REJS-opowieść o pięciu Księżniczkach, Doktorze i Kapitanie.

słoma79 napisał(a):z Wami nie można się nudzić...nawet w porcie

Dziękujemy za miłe słowa

Jest przyjemnie do czasu....furii Kapitańskiej Baby Dobrze że jest osioł co ratuje sytuację:)

Podobają mi się wstawki z dziennika Twojej córki

gusia-s napisał(a):No tak ... człowiek w d..e czuje marynarską huć a tu Jadran is crazy ... łeeee. To straszne .
Księżniczka Ewa tylko patrzeć jak walnie relację na Cropli

Z kolejnego rejsu może już sama pisać

Jeszcze dobrze nie ruszyliśmy a tu bora Brzydkie słowa same cisnęły się do ust

Przy borze to się wszystkim urlopowiczom cisną niecenzuralne słowa, tym co mają urlop, tym co akurat wracają i drogi pozamykali, albo tym co utknęli na wyspach i nie mogą z nich wrócić. W zeszłym roku bora się faktycznie dała we znaki. Mam nadzieję, że w tym roku będzie lepiej

figusek napisał(a):Podobają mi się wstawki z dziennika Twojej córki

Dziękuję w imieniu Księżniczki Ewy

CROnikiCROpka napisał(a):Przy borze to się wszystkim urlopowiczom cisną niecenzuralne słowa, tym co mają urlop, tym co akurat wracają i drogi pozamykali, albo tym co utknęli na wyspach i nie mogą z nich wrócić. W zeszłym roku bora się faktycznie dała we znaki. Mam nadzieję, że w tym roku będzie lepiej

oj tak, też mamy taką nadzieję, nie chcemy znowu tracić cennego czasu na stanie w jednym miejscu

majeczka napisał(a)::D Świetna zabawa i wspaniała relacja, jeśli pozwolisz płynę dalej z wami...

Pozdrawiam

majeczka wskakuj na pokład tylko trzymaj się mocno bo bora mooooocno wieje

Bora chyba wywiala lwa.....bo coś go nie widać z jego hahahaaaaa

Janusz Bajcer napisał(a):Bora chyba wywiala lwa.....bo coś go nie widać z jego hahahaaaaa

miała moc więc kto wie...

beatabm napisał(a):

CROnikiCROpka napisał(a):Przy borze to się wszystkim urlopowiczom cisną niecenzuralne słowa, tym co mają urlop, tym co akurat wracają i drogi pozamykali, albo tym co utknęli na wyspach i nie mogą z nich wrócić. W zeszłym roku bora się faktycznie dała we znaki. Mam nadzieję, że w tym roku będzie lepiej

oj tak, też mamy taką nadzieję, nie chcemy znowu tracić cennego czasu na stanie w jednym miejscu

Czyli w tym roku tez jachcik?

CROnikiCROpka napisał(a):

beatabm napisał(a):

CROnikiCROpka napisał(a):Przy borze to się wszystkim urlopowiczom cisną niecenzuralne słowa, tym co mają urlop, tym co akurat wracają i drogi pozamykali, albo tym co utknęli na wyspach i nie mogą z nich wrócić. W zeszłym roku bora się faktycznie dała we znaki. Mam nadzieję, że w tym roku będzie lepiej

oj tak, też mamy taką nadzieję, nie chcemy znowu tracić cennego czasu na stanie w jednym miejscu

Czyli w tym roku tez jachcik?

Tak tak tak My inaczej już chyba nie potrafimy Jak tylko zrobi się ciepło będziemy tylko woda i woda, każda wolna chwila na wodzie ...

Część siódma – z dziennika jachtowego 24 sierpnia 2016 wyjście z Tribunj 6:00-wejście do Maslinica 17:00 (wspomina Kapitańska Baba)

Szósta rano.

Wiatr jeszcze dość mocny ale nic nie jest w stanie dłużej zatrzymać nas w Tribunj.

Wychodzimy z portu jako pierwsi.



Jak tylko rufa mija linię mooringów - ok. 30m od nabrzeża stawiamy genuę i gasimy silnik.



Silny jeszcze wiatr wiejąc od rufy szybko odpycha nas od Tribunj.



Inni smacznie śpią.



Doktor jak co dzień wypada z koi i robi Kapitańskiej Babie herbatę w kropiastym a sobie kawę. Wie, że Kapitańska Baba bez herbaty zła, więc woli nie ryzykować



Po czym zadaje ważne pytanie: Czy cała załoga jest na jachcie?

Ups...kogo nie ma niech się odezwie!!!!!

Na szczęście wszyscy są.

Prognoza mówi, że wiatr osłabnie w ciągu dnia i tak się dzieje, uspokaja się po ok. 2 godzinach.
Sprawdza się teoria, że bora wieje mocniej przy ujściach rzek.
Słońce powoli wychodzi zza gór.



Wraz z nim spod pokładu pojawiają się kolejni członkowie załogi.



Wyglądają jakby co najmniej trzy dni stali w porcie.



Te twarze będą ze mną do końca mych dni.

Zadają pytanie które zadają wszyscy po obudzeniu się na morzu: gdzie jesteśmy? Dokąd płyniemy?

Kapitan pokazuje na dziób i mówi: tam.



Mijamy Primosten.



Spotykamy polującego tuńczyka (chyba na kaczki bo skacze ).



Nasz jachtowy Doktor historii sztuki wygłasza wykład na temat zabytków mijanych i odwiedzanych miejsc. Stara się mówić prostymi słowami do swoich interlokutorów aby cokolwiek zrozumieli.

Pora na śniadanie.

Rozkładamy stolik w kokpicie a sterowanie przekazujemy w ręce automatycznego pilota. On dziś nie je.



Widzimy jak samoloty nabierają wodę z morza do gaszenia pożarów w górach.







Konsumpcja słoweńskich zapasów w normie.

W tzw. międzyczasie umawiamy się przez radio na spotkanie i imprezę z naszym Przyjacielem Qbą płynącym z Trogiru

Miejsce spotkania zmieniamy kilkukrotnie. Ostatecznie spływamy się w Maslinicy (tym razem niestety marina).



Z pól godziny bujamy się przy dociskającym wietrze czekając na miejsce w marinie (nie jest to proste bo oczywiście jak co wieczór mocno wieje, Kapitan robi co może żeby stać w miejscu i nie rozjechać pływających wpław na wejściu do mariny).
Oj, będzie się działo...czeka nas dłuuuuuuuuuuuuga noc.
Bo to w końcu spotkanie z Ważną Osobistością. Qba był skiperem na naszym pierwszym w życiu rejsie. Potrafił stworzyć taką atmosferę, że zaraził nas żeglarstwem na całe życie. Dziękujemy Qba!!!



O 2-giej w nocy jeszcze śpiewamy Jozin z bazin ze Słowakami z sąsiedniej łódki i czterech pancernych też

Kapitan zaliczył na kąpielisku jeżowca i zamiast oglądać podobno piękny zachód słońca przeprowadzał operację na otwartym palcu u stopy rzucając przy tym niewybredne epitety na lewo i prawo.



Idziemy spać, przecież dziś jeszcze wychodzimy w morze.
Dobranoc.

Część siódma – z dziennika jachtowego 24 sierpnia 2016 wyjście z Tribunj 6:00-wejście do Maslinica 17:00 (wspomina Doktor)

Płyniemy….



Wśród załogi wyraźne odprężenie, jest ruch, coś się dzieje.

Płyniemy.

Poranne manewry wyjścia z portu.



Tym razem budzę się od razu i wskakuję na pokład.
Pomagam w odcumowaniu.

Potem herbata dla Kapitańskiej (w kropiastym!!) i kawa dla mnie (naszykowana wieczorem w kawiarce).

Pełen luksus.



Dostaję prawo do stanięcia za sterem.



Pierwsze próby, obserwacja wiatrowskazu, pracy żagli.
Wyczucia tego wszystkiego.

Reszta załogi wstaje, więc ulegam mojej perwersyjnej (wydało się) skłonności do gadulstwa rozwijając jakiś wątek opowieści. Efekt?
-Doktorze jaki jest kurs?
-Tak a taki.
-A jaki miał być?
-Już koryguję.
Skupiam się na łodzi. Jest dużo zmiennych do ogarnięcia.

Potem śniadanie i po śniadaniu zmywanie.

Na łodzi nic się nie dzieje a jednak każdy ma coś do roboty.

Tylko wtedy wypoczynek ma sens i jest przyjemny jak każdy robi swoje bez dyskusji.

Co to za przyjemność wypoczywać na łodzi, gdzie w zlewie przewalają się sterty brudnych naczyń (zwłaszcza podczas silnych przechyłów). Poczucie estetyki i ładu stanowczo mi na to nie pozwala. To mój mały moment intymności nad zlewem pozwalający się odprężyć i skupić. Zdradzę mały sekret z warsztatu pisarskiego – jak nie masz wątku albo pomysłu na zdania - umyj naczynia. Pół doktoratu tak wymyśliłem.



Tym razem stoimy w marinie.



Pełen luksus, wypasione jachty



I panienki wydające na kosmetyki w tydzień więcej niż ja zarabiam w miesiąc.

Staram się wyglądać równie bogato.

W ogóle Kapitan powiedział, że płyniemy pod polską banderą więc w portach ma być elegancko i nie ma być wstydu przed Rysiem.

Więc zgodnie z wytycznymi przygotowałem się na bogato: białe spodnie, białe koszule, fulary, nawet muszki.

Efekt – wyglądam jak podstarzały (czytaj stary dziad) milioner z ”Pół-żartem, pół-serio”. Pamiętacie ten film z Marlin Monroe-ostatnia scena w motorówce?

Część ósma – z dziennika jachtowego 25 sierpnia 2016 wyjście z Maslinica 8:20-wejście do Ticha (Hvar) 15:50 (wspomina Kapitańska Baba)

Wychodzimy z Maslinicy.



Fajnie wieje.

Przy takim wietrze dopłyniemy może nawet do Vrboska.

Doktor jak co dzień wypada z koi i robi Kapitańskiej Babie herbatę w kropiastym a sobie kawę. Wie, że Kapitańska Baba bez herbaty zła, więc woli nie ryzykować



Już nie wieje.

Zmiana planów.



Płyniemy do Stari Grad.

Księżniczka Kasia robi kawę – to Jej codzienne zadanie, w końcu nie po to wiozłam kawiarkę z Polski żeby teraz się obijała . Twierdzi oczywiście, że nikt jej tutaj do niczego nie zmuszał i że robiła to z największą przyjemnością

Wieje.

Zmiana planów.



Wykorzystujemy wiatr i testujemy naszą Bavarkę w przechyłach



uparcie mocząc relingi i halsując się w zatoce Starigradski Zaljev.



Na koniec cumujemy do bojki w ślicznej zatoczce Ticha.



Czas na obiad.



Księżniczka Ewa Starsza Pontonowa zapragnęła zjeść własny posiłek na własnym statku



Po obiedzie desant na brzeg w poszukiwaniu przygód



A z tym wiatrem to codziennie to samo.
Rano wieje ale oczywiście nam w dziób.
Przed południem na godzinę robi się kompletna cisza – staramy się wykorzystywać ten czas na kąpiel, kawkę i zupę.
Po tej przerwie wiatr odkręca i porządnie się rozwiewa.
A że z reguły my skręcamy też więc znów wieje nam w dziób, tyle że popołudniami zdecydowanie mocniej niż rankiem.
Takie to nasze zakichane szczęście.

Zawsze pod wiatr.

Kapitan ma na jachcie swoje specjalne miejsce- tzw. nawigacyjną.



Znajduje się ona zwykle przy zejściówce (schodki na pokład), składa się z krzesełka i stolika z kieszenią na papierowe mapy i przyrządy nawigacyjne ( trójkąty nawigacyjne, cyrkiel do odkładania odległości, mógłby być jeszcze sekstant i protraktor ale te dwa ostatnie już są rzadko spotykane – zastępuje je GPS), ploter GPS – ekran z mapami, radio DSC, dodatkowy kompas, locje- czyli przewodniki po akwenie.

Na ścianie znajduje się tablica rozdzielcza z włącznikami wszystkich pomp, świateł zewnętrznych i wewnętrznych oraz bezpieczniki od kotwicy, lodówki, podgrzewania wody, radia, audio itp. Znajduje się tu także tzw. skrzynka bosmańska czyli z narzędziami a także pudełko ze środkami sygnalizacyjnymi czyli czerwonymi flarami.

Jeśli chodzi o korzystanie z kompasu to należy wziąć pod uwagę deklinację dla danego obszaru a także indywidualną dewiację występującą na jachcie (bo każdy jacht ma swoja dewiację, nasz też )

Część ósma – z dziennika jachtowego 25 sierpnia 2016 wyjście z Maslinica 8:20-wejście do Ticha (Hvar) 15:50 (wspomina Doktor)

Dzień iście żeglarski.



Rano manewry wyjścia z portu, potem robienie porządku na pokładzie czyli klarowanie cum, chowanie obijaczy do bakisty.

Ponieważ oprócz Kapitana i Kapitańskiej Baby i Doktora reszta śpi, więc to robota moja.

Na jachcie ma być porządek a wszystko ma być zrobione (tu proszę wysunąć dolną szczękę do przodu przy wymowie – odsyłam do źródeł czyli książki Znaczy Kapitan – gdzie jest tegoż fenomenu wyjaśnienie) PORZĄDNIE.

Widzimy jachty, które pływają obwieszone obijaczami, ani to estetyczne ani porządne.



Kapitan Mamert Stankiewicz by nie pochwalił.

A i nasz Kapitan lubi jak jest PORZĄDNIE.

Dzięki temu pływanie to przyjemność a nie szarpanie się z drobiazgami.

Na pokładzie klar, żagle pracują,



Kawa (po każdym numerze KAWAAAA gratis).

Mijamy jacht, a w zasadzie żaglowiec, pełnomorski. Trzy maszty (wiem już: fokmaszt, grotmaszt i bezanmaszt), bukszpryt i kadłub w kolorze głębokiego burgunda a la malarstwo weneckie ( w sumie tereny weneckie więc ma prawo być taki).



Przy zwrotach idę do dziobówki (kajuta na dziobie) i obserwuję pracę foka przy zwrocie.



A potem kosz dziobowy czyli poczuj się jak Leonardo di Caprio.



Zatoczka, w której cumujemy cała w kolorach.

Błękit morza, potem linia skał w kolorze sieny naturalnej (czyli taki jasnopiaskowy kolor) i zielenie roślin na wzgórzach.

Po horyzont tylko to.



Nie widać żadnych miast i portów.
Cisza i pływanie w krystalicznej wodzie.

By nie brudzić zatoczki nie myjemy naczyń.



Zrobimy to jutro na pełnym morzu. Tutaj szkoda zanieczyszczać dna odpadkami i detergentami.

W żeglowaniu, jak i każdej turystyce takiej na serio świadomość, że od nas zależy otaczający nas świat jest bardzo ważna. Gdyby każda załoga śmieciła, po roku tonęlibyśmy w brudzie.

A tak możemy delektować się czyściutką wodą do nurkowania

Wieczór coraz cichszy. Do kolorów dołączają ciepłe barwy zachodzącego słońca.



Na jachtach wszyscy mówią ciszej.
Nie trzeba wrzasków, ryków i głośniej muzyki by dobrze się bawić i odpocząć.
To w tym uroczym miejscu narodził się nasz legendarny "IN VESTIS DE PALESTRA"