Chorwacka jesień smakuje žižulą i mandarynkami

Pięknie i już nie tak tłoczno jak 23 września, kiedy to ja odwiedziłam Bol, czyli zaledwie tydzień wcześniej
Czy Ty się tam zanurzyłaś w tej ciepłej wodzie?

O Bolu to się już w paru miejscach wypowiedziałem. Ale, że jestem spod znaku skorpiona i na kobiety patrzę w... taki skorpioni sposób, to muszę o czymś! Powiem ci Magdo, że ta Twoja ławka to taki zwyczajny mebel, ale ta sama ławka z Tobą na niej - to siedem cudów świata się chowa!!!

janka.mik. napisał(a):Czekałam i się doczekałam
Pospacerowałam z Wami po spokojnym i urokliwym Bolu i nawet wypiłam smaczną kawę z Tobą i Twoją Mamą, w kafejce z cudownym widokiem

Ach, jak ja bym teraz choć na 5 minut chciała się teleportować do tamtych chwil z Bolu.... Miło Janko, że jesteś w naszej podróży

gusia-s napisał(a):Muszę się wreszcie odmeldować w tej relacji choć jestem tu od początku jak i w innych Twoich
W dniu kiedy Ty wyjeżdżałaś, ja właśnie wracałam z również drugiego tegorocznego pobytu w Cro i muszę przyznać, że faktycznie pogodę miałaś lepszą.
Miejsca piękne, wyludnione. Bol też odwiedziłam ale w lipcu - jednak do murali nie dotarłam

Witaj, miło mi, że czytasz relację!
Murale są niesamowite i na żywo robią jeszcze większe wrażenie. Zresztą tamten teren, czyli półwysep Glavica jest o wiele cichszy. Turystom, tym jednodniowym, już nie chce się tam docierać. Wybierają Zlatni Rat, a tymczasem miasteczko jest bardzo urokliwe i kryje wiele niespodzianek, jak właśnie te murale.

Katerina napisał(a):Pięknie i już nie tak tłoczno jak 23 września, kiedy to ja odwiedziłam Bol, czyli zaledwie tydzień wcześniej
Czy Ty się tam zanurzyłaś w tej ciepłej wodzie?

Na kąpiel nie było za bardzo czasu, bo chciałyśmy pospacerować po miasteczku, ale 15 minut posiedziałyśmy na plaży i oczywiście moczenie nóżek było, obowiązkowo! Woda bardzo ciepła.

Abakus68 napisał(a):O Bolu to się już w paru miejscach wypowiedziałem. Ale, że jestem spod znaku skorpiona i na kobiety patrzę w... taki skorpioni sposób, to muszę o czymś! Powiem ci Magdo, że ta Twoja ławka to taki zwyczajny mebel, ale ta sama ławka z Tobą na niej - to siedem cudów świata się chowa!!!

Hmmmm moja twarz okryła się purpurą... Wiesz, jak poprawić kobiecie nastrój

Igłą pinii napisał(a): Hmmmm moja twarz okryła się purpurą... Wiesz, jak poprawić kobiecie nastrój

Zwłaszcza wyjątkowej - to tak dla intensywności purpury.

maslinka napisał(a): Jak to życie potrafi zaskoczyć Ponownie w Bolu! To musiała być dla Ciebie bardzo przyjemna podróż sentymentalna

Zgadza się! Nawet nie wiesz, jakie my chodziłyśmy szczęśliwe po tym Bolu - ja, że mogłam powrócić po niedawnym pobycie i pokazać Mamie moje ukochane miejsca, a Mama, że wróciła po 17 latach - kiedy to po raz pierwszy przyjechałyśmy do Chorwacji!

maslinka napisał(a): Za Vrboską jakoś nie przepadam, sama nie wiem, dlaczego mnie nie ujęła... Czasami tak jest, że nas coś nie zachwyca, no i trudno Ale Bol to dla mnie perełka. Nie wiem, czy się nie powtarzam, czy nie pisałam już tego u Ciebie - moim zdaniem jest to bardzo eleganckie, stylowe, ale i klimatyczne miasteczko. Oczywiście "poniżej" Zlatniego Ratu

Doskonale scharakteryzowałaś Bol! W pełni zgadzam się z Twoją opinią

Dzień 7 – 30 września 2017 r. – sobota
Omiš i Split w pigułce, a na deser Vepic

Cz. 1: Omiš i žižula

Dziś o 8:15 wyjeżdżamy do Omiša. Niestety na spacer po miasteczku mamy ledwie godzinę... Takie to „uroki” wycieczek zorganizowanych i marudzących ludzi, których a to bolą nogi, a to spieszy się leżeć na plaży przed hotelem...





Gdybym była pierwszy raz w Omišu, byłabym rozczarowana niemożnością dokładniejszego zwiedzenia miasteczka, a ponieważ jest to mój... nie wiem już który raz tutaj, cieszę się ulubionymi zaułkami i widokami.







Po szybkim spacerze, podczas którego nasza rezydentka Danica opowiada liczne ciekawostki, mamy chwilę wolnego czasu. Zatrzymujemy się na targu, gdzie oczy cieszą wyjątkowej urody owoce i warzywa.







I tu właśnie po raz pierwszy stykamy się z tytułową žižulą – jesiennym przysmakiem Chorwatów. O tym owocu opowiadała nam Danica, chwaląc jego liczne zalety, jak smak i właściwości zdrowotne, szczególnie dla serca.
Owoce žižuli przypominają oliwki. Dojrzewają we wrześniu, a pod koniec tego miesiąca i w początkach października, gdy stają się brązowe, nadają się do zrywania.



W ich smaku zagustują koneserzy. Žižula jest lekko słodka, choć wyczuwa się też nutkę delikatnej goryczy. Ma dosyć twardą skórkę, ale owoc je się wraz z nią, usuwając jedynie pestkę. Ma szerokie zastosowanie w kuchni. Przyrządza się z niej dżemy, soki, jak i rakiję. Jako, że ma właściwości zdrowotne, znalazła szerokie zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym, jako składnik różnego rodzaju leków i herbat.

Po spróbowaniu žižuli decydujemy się na ich zakup. Miło poznać jeden ze smaków chorwackiej jesieni.



Nasz pobyt w Omišu dobiega niestety końca. Jeszcze tylko parę ujęć pięknych miejsc...







... i idziemy w stronę dużego parkingu, gdzie czeka na nas autokar.





Kolejnym celem naszej dzisiejszej wycieczki jest Split – miasto, do którego mam wyjątkową słabość. Tym większa radość, że drugi raz w tym roku mogę w nim być.

Jak oglądam zdjęcia z tego mostu w Omisiu to od razu przypomina mi się jaki tam był kocioł w lipcu jak jechaliśmy tamtędy do Splitu,który nawiasem mówiąc jest i naszym ulubionym miejscem i gdzie zawsze wpadamy będąc w Baskiej Vodzie. Zazdroszczę również tych jesiennych owoców-póki co obowiązki zawodowe zmuszają nas do wyjazdów w głównym sezonie gdzie nie wszystkie ;domace; owoce są już dojrzałe. Mam nadzieję ,że kiedyś uda się pojechać właśnie jesienią a teraz pozostaje mi śledzenie takich jak Twoja relacji i wyobrażanie sobie tych kolorów,zapachów i smaków.

Hm...žižula - to może stąd wzięła się nazwa pewnej konoby na Braču - mianowicie Žiža.
Zgadzam się z Tobą w zupełności, że mało czasu na zwiedzanie - jeśli ktoś zakłada nie pobyt, nie zaliczenie, ale zwiedzanie - to już chyba lepiej w ogóle nie zajeżdżać, jak my do Milnej...
Obłędnie wyglądasz w tej sukience... Miłego dnia:)

Omiś..... piękny wentyl dla wiatru bora wiejącego tu zwłaszcza jesienią i zimą z siłą huraganu....

kibic hr napisał(a):Jak oglądam zdjęcia z tego mostu w Omisiu to od razu przypomina mi się jaki tam był kocioł w lipcu jak jechaliśmy tamtędy do Splitu,który nawiasem mówiąc jest i naszym ulubionym miejscem i gdzie zawsze wpadamy będąc w Baskiej Vodzie. Zazdroszczę również tych jesiennych owoców-póki co obowiązki zawodowe zmuszają nas do wyjazdów w głównym sezonie gdzie nie wszystkie ;domace; owoce są już dojrzałe. Mam nadzieję ,że kiedyś uda się pojechać właśnie jesienią a teraz pozostaje mi śledzenie takich jak Twoja relacji i wyobrażanie sobie tych kolorów,zapachów i smaków.

To prawda, przejazd tym mostem w pełni sezonu, nie należy do najprzyjemniejszych... przynajmniej dla kierowcy, bo pasażer może chociaż pozachwycać się widokami

Abakus68 napisał(a):Zgadzam się z Tobą w zupełności, że mało czasu na zwiedzanie - jeśli ktoś zakłada nie pobyt, nie zaliczenie, ale zwiedzanie - to już chyba lepiej w ogóle nie zajeżdżać, jak my do Milnej...

Mam podobne odczucia związane z Milną... niby wszystko jest - i porcik i kamienne domki, kościół...ale jakoś tak nie powala. Byliśmy tam pod koniec czerwca, ale było bardzo niewielu ludzi i do tego zjedliśmy niezbyt dobry obiad...

beatabm napisał(a):Omiś..... piękny wentyl dla wiatru bora wiejącego tu zwłaszcza jesienią i zimą z siłą huraganu....

Oj tak

Dzień 7 – 30 września 2017 r. – sobota
Cz. 2: Jesienny Split i Vepric

Na poznanie Splitu grupa ma około 3 godzin. Rezygnujemy ze spaceru z przewodniczką i same wyruszamy śladem ulubionych miejsc.
Riva nieustannie zachwyca, czy to lato czy jesień.... choć w stosunku do lata kwitnie teraz zdecydowanie mniej oleandrów.



W Splicie, podobnie jak w Dubrowniku, mnóstwo ludzi, ale głównie na promenadzie i w obrębie Pałacu Dioklecjana. Gwarne zazwyczaj okolice portu momentami są całkiem wyludnione.








Piracki akcent

Zaglądamy też obowiązkowo na targ.

Królują tu symbole jesieni – granaty, dynie, melony...



... ale spotykamy też rzadko widywane w tym regionie grzyby. Wyglądają na prawdziwki lub podgrzybki.



Grzyby bardzo rzadko spotkać można w tej część Chorwacji, gdzie mocno świeci słońce i stosunkowo rzadko pada deszcz. Te miały już chyba kilka dni, bo zostały przecenione z 80 na 70 kun za kilogram.



Na targu też wybór wyśmienitych mięs z pršutem na czele. Próbujemy, kupujemy i idziemy dalej.



Pora wejść, choć na chwilę, w obręb uliczek pałacu cesarza Dioklecjana.



Bardzo lubię wystrój popularnej sieci sklepów z żelkami i cukierkami.



Za dwie kuny można się też zważyć w jednej z uliczek pałacu. Pani wagowa pogrążona w lekturze.



A to aktualnie czytają Chorwaci:





W jednej z kawiarenek na Rivie wypijamy kawę i spoglądamy na tłumy ludzi. Słońce grzeje dziś niczym w pełni lata.

Mama koniecznie chce zobaczyć, jak rosną kapary, zatem idziemy do słynnej kaparowej skałki, u podnóża Wzgórza Marjan.



Koniecznie muszę też znaleźć się na molo, z którego roztacza się najpiękniejszy widok na Pałac i promenadę.





I tak aż nazbyt szybko mijają trzy godziny w Splice. Stawiamy się w miejscu, gdzie punktualnie o 14:15 podjeżdża autokar.



A ponieważ pora jeszcze wczesna, to w drodze do Podgory czeka na nas jeszcze jedno miejsce warte zobaczenia, mianowicie Sanktuarium Maryjne w Vepric, znajdujące się pół kilometra przed Makarską.



W czerwcu, gdy spędzaliśmy z Mężem i dziećmi wakacje w Makarskiej, przyszliśmy tu na piechotę. Szerzej opisuję to miejsce w mojej relacji: https://www.cro.pl/czerwcowe-kamykow-szukanie-na-wyspie-i-riwierze-2017-t53201-45.html



Vepric ma urokliwą lokalizację u stóp Biokowa.



Dla przypomnienia – w Vepric znajduje się grota z figurą Matki Bożej (wzorowana na tej z Lourdes), jest ołtarz polowy, ścieżka z tabliczkami wotywnymi, droga krzyżowa ze stacjami na całym obszarze sanktuarium, sklepik z pamiątkami.











Do Podgory wracamy po południu i mamy jeszcze czas, by posiedzieć na plaży, nacieszyć się promieniami jesiennego słońca i wybornymi widokami.

Ja dwa tygodnie przed Tobą też uwieczniłam tę parę



..ale na Twoim jakby bardziej frywolnie się zachowują

Omiš też bardzo lubię, ale byłoby lepiej, gdyby na co drugiej konobie nie wisiał duży napis :
"Tu mówimy po polsku"

A na rynku największe wrażenie robią na mnie ...grzyby Uwielbiam zbierać, wąchać ,obierać i jeść - bardziej niż egzotyczne owoce.
Ciekawe -nigdy ich w Cro nie widziałam - ale u nich jesien jest "przesunięta", może dopiero w październiku rosną - po opadach wrześniowych i jak już nie jest tak gorąco.. A ja chciałam przywieźc mojej gospodyni z Visu suszone borowiki...Teraz myślę, czy to dobry pomysł, skoro mają je w Cro

Katerina napisał(a): Ciekawe -nigdy ich w Cro nie widziałam - ale u nich jesien jest "przesunięta", może dopiero w październiku rosną - po opadach wrześniowych i jak już nie jest tak gorąco.. A ja chciałam przywieźc mojej gospodyni z Visu suszone borowiki...Teraz myślę, czy to dobry pomysł, skoro mają je w Cro

W tym roku pierwszy raz - odkąd jeździmy do CRO - widziałam chorwackich grzybiarzy z koszami pełnych grzybów.
Było to 21-go września na parkingu Zir - między tunelami sv Rok a Mala Kapela

Magda oglądając Twoje piękne zdjęcia widzę, że miałyście cudowną pogodę.
Tylko pozazdrościć

Igłą pinii napisał(a): ... I tu właśnie po raz pierwszy stykamy się z tytułową žižulą – jesiennym przysmakiem Chorwatów. ...
...

Hmmm ... to chyba žižulą poczęstował mnie kelner w knajpce w Trogirze Wygląd się zgadza, opis też, choć z drugiej strony bardzo przypomina daktyle z wyglądu. Pierwszy raz to jadłam takie świeże więc nie mam pewności co to było a może žižula to to samo co daktyl