Dzień dobry

mariusz-w napisał(a):

Jolanda napisał(a):nie wiem tak mam wpojone że skoro rodzice nami się opiekowali to również my mamy takie zobowiązanie wobec nich ...

Odpowiem Tobie w takim razie w ten sposób.

Gosia i dzieci wiedzą, że gdyby "nie daj co" się złego ze mną stało ... to nie życzę sobie być ciężarem ... natychmiast dobry dom (opieki) i jak będę "świadom" to chcę widywać ich uśmiechnięte, a nie zmęczone pyski.
A kumpli to ja sobie tam znajdę !

a moja mama na słowo szpital w płacz....ok ....rozumiem szpital...ale kiedy byliśmy z Martą w Cro to była 7 dni u jednej siostry...i resztę u drugiej ( żadna z nich nie pałała entuzjazmem )tez było to przypłacone płaczem.....moja mama nigdy nie musiała być samodzielna.....pracowała zawodowo w swoim życiu ok 3 lat.....potem wszystkim zajmował sie tata ...potem gospodarstwo domowe przejęła 1 siostra (po ślubie)...później druga ...a potem w wieku ok 22 lat ja....nie wyjezdzała na wycieczki...kilka razy wczasy ,ale to tez rodzinnie i bardzo dawno......znajomych raczej nie miała wielu.....ona boi się obcych

...hajduczku, tochę zastanawiające jest to co tu piszecie...
Można byłoby albowiem zadać tu sobie równie dobrze pytanie retoryczne... ile są warci moi Rodzice? Czy tylko tyle na ile wyceniamy ich pomoc? Czy może tyle, jaką wysokość osiąga ich emerytura?
Wygodne czy cyniczne...?
Wiem, że na pewno nie masz łatwo...

mariusz-w napisał(a):

Jolanda napisał(a):nie wiem tak mam wpojone że skoro rodzice nami się opiekowali to również my mamy takie zobowiązanie wobec nich ...

Odpowiem Tobie w takim razie w ten sposób.

Gosia i dzieci wiedzą, że gdyby "nie daj co" się złego ze mną stało ... to nie życzę sobie być ciężarem ... natychmiast dobry dom (opieki) i jak będę "świadom" to chcę widywać ich uśmiechnięte, a nie zmęczone pyski.
A kumpli to ja sobie tam znajdę !

No widzisz Mariusz i na ten temat każdy ma swoje zdanie ,twój wybór.... ja póki co ..tak jak napisałam ,a co do mojej osoby to też już zapowiedziałam "moim" .. również nie chcę/nie zamierzam byc dla nikogo ciężarem...

hajduczek napisał(a):
a moja mama na słowo szpital w płacz....ok ....rozumiem szpital...ale

.......................
i...kilka razy wczasy ,ale to tez rodzinnie i bardzo dawno......znajomych raczej nie miała wielu.....ona boi się obcych

... i to jest ten największy problem o którym wspominałem.
Trudno tu zaradzić ... to jest trochę to o czym Jolanda wspominała.

Całe szczęście, że nasze widzenie "świata" się zmienia ... to nasze dzieci może będą miały łatwiej ! (z nami)

majeczka napisał(a):...hajduczku, tochę zastanawiające jest to co tu piszecie...
Można byłoby albowiem zadać tu sobie równie dobrze pytanie retoryczne... ile są warci moi Rodzice? Czy tylko tyle na ile wyceniamy ich pomoc? Czy może tyle, jaką wysokość osiąga ich emerytura?
Wygodne czy cyniczne...?
Wiem, że na pewno nie masz łatwo...

w moim wypadku ani jedno,ani drugie nie jest argumentem ,który powoduje ,że to robie......pomocy nie uzyskuje od mamy żadnej.....już nie pamieta jak ,co sie wykonuje...i wszystko trzeba poprawiac ....emerytura.....ha ,ha...970 zł.....same leki podstawowe ok.300 zł...więc raczej dla pieniedzy tez tego nie robię

Nie ma co roztrząsać, ani namawiać do jakichś rozwiązań.
Viola pisała, że mamę na pogotowie odwozi, to spytałem się co się stało,
bo podobne zdarzenie ostatnio mieliśmy z babcią.
Nie bardzo łapię, co Majeczka miała na myśli?

weldon napisał(a):Nie bardzo łapię, co Majeczka miała na myśli?

ja też nie do końca

majeczka napisał(a):...hajduczku, tochę zastanawiające jest to co tu piszecie...
Można byłoby albowiem zadać tu sobie równie dobrze pytanie retoryczne... ile są warci moi Rodzice? Czy tylko tyle na ile wyceniamy ich pomoc? Czy może tyle, jaką wysokość osiąga ich emerytura?
Wygodne czy cyniczne...?
Wiem, że na pewno nie masz łatwo...

Właśnie ile warci są moi rodzice????dla mnie moja mama jest bezcenna (tato nie żyje ) To chyba jakiś żart ...nie wiem ,nie wyobrażam sobie brac za tego typu "usługi"

No dobra. Prawie północ.


Kto gasi światło?

Zapowiadali na jutro jakąś pogodę?
Deszcz mnie dziś zmoczył

...miałam na myśli dom opieki, /padło tu również takie sformułowanie/, który jest dla mnie równoznaczny z wyrzuceniem własnego rodzica z życia i własnych wspomnień...

Ależ Majeczko, wydawało mi się, ze wyjaśniłem swój pogląd.

Dom opieki, dla mojej babci, okazał się doskonałym rozwiązaniem,
ponieważ nie tylko nie potrafiliśmy zapewnić jej odpowiedniego towarzystwa,
ale również opieki.
Chciała być samodzielna, nas nie było, przewróciła się, potłukła.

W tej chwili jest kilometr od nas, pod stałą opieką pielęgniarek, w towarzystwie rówieśników.

Uważasz, ze powinna siedzieć sama w domu, bo miała by tam lepiej?
A jak następnym razem stanie się jej coś gorszego?
Teraz jest zadowolona. Jeszcze do niedawna mieszkała sama i tylko ją odwiedzaliśmy,
a teraz ma ciągle kogoś koło siebie.

weldon napisał(a):No dobra. Prawie północ.


Kto gasi światło?

Zapowiadali na jutro jakąś pogodę?
Deszcz mnie dziś zmoczył

Ja "chyba" już zgasiłam
bo mi kompa wyrąbało
oj bidulko ,mówisz że cię zmoczyło
... opowiadaj

Nie no, spokojnie. Trochę popadało, jak z muzeum wyszedłem.

Trochę podekscytowany jestem, bo pół dnia po Narodowym łaziliśmy dziś
i to niezłe przeżycie jest.

Siedzę teraz i zdjęcia obrabiam.

Szczerze mówiąc, to poległem w tych warunkach, jakie tam panowały

weldon napisał(a):Nie no, spokojnie. Trochę popadało, jak z muzeum wyszedłem.

Trochę podekscytowany jestem, bo pół dnia po Narodowym łaziliśmy dziś
i to niezłe przeżycie jest.

Siedzę teraz i zdjęcia obrabiam.

Szczerze mówiąc, to poległem w tych warunkach, jakie tam panowały

O, widzę że się nowa relacyjka szykuje fajnie ,lubię jak opowiadasz powiem ci twoimi słowami nie no ,spokojnie Piotruś dasz radę znaczy się te trudne warunki na myśli miałam
na tyle co cię poznałam wiem jedno napewno nie polegniesz

Dobranoc

weldon napisał(a):Ależ Majeczko, wydawało mi się, ze wyjaśniłem swój pogląd.

Dom opieki, dla mojej babci, okazał się doskonałym rozwiązaniem.
W tej chwili jest kilometr od nas, pod stałą opieką pielęgniarek, w towarzystwie rówieśników.
Teraz jest zadowolona. Jeszcze do niedawna mieszkała sama i tylko ją odwiedzaliśmy,
a teraz ma ciągle kogoś koło siebie.

Problem tkwi w tym, że na starość nasi najbliżsi oczekują od nas odruchów typowo ludzkich, odrobiny serca, sympatii, spontaniczności, uczestniczenia w naszym codziennym życiu...
Nic i nikt obcy nie jest w stanie tego zastąpić.

Mam tylko cichą nadzieję, że w przyszłości my sami nie będziemy musieli wyczekiwać takich życzliwych odruchów, czy gestów od naszych dzieci...