Ivan Gundulić (1588 – 1638) to największy poeta starszych literatur południowosłowiańskich, pochodził z rodziny patrycjuszy dubrownickich. Piastował wiele funkcji w swym mieście ale przede wszystkim był pisarzem. Napisał wiele tekstów dramatycznych ale również wiersze liryczne. Wiele jego utworów przetrwało jedynie we fragmentach. Treść ich czerpał przeważnie ze znanych epizodów z eposów Ariosta iTassa lub motywów rozpowszechnionych w literaturze antycznej. Dramaty et cieszyły się w Dubrowniku ogromnym powodzeniem; mało w nich jest jednak indywidualnych cech autora; była to tylko danina, jaką pisarz złożył swojej epoce. Znaczenie i sławę zdobył Gundulić trzema swoimi dziełami: poematem Suze sina razmetnoga, udramatyzowaną sielanką Dubravka i nie dokończonym niestety poematem epickim Osman. Dwa pierwiastki przewijają się stale przez twórczość Gundulicia: pierwiastek chrześcijańsko-moralistyczny i narodowy. Był on głęboko przekonany o przemijalności wszystkiego co ziemskie, o krótkotrwałości wszelkich ludzkich poczynań i konieczności pogrążenia się w kontemplacji religijnej. Był człowiekiem doskonale rozumiejącym sytuację swego miasta i sytuację Słowiańszczyzny w ówczesnej Europie.
Nawiązywał do walk polsko-tureckich. Pisząc pod wielkim wrażeniem głośnej w całej Europie wiktorii pod Chocimiem swój poemat Osman, Gundulić snuł – równolegle do typowych dla człowieka baroku refleksji o znikomości ziemskiej sławy i potęgi – pochwałę polskiego bohaterstwa i męstwa; z Polską wiązał ściśle nadzieję na ostateczne pokonanie Półksiężyca, toteż królewicza polskiego (panującego potem jako Władysław IV) kreował na jedną z głównych postaci eposu. Przekład tego eposu, którego dokonał Karol Brzozowski, inspirował również Mickiewicza.
MILE TO JEST ZE KTOS BYL TAK ZAFASCYNOWANY NASZA WALECZNOSCIA.NAPRAWDE JESTEM POD DUUUUZYM WRAZENIEM....!

.png)
.png)

.png)
.png)