Z Longtomem po kraju: 25. Między Śremem a Przemyślem.

Roxi napisał(a):Nie żebym była jakimś świntuchem, ale przy tym zdjęciu mam skojarzenia

Jesteś świntuchem ...

Chyba, że ja mam złe skojarzenia, jakie ty masz skojarzenia, a wtedy, wychodzi jasno, że ...

JA jestem świntuchem?

Roxi napisał(a):Nie żebym była jakimś świntuchem, ale przy tym zdjęciu mam skojarzenia

Nie wstydź się, mi też się skojarzyło z nieświeżym bananem

kaszubskiexpress napisał(a):

Roxi napisał(a):Nie żebym była jakimś świntuchem, ale przy tym zdjęciu mam skojarzenia

Nie wstydź się, mi też się skojarzyło z nieświeżym bananem

Jaki on nieświeży

Wg mnie to obiekt pełen soków i sił witalnych.

I jeszcze raz pozdrawiam świątecznie.

Ja nie jestem świntuchem, więc nie kojarzy mi się to brzydko, tylko anatomicznie.


Pozdrawiam,
Wojtek

Roxi napisał(a):Nie żebym była jakimś świntuchem,

weldon napisał(a):JA jestem świntuchem?

Franz napisał(a):Ja nie jestem świntuchem,

I dla jednych i dla drugich, dla ćwiczenia wyobraźni...



pzdr

longtom napisał(a):I dla jednych i dla drugich, dla ćwiczenia wyobraźni...

Moje dziecko tak widzi swój talerz, jak ją na flaczki po warszawsku, z pulpetamy, namawiam

Zająca z prezentami nie wypatrzyliśmy. Był za to żółw.



Jakoś, zbyt dużo zdjęć, wtedy, nie zrobiłem, ale kilka jeszcze mi zostało.













mały cd jednak nastąpi

Spacer po wiosennym ogrodzie botanicznym właściwie już się skończył.
Na dużo dłuższy zaproszę Was jesienią.
Na deser zapraszam jednak do ogrodowych szklarni.
Na co dzień niestety nie są one dostępne do zwiedzania.
Dziś tylko kilka zdjęć na zachętę (mam nadzieję )









cdn

Niektóre roślinki, w formie rozproszonej, już pokazywałem. Teraz będą razem w jednym miejscu.

welwiczja przedziwna z Namibi w Afryce.







Ta kwitnąca ma 10 lat, a ta kwitła 2 lata temu i ma 30 lat.

Odcinek 6 ma zamiar się pojawić w maju.





Liście rosną, te same, przez całe życie rośliny.
Nawet ponad 1000 lat
Po 30 latach już mają kilka metrów długości.



Inny dziwo.



Oplątwa brodaczkowa









I ostatnia nazwana roślinka.



Baobab

Ten ma lat 10.



A te patyczki-ołówki po lewej to jednoroczne baobaby wychodowane z nasion.

I jeszcze kilka roślin, już bez nazywania.















I tym optymistycznym akcentem żegnamy się z poznańskim ogrodem botanicznym.

longtom napisał(a):
I tym optymistycznym akcentem żegnamy się z poznańskim ogrodem botanicznym.

Pewnie do czasu "zgniłej zieleni" lub zimy.
Lubię to miejsce ... tak i jak poprzednie zresztą.
Pozdrawiam.

Ale kaktusy
Lubię kaktusy

W nawiązaniu do wycieczki nr 3.

longtom napisał(a):Dzisiaj ani do lasu, ani nad wodę się nie wybieramy
I mimo, że do "pięknej Heleny" jedziemy, to raczej ze starym żelastwem będziemy mieli do czynienia. Trochę innych staroci będzie też.

Jeśli przypadkiem ktoś się jeszcze nie domyślił celu dzisiejszej wycieczki to mapka wszystko zdradzi.



Jedziemy z Poznania do Wolsztyna

W Wolsztynie, w ten weekend, parada parowozów

Roxi napisał(a):Ale kaktusy
Lubię kaktusy

To specjalnie dla Ciebie,

kaktus świetlisty:

mariusz-w napisał(a):

longtom napisał(a):
I tym optymistycznym akcentem żegnamy się z poznańskim ogrodem botanicznym.

Pewnie do czasu "zgniłej zieleni" lub zimy.
Lubię to miejsce ... tak i jak poprzednie zresztą.
Pozdrawiam.

Zanosi się, że już w maju będę tam "prawie służbowo"

Wielkanocne tu i tam
Aż trudno uwierzyć, tydzień temu było ciepło. Ciepło i słonecznie. Mimo wielkanocnych obowiązków trudno było nie wybrać się w "zielone". A że to święto jednak, to pospacerujemy sobie niespiesznie i jakby trochę leniwie w najbliższej okolicy.
Od momentu gdy Poznań z autostradą połączyła szeroka, dwupasmowa ulica Głogowska zrobiło się jakby bliżej do Wielkopolskiego Parku Narodowego. Fakt ten wykorzystujemy często, także dziś.



WPN rozciąga się już kilka kilometrów za Komornikami na południe od Poznania. Z Poznania to kilkanaście kilometrów, a ludzi naprawdę niewielu. Czasami przemknie jakiś rowerzysta, biegacz lub rodzic z wózkiem



Niby to Park Narodowy, ale plan wyrębu niestety obowiązuje.





Zimą w tym rejonie często napotykaliśmy sarny i dziki. Tym razem z dziczyzną był kłopot. Albo była niezbyt duża,





albo taka jakby mało żywotna była.



Wiosna natomiast była już w zdecydowanym natarciu.







Drzewa też się pięknie zieleniły.





Niektóre drzewa miały się nawet ku sobie.



Słońce rozświetlało leśne ostępy,





i pobliskie pola.









I na dzisiaj koniec.





Niedzielny spacer w przygotowaniu.