Dalmacja: jachtem (2007,2008, 2009)

Aniołek z awatarka wita Aniołka w awtarku

To w ramach protestu na mikołajowe avatarki. Bo u mnie pod choinkę prezenty przynosiło kiedyś Dzieciątko, a od jakiegoś czasu Aniołek właśnie, trochę wspomagany przez Gwiazdora, który od lat podrzuca podarki w rodzinie Grześka.

dangol napisał(a):To w ramach protestu na mikołajowe avatarki. Bo u mnie pod choinkę prezenty przynosiło kiedyś Dzieciątko, a od jakiegoś czasu Aniołek właśnie, trochę wspomagany przez Gwiazdora, który od lat podrzuca podarki w rodzinie Grześka.

To tak jak ja , też mam Aniołka w formie protestu

I po świętach...
Pora odstawić na bok aniołkowy avatarek i wrócić do bardziej adekwatnego do tej relacji...

A jak zmów jest morze, to ... może jeszcze piwko? Powinno się dobrze komponować z widokiem w kierunku św Eliasza . Siadamy i delektujemy się ciepłem wieczoru . Piwkiem trochę mniej, bo chociaż portfel obciążyło straszliwie (najdroższy rejsowy kufelek), to było równie mocno rzadziuśkie.









Naprzeciw naszego stolika mamy sympatyczny sklepik z pamiątkami też drogimi, więc kończy się bez otwierania portfeli...



Zrobiło się szaro, pora więc znów się trochę powłóczyć.



Wieża Zakrjan (1481 r.) do baru "Massimo" na górze baszty profilaktycznie nie zaglądamy...





Kolejna XV-wieczna wieża zwana Bokar lub Barbario (od herbu gubernatora umieszczonego na baszcie) albo Kanavelić (od nazwiska pisarza i poety Piotra Kanavelića - Pietro Canaveli urodzonego i zmarłego w w Korčuli 1638-1719, którego dom znajdował się tuż obok)

Garść wieczornych widoczków.
Niestety, nie zabraliśmy statywu, więc niewiele dało się wybrać fotek, na których było coś widać. Najlepiej wyszły te robione w stronę wody, a wąziutkie korczulańskie uliczki jakoś nie chciały się ładnie uwiecznić w aparacie... Panoramicznych widoczków na nocną starówkę nie mamy w ogóle, na szczęście dziś sporą porcję fajnych fotek zamieściły w swej relacji Kulki, więc obraz nocnej wrześniowej Korčuli razem mamy w miarę pełny. A jak do tego dorzuci się korczulańskie noce Maslinki , to chyba już każdy będzie śnił o wieczorach w miasteczku .

dangol napisał(a):A jak zmów jest morze, to ... może jeszcze piwko? Powinno się dobrze komponować z widokiem w kierunku św Eliasza .

Taaa... bez wątpienia bardzo dobra kompozycja:)

Rozmiękcza mnie widok wieczornej Korčuli na wszystkich Waszych zdjęciach.
Pozwolę sobie wkleić zdjęcie miasteczka widzianego wieczorkiem z Orebićia.



Sen o Korčuli pewny, niech się spełni.

Pozdrawiam
Interseal M.

dangol napisał(a):było równie mocno rzadziuśkie.

Z pewnych względów to chyba dobrze , po mocnym piwku chybotliwość ręki podczas pstrykania pewnie uniemożliwiłaby wykonanie jakichkolwiek wieczornych widoczków

dangol napisał(a):Garść wieczornych widoczków.

No i fajnie, po raz kolejny się "uzupełniliśmy"
My mieliśmy statyw, więc fotki wyszły w miarę przyzwoite jak na możliwości sprzętowe (czytaj: jesteśmy z nich zadowoleni ), ale zabawa w ustawianie, próbowanie, przestawianie zajęła nam tyle czasu, że na spacer po wąskich uliczkach już nie starczyło czasu......
Ale zawsze można przyjąć wersję, że chcieliśmy podejść do zagadnienia bardziej ogólnie niż szczegółowo

Dla uzupełnienia, zdjęcie Korculi z 2008 wykonane z punktu widokowego przy drodze do Loviste.



Pozdrawiam

Interseal napisał(a):Pozwolę sobie wkleić zdjęcie miasteczka widzianego wieczorkiem z Orebićia.

kulka53 napisał(a):Dla uzupełnienia, zdjęcie Korculi z 2008 wykonane z punktu widokowego przy drodze do Loviste

No to dzięki Wam mamy panoramki nocnej Korculę chyba już z każdej strony .

Za moment dorzucę jeszcze garść "wewnętrznych" wieczorowych fotek, a potem będzie już można rozstać się z Korculą...

Od Bramy Lądowej idziemy wzdłuż murów na Rampadę czyli Basztę Wszystkich Świętych. Kościółek Wszystkich Świętych (pocz. XV w.) i połączoną z nim Galerię Ikon w sali bractwa, zwiedzałam w 2005 roku. Z sentymentem (bo ikony fajne były ) popatrzę sobie na kościółek i tym razem - chociaż teraz tylko z zewnątrz.





Pokutnicy:

Ponownie kościółek sv. Mihovila ...







... i Brama Lądowa.



Jeszcze ostatnie spojrzenie w kierunku katedry i opuszczamy starówkę.



Zwiedzanie kończymy przejściem koło neoklasycystycznego kościoła sv. Justine (1860-97) ...



...za którym w jednym z zaułków znajduje się winiarnia .

Piękne są te korculańskie zaułki. I te detale architektoniczne! Fajnie, że je pokazałaś Niektóre z nich ładnie podświetlone. Szwendając się po tych zakamarkach, starałam się wypatrzeć jak najwięcej szczegółów, ale pewnie i tak widziałam mało

Żal rozstawać się z Korculą... Ale cóż, c'est la vie...

Żałuję, że bez chwili zadumy, minąłem te tańczące laski na fontannie .

Ponieważ zaoszczędziliśmy dziś na obiedzie, a piwko było tylko jedno, postanawiamy przysiąść gdzieś przy nabrzeżu dla odmiany przy winku. Zanim jednak zaczniemy się nim raczyć, wstępujemy do winiarni za kościołem i nabywamy na wynos kilkulitrowy bukłaczek przedniego wina w przyzwoitej cenie . Zakup cenny, bo zapasy łódkowe już na wyczerpaniu, a przed nami jutro dłuuuuuuuuuuugi rejs.

Teraz już bez stresu można zasiąść i nacieszyć się korczulańskim wieczorem . Do wina na przekąskę zamawiamy paški ser i rybne "chipsy": tu zamiast giric podają nam guveni.





Restaurant-Pizzeria "Doris" ma tę zaletę, że siedząc na zewnątrz pod parasolkami, możemy jednocześnie oglądać meczyk, jaki właśnie się rozgrywa pomiędzy Chorwatami i Angolami. Niestety, gospodarze dostają łupnia, a obsługujący nas kelner ma coraz gorszy humor. Oby się to nam nie odbiło na rachunku! Zarządzamy więc profilaktyczny odwrót, zanim porażka będzie jeszcze bardziej drastyczna...
Nasze przewidywania co do wyniku meczu były niemalże prorocze .

Postanawiamy, że nie będziemy się już dłużej błąkać po nocnej Korčuli w poszukiwaniu "bezpiecznego" miejsca. Nie nęci nas żadne kuriosum...



Wrócimy na Talithę przerwać samotność kapitana. Tyle, że jakoś nie mamy ochoty na nocny transport od brzegu Luki w pontonie nabierającym wodę. Po ciemku chyba nie udałoby się ominąć zamoczenia ciuchów... Zrealizujemy więc wcześniejszy plan i wrócimy na łódkę wodną taksówką . Cena 10 kun od osoby warta tego, żeby dotrzeć "do domu" suchą nogą .
Co prawda, w taksówce jesteśmy mniejszością która zamierza wysiąść na środku zatoki reszta zmierza na sam koniec zatoki w rejon kempingu dobrze znanego Maslince . Z taksówkarzem uzgadniamy, że w pierwszej kolejności wysadzi nas . Dla niego to żadne dziwy, nie raz podrzuca na jachty żeglarzy powracających ze starówki. Ewakuujemy się sprawnie, wywołując jednakże wielkie zdziwienie w oczach sporej części współpasażerów .

Po powrocie na łódkę czeka mnie poważna rozmowa z kapitanem odnośnie jutrzejszej trasy. Jędrek bowiem kręci nosem i zaczyna się łamać ze Starim Gradem, że to jednak za daleko i może by tak do Palmižany?
A co z obietnicą???? Przecież jeszcze rano pasowało, nie było żadnych przeszkód "odległościowych" ! Nie dam się , będę egzekwować obietnicę, nawet jeśli był dana pod wpływem dużej ilości wina i bezmyślności!
No dobra, może jednak się da . Tyle, że trzaba wstać rano o 6-tej i wypłynąć przed śniadaniem... Oprócz kapitana (odpoczywał przecież całe popołudnie i wieczór więc może wstać skoro świt) potrzebnych będzie jeszcze dwóch do manewrów przy kotwicy, żeby rano ruszyć z Luki. Mirek ma wbudowany zegar biologiczny, który tak czy owak zrywa go z koi sporo przed resztą jeden więc jest. Drugim będzie Grzegorz przecież tak jak ja, ma sentyment do uliczek w Starim Gradzie, a jak nie do uliczek, to przynajmniej do sklepiku z winem przy nabrzeżu... Ja też wstanę , może to nawet będzie jeszcze przed porannym brzaskiem, zrobię herbatę, a przy okazji dopilnuję, czy załoga wzięła się za odpływanie.

Przy takich planach na czwartkową pobudkę, nie będziemy dziś już "ucztować". Trzeba się wyspać! Pomimo obaw, że na wycieczkowcach będzie wieczorem głośno, jest przyzwoicie . Odgłosy przytłumione, najmocniejsze jest oświetlenie, ale ono nam nie przeszkadza, zwłaszcza gdy już przytulimy się po poduchy w kajucie...

Nie powiem, że mi się te esy floresy na ostatnim zdjęciu nie podobają na. Całkiem zgrabnie na jednej nodze malutkie ludki się poruszają

Spodziewam się, że już wkrótce zobaczę jeszcze kilka zdjęć Korczuli o poranku. I przy tej okazji zdjęcia z konkursu "Moja Chorwacja 2009".

A potem czeka nas z Twoją załogą długa droga do Starego Gradu. Może nawet przepłyniemy najdłuższy odcinek w ciągu dnia.

Lidia K napisał(a):Całkiem zgrabnie na jednej nodze malutkie ludki się poruszają

To taka wizja potańcówki na wycieczkowcu widziana z kołyszącego się jachtu oczami zalanymi kilkoma czaszami korczulańskiego wina .

Lidia K napisał(a):Spodziewam się, że już wkrótce zobaczę jeszcze kilka zdjęć Korczuli o poranku.

Fotka pilotażowa była znajdzie się jeszcze kilka .