drogę widzi, ale milczy, nie udziela wskazówek, no i dobrze, od czego mamy mapę i drogowskazy. Słuchając lokalnego radia ruszamy w drogę, wiemy, że kierować się chcemy na Udbinę, żeby później wjechać na autostradę.
Jadąc przez Niemcy zrobiłam takie zdjęcie:

A 2 dni później w Chorwacji robię takie:

W Korenicy na chwilę stajemy przy bankomacie, a potem już tylko podziwiamy widoki, droga pusta:


o 10.10 wjeżdżamy na A1, ruch nadal niewielki:


Nie planujemy postojów, dziecko dobrze znosi jazdę, przysypia, jednak na chwilę stajemy za potrzebą przy stacji benzynowej. Obok nas zatrzymują się 2 samochody z Polski, jeden bez klimatyzacji. Jest samo południe, z auta wysiadają rozebrane do majteczek dzieci, błogosławimy naszą klimatyzację, ja przytulam jeszcze szybko lawendowe krzaczki i lecimy dalej.

Pisz dalej ciekawie się robi
Pozdrawiam

Ha, bo wolę pisać niż sprzątać mieszkanie, ale po urlopie trochę kurzu zalega po kątach, będę więc w przerwach podrzucać takie małe kawałki relacji.
Jak nie skończę jej w tym tygodniu to potem już będzie trudniej.

Zapinamy pasy i jedziemy razem z helen A1
można "włączyć "full screen", ale obraz gorszej jakości.

A może zamiast się rozbijać po autostradzie posprzątacie ze mną chałupę

helen napisał(a):A może zamiast się rozbijać po autostradzie posprzątacie ze mną chałupę

Już wysyłam trzy sprzataczki a Ty pisz dalej

Jakie ładne , dzięęęęęki , rozsyłam je więc po pokojach i jedziemy dalej...

Najpierw myślałam, że zjedziemy sobie z autostrady tak, żeby przejechać przez Omiś i zobaczyć miejsce z pocztówki, jednak krótko przed wyjazdem wyganiam ten pomysł z głowy. Skoro oddano nowy kawałek autostrady, to należy go wykorzystać , suniemy więc dalej w stronę Sestanovac. Im bliżej jesteśmy końca A1 tym większe zagęszczenie polskich samochodów, przyznam, że sporo z nich miga nam lewym pasem, sporo ma tez pootwierane okna, chcą chyba szybko mieć to za sobą. Nam się jednak nie spieszy, jedziemy 120 km/h humorki dopisują, choć ja zaczynam mieć lekki kryzys i z palcem na mapie "wypatruję" magistrali adriatyckiej, nudno na tej autostradzie



W końcu zjeżdżamy, zaczynają się drogi kręte, odkładam mapę, odkładam aparat i coraz częściej łapię się uchwytu na drzwiach, co mój małżonek zawsze przyjmuje wielkim rozbawieniem wskazując mi uchwyt nad drzwiami pod sufitem "tam masz jeszcze jeden, się złap". Dowcipniś. Kiedy oczom naszym ukazuje się Adriatyk na twarz wyłażą wielgachne uśmiechy, przejeżdżamy przez Makarską Riwierę patrząc to w lewo na góry, to w prawo na zatoczki. I tu my oczywiście z Natą mamy lepiej... Jestem świadoma, że takich widoków okolica Slano mi nie zaoferuje, ani takiej wody, ale jakoś nie żal. Wydaje mi się, że te okolice na pobyt dla nas jakoś niezbyt się nadają, za dużo ludzi, za duży ruch. Ale widoki boskie...



niech mi ktoś powie, co to za miejscowość na ostatnim zdjęciu, bom nie zapamiętała

O, relacja i zagadka fotograficzna, 2 tematy w jednym

Ta miejscowość to PODACA (ale może się mylę?)

Bardzo możliwe, że właśnie tak się nazywała. Dzięki.

Lekko już zmęczeni suniemy dalej, magistrala odbija wkrótce od Adriatyku, a my podziwiamy Bacinskie Jeziora, Deltę Neretwy, stragany przy drodze... super... Droga do granicy z BiH mija migiem, przypuszczam, że nikt nam paszportów sprawdzał nie będzie na pasie tranzytowym, jednak stajemy, żeby wyjąć je z torby w bagażniku, zupełnie bez sensu je tam zapakowałam. Stajemy przy drodze, a widok taki:




czyżby to fragment robót w celu "przerzucenia" autostrady przez półwysep?

Przez przejście graniczne moglibyśmy przepędzić słonie i chyba nikt by tego nie zauważył , zwalniamy , wypatrujemy jakiejś twarzy zwróconej w naszą stronę, nic, zero reakcji, jedziemy więc dalej.
Mijamy Neum, mąż postanawia zatankować, a ja robię zdjęcia
jemu:

i Neum:


i to by było na tyle chyba na dziś, Januszowe sprzątaczki gotować nie chcą , a i na zakupy w tych strojach sie nie nadają. Może późnym wieczorkiem coś jeszcze dopiszę.

"Dojazd samochodem bez użycia promu do półwyspu możliwy jest tylko przez miasteczko Ston, leżące tak jak Dubrownik w południowej (oddzielonej pasem wybrzeża bośniackiego z miasteczkiem Neum od reszty terytorium chorwackiego), części Chorwacji.Pod koniec 2005 ruszyły więc prace nad budową mostu nad zatoką (nazywaną Kanałem Neretwańskim) dzielącą większość półwyspu od lądu stałego. Most ma zostać ukończony w 2008 i oddany do użytku w 2009 roku."

Pewnie roboty z tego powodu trwają
Peljesac jest piękny, zeszłe wakacje w Orebic były naprawdę udane
Choć jadąc we wrześniu jakoś nie mogę sobie przypomnieć tych robót hmm

Jak most na Peljesac powstanie , to będzie taki





Budowie tego mostu bardzo sprzeciwiała się Bośnia , nie wiem co uzgodniono.

To ja może ominę ten most łukiem, zanim go zburzą zbyt duże statki i pojadę dalej:

Po kolejnym przez nikogo nie zauważonym przejeździe przez granicę nie pozostaje nam już wiele km do przejechania. Ok. 15-stej, zgodnie z planem wjeżdżamy do Slano. Nie mamy pojęcia gdzie szukać naszego lokum, więc postanawiamy przejechać magistralą kawałek za tablicę końcową i zerknąć z góry na okolicę. Jest wcześnie, Katarina pewnie nas jeszcze nie oczekuje, nie musimy się spieszyć. Nasz budynek na zdjęciu wydawał się być dosyć charakterystyczny i myśleliśmy, że uda nam się go wypatrzeć w ten banalny sposób. Poddaliśmy się jednak szybko, jak się później okazało, nie było szans, aby go wypatrzyć skądkolwiek .
Robimy więc tak jak umówiliśmy się z Katariną, zjeżdżamy do Slano i parkujemy tuż obok płotu nowo otwartego hotelu Admiral, po drugiej stronie ulicy mamy informację turystyczną. Mieliśmy tam wejść i poprosić, żeby do niej zadzwonili, żeby mogła po nas przyjść. Tak robimy, nasza gospodyni jest jednak zajęta, przeprasza i czeka na nas na miejscu, od miłego pana w informacji dostajemy plan z zaznaczoną drogą. Kierujemy się więc w prawo od drogi, która wjechaliśmy i ruszamy na opasającą zatokę, wąziutką betonową uliczkę, z jednej strony woda i skrawki plaży, z drugiej już budynki... przejeżdżanie obok siebie dwóch aut jest prawie niemożliwe. Na mapce nasza dróżka nagle odbija od głównej w prawo i pnie się dość stromo w górę stając się jednocześnie coraz węższą, gdy ja już trzymam się wszystkiego, czego się da i czarno widzę możliwość zawrócenia w tym miejscu w razie pomyłki, wjeżdżamy komuś na podwórko , dom znajomy, z niego wybiega uśmiechnięta młoda kobieta i radośnie woła do mnie "Helena!"
Ufff.... dojechaliśmy, na powitanie słyszę, że nasz apartament jeszcze nie jest posprzątany i zamiast zielonego dostaniemy niebieski, ten największy. Myślę w pierwszej chwili, że na czas czekania na nasz, na godzinę, dobę może? Ale nie, Katarina mówi, że to żaden problem, że dostaniemy ten większy na cały pobyt i nie musimy dopłacać . W szoku tkwię, ale skoro tak chce... zgadzamy się i wprowadzamy na samą górę, mamy do dyspozycji 2 duże sypialnie, przedpokój z łazienką, oraz salon z zabudową kuchenną i TV. Z obydwu sypialni wyjść można na taras. Na tarasie 4 duże plastikowe leżaki, stół, krzesła, 2 olbrzymie parasole i mnóstwo miejsca... no i piękny widok:



Wypakowujemy rzeczy z auta i odstawiamy je pod drzewko granatu


Patrząc z tarasu szukam drogi do morza, wychodzi na to, że będziemy musieli zejść tak jak wjechaliśmy, wtedy zauważam dziewczynkę idącą dziarsko z ręcznikiem, w samym stroju i klapkach w stronę naszego domu. No, dziecko dało radę, damy i my...