Na końcu świata: Bretania (Normandia, zamki nad Loarą)

piotrf napisał(a):Bardzo się cieszę , że wróciłeś i kontynuacja się pojawiła
Mam nadzieję , że w tym wątku też się pojawi . . .

Nie minęły jeszcze dwie doby od mojego powrotu, a już w pięciu wątkach dołożyłem nowe fotki. Ale chyba zwolnię, żeby dać czas na zapoznanie się z nowościami.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wciśnięty między skały, kolorem prawie się od nich nie różniący, maleńki domek z kamienia. Tyle tylko, że potężne głazy wyglądają, jak nieco pozlepiane rzeczne otoczaki, ale w ogromnym powiększeniu - żadnych nazbyt ostrych kantów - zaś domek idealnie równy z prostopadłymi ścianami, dachem z kamiennych płyt, załamującym się pod kątem ciut mniejszym od prostego, z podobnie jak wszystko inne kamiennym kominem. Któż wymyślił takie miejsce na swoje lokum?

- Ktoś, komu ten wiatr dał się porządnie we znaki - spieszy z odpowiedzią Bea. Faktycznie, pośród skał podmuchy jakby nieco mniejsze.

Naturalnym przesmykiem między obłymi głazami wychodzimy na tyły domu. Opodal stoi jeszcze kilka podobnych zabudowań, jednak już bez tak oryginalnego otoczenia. Rzucamy na nie okiem, po czym wracamy do samochodu, porządnie przewietrzeni.







Zamierzamy teraz odnaleźć kolejne miejsca z fotografii w zakupionej książce. Zauroczył nas prosty, kamienny krzyż z niewielką kapliczką w pobliżu - całość opatrzona podpisem: Źródło św. Samsona. Odbijamy odrobinę od wybrzeża, przejeżdżamy przez Plouguerneau, Ploudalmezeau, skąd kierujemy się ponownie w stronę morskiego brzegu. Wskazówki są jasne i nie mamy trudności z trafieniem na miejsce.

Franz napisał(a):Któż wymyślił takie miejsce na swoje lokum?

- Ktoś, komu ten wiatr dał się porządnie we znaki -

.....a wyprowadził się jak mu się wiatrołap posypał....

Lokum w imadle sił natury.....

Pozdrawiam.

CROberto napisał(a):.....a wyprowadził się jak mu się wiatrołap posypał....

A może - jak mu turyści zaczęli trawnik zadeptywać.

Pozdrawiam,
Wojtek

Kapliczka ładnie się prezentuje (zdjęcie).

Od wilgoci aż mnie kolano rozbolało.


Pozdrawiam

Jacek S napisał(a):Kapliczka ładnie się prezentuje (zdjęcie).

Od wilgoci aż mnie kolano rozbolało.

Cierpisz na romantyzm.

Pozdrawiam,
Wojtek

Tak wyobrażam sobie miejsca, które doprowadziły młodych romantyków do wymyślenia nowego, innego niż klasyczny sposobu postrzegania rzeczywistości

pozdrawiam

Tymona napisał(a):Tak wyobrażam sobie miejsca, które doprowadziły młodych romantyków do wymyślenia nowego, innego niż klasyczny sposobu postrzegania rzeczywistości

Też ten sam romantyzm?!

Wiesz, tam jest mnóstwo czarujących miejsc, tylko ja wtedy nie za bardzo potrafiłem je udokumentować. I fotek pstrykałem tyle co kot napłakał.

Pozdrawiam,
Wojtek

Już od placu, na którym zostawiamy samochód, widać maleńką kapliczkę. Podchodzimy ścieżką, ale coś nam tutaj nie pasuje. Na zdjęciu w książce widzieliśmy mały gruby krzyż, a ten tutaj jest wyraźnie szczuplejszy. Owszem, ładny i bardzo pasujący do otoczenia, ale... jak to? Zmienili go? Ależ nie! Wystarczy przejść ścieżką jeszcze kawałek w stronę morskiego brzegu i jest! Mamy drugi krzyż - ten zdecydowanie jest krzyżem ze zdjęcia. Niżej, tuż nad samą wodą stoi jeszcze coś. Robimy te kilka ostatnich kroków i dopiero teraz mamy komplet. To jest właśnie źródło św. Samsona. Pierwszy raz w życiu widzę źródło tak blisko ujścia do morza. To musi być najkrótsza rzeka świata! Tak krótka, że nie doczekała się nawet nazwy.





Spędzamy chwilę przy źródle, do którego przychodzono leczyć się z reumatyzmu oraz z życiowych trosk, po czym postanawiamy odnaleźć jeszcze jeden obiekt ze zdjęcia. O nim nie wiemy nic - brak jakiegokolwiek opisu - ale nas zaintrygował. To dolmen.





Przejeżdżamy w stronę Tremazan, Kersaint, Portsall, wychodząc raz po raz z samochodu i rozglądając się po okolicy. Nic z tego. No, to jeszcze raz. Nadal bez efektu. Ja bym już machnął ręką, ale Bea postawiła sobie za punkt honoru odnalezienie dolmenu. Zaczynamy porównywać okolicę ze zdjęciem. Widać jakieś podobne zabudowania, ale pod zupełnie innym kątem. Cóż, trzeba zmienić ten kąt - przejeżdżamy kawałek polną drogą i już jest trochę lepiej. W takim razie jeszcze kawałek i już wiadomo, że to na pewno są te zabudowania. Tylko... gdzież ten dolmen?! Niedaleko stąd bawi się grupka dzieci. Przy jakimś krzyżu. Hmm... krzyż? To może i dolmen tam będzie?



Podchodzimy w tę stronę i to jest strzał w dziesiątkę! Dolmen jak żywy! Może nie jest nadzwyczajnej urody, ale wraz ze stojącym opodal krzyżem tworzą ciekawą grupę. Śmiejemy się do siebie z uwagi na ilość czasu poświęconego na znalezienie tego miejsca. Czy było warto? Po latach okaże się, że było warto - poszukiwanie tego dolmenu wejdzie do naszego słownictwa jako przykład upartego dążenia do celu. Na koniec rzucamy jeszcze okiem na zamek w Tremazan, z którego została tylko wieża. Zamek postawiono na gruzach dawnego fortu bretońskiego z VI wieku, ale i ta późniejsza fortyfikacja popadła w zupełną ruinę.



Pogodne dotąd niebo zaciąga się groźnymi chmurami, strasząc rychłą ulewą, nie pozostaje nam więc już nic innego, jak tylko znaleźć sobie szybko miejsce na nocleg. Nie tracąc czasu łapiemy jakieś rżysko - tu stanie dziś nasz hotel.

Doskonała dekoracja pod thriller tudzież dramat obyczajowy Ech, natura jak już coś wymyśli to tylko rozdziawić gębę i podziwiać!

mahadarbi napisał(a):Doskonała dekoracja pod thriller tudzież dramat obyczajowy Ech, natura jak już coś wymyśli to tylko rozdziawić gębę i podziwiać!

To jest niesamowite, jak szybko w Bretanii potrafiła się pogoda zmieniać diametralnie - od błękitu po burzowe chmury i z powrotem.

Pozdrawiam,
Wojtek

A dzisiaj się dowiedziałam, co to dolmeny

Pozdrawiam

Tymona napisał(a):A dzisiaj się dowiedziałam, co to dolmeny

Ojjj... przepraszam...

Nie wgłębiałem się w wyjaśnienia - jakoś tak bezsensownie założyłem, że pojęcie już znane. Może powinienem był je wpleść ponownie. Póki co, rzuć okiem tutaj, proszę. Tam jest wyjaśnienie nazw: dolmen oraz menhir. A i tamtejszy dolmen piękniej się prezentuje.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Tymona napisał(a):A dzisiaj się dowiedziałam, co to dolmeny

Ojjj... przepraszam...

Nie wgłębiałem się w wyjaśnienia - jakoś tak bezsensownie założyłem, że pojęcie już znane. Może powinienem był je wpleść ponownie. Póki co, rzuć okiem tutaj, proszę. Tam jest wyjaśnienie nazw: dolmen oraz menhir. A i tamtejszy dolmen piękniej się prezentuje.

Eeeeee nie przepraszaj To przecież ja musiałam uzupelłnic braki - co od razu zrobiłam poza tym Twoje korsykańskie wyjaśnienia zupełnie wystarczają. Faktycznie menhiry obce mi nie są, o kurhanach to Adaś Mickiewicz wiele powiedział a te dolmeny jakoś nie chcą dać się zapamiętać- do dzisiaj

Franz napisał(a):Wciśnięty między skały, kolorem prawie się od nich nie różniący, maleńki domek z kamienia.

Świetnie wymyślone, super wykonane ... rewelacyjne miejsce !

Pozdrawiam