Portrety

Bea.ta napisał(a):Piękne
tak piękne, że mimo wszystko wybaczę Ci uciętą stopę
A skojarzeniowo ...może w sepii z porysowanym tłem i poszarpanymi brzegami??

Ech, bo krzywe było (to z ławką) i po wyprostowaniu musiałam dokonać małej amputacji
Za sepią nie przepadam, ale chyba wiem o co Ci chodzi - jak znajdę chfilkę to się pobawię jeszcze

Poproszę o konstruktywną krytykę

Dzieci są tam wdzięcznym obiektem do fotografowania że ja bym nic nie poprawiał:) Każdy będzie miał inne, subiektywne porady i odczucia.

adkrzywda napisał(a):Poproszę o konstruktywną krytykę

Dawno w temacie się nie udzielałem, ale skoro Ci zależy to coś napiszę Najczęstszym błędem zarówno przy landszafcie jak i portrecie jest wykorzystywanie centralnego kadru, czego i Ty się nie ustrzegłeś w kilku ujęciach. Z drugiej strony jednak patrząc, coraz bardziej jestem przekonany do słów klasyka, a mianowicie: Świat jest pełen niezwykle ostrych, technicznie doskonałych lecz gówno wartych zdjęć. Tak więc róbmy zdjęcia takie jakie nam się podobają i jakie lubimy. Umiarkowane ilości żeby móc ogarnąć to na dyskach, ale róbmy. Teraz niektóre ze zdjęć są gówno warte nawet w naszych oczach. Wartości nabiorą za lat kilkanaście czy kilkadziesiąt. Druga sprawa do czego namawiam. Róbmy z tych wybranych albumy, fotoksiążki, czy kto co tam woli. Zdjęcie na papierze odbiera się inaczej i jest mniejsze ryzyko ich utraty. Zamiast kolejnej gry na xboxa zafundujmy dzieciakowi na któreśtam z kolei urodziny, album obejmujący jego dzieciństwo. Nie tylko z jego portretami ale z nami, dziadkami, czyli to co kiedyś pozostanie jedynie wspomnieniem

Psie portrety

Drugie świetne.

Ale ja jeśli chodzi o psy, to nawet krzywym się zachwycę

Mam takie jedno, może nie krzywe ale af nie wydolił i jeszcze rozmazane, ale bardzo je lubię

Rikardo ..... tryb sportowy tam masz???

Z 70-210/4 nie ma prawa nadążyć. Musiałbym mieś jakiegoś SSMa, a żeby temu futrzakowi zdjęcie zrobić nie wydam 8 tyś zł.

Rysio napisał(a):Mam takie jedno, może nie krzywe ale af nie wydolił i jeszcze rozmazane, ale bardzo je lubię

Żona, gdy spojrzała na tego futrzaka stwierdziła, że to musi być biała rodzina naszego

Z serii "Psie portrety"

Jak przyjaciele, to przyjaciele;)

Rysio napisał(a):

adkrzywda napisał(a):Poproszę o konstruktywną krytykę

Dawno w temacie się nie udzielałem, ale skoro Ci zależy to coś napiszę Najczęstszym błędem zarówno przy landszafcie jak i portrecie jest wykorzystywanie centralnego kadru, czego i Ty się nie ustrzegłeś w kilku ujęciach. Z drugiej strony jednak patrząc, coraz bardziej jestem przekonany do słów klasyka, a mianowicie: Świat jest pełen niezwykle ostrych, technicznie doskonałych lecz gówno wartych zdjęć. Tak więc róbmy zdjęcia takie jakie nam się podobają i jakie lubimy. Umiarkowane ilości żeby móc ogarnąć to na dyskach, ale róbmy. Teraz niektóre ze zdjęć są gówno warte nawet w naszych oczach. Wartości nabiorą za lat kilkanaście czy kilkadziesiąt. Druga sprawa do czego namawiam. Róbmy z tych wybranych albumy, fotoksiążki, czy kto co tam woli. Zdjęcie na papierze odbiera się inaczej i jest mniejsze ryzyko ich utraty. Zamiast kolejnej gry na xboxa zafundujmy dzieciakowi na któreśtam z kolei urodziny, album obejmujący jego dzieciństwo. Nie tylko z jego portretami ale z nami, dziadkami, czyli to co kiedyś pozostanie jedynie wspomnieniem

Z tym centralnym kadrem to nieprawda jest;) W samym kinie symetria jak i centralny kadr jest jednym z przewodnich wśród wielu największych fachowców od obrazu. Jednym z takich przykładów może być Wes Anderson i jego Grand Budapest Hotel, który osobiście uwielbiam. Zerknij sobie