Rejs - Dalmacja 2009.

Witam Wszystkich!

Patent żeglarski zrobiłem w 2006 roku. Potem trochę popływałem na Jeziorze Dąbie, na Roztoce Odrzańskiej, raz na jeziorze Jasień. Stwierdziłem jednak, że to nie dla mnie... Właściwie to nic się nie dzieje, to samo dobrze znane jezioro, jak nie wieje to w ogóle zasnąć można... Zająłem się bardziej dynamicznymi sportami niż żeglarstwo szuwarowe: boks, windsurfing. Ale ten patent w kieszeni nie dawał spokoju... Postanowiłem, że jeżeli mam jeszcze kiedyś żeglować to tylko po morzu i to takim gdzie jest ciekawa linia brzegowa, gdzie nie tylko woda ale i ląd jest atrakcją. Poszperałem po stronach o tematyce żeglarskiej i już wiedziałem: CHORWACJA!!!

Teraz pozostało skompletować załogę. Najpierw trzeba było przekonać małżonkę Kiedyś żeglowała po Zalewie Szczecińskim i Bałtyku. Jej stanowisko było: NIGDY WIĘCEJ!!! Ostatnim jej rejsem był listopadowy rejs po Bałtyku: przeraźliwie zimny wiatr, bujanie non stop... W końcu się udało za pomocą paru relacji znalezionych na sieci i fotografii z ciepłego Adriatyku. Tak więc byłem ja, moja żona i Paco, nasz pies. Do kompletu przydałoby się jeszcze ze 2 lub 4 osoby. Po zmasowanej kampanii reklamowej udało się dokoptować znajomych z Rzeszowa, małżeństwo z synem.

Rejs wzięliśmy z firmy morskierejsy.pl. Tydzień czasu + sternik + wyżywienie. Trasę ustaliliśmy sami, nastawieni byliśmy głównie na żeglowanie i zwiedzanie. W razie niesprzyjających wiatrów lub innych okoliczności trasa rejsu mogła ulec zmianie. Jednym zdaniem: mieliśmy żeglować, nurkować i zwiedzać bez sztywnego trzymania się trasy.



W końcu nadszedł wyczekiwany sierpień. Ze Szczecina wyjechaliśmy o 4 tej rano by po drodze zabrać rejsowe żarełko z Wrocławia i zdążyć do Biogradu na More wieczorem. Niestety dojechanie w jeden dzień nad Adriatyk, jeżeli nie jedzie się przez Niemcy to mrzonka. Tak więc złapaliśmy nocleg w Słowenii, w miejscowości Ptuj. Kamping wspaniały, ale strasznie drogi. Rano szybko śniadanie i jazda w drogę. Do mariny Kornati dojechaliśmy po 14 tej.



Nasi współzałoganci wraz ze skiperem już czekali. Jacht był sprzątany, pozostało czekać. Jest nas siedmioro: Asia, Ania, Grzesiek, Sebastian, Skiper Jurek, Radek (to ja) no i Paco.

W końcu po paru godzinach przejęliśmy jacht, sprawdziliśmy kompletność wyposażenia i jako, że już było późno i nie było sensu wypływać poszliśmy pozwiedzać Biograd i wczuć się w Chorwację.

Jako pierwszy zasiadam i nie mogę się doczekać dalszej części.

Płynę i ja , zwłaszcza że pożeglujesz w miejsca, w których też kiedyś byłam , a i inne chętnie zobaczę. No i na tę końcową wąwozową wycieczkę też z przyjemnością się załapię.

Ahoj, Danka

Dzień 1

Rano wypływamy! Prognoza na dzień dzisiejszy: silny wiatr i przelotny deszcz. Jurek sprawnie wyprowadza nas z mariny.



Za plecami goni nas deszcz.



Jurek proponuje by w jeden dzień popłynąć jak najbardziej na południe, by później mieć całe 6 dni na krótkie skoki z miejsca na miejsce. Tak więc cel na dziś: Komiza na Wyspie Vis. Płyniemy!



Po godzinie jazdy okazuje się, że ciepły Adriatyk również potrafi pokazać zęby. Jest zimno i buja naprawdę nieźle.



Większość załogi jest zielona. Pytam Jurka czy nie zna jakiejś zacisznej zatoczki by nieco odpocząć bo grozi mi rozwód a znajomi zażądają zwrotu pieniędzy

Zawijamy więc do Kaprije. W międzyczasie pokazuje się błękitne niebo, choć wieje nadal mocno.



Stoi tu już parę jachtów. Jurek mówi, że jeszcze nie tak dawno było tu zwykłe kotwicowisko, teraz natomiast jest tu parę bojek do których można się przywiązać. Tak więc stajemy, jemy i zaliczamy pierwszą kąpiel w Jadranie



Po godzince Jurek stwierdza, że jeżeli chcemy dziś dotrzeć do Komizy to czas się zbierać. Więc żagle w górę i w drogę!



Zaczyna się ściemniać a my płyniemy.



W końcu, już po ciemku wpływamy do portu w Komizy. Niestety przy kei nie ma wolnych miejsc. Próbujemy się wcisnąć na samym skraju, jednak odpuszczamy taki jest ścisk. Próba stanięcia na kotwicy również nie wychodzi: dno jest strome i skaliste i kotwica nie chce złapać, ciągniemy ją i trzeba ją wybrać by nie wyrwała kotwic sąsiadujących jachtów. Próbujemy paręnaście metrów dalej, i znowu dalej...

Zdjęć z tych nocnych akcji nie mamy, ale było ciekawie: sprzeczka z Niemcami, nocne lądowanie pontonem by Paco mógł siku... Ech działo się...

zdjęcia się nie wyświetlają ??

Chętnie popłynę i ja, tylko jakoś ekran mi się chwilowo strasznie rozlazł....

Też tak macie?

Siądę i poczytam i ja.
Może coś z tego przyda mi się w przyszłym roku.
A co do szerokości tekstu, to rób częściej enter.
Ja też tak miałem
Pozdrav
Kawa

I jeszcze fotki w rozdzielczości max. 800x600

DZIEŃ 2

Poranek wstał piękny. Rybacy z Komizy zarzucali sieci.



Nad nami piękne skały.



Wiśnie (Asia, Grzesiek i Sebastian) wybrali się pontonem do Komizy.



Po śniadaniu i kaweczce ruszamy na Bisevo z jej piękną Błękitną Grotą.







Gdy skończyliśmy podziwianie groty stawiamy żagle i płyniemy na wyspę Sv. Klement.

Lecimy 6 węzłów:



Za wyspą Vis cały czas nieźle dmucha:



Dopływamy do mariny Palmizana na Wyspie Sv. Klement. Już z odległości 200 metrów witają nas cykady. Ich głosy są tak donośne, że z początku biorę to za skrzeczenie mew. Gdy wpływamy do zatoczki odsłania się wspaniały widok: malownicza marina otoczona zielenią i skałami.



Jachtów tutaj cumuje naprawdę sporo.



Z mariny prowadzą dróżki w dalsze rejony wyspy:



My jednak bierzemy taksówkę wodną i płyniemy do Hvaru po drodze mijając wspaniałe jednostki:



Hvar w swojej okazałości:



Riva przypominała nam nieco Promenadę Gwiazd w Międzyzdrojach



Trg Svetog Stjepana:



I schody prowadzące do Twierdzy Spanjol:



Widok na Hvar z Twierdzy Spanjol.



To był dopiero trzeci dzień w Chorwacji a ja już wiedziałem, że się zakochałem w tym kraju Twierdza Spanjol robi wrażenie, jest tam sporo do zwiedzania.



Gdy skończyliśmy wizytę w twierdzy zastał nas już mrok. Widok na Hvar był urzekający.


Po zejściu na Trg Svetog Stjepana zapodaliśmy sobie lody, piweczko, posłuchaliśmy koncertu pod Katedrą Św. Stefana. Na jacht przeprawiliśmy się taksówką wodną już w nocy. Ech, fajnie było.

DZIEŃ 3

Następnego dnia rano szybka rundeczka na drugą stronę wyspy. Nasz skiper Jurek opowiadał, że jest tam wspaniała zatoczka. Po drodze mija się poukrywane wśród roślinności bungalowy. W następnym wcieleniu, jak będę obrzydliwie bogatym Chorwatem, to tam będę mieszkał



Leżaki oczywiście płatne . No ale cóż, to przecież kraj żyjący z turystyki.



Czyż nie jest pięknie?



Ruszamy w dalszą drogę, którą umilamy sobie dając się holować za jachtem



Paco również by chciał ale czym by się trzymał? Zębami?



Stajemy na popas i nurkowanie przy wysepce Ciovo.







Na brzegu widać ruiny domu. Ponoć jest to opuszczone i zniszczone serbskie domostwo. Żaden Chorwat tu nie zamieszka, bo stare czasy mogą wrócić i w nocy przyjdą Serbowie odebrać swoją własność.



To nasz jacht: Elan 333 o pięknej nazwie: Pia.



W Chorwacji jak w całej Europie przemysł stoczniowy chyli się ku upadkowi. W Trogirze również jest stocznia, w tej chwili już zamknięta:



Gdy już minęliśmy cypel, na którym owa stocznia się znajduje naszym oczom ukazał się wspaniały widok. To Trogir ze wspaniałymi wieżami i Twierdzą Kamerlengo.





Po wpłynięciu do mariny, szybkim prysznicu udajemy się na zwiedzanie.





Widok z Twierdzy Kamerlengo:









Taki dom mógłbym mieć:



Trogir nocą to naprawdę niezapomniany widok. Szczególnie gdy się siedzi na jachcie w miłym towarzystwie, popija winko i podziwia.

Pooglądam i poczytam bardzo chętnie

Pozdrawiam zza miedzy

Robi się ciekawie

DZIEŃ 4

Już połowa rejsu za nami. Wypływamy z Trogiru.



Z daleka zauważamy dziwny kształt. Łódź podwodna? Po podpłynięciu okazuje się, że to superjacht o tajemniczej nazwie A.





Po podpłynięciu i zrobieniu rundki wokół niego nagle zaczyna się podnosić boczna klapa. Chcą nas storpedować!!! Ufff, okazuje się, że na szczęście nie. To załoga płynie do Trogiru po zaopatrzenie (lub po coś tam ).



Ruszamy dalej bo zaczyna naprawdę fajnie dmuchać



Jurek wiedzie nas na szmaragdowy przesmyk koło wyspy Jaz. Reklamuje jedno z najpiękniejszych miejsc, gdzie można ponurkować tylko z zestawem ABC i do woli napatrzeć się na rafy, ryby i czasem turystki opalające się nago









Grześkowi udaje się nawet sfotografować ośmiornicę:



Po nurkowaniu obiad i jazda w drogę! Znowu holowanie, tylko kto kogo tu holuje?



Mijając stały ląd w pewnym momencie zauważamy chmurę dymu. Jak się okazuje to płoną lasy po długim okresie bez deszczu.



Jednak Chorwaci są dobrze przygotowani do takich sytuacji. Podziwiamy sprawną akcję gaśniczą gdzie 5 samolotów na zmianę nadlatuje nad morze, w locie nabiera wody do zbiorników i leci nad las by zrzucić swój ładunek na płomienie.



Gdy jesteśmy już daleko widzimy jak z chmury dymu kształtuje się piękny cumulus:



Późnym popołudniem dopływamy prawie do Sibenika. Stajemy w zatoczce na dziki popas i noc. Wejścia strzeże Twierdza Św. Mikołaja.





Kontrola musi być:

DZIEŃ 5

Celem na dziś jest Skradin. Z niego popłyniemy statkiem wycieczkowym zwiedzić wodospady Krka. Po wypłynięciu z ,naszej, zatoczki mijamy bunkry z czasów bałkańskiej wojny wykute w skale.



Na rzece Krka zadziwia nas wielka ilość hodowli małży:



Na Zapadnej Magistrali wypatrujemy stanowiska do skoków bungie To tak na wszelki wypadek, jakby komuś było mało atrakcji.



Rzeka Krka posiada piękne przełomy i skaliste brzegi:



Również autostrada A1 prezentuje się okazale. Jak fajnie być na jachcie a nie w samochodzie tam w górze



Dopływamy do pięknej mariny w pięknym Skradinie.













Wodospady Krka okazują się tak piękne, że nawet tłumy ludzi nie przeszkadzają nam ich podziwiać.







To najpiękniejszy aquapark w jakim się kąpałem No, tyle że bez zjeżdżalni





Dzień kończymy winkiem na jachcie I dzieleniem się wrażeniami. Ja z żoną jesteśmy pod wrażeniem, że wszędzie w Chorwacji można wejść z psem, nawet do parku narodowego. Wystarczy, że pies jest na smyczy, że sprząta się po nim odchody i nie ma problemu.

DZIEŃ 6

To już ostatni dzień naszego rejsu . Szybko zleciało a z drugiej strony wydaje się, że bardzo długo, tyle było wrażeń. Jeszcze po drodze, tak na zakończenie, Jurek wypatruje stado delfinów, które po chwili dają nam popis swoich akrobatycznych umiejętności.



Jakby ktoś płynął wpław to mógłby dostać zawału



No i wszędzie można dostrzec Polaków. Czy to na autostradzie widać polskie rejestracje, czy to w sklepie lub w marinie słychać naszą mowę, czy też w końcu na mijającym nas jachcie dostrzec biało czerwoną.



Niektórzy załoganci są już nieco zmęczeni słońcem i wiatrem:



Jeszcze ostatnie kąpanko:



I dopływamy do mariny.



Jacht trzeba było nieco ogarnąć i spakować się do samochodów.



Wieczorową porą udajemy się do Biogradu na pożegnalne winko/piwko.

Nasz skiper, Jurek, sprawił się na medal. Był wulkanem energii i dobrego humoru łącząc to z profesjonalizmem i znajomością ciekawych miejscówek, które warto odwiedzić.