Od lądowego szczura do Kapitańskiej Baby – 15 lat ewolucji

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 14.12.2020 21:12

"CROberto"]Sztormiak psuje cały nastrój...

Jak to psuje??? Foch :mrgreen:

Jadran ,to jednak euforia i sielanka

Ha ha, akurat :mrgreen:

Polskie akweny, to harówa i gęsia skórka...

Na Mazurach to ostatnio często trafiamy na dreszcze...z upału

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 14.12.2020 21:13

pomorzanka zachodnia napisał(a):Wyspę kormoranów kiedyś pokazywałaś w którejś z relacji. Ale przypatrzyłam się jeszcze raz - złowieszczo to wygląda.

W dzisiejszym odcinku to ta wyspa jeszcze była ładna - zielona, z roślinami. Zmianiła się przez ostatnie kilkanaście lat

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 14.12.2020 21:14

"piotrf"]Wysoki Ostrów - inaczej Wyspa Kormoranów lub zasłana wyspa , pławda

Pławda, z naciskiem na zasłana :mrgreen:

Oglądaliśmy ją z takiej odległości , że nie czuliśmy zapachów , ale ptaki było słychać wyraźnie .

Te to potrafią narbić jazgotu - ale i tak je lubię :wink:

Fajne zdjęcia

Dzięki Piotrze :smo:

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 15.12.2020 08:58

Poranek nie był łatwy – oczy pełne piachu piekły od zmęczenia, nie chciało się ruszać z ciepłych śpiworów.

Ale przecież nie będziemy siedzieć tak w nieskończoność.

Trzeba wstać, zjeść jakieś śniadanie i spływać.

Właśnie....

Spływać....

Nigdy nie odchodziliśmy we dwoje sami z plaży przy mega silnym docisku.

Kamieni nie ma więc nie ma strachu że się rozbijemy ale jak nas wrzuci na piach to chyba spychacz trzeba będzie wołać.

Nic to, próbujmy.

Opuściliśmy silnik do wody ( całe 2 konie a Karinka waży swoje).

Odwiązaliśmy dziób od pniaka i wyciągamy się na linie kotwicznej w jezioro – niby standardowa procedura, prosta jak nic.

Jak zrobiło się wystarczająco głęboko aby opuścić silnik – wrzuciliśmy go do wody, uruchomiliśmy.

Złapałam rumpel i próbuję skręcić dziób do wiatru i w kierunku środka jeziora.

Ale nie da się.

Kapitan w tym czasie stawiał żagle.

Krzyczę do niego że spycha nas w trzciny!!!!

No to co?

Miecza zapomnieliśmy opuścić, wrzucimy – będzie dobrze.

Ale nie pomogło.

Spycha nas dalej.

To trzeba coś zrobić z grotem który już stoi wybrany na blachę bo na noc nok bomu przywiązaliśmy do achtersztagu żeby się nam bom nie majtał na wietrze!!!

Jak już Kapitan odwiązał bom tak ten.....fruuuuuuuuuu...poleciał w bok – bo przecież talia była zdjęta żeby nie przeszkadzała w kokpicie w chodzeniu!!!!!!

Kiedy już bom i talia i cały grot były na miejscu wydawało się mój rumpel powinien działać i sytuacja będzie opanowana.

Ale gdzie tam!!!

Dalej pcha mnie w krzaki!!!!

Co się okazało?

Silnik jest skręcony i narzuca rufę w przeciwną stronę niż ster :roll:

.

Szybki ruch i jest!!!!!

Mam sterowność!!!!!

Ocieramy się o trzciny i ....... wychodzimy na wody Dobskiego.

Wtedy tego nie wiedzieliśmy ale dziś, po latach możemy śmiało powiedzieć że noclegi z wichurami na docisku staną się nasza "Dobską" tradycją!

napisał(a) **kai_30** » 15.12.2020 15:21

Kapitańska Baba napisał(a):
Żeglarz miałby się nie przydać??? Będziesz jedna z niewielu która zrozumie terminy żeglarskie

To jako żeglarza zachęcam do cofnięcia się kilkanaście stron wcześniej na Bałtyk

Już dałam całą wstecz i nadrabiam!

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 15.12.2020 20:26

kai_30 napisał(a):Już dałam całą wstecz i nadrabiam!

Mam nadzieję że przebrniesz :smo:

napisał(a) **pomorzanka zachodnia** » 15.12.2020 20:41

To niesprawiedliwe, że w środku czerwca potrafi w Polsce być tak zimno. Ale wypatrzyłam też na jednym zdjęciu ówczesny popularny telefon. Przypomniało mi się, że właśnie w tym czasie miałam pierwszą w życiu komórkę. ☺

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 16.12.2020 08:43

"pomorzanka zachodnia"]To niesprawiedliwe, że w środku czerwca potrafi w Polsce być tak zimno.

Na Mazurach jest generalnie około 10 stopni zimniej niż w naszej wsi gdzie mieszkamy :roll:

Ale z drugiej strony dwa ostatnie lata to były upały większe niz w Chorwacji, szukaliśmy cienia zeby choć na chwilę sie schować. W tym roku na czerwcowym wyjeździe woda w jeziorach była cieplejsza niż w wakacyjnym Adriatyku

Ale wypatrzyłam też na jednym zdjęciu ówczesny popularny telefon. Przypomniało mi się, że właśnie w tym czasie miałam pierwszą w życiu komórkę. ☺

Nokię?

Komórka w tamtych czasach to było wow :mrgreen:

(moja była służbowa więc byle działała :roll:

)

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 16.12.2020 09:18

Wychodzimy z Dobskiego.

Wiał nam piękny baksztag więc aby przyspieszyć Kapitan postanowił podnieść miecz – ot, zwyczajna praktyka.

Ale nie na Karince.

Chwycił fał miecza, delikatnie pociągnął...czy ten miecz tak lekko chodzi?????

Nie....urwany fał został w ręku a miecz.....w całości pod wodą!!!

To znaczy już wiemy jak spędzimy dzisiejszy wieczór – będziemy wiązać urwany fał!!

Ale teraz płyniemy po Mamrach.

Czas na jakąś delikatną przekąskę.

A tu kokpit naszej Karinki w całej okazałości!!!

Fajnie się pływa ale most między Mamrami a Darginem się zbliża.

Trzeba znowu kłaść maszt – do roboty!!!!

Tym razem już sprawnie i szybko, wszystko powrzucane do wewnątrz jachtu, silnik pyrka delikatnie.

Ktoś pyta: a paliwa nam starczy? Nie trzeba uzupełnić?

Nie, starczy - krzyczy Kapitan.

I po 30 sekundach już pod mostem słyszymy: pyr...pyr pyr i zgasł...

Paliwa zabrakło!!!

Do wioseł!!!!

Ale gdzie są wiosła???

Pod łóżkiem w kabinie.

Pod bagażami, bomem, poduchami...pod wszystkim!!!

Wyciągnięte, jesteśmy uratowani!!!

Most pokonujemy na wiosłach.

A potem stawiamy maszt i już elegancko płyniemy naszym dwukonnym ale działającym silnikiem.

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 17.12.2020 11:15

I tak dopłynęliśmy w okolice Mamerek.

Chcieliśmy jak najbliżej brzegu ale nasz miecz....

Zatrzymał nas kilkadziesiąt metrów od brzegu gdy zaryliśmy nim w dno.

No....to do wody!!!!!!

I nie marudzić że zimno!!!!

Panowie biorą na plecy linę z dziobu i burłaczą nas jak najbliżej brzegu.

Kiedy udało nam się przycumować do brzegu we dwie starałyśmy się wisząc na wantach przechylić jacht na tyle aby dało się zanurkować do miecza i uwiązać ten nieszczęsny fał.

Walka była długa ale zwieńczona sukcesem.

Fał uwiązany na swoim miejscu umożliwił podniesienie miecza i dociągnięcie Karinki do brzegu.

Można zabrać się za przygotowanie posiłku bo po pracy w zimnej wodzie męska część Załogi zdecydowanie potrzebuje czegoś ciepłego.

Miejsce postojowe mamy z takim widokiem:

Od strony brzegu zaś wygląda tak:

Jak patrzę na to zdjęcie to nachodzi mnie refleksja że chyba piękniejszego miejsca na postój na Mazurach nie można było wyszukać :roll:

.

Dziś już wiem że jeszcze nie raz tam wrócimy.

Skoro stoimy w takich luksusach to trzeba umyć Karinkę – nie będziemy siedzieć w bałaganie.

Tu widać urządzenia do cumowania.

Kaczkom pasuje ta sielska atmosfera.

Ale są bunkry – wiec jest z...iście.

Tradycyjnie odwiedziły nas łabędzie.

Noc tym razem minęła nam spokojnie, bez bujania – aż szkoda.

napisał(a) **pomorzanka zachodnia** » 17.12.2020 20:59

Miejsce rzeczywiście sielankowe

A bunkry też mi zawsze przypominają ten cytat. :mrgreen:

Ostatnio byłam z dziećmi na plaży z bunkrami i było .... super :mrgreen:

.

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 18.12.2020 08:38

pomorzanka zachodnia napisał(a):Miejsce rzeczywiście sielankowe A bunkry też mi zawsze przypominają ten cytat. Ostatnio byłam z dziećmi na plaży z bunkrami i było .... super .

Ten cytat to chyba u większości z nas porządnie wryty w mózg, klasyk :mrgreen:

napisał(a) **Kapitańska Baba** » 18.12.2020 11:38

Kolejny mazurski poranek przywitał nas słońcem.

Opuszczamy nasze miejsce noclegowe.

Na niebie widać jak frontowa chmura walczy że słońcem.

Płyniemy.

Spotykamy motorowodną piękność.

Potrzebujemy zrobić jakieś zakupy – w tym celu kanałem i Węgorapą płyniemy do Węgorzewa.

Cumujemy w porcie Keja.

Kapitan idzie do bosmana zapytać ile płacimy za dwie godziny postoju.

Bosman tylko spojrzał i pyta: za to zielone?

Tak

Tylko machną ręką i powiedział: a idź pan.....

No dobra, to mamy postój gratis.

Lecimy do Węgorzewa po jakieś szybkie zakupy – nie będziemy przecież nadużywać gościnności Bosmana.

Wszystko dostarczone na pokład, można opuścić gościnną Keję.

Na wodzie sporo łódek – widać że jesteśmy w sierpniu czyli w szczycie sezonu.

Humory dopisują.

Na port noclegu wybieramy Sztynort.

Będzie kulturalnie, w luksusowych warunkach.

Spływamy się tam z Przyjaciółmi którzy żeglują nowoczesną jednostką – ich Tango wygląda jak z kosmosu!!!

Wieczór to oczywiście integracja międzyłódkowa – wiadomo, jak to na wodzie.

napisał(a) **minini** » 18.12.2020 14:08

Kapitańska Baba napisał(a):
pomorzanka zachodnia napisał(a):Miejsce rzeczywiście sielankowe A bunkry też mi zawsze przypominają ten cytat. Ostatnio byłam z dziećmi na plaży z bunkrami i było .... super .

Ten cytat to chyba u większości z nas porządnie wryty w mózg, klasyk

Jeśli mam w głowie ten sam cytat, to tam właśnie bunkrów nie było :lol:

Kapitańska Baba napisał(a):[color=#0000FF]Kolejny mazurski poranek przywitał nas słońcem.

[Color]

No wreszcie słońce!

Takie pływanko to ja rozumiem :lol:

Jeszcze chwila chmur i wiatru a sama bym choroby lokomocyjnej dostała

komuś sztormiak się nie podobał? Przy takiej pogodzie to mnie same oczy tylko by wystawały spod tego sztormiaka :mrgreen:

Poproszę więcej słońca!

napisał(a) **piotrf** » 18.12.2020 17:59

Nie wiedziałem że w Mamerkach są takie fajne miejsca do cumowania , teraz już wiem

- odwiedziliśmy je w tym roku w drodze z Węgorzewa do Kętrzyna ( czyli w odwrotnej kolejności niż Wasza ekipa ) , spacerując "Osiołkiem" po Mazurach

Wilczy Szaniec dokładnie spenetrowaliśmy , nawet spędziliśmy tam noc , niestety w Mamerkach pocałowaliśmy klamkę z powodu covidowego :roll:

Pozdrawiam
Piotr