Jak zostałam więźniem w Komiży - wrzesień 2021

Bardzo zachęcająco wygląda ta plaża. Chętnie bym tam się teleportował z deszczowej i chłodnej Warszawy .

empire13 napisał(a):Piękne widoki. Czekam na kolejny odcinek

U nas w Gdyni tak wieje od dwóch dni, że myśli nie mogę pozbierać.

Nefer napisał(a):Bardzo zachęcająco wygląda ta plaża. Chętnie bym tam się teleportował z deszczowej i chłodnej Warszawy .

A ja czasem tę
sknię..za Warszawą- rajem dzieciństwa...
Niedługo kontynuacja.

Katerina napisał(a):A ja czasem tę
sknię..za Warszawą- rajem dzieciństwa...
Niedługo kontynuacja.

Bliskie okolice Warszawy też czekają.

Czekam na "desant" , bo mam wrażenie , że to będzie wisienka na przygotowanym przez Ciebie dla Psiapsiułek torcie


Pozdrawiam
Piotr

Katerina napisał(a):A ja czasem tę
sknię..za Warszawą- rajem dzieciństwa...

Długo myślałem nad tym.
Dzieciństwo spędziłem w Rybniku, a konkretnie w jego dzielnicy zwanej "Pekinem".
Pierwszy obrazek po przeczytaniu "rajem dzieciństwa", jaki pojawił mi się przed oczami, były... rury kanalizacyjne.
Dziesiątki potężnych, betonowych rur ułożonych gdzieś tam i czekających dość długo na "instalację".
Dla nas (dzieci) było to wymarzone, cudowne wręcz, miejsce zabaw. We wszystko, co tylko nam fantazja podpowiadała.
A ta granic prawie nie znała.
---
I tak po tym długim myśleniu doszedłem do wniosku, że nie tęsknię za "Pekinem", a za... rurami.
To one były naszym rajem (przez jakiś czas. potem były inne "budowy"). Niezależnie od tego, jak nazywałoby się miasto, w którym sobie leżały.

---
Podobnie mam z Chorwacją. Nie tęsknię za Chorwacją. Tęsknię za... tym konkretnym połączeniem morza, skał, zieleni...
przypadkowo oflagowanym biało-czerwoną kratką.
Ale to takie luźne, choć nie krótkie , przemyślenia normalnego inaczej boboo

Bravik napisał(a):

Katerina napisał(a):A ja czasem tę
sknię..za Warszawą- rajem dzieciństwa...
Niedługo kontynuacja.

Bliskie okolice Warszawy też czekają.

Kolega już pewnie po urlopie?

piotrf

Czekam na "desant" , bo mam wrażenie , że to będzie wisienka na przygotowanym przez Ciebie dla Psiapsiułek torcie

Też miałam takie wrażenie, ale tych wisienek chyba było więcej i nie wiem która była najbardziej soczysta

boboo

Pierwszy obrazek po przeczytaniu "rajem dzieciństwa", jaki pojawił mi się przed oczami, były... rury kanalizacyjne.
Dziesiątki potężnych, betonowych rur ułożonych gdzieś tam i czekających dość długo na "instalację".
Dla nas (dzieci) było to wymarzone, cudowne wręcz, miejsce zabaw. We wszystko, co tylko nam fantazja podpowiadała.
A ta granic prawie nie znała

O, to ja rzewnie wspominam bunkry nadmorskie i domy do rozbiórki grożące zawaleniem Ale to już w Gdańsku było.

Podobnie mam z Chorwacją. Nie tęsknię za Chorwacją. Tęsknię za... tym konkretnym połączeniem morza, skał, zieleni...
przypadkowo oflagowanym biało-czerwoną kratką.

A jednak..myślę, że tęsknisz za Chorwacją
Bo takie połączenie morza, skał i zieleni znajdziesz w paru innych zakątkach Europy, czy świata. Ale tam nie jeździsz - bo tam nie ma wielu takich ostoi, gdzie plaża, czy zatoka jest publicznie dostępna , a poza tym - możecie być tam sami Jeszcze ...



Desant nie był zmasowany, bo to nie było technicznie możliwe.
Ponton ma swoją pojemność i wyporność.
Więc będziemy przeprawiać się po kolei.

Przygotowania... fachowe i mentalne do zadania...




Wyczuwam pokłady zawahania

Na pierwszy ogień ( wodę) idą zakochani - im łatwiej, bo na tym etapie znajomości świat im się kończy, czy też zamyka i żadne ryzyko nie jest im straszne.

Trzy Osoby na Łódce i Pies




Pies szybciutko skorzystał z wolności i pływał od plaży do łajby asekurując każdy transport.

Darko wraca po mnie i Flayszakalów, ale nie mam zdjęć z "trasy".( Muszę oszczędzać baterię w telefonie, bo jak zwykle nawaliłam )

Chyba gładko poszło...?



Ponton nie może podpłynąć do brzegu plaży, zrzut załogantów następuje na tej niewinnie wyglądającej skałce, a potem można wejść suchą nogą na plażę, albo niechcący iść obok niej - jak ja to zrobiłam - w moich obciskających stopy crocsach do pływania.

Błąd

Sisters dobijają do wysepki jako ostatnie.
Burta Odyseusza jest naprawdę wysoka, ktoś, kto musi skakać po raz pierwszy w życiu do maleńkiego pontonu wprost z pokładu i to w warunkach, o których naczytało się i nasłuchało, że są diaboliczne...nie miał komfortu.






Ale Kapetan czuwał , choć nie roztkliwiał się nad nikim ( też bym się nie roztkliwiała, gdybym się tak wiosłem namachała)
" Chcesz wejść do mojego świata? - Licz się z niedogodnościami."



Nie pytałam, ale domyślałam się, że krajobraz na tej dziewiczej (trochę ) wysepce nie bardzo spodobał się moim Koleżankom...







Nie będę opisywać geomorfologii Brusnika po raz kolejny, jak tez ciekawostek związanych z tym zadupiem na środku Adriatyku - jeśli ktoś chętny i ciekawy, to może zajrzeć do relacji sprzed ...4-ech lat
TU

Czułam się pewna i doświadczona, bo przecież już raz tu wylądowałam, a tu... nagle zaskoczenie.
Nie mogę iść po tych kamieniach otaczających baseny dla jastogów (homarów), bo - nie dość, że są ruchome, to moje stopy ślizgają się w butach - nieopatrznie zmoczonych podczas desantu.

I tu muszę podziękować Sebastianowi za pomocną dłoń

Na Brusniku nie ma nic..., ale dla mnie jest niezwykły i nie muszę się z tego tłumaczyć
No, i była to podróż sentymentalna, nie każdemu jest dane znaleźć się w tak odosobnionym, rzadko wspominanym i reklamowanym miejscu jakim jest ta kupa skał - po raz drugi w życiu.









Przesadziłam, mówiąc, że nic tam nie ma- tam są endemiczne rośliny, jaszczurki, króliki i lęgowiska ptaków, które wybrały sobie właśnie tą wysepkę na gniazdowanie.
I na pomalowanie jej w abstrakcyjnym stylu




Jestem w ogonie "wycieczki", bo jednak robię jakieś zdjęcia - dla Was
Docieram do miejsca, w którym po raz pierwszy postawiłam stopę na Brusniku - wtedy cumowaliśmy po drugiej stronie wyspy, co było bardziej karkołomne, bo wymagało wejścia z burty prosto na te! skały.






Czy można mieć lepsze okoliczności do Cromaniackiego spotkania??



Vis w tle



P.S. Bardzo żałuję, że zdjęcia są pomniejszone

Katerina napisał(a):A jednak..myślę, że tęsknisz za Chorwacją
Bo takie połączenie morza, skał i zieleni znajdziesz w paru innych zakątkach Europy, czy świata. Ale tam nie jeździsz - bo (...)

... jest dalej i w pewnym sensie mniej komfortowo (jet lag i nie tylko). Gdyby "niedogodności podróży*" były względnie takie same jak w przypadku Chorwacji, to raczej spędzałbym wakacje w Hạ Long Bay
Również ze względu na żarełko. W skali 1-10 -> VN=10 | HR=8

Katerina napisał(a):" Chcesz wejść do mojego świata? - Licz się z niedogodnościami."

A to mi przypomina: "You're entering the world of pain"


*"niedogodności podróży": czas, jakość podróży, jet lag, swoja łódka, swoje auto, swoje ciuchy na cały okres bez konieczności prania, bez ograniczenia do jednej walizki, itp. itd.

Dobrze, że chce Ci się jeszcze relacjonować Swoje wypady, bo mało kto z nas dociera na te krańce Chorwacji.
Wróciłem do relacji z 2019, obejrzałem zdjęcia z tegorocznej i Brusnik skojarzył mi się z wysypiskiem resztek pozostałych po tworzeniu innych chorwackich wysp, ustrojonym ptasim "graffiti". Taki geologiczny miszmasz.
Ta dzikość wysepki fascynuje.
Ale płyńmy dalej...

Bravik napisał(a):Ta dzikość wysepki fascynuje.

Dla mnie to ona jest niewystarczająco dzika . . . i zbyt bliska , zbyt dostępna , i taka . . . na pierwszy , drugi i trzeci raz

Brevik napisał(a):Ale płyńmy dalej...

Pełna zgoda i poparcie i eksplorujmy


Pozdrawiam
Piotr

Ooo, fajnie, że relacja gibnęła.
Czekam co było dalej. Zawsze to inny punkt widzenia

Piękne te kontrasty kolorystyczne. Szarość kamieni i zieleń wody w basenikach jastrogowych.
5 lat mięło jak z bicza strzał. To już twoja sentymentalna podróż była.

Katerina napisał(a):Trzy Osoby na Łódce i Pies

Pierwsze skojarzenie jakie mi przyszło do głowy po przeczytaniu tych słów, to tytuł książki, którą czytałam jakiś czas temu "Trzech panów w łódce (nie licząc psa)".

Katerina napisał(a):Ponton nie może podpłynąć do brzegu plaży, zrzut załogantów następuje na tej niewinnie wyglądającej skałce, a potem można wejść suchą nogą na plażę, albo niechcący iść obok niej - jak ja to zrobiłam - w moich obciskających stopy crocsach do pływania.

Błąd

Katerina napisał(a):Czułam się pewna i doświadczona, bo przecież już raz tu wylądowałam, a tu... nagle zaskoczenie.
Nie mogę iść po tych kamieniach otaczających baseny dla jastogów (homarów), bo - nie dość, że są ruchome, to moje stopy ślizgają się w butach - nieopatrznie zmoczonych podczas desantu.

I tu muszę podziękować Sebastianowi za pomocną dłoń

Znam ten ból. Kiedyś wyszłam w klapkach crocsa (model Cleo-V) na spacer i złapał mnie deszcz. Myślałam wtedy, że się w nich zabiję, bowiem po kontakcie z wodą klapki nie nadawały się do chodzenia. Nogi się w nich strasznie ślizgały. Od tej pory używam ich tylko do chodzenia po mieszkaniu i tutaj sprawdzają się rewelacyjnie. Dobrze że tą ich wadę odkryłam we wczesnym okresie użytkowania, bo dzięki temu nie wzięłam ich na wyjazd wakacyjny.
A Sebastianowi należy się więcej, niż tylko podziękowania. Powinnaś go po tej pomocnej dłoni całować , bo inaczej mogłabyś zostać bez zębów.

Katerina napisał(a):Czy można mieć lepsze okoliczności do Cromaniackiego spotkania??

Może i można, ale po co szukać innych, skoro te są rewelacyjne .

boboo

Gdyby "niedogodności podróży*" były względnie takie same jak w przypadku Chorwacji, to raczej spędzałbym wakacje w Hạ Long Bay

Super zatoka, ale wiesz co mnie zniechęca do azjatyckich destynacji?
Za każdym razem, gdy oglądam zdjęcia znajomych z Tajlandii, Singapuru, itp., to tam zawsze jest zasnute chmurami niebo, i to takimi, które przypominają smog. Z tego powodu wydaje się, że jest tam zbyt nostalgicznie. Ale żarełko wynagrodziłoby mi brak lazurów i turkusów, to fakt

Katerina napisał(a):
" Chcesz wejść do mojego świata? - Licz się z niedogodnościami."

A to mi przypomina: "You're entering the world of pain"

Ha, ha, w miejscu, które ma legendę chorwackiego Trójkąta Bermudzkiego to dobre skojarzenie

Bravik

Dobrze, że chce Ci się jeszcze relacjonować Swoje wypady, bo mało kto z nas dociera na te krańce Chorwacji.

Po prostu czuję na sobie ten ciężar obowiązku

Wróciłem do relacji z 2019, obejrzałem zdjęcia z tegorocznej i Brusnik skojarzył mi się z wysypiskiem resztek pozostałych po tworzeniu innych chorwackich wysp, ustrojonym ptasim "graffiti". Taki geologiczny miszmasz.

Fajne skojarzenie, jeśli chodzi o resztki po tworzeniu wysp
Natomiast nie ma tam geologicznego miszmaszu - Brusnik jest prawie w całości pochodzenia wulkanicznego.

piotrf

Bravik napisał(a):
Ta dzikość wysepki fascynuje.



Dla mnie to ona jest niewystarczająco dzika . . . i zbyt bliska , zbyt dostępna , i taka . . . na pierwszy , drugi i trzeci raz

Bravik napisał(a):
Ale płyńmy dalej...



Pełna zgoda i poparcie i eksplorujmy

Zaraz popłyniemy dalej

Flayszakal

Czekam co było dalej. Zawsze to inny punkt widzenia

Zachęcam do przedstawienia swojego punktu widzenia

mchrob

Piękne te kontrasty kolorystyczne. Szarość kamieni i zieleń wody w basenikach jastogowych.
5 lat mięło jak z bicza strzał. To już twoja sentymentalna podróż była.

Przeraziłam się, że to już 5 lat I ulżyło mi trochę po policzeniu, bo jednak 4

megidh

Katerina napisał(a):
Trzy Osoby na Łódce i Pies


Pierwsze skojarzenie jakie mi przyszło do głowy po przeczytaniu tych słów, to tytuł książki, którą czytałam jakiś czas temu "Trzech panów w łódce (nie licząc psa)"

Bardzo słuszne skojarzenie - tak miało być

A Sebastianowi należy się więcej, niż tylko podziękowania. Powinnaś go po tej pomocnej dłoni całować , bo inaczej mogłabyś zostać bez zębów.

Myślę, że za 6 tygodni będę miała możliwość odwdzięczyć się za pomocą jakiegoś dobrego viskiego trunku

Katerina napisał(a):
Czy można mieć lepsze okoliczności do Cromaniackiego spotkania??


Może i można, ale po co szukać innych, skoro te są rewelacyjne .

Katerina napisał(a):Myślę, że za 6 tygodni będę miała możliwość odwdzięczyć się za pomocą jakiegoś dobrego viskiego trunku

ale ten czas leci
To do zobaczenia