Jezera sierpień 2013

Zapisuję się do czytelni i liczę na cd relacji z dużą ilością zdjęć.

c.d.
Kilka słów o Jezerze: niewielka miejscowość z dużą przystanią, w której można zobaczyć różne „łódki” od maleńkich skorupek po jachty, które są warte więcej niż niejedna willa. Cała miejscowość to kilka dłuższych ulic i trochę więcej krótkich uliczek, czasem bardzo urokliwych i nieprzejezdnych dla samochodów.





Nazwa Jezera pochodzi od jeziorek, które tworzą się w okolicy tej miejscowości po opadach deszczu (jesień-zima-wiosna). Można to zobaczyć na zdjęciach w niektórych folderach. Jedno z tych jeziorek powstaje blisko naszej „bazy”, w miejscu gdzie latem czerpana jest woda ze studni (Lokva). Woda z opadów przenika poniżej poziomu gruntu i jest tam magazynowana w szczelinach skał i naturalnych podziemnych zbiornikach.
W lecie nie pada (w zeszłym roku nie padało ), temperatury sięgały 40°C w cieniu, więc korzystaliśmy z kąpieli w każdej wolnej chwili. Parasol można było wykorzystać do osłony przed palącym Słońcem albo tak:

Wokół przystani Jezera powstało "centrum": konoby, sklepiki itp. , a po obu stronach wylotu z portu plaże kamienne częściowo betonowane (wg mnie nic ciekawego). Nasz apartament mieścił się (jak już wspomniałem) niedaleko od kościoła i ok. 0,5 km od portu. W apartamencie 2 sypialnie, duży pokój (2 miejsca do spania), kuchnia (dobrze wyposażona) i łazienka, klimatyzacja, pralka, tv-sat itp.
W sąsiedztwie sprzedaż świeżych warzyw i owoców prosto z ogródka, kawałek dalej Konzum .
Wychodząc z naszej „bazy” po 30m byliśmy na głównej ulicy, a przechodząc przez nią wchodziliśmy na drogę szutrową wiodącą obok studni (Lokva na mapie) do naszej ulubionej plaży Kromaśna. Ta sama droga była dla mnie początkiem wielu innych tras, które przemierzyłem w czasie pobytu, a ich początek miał miejsce na rozwidleniu obok kapliczki Sv. Roka. W pierwszym dniu dotarłem do Pudaricy, zatoki Sv. Nikola, zatoki Kromaśna, a później odwiedziłem też zatoki: Podjasenovac (camp Stella Maris), Kamenćine, Guścica, Vrtiluka, Loviśća i inne miejsca.
Była też jedna wyprawa o specjalnym przeznaczeniu – cel zakup miejscowego wina i innych specjałów. Popytaliśmy siostrę „szefa” o namiary na taki obiekt, ale niezbyt dobrze chyba ją zrozumieliśmy. Okazało się, że pierwsze podejście było nieudane, znaleźliśmy jakiś sklepik, ale były głównie pamiątki i małe buteleczki (pamiątki) z oliwą. Ponieważ było bardzo gorąco (blisko 40°C), a plaża „czekała” na nas, zrezygnowaliśmy z dalszych poszukiwań, zadowalając się zakupem w sklepie: pivo i crne vino + coś tam …
Następnym razem postanowiłem, że bez miejscowego wina nie wracam. Ruszyłem tą samą trasą, ale w porcie skierowałem się do „kolegów” z krakowskiej szkoły dla nurków. Byli bardzo mili chcieli mi nawet odsprzedać coś ze swoich zapasów, ale mieli już tylko białe wino, więc udzielili mi wskazówek jak dotrzeć do sprzedawcy. No i po kilku minutach dotarłem w rejon wskazany przez nurków. Opis budynku się zgadzał, chociaż nie zauważyłem żadnej informacji o sprzedaży. Więc ruszyłem dalej, ale pozostałe domy nie pasowały do „wzorca” więc wróciłem i wtedy zauważyłem wyblakłą kartkę na bocznej furtce do ogrodzenia z napisem wino. Szef zaprosił mnie do piwniczki i dogadując się w kilku językach zakupiłem wino, travaricę, orehovacę i moją ulubioną viśnjevacę. Oczywiście była degustacja przed zakupem, ale po dwóch próbkach podziękowałem za dalsze , ze względu na upał i czekający mnie spacer powrotny z „zakupami”.

Celem następnej porannej wyprawy było sprawdzenie prawego odgałęzienia drogi w kierunku zatoki Kromaśna. Słońce dopiero wschodziło było w miarę chłodno. Droga już częściowo znana wytyczona pomiędzy charakterystycznymi kamiennymi murkami i pagórkami, wiodła w kierunku wzgórza Diia. Każda wolna przestrzeń pomiędzy zbieranymi od setek lat kamieniami była wykorzystana do uprawy winorośli lub zdecydowanie częściej drzewek oliwnych. Od czasu do czasu można tu spotkać dojrzewające w tym czasie figi. Przy drodze spotkałem posilającego się osiołka

Dalej droga wyglądała tak:



Drzewka oliwne i winorośl wyglądały jakby rosło tu dziko, ale tak nie było widziałem jak przygotowuje się teren pod ich uprawę - naprawdę ciężka praca, a później się podlewa - 1 litr wody pod każde drzewko. Stąd też bierze się cena za maslinovo ulje z Murteru.
Po wejściu na szczyt wzgórza ujrzałem piękną panoramę plaży pod Kromaśnicą i dwie zatoki, wyspę Murtarić i inne bardziej oddalone wyspy.





Niestety droga za wzgórzem się skończyła, a nie chciałem się przedzierać przez zarośla więc wróciłem.

c.d.
Kolejnego dnia skierowałem się do Auto campu Stella Maris. Trasa podobna, jak poprzednio droga utwardzona – dojazd do campu dość stromy – hamulce muszą być a autkach niezawodne, podobnie jak sprzęgła przy wyjeździe pod górę. Dotarłem tam wcześnie rano, panowała totalna cisza. Najbardziej spodobał mi się turysta, który spał w hamaku pomiędzy dwoma piniami. Pod hamakiem stał plecak i kuchenka turystyczna. Pomyślałem, że to jest sposób na prawdziwy wypoczynek, a my braliśmy ze sobą tyle niepotrzebnych „gratów”. Zastanawiałem się, czy to miejsce „wiszące” między drzewami jest ujęte w cenniku kampu. Droga do campu podobna jak inne trasy w okolicy:

Widok z drogi przed kampingiem i kilka innych obrazków ze Stella Maris:









Wracając wzdłuż brzegu morza spotkałem kilku biegaczy oraz pracujących rybaków:


c.d.n.

c.d.
Po powrocie śniadanie i kierunek plaża:

Po kilku dniach pobytu postanowiliśmy spróbować miejscowych specjałów, wybraliśny porę obiadową. To nie był najlepszy pomysł bo konoby zamknięte do 17(18). Została "restaurant" Zlatna Skoljka, w której kelner-kucharz ? nie bardzo wiedział o co chodzi i prawie przypadkiem wybraliśmy lignje na żaru i prażene. Te pierwsze to była porażka - smakowało jak dętka rowerowa, drugie dobre.


Na szczęście piwo i świeże pieczywo były dobre i to uratowało całość. Po zapłaceniu 200 kn opuściliśmy lokal w celu zakupu rewelacyjnego loda i poprawienia humoru

c.d.
Pewnego poranka zmieniłem kierunek. Zamiast kolejnej plaży wdrapałem się stromą drogą na wzniesienie górujące nad Jezerą i dotarłem do kościółka (Gospe od Karavaja), przy którym znalazłem tablicę pamiątkową związaną z wizytą Jana Pawła II w Chorwacji, o ile dobrze pamiętam w 1995 roku. A to kilka zdjęć:

Od kościółka można dotrzeć do Tisno drogą albo tymi schodami:

Część Tisno znajdująca się na wyspie nie należy do miejsc spokojnych, ale jest tam ładnie:




W drodze powrotnej piękne widoki:


c.d.n.

ładnie :):)

c.d.
Zdarzył się też jeden "dziwny" dzień - rano okazało się, że nie ma „lampy”. Pojawiły się chmury i trochę wiało. Szybka decyzja – jedziemy do Szibenika, pogoda dobra do zwiedzania. Znalezienie parkingu w odległości ok. 1 km od „starego miasta” nie było problemem. Skierowaliśmy się najpierw do twierdzy, ale z powodu remontu był problem ze zwiedzaniem. Ruszyliśmy więc uliczkami. Podobne jak stare uliczki w Jezerze, tylko domy kilkupiętrowe, a kamienne chodniki i przejścia „wypolerowane” butami turystów. Moim zdaniem nawet ładnie, ale tylko na jeden raz. Natomiast koleżanka była zachwycona. Ona po prostu uwielbia stare „chałupy” i inne „stare” kamienie. Zrobiłem trochę zdjęć:

c.d.
Po powrocie ładnie grzało, więc padło hasło: „plaża”, ale nasze panie trochę zmęczone zwiedzaniem zdecydowały się na odpoczynek na balkonie. Ja z kolegą wybrałem się nad morze. Pierwszy raz i jedyny jak do tej pory (na 3 wyjazdy do Chorwacji) mieliśmy okazję pływać w falach Jadranu rozbijających się o brzeg:

Przebywając na plaży obserwuje się duży ruch różnych obiektów pływających, wygląda to jak morska autostrada :











Jedna łódka spotkana z Sibeniku była jednak inna

z powodu krzaczka z pomidorami

c.d.n.

bradzo fajnie sie czytalo i oglądało

Kacper111 napisał(a):bradzo fajnie sie czytalo i oglądało

to jeszcze nie koniec chyba, że zanudzam

c.d.
W zasięgu pieszych wędrówek pozostał mi jeszcze jeden fragment wyspy - wschodni brzeg. Tym razem wyruszyłem po południu. Nieźle grzało, ale nie było to już tak uciążliwe jak w pierwszych dniach pobytu.
Zostawiłem port po lewej stronie i szutrową drogą ruszyłem w kierunku Uvali Vrtiluka, po pól godziny chciałem zrezygnować, bo droga wydawała się bez końca, ale spotkałem samochód jadący od strony zatoki i ruszyłem dalej. Przy samej zatoce kilka samochodów i dość pustawo na plaży:


Po drodze mijałem zatokę Guścica, ale tam skierowałem się w drodze powrotnej. Zatoka już z daleka wygląda pięknie razem z wyspą Hrbośnjak:


Plaża z pięknymi widokami, kamienista z drzewami rosnącymi blisko wody. Zachodnia część plaży trochę zagospodarowana - plaża z kamyków i knajpka, ale mało miejsca do parkowania. Można dojechać samochodem, ale jadąc od Jezery trzeba zjechać drugą drogą w lewo, licząc od ostatnich domów, w kierunku Uvali Kamenćine, a dalej na rozwidleniu odbić w prawo. Na mapie widać krótszy (3 droga w lewo) dojazd prostopadły od drogi "głównej", ale jest tam dosyć stromo i chyba tylko mocne auta 4x4 nadają się na tą trasę, chociaż w zeszłym roku i terenowe nie miałyby lekko, bo droga wysypana była warstwą luźnych kamieni. Prawdę mówiąc auta tam nie spotkałem, tylko pieszych, którzy zostawili swoje pojazdy przy drodze głównej. Wracając spotkałem, nie pierwszy raz, taki oto pojazd:

Chorwat kierujący tym pojazdem, też mnie rozpoznał, bo już z daleka do mnie machał na powitanie. Zdjęcie zrobione jest oczywiście po powitaniu.
c.d.n.

c.d.
Pod koniec pobytu wybraliśmy się do Murter min. w celu zobaczenia słynnej plaży Slanica. Zaczęliśmy od portu, gdzie zainteresowała nas łódź półpodwodna:

Ale z powodu zbyt dużych fal pływadło nie mogło wyruszyć na wycieczkę. Poszliśmy więc na dłuższy spacer wzdłuż wybrzeża, a potem fajnymi uliczkami. Plaża w pobliżu portu nie przypadła nam do gustu - beton :

Uliczki podobne gdzieś już chyba widzieliśmy :



Całkiem fajne te uliczki w Murter :

Po pewnym czasie trafiliśmy do znanej na tym forum (i nie tylko) babci z kotem, u której kupiliśmy kilka pamiątek :


Przy okazji pytanie - czy babcia z kotem nadal sprzedaje pamiątki
Potem trafiliśmy na targ już trochę opustoszały:

A na koniec pojechaliśmy na Slanicę. Widoki bardzo ładne, ale zbytnie zagęszczenie plażowiczów późnym popołudniem, gdy parkingi były dość puste. W środku dnia musi tam być bardzo ciasno (w sezonie oczywiście). A tak to wyglądało:

Odcinek ostatni.
Niestety dwa tygodnie w Jezerze na wyspie Murter minęły jak zwykle za szybko
Pozostało pakowanie, ostatni spacer na plażę i kąpiel w krystalicznej wodzie Jadranu.
Poczekaliśmy na plaży pod Kromaśnicą do wieczora by zobaczyć jeszcze raz piękny zachód Słońca:




Postanowiliśmy wyjechać rano o 10. To była zła decyzja , bo przez Chorwację jechaliśmy cały dzień jak żółwie. Cała trasa powrotna 1050 km zajęła nam 23 godziny, z przerwami. Być może lepszym wyjściem byłoby zjechanie z chorwackiej autostrady i jakoś by się jechało, a nie stało:


Pozostały piękne wspomnienia i kilkaset zdjęć, które są świetnym środkiem na poprawienie humoru, gdy za oknem szaro i zimno. No i odliczanie do następnego wyjazdu