Issa Mia! Here We Go Again! (oraz Montenegro i Sarajewo)

piekara114 napisał(a):A u mnie to wyjdziesz co najwyżej na szuflowanie, cały weekend padał śnieg. Teraz ustało (ma być spory mróz), więc jest szansa, że rano auta nie będę musiała dużo odkopywać....

U nas też. W Gliwicach wczoraj (i trochę dzisiaj w nocy) nasypało około 40 cm śniegu, ulice nieodśnieżone, wesoło jest Małż wczoraj dwa razy odśnieżał podwórko, żebyśmy mogli dzisiaj rano wyjechać

Widzę, że w tym roku we wrześniu trochę powielaliśmy Wasze szlaki - tylko w odwrotną stronę Od dawna marzyło mi się zobaczyć Lukomir, chyba od czasu kiedy obejrzałam przypadkowo https://www.youtube.com/watch?v=DznWO63UCKg. Też wyjechaliśmy z Sarajewa, przez Babin Do, ale gdy byliśmy 10 km od celu, mąż zarządził odwrót, obawiając się o opony, kamloty były dość spore, nie za bardzo protestowałam, no cóż pozostanie na kolejny raz, może tym razem od strony Konjic? trasa wydaje się być lepsza... Patrząc na Twoje zdjęcia uświadomiłam sobie, że chyba wioseczka utraciła wiele ze swojej surowości, tej autentyczności, straszny tam tłok Nas na trasie też mijało dużo motocyklistów ... Szkoda

ZytaS napisał(a):Widzę, że w tym roku we wrześniu trochę powielaliśmy Wasze szlaki - tylko w odwrotną stronę Od dawna marzyło mi się zobaczyć Lukomir, chyba od czasu kiedy obejrzałam przypadkowo https://www.youtube.com/watch?v=DznWO63UCKg.

Słyszałam o tym filmie. Koniecznie muszę zobaczyć. Dzięki za link

ZytaS napisał(a):Też wyjechaliśmy z Sarajewa, przez Babin Do, ale gdy byliśmy 10 km od celu, mąż zarządził odwrót, obawiając się o opony, kamloty były dość spore, nie za bardzo protestowałam, no cóż pozostanie na kolejny raz, może tym razem od strony Konjic?

Nie dziwię się, że tak zdecydowaliście. Momentami było naprawdę ciężko

ZytaS napisał(a):Patrząc na Twoje zdjęcia uświadomiłam sobie, że chyba wioseczka utraciła wiele ze swojej surowości, tej autentyczności, straszny tam tłok Nas na trasie też mijało dużo motocyklistów ... Szkoda

Gdy wróciliśmy z krótkiej wędrówki, nie było już prawie nikogo Myślę, że w ciągu dnia (w sezonie) Lukomir często przeżywa oblężenie, ale rano i wieczorem można poczuć wyjątkowy klimat wioski
Może warto zostać tam na noc

maslinka napisał(a):Oczywiście pojawia się nasz gospodarz, jak już napisałam, nazywany przez nas pieszczotliwie Dziadkiem Pyta o plany na dzisiaj. Wspominamy o Jahorinie. Z aprobatą potakuje, ale przedstawia inną propozycję - trekking z miejscowości Lukomir w Bjelašnicy. Jest bardzo przekonujący, a my wychodzimy z założenia, że wie, co mówi (W swoim ciekawym życiorysie Dziadek ma epizod pracy jako ratownik górski oraz przy organizacji Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1984 roku, które odbywały się właśnie na stokach Jahoriny, Bjelašnicy, Trebevića... ) Zobaczymy więc inne pasmo górskie niż planowaliśmy, ale zupełnie nam to nie przeszkadza

Super wycieczkę Wam Dziadek wymyślił. Widoki rewelacyjne.
Dobrze czasem posłuchać starszych .

Sama nie wiem które góry ładniejsze - te zielone czy te białe

megidh napisał(a):Super wycieczkę Wam Dziadek wymyślił. Widoki rewelacyjne.
Dobrze czasem posłuchać starszych .

Oczywiście. Zwłaszcza tak dobrze poinformowanych

Kapitańska Baba napisał(a):Sama nie wiem które góry ładniejsze - te zielone czy te białe

Ja też nie mogę się zdecydować Aktualna zima, chociaż w mieście uciążliwa, bardzo mnie cieszy

Dzień 19: 24 lipca (poniedziałek): Na Obalju

Ruszamy dalej. Jest stromo, może dlatego, że znaleźliśmy się poza szlakiem :



Po chwili wdrapujemy się na grzbiet:



z którego roztaczają się wspaniałe widoki:






Tam w dole jest Kanion Rakitnicy:



Z tej perspektywy widać świetne położenie Lukomira:



Obalj natomiast wygląda dość niepozornie :



Jednak jak się już na nim usiądzie:



można docenić jego walory widokowe:



A nawet podskoczyć z radości :



Pogled na Bjelašnicę (najwyższy szczyt pasma):



i na leniwie pasące się w owieczki w towarzystwie pasterki (tak, z pewnością to była kobieta ):



Obserwujemy zabawną sytuację. Kiedy owieczka-maruderka zostaje daleko w tyle, pani gwiżdże na jednego z czterech psów opiekujących się stadem, który biegnie z powrotem, podbiega do owcy z tyłu i z całej siły uderza swoim łebkiem w jej zadek Wygląda to naprawdę komicznie Chociaż scenkę oglądamy z pewnego oddalenia, wszystko doskonale widzimy i się chichramy Metoda okazuje się skuteczna - owieczka biegnie do stada

Jeszcze trochę pozowania na szczycie:




Fajnie na tym Obalju :



Psy zaczynają szczekać:



w kierunku samotnego mężczyzny, który usiadł w trawie trochę niżej od nas:



Zbieramy się ze szczytu i zamierzamy podejść do tego pana (na odludziu zabrakło nam kontaktu z człowiekiem ), ponieważ intryguje nas to, co ustawił obok siebie:



Podchodzimy bliżej, witamy się i pytamy, jak biorą ryby



Mężczyzna należy do radioamatorów, opowiada nam, że wspina się na szczyty w pobliżu ze swoim urządzeniem radiowym i próbuje złapać jak najdalszy sygnał. Ciekawe hobby

Jest to jedyna osoba, która spotkaliśmy na szlaku

Pora wracać. Zaczynamy schodzić:



Inne stado owieczek:



Jest niesamowicie malowniczo :





Zdjęcie z zajawki :



Lukomir jak na dłoni:



Punkt widokowy, na który nie dotrzemy, nie tym razem:



Można policzyć domy :



Jedliśmy w restauracji (Na Krovu Svijeta) po lewej, a po prawej jest kolejna (Letnja Basta):



I w szczegółach - muzułmański cmentarz:



i minaret oraz zielony dach meczetu:



Trochę złowieszczo wyglądają wrony na grobach




Stećak:



Chata na skraju Lukomira (i na krańcu świata ):



Chwilę po 18:00 kończymy wycieczkę, która trwała ponad 3 godziny, a przeszliśmy zaledwie 5 kilometrów (przewyższenie: 459 m) Żeby nas usprawiedliwić, mogę powiedzieć, że było bardzo gorąco i że ruszyliśmy na szlak przed 15:00 Trochę wstyd , ale najpierw trzeba było odespać nocne Sarajewo , później dojechać do Lukomira i oczywiście nie mogliśmy odpuścić posilenia się w klimatycznej restauracji



To nasz jedyny górski spacer na tym urlopie, trochę się rozleniwiliśmy i odzwyczailiśmy od trekkingów (Na szczęście nadrobiliśmy jesienią )

W kolejnym odcinku pokażę jeszcze trochę Lukomira (jest tego wart!) i pewnie wrócimy do Sarajewa

Przepięknie! Lukomir ma niesamowite położenie
Ciekawe ma ten "samotny" pan hobby

Kapitańska Baba napisał(a):Sama nie wiem które góry ładniejsze - te zielone czy te białe

maslinka napisał(a):Ja też nie mogę się zdecydować Aktualna zima, chociaż w mieście uciążliwa, bardzo mnie cieszy

W górach są trzy pory roku Każda z nich jest inna i każda ma swój niepowtarzalny urok.

Cudne góry, cudne pustki .
500 m przewyższenia to tak mało nie jest .

Bardzo przestrzenne zdjęcia, super musiało być live, Obalj - Szacun.

Bbee88 napisał(a):Przepięknie! Lukomir ma niesamowite położenie

O tak, szczególnie dobrze widać to z góry

Bratwojciech napisał(a):W górach są trzy pory roku Każda z nich jest inna i każda ma swój niepowtarzalny urok.

Chodzi o to, że w górach nie ma wiosny? Bo kiedy wiosna na nizinach, w górach ciągle zima

Nefer napisał(a):500 m przewyższenia to tak mało nie jest .

Troszkę się powspinaliśmy Trasa dla każdego, a nogi same się rwą

te kiero napisał(a):Bardzo przestrzenne zdjęcia, super musiało być live, Obalj - Szacun.

Było super! Przestrzenie, owieczki, widoki...

Całkiem wysoko daje się dojechać

Klimatyczny Lukomir i góry tylko dla siebie (pani, owieczek i piesków nie liczę) - zazdroszczę . Przypomniałam sobie Wasze górskie trekkingi w ubiegłorocznej Czarnogórze. Też mi się bardzo podobało i nie umiałabym wybrać gdzie bardziej .

Nie no, takiego Sarajeva to jeszcze nie znałem

Bajka te góry!

Namieszałaś mi tą relacją w planach - już zaczynam kombinować, jak tam wrócić w najbliższych latach Tylko trudna decyzja - zimą czy latem...

A może.. jedno i drugie?