Chorwacja 2009 Tucepi i inne

Witam wszystkich,

W końcu nauczyłam się wklejać zdjęcia
I w końcu mogę się podzielić swoim małym kawałkiem Chorwacji.

Miłego oglądania

Na początek nasza (moja i mojej drugiej połówki) droga na - a właściwie po - Chorwacji...

1. Okolice Plitvic


2. Kilka zdjęć z chorwackiej "jedynki"












I w końcu dojeżdżamy do wybrzeża

Zadar


Okolice Primostenu




Primosten




Targ w Trogirze


C.D.N.

"... cicha woda, brzegi rwie ..."


Długo się uczyłaś? Sporo straciliśmy ...

I znów pierwszy?

Sama nauka nie trwała długo Ale znaleźć czas było o wiele trudniej... No ale skoro już udało mi się zmobilizować to kontynuuję moją historię w obrazkach

Naszym punktem docelowym było Tucepi, ale nie mogliśmy przejechać obojętnie przez Kastel, gdzie stoi nasza ukochana Konoba "Intrada".

Tak więc po drodze mała przerwa na najlepsze owoce morza w Chorwacji



Riblja plata



Salata od hobotnice



I pyszne potworki






Najedzeni i szczęśliwi ruszamy w dalszą drogę...
I w końcu naszym oczom ukazują się upragnione widoki: Riviera Makarska!!

Szkoda tylko, że Makarska Riviera jakoś blado wyszła- przynajmniej w porównaniu z przepysznymi zdjęciami dań rybnych.

Po dość niestety długiej podróży udało się w końcu dotrzeć do Tucepi
A oto kilka fotek z miasteczka:

Marina



Widok z naszego apartmani



Nieodłączne pamiątki



Znak splitskiego klubu Hajduk - pojawiający się na każdym kroku



Plaża





Widok na Biokovo nocą





Nas oczywiście też nie mogło zabraknąć





I tak na koniec bardzo ciekawy kwiatek który udało nam się sfotografować - może ktoś wie co to...

Fatamorgana napisał(a):Szkoda tylko, że Makarska Riviera jakoś blado wyszła- przynajmniej w porównaniu z przepysznymi zdjęciami dań rybnych.

Masz rację - ale te zdjęcia robione były przez szybę samochodu, więc myślę że to trochę wyjaśnia - obiecuje że następne będą bardziej kolorowe

Marina Marina (nosiła cerwone korale)...ładnie.

Bardzo się ciesze, że już umiesz wstawiać foty.

Też się dołączam do śledzenia relacji

Zdjęcia fajne, tylko jak możesz, to pisz troszkę więcej

Pozdrowienia

Dziękuję za komentarze. Postaram się trochę więcej napisać - na ile czas pozwoli

To może teraz pora na trochę wycieczkowych wspomnień
Zdecydowanie nie jesteśmy z tych którzy preferują odpoczynek "na wieloryba" - czyli kładą się na plaży i ew. czekają aż ktoś ich zaniesie do wody... Przez te kilkanaście dni staraliśmy się zobaczyć jak najwięcej tylko mogliśmy, a oto efekty naszych podróży

Na początek postanowiliśmy wybrać się do Dubrovnika. To zdecydowanie jest miejsce które trzeba zobaczyć będąc w Chorwacji. Więc w pewien piękny, słoneczny dzień zapakowaliśmy się do samochodu i w drogę.

Mój mężczyzna za kierownicą - skupiony na prowadzeniu i nie roztopieniu się z gorąca, więc ja żeby mu specjalnie nie przeszkadzać przez całą drogę siedziałam z aparatem w ręce i robiłam zdjęcia mijanych krajobrazów.















W końcu po którymś z moich okrzyków "Zwolnij bo nie mogę zrobić zdjęcia" kazał mi schować aparat i tym razem już tylko podziwiając krajobrazy dojechaliśmy do Dubrovnika.





To zdjęcie z serii "chorwacka motoryzacja"



Przy wejściu do starego miasta



Piękne kolory








I oczywiście coś bez czego Dubrovnik nie byłby Dubrovnikiem czyli:



Myślę, że mogliśmy spędzić w mieście zdecydowanie więcej czasu, ale niestety Durovnik okazał się istnym piekarnikiem, a w połączeniu z jego uroczymi - a jakże - setkami schodów, skończyło się na przemykaniu od cienia do cienia i poszukiwaniu wodopojów...







Jak widać jedno i drugie zakończone sukcesem.
I w ten oto sposób po wlaniu w siebie zimnego Karlovacko byliśmy w stanie zacząć wspinanie się po schodach i poszukiwanie miejsca w którym zostawiliśmy nasz wehikuł
Dubrovnik napewno jeszcze odwiedzimy, ale następnym razem zaopatrzeni w chłodziarko-zamrażarkę do której w razie potrzeby będzie można wsadzić głowę na jakieś 10 min...

Fotki super mam nadzieję że powrócicie z fotkami jeszcze do Tucepi

Akasza, co tak zamilkłaś? My tu czekamy na ciąg dalszy...

Ciąg dalszy będzie... wkrótce Może jutro - zapraszam

Dubrownik jet też w moich planach na ten rok...

Czas na ciąg dalszy wycieczek po Chorwacji. W dzisiejszym "odcinku" góra strachu czyli Sveti Jure. Jeśli ktoś jeszcze nie miał okazji wybrać się na przejażdżkę to zdecydowanie polecam!!
Wjazd do "Parku Prirode Biokovo" znajduje się zaraz przed Makarską jadąc od strony Tucepi.
Mieliśmy mieszane uczucia wybierając się w drogę, ponieważ już różne rzeczy o Sv. Jure słyszeliśmy i czytaliśmy... Ale przecież wszystko trzeba zobaczyć na własne oczy i... warto było - aczkolwiek nie mówię, że było łatwo


Tak wygląda wjazd do samego parku przyrody Biokovo. Tutaj strach jeszcze w oczy nie zagląda Za to im wyżej tym... piękniej









Im dalej tym ciekawiej. Droga robi się coraz węższa i coraz bardziej kręta. Ale jazda w górę to nic w porównaniu z manewrami jakie trzeba wykonać żeby zjechać... A to m.in. dlatego że droga przewidziana jest raczej dla jednego samochodu i minięcie się w drodze. Nawet spotkanie rowerzysty może dostarczyć emocji



I w końcu pojawia się na horyzoncie upragniony szczyt



A zaraz potem kiedy myślimy że już najgorsze za nami ... droga ... a w zasadzie nie tyle droga co same zakręty. No ale skoro już tyle przejechaliśmy... to kto da radę jak nie my





Po mozolnym i niezbyt szybkim wjeżdżaniu coraz wyżej w końcu jesteśmy. Udało się! Naszym oczom ukazują się wspaniałe widoki - zdecydowanie warte całej tej drogi. Cieszymy więc oczy krajobrazami i staramy się nie myśleć o tym jak nasze hamulce wytrzymają drogę w dół









Z sercem na ramieniu w końcu postanowiliśmy wsiąść do naszego samochodziku i wyruszyć w drogę powrotną.



Drogę umilają nam pasące się nieopodal krowy i kozy



I jak się okazuje wcale nie jest tak źle. Po jakimś czasie już bez stresu wyglądamy za okna i przyglądamy się mijanym przepaściom i wątłym żółtym barierkom chroniącym kierowców przed obraniem złego kierunku. Im niżej zjeżdżamy tym bardziej chcemy zostać i jeszcze chociaż chwilę popodziwiać otoczenie. I już droga nie wydaje się taka straszna. Po powrocie do Tucepi stwierdzamy, że to przecież była bułka z masłem i sami już nie wiemy czym się tak stresowaliśmy.