Moja Chorwacja

Witam wszystkich Cro-maniaków
Użytkownikiem co prawda, jest tutaj moja druga połówka, ale ja postanowiłam ulżyć swojej wenie W Chorwacji jestem zakochana od 14 lat...W 2001 roku pojechałam tam pierwszy raz. Wówczas jeszcze z tatusiem. No i była to miłość od pierwszego wejrzenia... nigdy nie zapomnę pierwszego spotkania z Adriatykiem. Po całym dniu i całej nocy podróży - jechaliśmy samochodem. W Splicie zjeżdżaliśmy z gór, właśnie zaczynało świtać...dla mnie to niezapomniane wrażenie...pełno tuneli, światła miasta, i to ciemne morze w oddali... A później rozprostowanie kości na nabrzeżu portowym...wychodzę z samochodu, łapią mnie pierwsze promienie słońca, wokoło rosną palmy, granaty i mandarynki, i ta obłędnie niebieska woda! Wtedy zwaliło mnie z nóg. Wtedy poznałam Korculę. W tamtym czasie to była wspaniała wyspa ( choć i teraz nic jej nie brakuje) - cicha, spokojna... Dwa tygodnie korzystaliśmy z jej uroków. Rok później odwiedziliśmy Hwar. Wspominając Hwar cały czas czuję ten obłędny zapach ziemi i rosnących ziół, rozgrzanych słońcem. Wyjeżdżając wtedy z Chorwacji obiecałam sobie , że jeszcze kiedyś tam wrócę Długo musiałam czekać... Kolejny raz znowu pojechałam dzięki tatusiowi, który zaproponował wyjazd mi i mojej, wówczas, 6 letniej córce. Oczywiście zgodziłam się, nawet wbrew mojej połówce. Oczywiście jechaliśmy samochodem. Tym razem naszym celem była maleńka miejscowość Drace na Peljesacu. Ale o tym to już następnym razem...

No to czekam na cd.

A ten wątek nie powinien trafić do Relacji z podróży?

To mój pierwszy raz tutaj. I tak miałam wieeeelki problem aby się poruszać po cro.pl więc z góry przepraszam za takie pomyłki

gertstary1 napisał(a):Witam wszystkich Cro-maniaków

Witam.
Skoro to relacja, to już jest we właściwym miejscu.

gertstary1 napisał(a):Kolejny raz znowu pojechałam dzięki tatusiowi, który zaproponował wyjazd mi i mojej, wówczas, 6 letniej córce. Oczywiście zgodziłam się, nawet wbrew mojej połówce.

Nie ma to jak kochający tatuś i dziadek.
Ale połówkę trzeba ciepło przytulić, bo pewnie tęskniła...
Z ciekawością będę zaglądać...

Witam
siadam i ja bo widzę że miejsca jeszcze wolne

Yupi Udało mi się zasiąść w pierwszym rzędzie

Witam serdecznie Wszystkich
Tak, Chorwację poznałam dzięki tatusiowi, i można powiedzieć, że dzięki niemu moja rodzina stała się cro
W ogóle nasze rodzinne wyjazdy wakacyjne rozpoczęły się w 2008 roku, kiedy nasza córka miała 2 lata. Ówczesnym naszym celem były Czechy. Od tego czasu staliśmy się czechofilami. Czechy odwiedzamy raz-dwa razy do roku. No i mojemu mężczyźnie tak się spodobało, że każdą moją próbę rozmowy o zmianie kierunku wyjazdu zbywał na samym początku. Tak więc, kiedy tata w 2012 roku zaproponował mi i mojej córce wyjazd, zgodziłam się prawie bez zastanowienia. Jak wspomniałam, pojechaliśmy najpierw na kilka dni do Starego Gradu w Parku Narodowym Paklenica. No i tam nie spodobało mi się w ogóle. Doświadczyliśmy tam poparzenia przez jakieś morskie żyjątka, ja sobie uszkodziałam kostkę, a poza tym było tam tłoczno i turystycznie , jak nad polskim morzem. Nie po to tam jechałam. Całe szczęście, po kilku dniach pojechaliśmy do Drace, na Peljesacu. No i kolejny raz południowa Dalmacja mnie usatysfakcjonowała.
Rok później, w 2013 r, postanowiłam słuchać się już mężczyzny Tata ponownie zaczął przebąkiwać o wyjeździe, więc zaczęłam delikatnie drążyć temat z moim uparciuchem. I o dziwo, udało mi się go przekonać! Co prawda, jechaliśmy z moim kuzynem i jego żoną ( w ten sposób paliwo i apartament wychodził połowę taniej ) ale jechaliśmy! Córkę wysłałam tydzień wcześniej z dziadkami - trwały wakacje, a my jeszcze pracowaliśmy. Oni znowu jechali do Drace. Ja natomiast wynalazłam apartamencik w Trpanij w korzystnej cenie. Tak zaplanowaliśmy trasę, aby rano odebrać córkę od dziadków. Tak nam dobrze poszedł przejazd, że w Splicie byliśmy ok. 23. Przespacerowaliśmy się nocną porą po starym rynku, i pojechaliśmy dalej. Aby nie robić rodzicom zbyt wcześnie pobudki postanowiliśmy przekimać się w aucie do świtu. Stanęliśmy gdzieś na poboczu na Makarskiej Riwierze i poszliśmy spać. Wstaneliśmy jak świtało. No i mina mojego mężczyzny była bezcenna, kiedy spojrzał na morze. Przypuszczam, że była taka sama, jak moja 12 lat wcześniej. Wiedziałam, że wygrałam

Dodaję parę pierwszych fotek. Niestety, opornie idzie mi obsługa tego wątku, ale cóż...trening czyni mistrza. Tymczasem muszę kończyć ponieważ budzi się moja druga, maleńka córeczka, która w tym roku zaliczyła Cro, ale w brzuszku

-

Rok minął od 16 grudnia

Czekamy

Co Ty na to ????

Fajna relacja, pisz dalej .

Zaczyna się świetnie, oczywiście się zapisuję i pozdrawiam.

Pisz, pisz bo ciekawość niezaspokojona
No i na zdjęciu powyżej Twój "uparciuch" wciąż jakby nieprzekonany

Chętnie i ja poczytam i pooglądam