Koko, koko, Hvar jest spoko. Snoorkowania sezon III

Nie będę cytował fotek ... nie będę się powtarzał co nich myślę !

Powiem tylko ...

... super, że się chciało Wam tam wybrać i wejść !


pozdrawiam.

Nie byłem tam na górze, a szkoda, bo widoki niesamowite.

longtom napisał(a):
Pozdrawiam również Jana i Wuja Piotrka, którzy tu wpadli na trochę no i oczywiście tajemniczą niewidzialną rękę, która ich wysprzątała.

Dziękuję za pozdrowienia.
Janusz, od dzisiaj masz pseudo "Niewidzialna Ręka

Lidia K napisał(a):Jak dla mnie za krótko na szczycie byliście,...

Fakt, długo to nie było, ale ile jeszcze przed nami.

kulka53 napisał(a):Po białych grzywach fal na całym morzu widać, ze chyba dość porządnie Wam podmuchało

Stąd był pomysł na wycieczkę. To nie była kajakowa pogoda.

mariusz-w napisał(a):... super, że się chciało Wam tam wybrać i wejść !

W każdej chwili mogłbym znów

jan_s1 napisał(a):Nie byłem tam na górze, a szkoda,...

Jedni spacerują po pagórkach Hvaru inni mają okazję na spacer np
doliną Glen Croe.
I tak jest nieźle, bo możemy sobie wzajemnie pokazać zdjęcia.

pzdr

Każdy wyjazd do Chorwacji to najpierw lektura relacji na forum.
Potem, już na miejscu, przypominamy sobie czyimi śladami właśnie idziemy.

A czyimi śladami weszliśmy na Nikolę
Przed nami było tu wielu cromaniaków, ale zapamiętane najbardziej zostało zapewne wejście Lidii i Kulki.
Wszyscy przecież pamiętamy zdjęcie-laureatkę:

Lidia K napisał(a):... - hvarska sosna ....... o ta

rośnie jeszcze

Pinia ma się nadal doskonale, czym zapewne autorkę zdjęcia uspokoiłem.



Sfotografowałem również jej sąsiadkę.
Z bliska



i z daleka.



A po sesji z piniami ruszyliśmy do Kolumbica.



Posiedzimy tam trochę, szef przygotował, specjalnie dla nas "poljewkę".

cd jutro.

WOW! (bardzo nie lubię kiedy moje dziewczyny wrzucają ten zwrot)
Ale po zdjęciach ze szczytu to pierwsze co rzekłam...
Zachwycające widoki... fantastyczne... urzekające... (o ojczysta mowo... a jednak można )

podziwiam
goszka

longtom napisał(a):Każdy wyjazd do Chorwacji to najpierw lektura relacji na forum.
Potem, już na miejscu, przypominamy sobie czyimi śladami właśnie idziemy.

A czyimi śladami weszliśmy na Nikolę
Przed nami było tu wielu cromaniaków, ale zapamiętane najbardziej zostało zapewne wejście Lidii i Kulki.
Wszyscy przecież pamiętamy zdjęcie-laureatkę:

Pinia ma się nadal doskonale, czym zapewne autorkę zdjęcia uspokoiłem.

Pinii było kilka a poniżej rósł cały lasek piniowy ale myślę, że dzięki forum cro.pl ta jedyna jest taką naszą wspólną cromaniacką i bardzo już polską sosną na Hvarze. Jest po zejściu ze szczytu okazja przypomnieć sobie lektury relacji z forum i ślady. Nie zawsze konkurs kończy się wylansowaniem tak konkretnego obiektu, który ma szans stać się pewnym symbolem ale czasami się to udaje.

Fajnie, że nie poddaliście się upałowi i nie wycofaliście się z podowu złej drogi i WESZLIŚCIE na sv Nikolę.
Pozdrawiamy
Kulki

longtom napisał(a):Każdy wyjazd do Chorwacji to najpierw lektura relacji na forum.
Potem, już na miejscu, przypominamy sobie czyimi śladami właśnie idziemy.

Stajecie się tym sami przewodnikami dla innych, choćby dla mnie
Ja się tylko obawiam, że aż tylu fajnych miejsc nie uda mi się zobaczyć, trzeba będzie wybierać, przebierać i co nieco zostawić na następny raz

Jest i hvarska sosna.
To chyba najbardziej rozpoznawalne drzewo w Cro
A zdjęcie Lidii dalej wzbudza mój zachwyt... nie tam Tomku, żeby Twoje były gorsze

Gratuluję pieszego podejścia na Nikole ... miło powspominać oglądając tak piękne widoki...

A jak wrażenia z wizyty w konobie Kolumbic?? my nie zdecydowaliśmy sie tam zajechać

Ceny przystępne??

Pozdrawiam

goszka napisał(a): ...(o ojczysta mowo... )

Serdecznie witam aśćkę w skromnych progach tej relacji.

Lidia K napisał(a):Fajnie, że nie poddaliście się upałowi i nie wycofaliście się ...

Do dziś uważamy, że to był jeden z fajniejszych dni wakacji AD 2012.

Aldonka napisał(a):...trzeba będzie wybierać, przebierać i co nieco zostawić na następny raz

Oj tak, ale to chyba dobrze

Roxi napisał(a):A zdjęcie Lidii dalej wzbudza mój zachwyt...

Bo ono jest konkursowe, po prostu.

mariusz_77 napisał(a):Ceny przystępne??

Jak by ci powiedzieć

pzdr

longtom napisał(a):
Jak by ci powiedzieć

aha rozumiem

mariusz_77 napisał(a):

longtom napisał(a):
Jak by ci powiedzieć

aha rozumiem

Szczegóły już niedługo

pzdr

Konoba jest bliziutko, o rzut kamieniem od sławetnej sosny.




Tak więc po chwili siadamy sobie, w cieniu, na tarasie i sącząc piwko czekamy na obiecaną "poljewkę".
Po chwili pojawia się koszyczek pieczywa i dwa talerze wypełnione, skądinąd smaczną zrobioną na rzadko, fasolką po bretońsku.



Poza nami zajęty jest jeszcze jeden stół. Pan Kolumbič zagaduje gości to przy jednym, to przy drugim stole.
Było miło ale nieubłaganie zbliżał się moment uregulowania należności.
Liczyłem się z tym, że ceny mogą być "wysokogórskie" i na wszelki wypadek uprzedziłem, przed konsumpcją, gospodarza, że za dużo pieniędzy to my nie mamy.
Komputerek w głowie p. Kolumbiča szybko dokonał kalkulacji i okazało się, że za 1,5 litra wody (wypiliśmy przed wejściem na Nicolę), 2 piwa, 2 talerze polewki i pieczywo mamy zapłacić:


no ile


jak sądzicie


wyszło 200 kun.

To już nie była cena "wysokogórska", to była cena himalajska albo wręcz z kosmosu.

Posilony fasolką, do negocjacji nowej ceny przystąpiłem z werwą i dużym zaangażowaniem.
Tym bardziej, że byłem świadomy, że nie mam przy sobie tylu pieniędzy.
Trzeba przyznać, że p. Kolumbič przyjął bój mężnie, ale kulturalnie.



Po krótkiej wymianie uprzejmości konsensus osiągnęliśmy przy sumie 150 kun.
Zapłaciliśmy uzgodnioną sumę, pożegnaliśmy się po przyjacielsku z gospodarzem i ruszyliśmy w drogę powrotną.

Słońce świeci z tyłu, brzuchy pełne, nogi wypoczęte w dobrym nastroju ruszamy w drogę powrotną.



Nawet kikuty spalonych drzew





i krążące czarne ptaki nie psują nam nastroju.





Jeszcze żegnamy się z Nikolą.



Teraz już wiemy, wielki pożar Hvaru był w sierpniu 2007.






Wrzucamy czwórkę, jeszcze daleka droga przed nami.





Fajnie się wędruje. Droga się wije, co chwila są nowe widoki.





Gdzieniegdzie stoją pojedyncze drzewa.



Cienia niestety one nie dają.



Raz po raz, pojawiają się domki z czerwonymi dachami.



Ale niestety nie wszystkie są odbudowane.



A tam gdzie widać czerwone dachy widać też zielone krzaki winogron



i szarosine kępy lawendy.





A jak jest kwitnąca lawenda, to ja, śladem pszczółek ruszam między jej kępy.









Widać, że tutaj,u stóp Nicoli okres wegetacyjny jest nieco opóźniony.



W kwiatostanach lawendy niebieszczą się jeszcze nieprzekwitnięte kwiatki.





Mowa ciała jest oczywista.
Mam wracać, koniec zdjęć.



Ale będę walczył.
Może w cd jeszcze jakieś zdjęcia lawendy będą

longtom napisał(a):Mowa ciała jest oczywista.
Mam wracać, koniec zdjęć.

Jakbyś za jakąś szałwią lekarską, albo innym rumiankiem biegał, a nie za lawendą ... to może by było inaczej.

A poważnie to cena za fasolkę faktycznie z kosmosu, czyli jak u nas.
Co prawda ja też całe życie, po doświadczeniach w naszych schroniskach myślałem, że jak w górach to musi kosztować dwa razy jak normalnie.
Natomiast teraz zaglądając od kilku lat do dolomitowych schronisk stwierdziłem, że tak być nie musi.
Tam z reguły ceny w schroniskach nie odbiegają od tych w dolinach, a często bywa, że np. kawa czy lampka wina etc. jest tańsza niż na dole.

pozdrawiam.

longtom napisał(a):To już nie była cena "wysokogórska", to była cena himalajska albo wręcz z kosmosu.

No cóż, za specjalne atrakcje trzeba słono zapłacić. Jedyna taka konoba, dokąd kamienie od sosny gęsto dolatują:

longtom napisał(a):Konoba jest bliziutko, o rzut kamieniem od sławetnej sosny.

Pozdrawiam,
Wojtek