Bukowina, Transylwania i niebieskie Morze Czarne

Tytułem wstępu
W tym roku jakoś szybko zebrałem się do opisania naszego rodzinnego, wakacyjnego podróżowania. W domyśle mam zaległą relację z zeszłorocznej Albanii - i to przeważyło.

Zabieraliśmy się do tych wakacji strasznie długo. Nie wiedzieliśmy, gdzie tak dokładnie je spędzić. Tak pod koniec roku 2015, powstał pomysł, by pojechać do Rumunii. I tu należy Wam się, drodzy Czytelnicy, trochę wyjaśnień.
Od kilku lat wakacje spędzamy pod namiotem. Porzuciliśmy wygodne apartmani na rzecz wygód na kempingach.
Tak więc do rzeczy.
W Rumunii postanowiliśmy trochę pozwiedzać, a następnie poleniuchować nad morzem.
Wyznaczyliśmy sobie dość ambitny plan. Monastery Bukowiny, zamki Transylwanii, trasa Transfogaraska i plażing w Mamai. Co z tego udało nam się zrealizować przeczytacie i zobaczycie w niniejszej relacji.

No no..Nieźle się zapowiada. Może jakaś zajawka?
P.S. jestem pierwszy.Pzdr.

Witam
drugi

Rumunia chodzi mi po głowie już od dłuższego czasu więc miło mi będzie dołaczyć do ekipy śledzących Twoją relację. Ps. Mam nadzieję, że ruszysz z relacją "z kopyta"

Dobry wstęp.Czekam na rozwój relacji

Skoro już rzekłem kilka słów "tytułem wstępu" czas na kilka zdjęć, tak by poczuć pierwsze wrażenie

No to widzę relacja częściowo pokrywa się z moją

Bardzo zachęcająca zajawka

Zostaję z Wami

dosiadam się. Chętnie powspominam moje zeszłoroczne wakacje w Rumunii.
Bukowina i Maramuresz są super!

pozdrawiam,
Michał

Dotychczas podróżowanie rodzinne polegało na tym, że obieraliśmy jakieś miejsce, w którym wypoczywaliśmy oraz zwiedzaliśmy wszystko, co można było zobaczyć w okolicy dalszej i bliższej. Niestety ten wariant nie mógł mieć zastosowania w przypadku Rumunii. Chcąc zobaczyć interior rumuński, nie można wypoczywać nad morzem, a o morze chodziło nam również.

Tak więc postanowione, zwiedzamy w drodze nad morze i ewentualnie coś w drodze powrotnej. Nad morzem rozkoszujemy się plażowaniem.

Pozostało wyznaczyć punkty przelotowe i najważniejsze miejsca, które chcielibyśmy zobaczyć. Mistrzem planowania jest moja żona - Iwonka. To ona wzięła na siebie ciężar zaplanowania i wyznaczenia punktów naszej wycieczki wakacyjnej. Postanowiliśmy zobaczyć słynny "Wesoły cmentarz", kilka najważniejszych monasterów Bukowiny, trochę Transylwanii w postaci zamku Bran, Trasy Transfugaraskiej, może Poienari i dalej nad morze w okolicy Konstancy. Naturalnie określiliśmy kempingi, z których mogliśmy skorzystać w drodze nad morze oraz kemping docelowy nad morzem.

W międzyczasie dokonaliśmy jeszcze uzupełnienia sprzętu kempingowego i niecierpliwie oczekiwaliśmy czasu wyjazdu.

Bardzo mi miło powitać na stronach niniejszej relacji wszystkich, którzy się tu "zameldowali" oraz oczywiście wszystkich "niezameldowanych" czytelników.
Tak więc dziękuję za zainteresowanie,

No to jedziemy,
4 sierpnia rozpocząłem urlop i na ten dzień zaplanowaliśmy rozpoczęcie naszej kanikuły.
Wieczorne pakowanie auta (a zaznaczam, że było co pakować), potem około piątej pobudka i wyjazd. Jako, że z naszego ukochanego Białegostoku wszędzie daleko, droga na południe zajmuje trochę więcej czasu i energii niż tym z Was, mieszkającym w południowej części Polski.



Po drodze nie obywa się bez popasów, bo i trudno bez przerwy jechać. To nie jest zdrowe, nie jest też bezpieczne.

Pierwszy nocleg zaplanowaliśmy w okolicach granicy słowacko-węgierskiej. Żona znalazła kilka adresów kempingów. Tak więc w ciemno, ale nie po omacku pokonujemy kilka setek kilometrów. Postanowiliśmy ominąć autostradę słowacką. Dojeżdżając do Košic, rozpoczęliśmy poszukiwania kempingu. Niestety, okazało się, że adres z Google, co prawda istnieje, ale nie ma tu żadnego kempingu.
Jako, że pora dość wczesna, jedziemy dalej - na Węgry. Wybieramy kolejny adres.
Dojeżdżamy do niewielkiej wioski, pytamy o kemping. A tam nic. Nikt nie rozmawia ani po angielsku, ani po niemiecku, ani po rosyjsku. Adres znaleźliśmy, ale tam pusto. Dopiero napotkany patrol policji poinformował nas, że kemping już nie istnieje - został zamknięty, a teren jest na sprzedaż.
Trochę nerwowo zaczyna się robić, ale nic to. Jedziemy pod trzeci adres, w końcu musimy trafić na kemping.
Dojeżdżamy do miejscowości Boldogkőváralja, w której Google nam pokazało kemping. Nawet są drogowskazy. Jedziemy. Nagle drogowskazy się kończą. Pytamy, ludzie wskazują nam kierunek.
Jedziemy, droga coraz bardziej kiepska. Wąska i kamienista. Dojeżdżamy do kempingu - jak nam się wydaje. Namioty stoją, zabudowania też są. Jest więc super.
Iwonka idzie zasięgnąć języka. Okazuje się, że to tabor tańców ludowych, a nie żaden kemping, ale nas przenocują. Mają miejsce. Cena nie jest ważna, ale po krótkich negocjacjach umawiamy się na po 4 Euro od osoby. 12 Euro i mamy nocleg.

Okazuje się, że jest tu kilkoro Polaków, w tym dziewczyna z Białegostoku. Super.

Dowiadujemy się, że to coroczny tabor tańców ludowych i że wieczorem mają imprezę taneczną, na którą nas zapraszają. Misiek - nasz dziesięcioletni syn - od razu zapoznał się z kolegami z Węgier, nawet pokopali piłkę i rozpoczął naukę chodzenia na szczudłach. Młodzi Węgrzy to bardzo grzeczni i sympatyczni ludzie.

Po kolacji idziemy na tańce. A tam prawdziwe granie, dwójka skrzypiec, kontrabas, altówka i cymbały. No i się zaczęło. Pięknie śpiewają i pięknie tańczą. Jest świetnie. Zmęczenie jednak daje znać o sobie. Około północy idziemy spać. Przed nami kolejny dzień jazdy.

Poranek obudził nas pięknym słońcem.





Szybkie śniadanie i jedziemy dalej. Przed nami Rumunia.

Mimo , że nie bardzo daleko to dla mnie dość egzotycznie
Będę tu stałym gościem.

Siadam i ja.
Właśnie miałam się pakować i kierować twoimi śladami, ale .... jak często się zdarza urlop się skrócił.