CRO miało się nie powtórzyć - ale powoli.... :D

Zgadzam się Maslinko, wbrew żonie ..... nie wyobrażam sobie czegoś takiego, tzn chyba mój mąz nie wyobraża sobie planowania wbrew swojej zonie
A dwa - nie doczytałam, że dzieciak dopiero sie urodzi (skupiłam się na tym co napisał Woka), ale dzieciak taki od 3 miesięcy w górę - spokojnie nadaje się na wyjazd.

Z autopsji wiem, że jeżeli dziecku nic nie dolega to trasa nawet dłuższa nie jest dla niego obciążeniem. Oczywiście trzeba się ubezpieczyć, zabezpieczyć, rozeznać teren (najblizsi lekarze itd.) ale bez zbędnego strachu i siania paniki (vide woka). Nikt nikogo nie wrzuca na tylne siedzenie jak worek, a rodzice to nie narkomanii. Pewnie mama będzie jechała i miała piecze nad dzieckiem.
Ale jadąc z takim brzdącem pare lat temu wiozłem wszystko i jeszcze więcej, oczywiście małą aptekę też.
Ale fakt, że nie wyobrażam sobie abym z druga połowa tego nie uzgodnił.....

scrapp napisał(a):...ale bez zbędnego strachu i siania paniki (vide woka). .

Bez strachu i absolutnie bez paniki. ( do tych rzeczy mam jak stąd na księżyc i z powrotem)
Ja po prostu szanuję dzieci i już. Po wtóre wolę dmuchać na zimne a nie w razie problemów czy jakiegoś "nieszczęscia" mieć później wyrzuty sumienia.
Przez dziecko ważniejsze od wczasów. Podrośnie to będzie jeżdzić i na dodatek coś z tego zapamięta.

woka napisał(a):

scrapp napisał(a):...ale bez zbędnego strachu i siania paniki (vide woka). .

Bez strachu i absolutnie bez paniki. ( do tych rzeczy mam jak stąd na księżyc i z powrotem)
Ja po prostu szanuję dzieci i już. Po wtóre wolę dmuchać na zimne a nie w razie problemów czy jakiegoś "nieszczęscia" mieć później wyrzuty sumienia.
Przez dziecko ważniejsze od wczasów. Podrośnie to będzie jeżdzić i na dodatek coś z tego zapamięta.

woka nie sieje paniki.
Przedstawia jedynie swoja opinię.
Dziwnym trafem jest ona...........zbieżna z moją!
Bez rozwijania tego tematu.

woka napisał(a):

scrapp napisał(a):...ale bez zbędnego strachu i siania paniki (vide woka). .

Bez strachu i absolutnie bez paniki. ( do tych rzeczy mam jak stąd na księżyc i z powrotem)
Ja po prostu szanuję dzieci i już. Po wtóre wolę dmuchać na zimne a nie w razie problemów czy jakiegoś "nieszczęscia" mieć później wyrzuty sumienia.
Przez dziecko ważniejsze od wczasów. Podrośnie to będzie jeżdzić i na dodatek coś z tego zapamięta.

Rzeczywiście, jak będzie miało roczek to wszystko zapamięta

woka napisał(a):

scrapp napisał(a):...ale bez zbędnego strachu i siania paniki (vide woka). .

Bez strachu i absolutnie bez paniki. ( do tych rzeczy mam jak stąd na księżyc i z powrotem)
Ja po prostu szanuję dzieci i już. Po wtóre wolę dmuchać na zimne a nie w razie problemów czy jakiegoś "nieszczęscia" mieć później wyrzuty sumienia.
Przez dziecko ważniejsze od wczasów. Podrośnie to będzie jeżdzić i na dodatek coś z tego zapamięta.

Wszystko się może zdarzyć bez względu na to czy jesteśmy w domu czy na księżycu. Dla rodziców najważniejsze jest spędzać każdą chwilę z maluszkiem i jeżeli wszystko jest robione z głową to nie widzę problemu. I tak wszystkiego nie da się przewidzieć.

ps. My wszyscy targający dzieci na wakacje również je szanujemy

Sugerowanei że dziecko nie jest nieprzystosowane do życia w wieku 4 miesięcy, to już jest sianie paniki. Rodzice pewnie od razu spojrzeli na swoje niemowlę czy aby wszystko OK.
Oddycha samodzielnie, ma kochających rodziców którzy zapewniają to co życia potrzebne, to dokładnie co mu w tym wieku potrzeba.
I to że rodzice jada z bąblem na urlop mu nie zaszkodzi.
Jak rodziców ma nieodpowiedzialnych to i we własnym domu może mu sie coś stac a CRO nie odbiega w standardzie od naszej służby medycznej.
I taka drakońska kara jak lanie przez gołą pupę biednych rodziców jest nieadekwatne do sytuacji.
Wypoczęty i zadowolony rodzic to szczęśliwe dziecko.
Patrzycie jednostroninie zapominając jak to było jak się miało trochę mniej na karku. Vide lorza szyderców z Muppet-ów.

Matko, po przeczytaniu postów odpowiadających aż się boję pisać. Może tylko coś sprostuję
1. Planuję urlop zawsze sam bo moja żona nie ma pojęcia o geografii i o tym gdzie by chciała spędzić wakacje. podejrzewam że nie wie gdzie jest Częstochowa, na pewno wie że w Polsce - ale jakby jej zapytać czy bliżej jest na Węgry czy do Chorwacji to na bank udzieli złej odpowiedzi Więc proces wybierania wakacji na Istrii wygladał tak: Ja - pamiętasz jak byliśmy w Izoli (Słowenia) Żona: tak, Ja: no to tam gdzie jedziemy jest podobnie tylko ładniej Żona: no to fajnie.... i to wystarczy, ponieważ żona naprawdę nie przywiązuje żadnej roli do tego gdzie jedziemy, po prostu chce się poopalać i pospać na leżaku (co lubi, a w Polsce jest niemal niemożliwe) i ma 100 % zaufanie do moich wyborów, ponieważ ja jako handlowiec międzynarodowy byłem już w wielu miejscach w Europie i świecie i raczej wybieram fajne miejsca na wczasy,,,,, na pewno ciekawe
2. Osobiście nie mam dziecka (za miesiąc się to zmieni) i nie wiem jakie będzie moje podejście już jako rodzica; Nie wiem i już. Natomiast mam pewien bagaż wieku (35 lat) i obserwacji i zauważam takie dwie szkoły w wychowaniu dzieci; 1wsza rzekłbym trzęsąca się czyli rodziców trzęsących się nad dzieckiem, że jak niemowlę 3 miesięczne owieje powiew powietrza to umrze. i drugą czyli po prostu zabierania dziecka we wszystkie sytuacje życiowe w których się samemu uczestniczy; jadąc do Czarnogóry 3 lata temu, opisywałem straszną przeprawę prze granicę w Szegedzie; tam dzieci narodowości bułgarskiej i tureckiej (takie koczownicze narody) były ciągane w zawiniątkach sukien matek a nie wiem czy miały po 2, 4 miesiące... podejrzewam że jeszcze żyją (przepraszam za ironię). W każdym razie widzę że zabieranie niemowląt w podróże budzi wielkie emocje. Wniosek z tego jest dość prosty; najlepiej dziecko rozwija się i kształtuje jego odporność w 50 m2 mieszkaniu w bloku, w którym połowa Polski kisi swoje dzieci....
Powtarzam, nie mam - jeszcze - dziecka, być może zmienię zdanie (nie daj Boże)....

Mój pierwszy w życiu spacer był w 10 dniu życia (a 30 lat temu mówiono, że nie wcześniej niz 2 tygodnie dziecko musi mieć teraz mowa o 1 miesiącu) i dopadła nas w trakcie wielka burza jako małe dziecko zaglądałam wszędzie i paluchy wkładam w każdy kąt a potem jak to dziecko trzeba było spróbowac i żyję.

Odporność jest (nie wiem akurat czy sie z tego cieszyć że choroby w tym zakaźne mnie omijają mimo licznych kilkudniowych przerowadzek w wieku 5-7 lat do koleżanej z bloku jak one chorowały na zakaźne w celu... zarażenia się i przechorowania). Nic mnie nie złapało. Najcięższa choroba jaka posiadam to alergia na pyłki i sierść kota, ale to akurat dziedziczne z 2 stron rodziny. A przeziębienie raz w roku to miła odmiana i czas na odpoczynek od pracy
Od małego wożona co roku nad Bałtyk (wtedy mieszkałam w Poznaniu) aby oddychać jodowanym powietrzem dla zdrowia tarczycy (co jak się okazało po stwierdzeniu alergii w wieku 8 lat zostało wręcz zalecone przez lekarza - nad morzem alergii brak ).

Twierdzenie, że moja mama była nieodpowiedzialna czy mnienie szanowała tak postępujac to wg mnie bzdura - ma wykształcenie medyczne i ważam, że wiedziała co robiła). Nie od parady lekarze zalecają, aby dziecko nie było trzymane w sterylnych warunkach, aby właśnie nabrało odporności.

Udanego urlopu z dzieckiem i odpoczynku

Sugerowanie, że ktoś tu "nie szanuje dzieci" jest nadużyciem.

CinnamonGirl napisał(a):Mój pierwszy w życiu spacer był w 10 dniu życia a 30 lat temu mówiono...

Niemożliwe , odejmij trochę...

michael_tureck napisał(a):Powtarzam, nie mam - jeszcze - dziecka, być może zmienię zdanie (nie daj Boże)....

I tego Ci życzę. Mnie śmiech ogarnia jak widzę na spacerze dzieci z rodzicami - rodzice krótkie rękawki a dziecko opatulone po szyje. Albo utrzymywanie w mieszkaniu temperatury ponad 30 stopni - bo przecież jest maluszek i musi mieć ciepło.
Ze swojego doświadczenia widzę, że lepiej dziecko uodparniać od małego do kiepskich warunków co procentuje w późniejszym wieku większą odpornością - przynajmniej tak było w naszym przypadku.

Bocian napisał(a):

CinnamonGirl napisał(a):Mój pierwszy w życiu spacer był w 10 dniu życia a 30 lat temu mówiono...

Niemożliwe , odejmij trochę...

dokładnie to było 31 lat, 7 miesięcy i ok 10 dni temu i nie mowię tu o życiu prenatalnym

Na szczęście każdy może mieć swoje zdanie a ten temat .
Ja nie zabrałabym takiego maluszka tak daleko .Każde dziecko jest inne.Moich dwójka zasadniczo inna ,pierwsze chorowało niemal ciągle,drugie sporadycznie, i tego bym się bała na wyjeździe. I jadąc 1 raz do Cro oczywiście pierwsze zaliczyło anginę na miejscu .

Radziłbym sie zainteresować czy kilkunastogodzinne leżakowanie 4 miesiecznego dziecka w foteliku podczas podrózy jest dla niego zdrowe.
Ja osobiscie byłem z rocznym dzieckiem i podróż nie była sympatyczna. Na miejscu juz jak najbardziej ok.