Santorini bez samochodu, czyli autobusami i piechotą !

Kaldera przepiękna , wcale się nie dziwię, że zyskała miano najładniejszej na świecie.

piekara114 napisał(a):Jak nie przepadam za zorganizowanym zwiedzaniem to tu chyba bym się przełamała... bo nie wygląda mi na to, że da radę to na własną rękę ogarnąć...

Dokładnie to samo sobie pomyślałam .

wiola2012 napisał(a):Wybuch wulkanu, potężna eksplozja, tsunami…
Zjawiska tragiczne w skutkach, ale gdyby nie one, nie byłoby kaldery Santorini i innych. Na siły natury nie mamy wpływu, cieszmy się zatem, że możemy te cuda podziwiać

Masz całkowitą rację.

dangol napisał(a):Kaldera przepiękna , wcale się nie dziwię, że zyskała miano najładniejszej na świecie.

piekara114 napisał(a):Jak nie przepadam za zorganizowanym zwiedzaniem to tu chyba bym się przełamała... bo nie wygląda mi na to, że da radę to na własną rękę ogarnąć...

Dokładnie to samo sobie pomyślałam .

Też wolałabym samodzielnie przemierzać ścieżki po wulkanie i mieć na to trochę więcej czasu, ale niestety samodzielnie się nie da. Jedyną opcją dostania się na wulkan jest rejs stateczkiem wycieczkowym.

Dwie wulkaniczne wysepki znajdujące się pośrodku kaldery to Nea Kameni i Palea Kameni. Powstały one w wyniku wybuchów podwodnego wulkanu, który pomimo tego, że się zapadł, to w dalszym ciągu był aktywny i wypluwał z siebie lawę, której nie było widać, bowiem znajdowała się pod powierzchnia wody. Dopiero około 46-47 roku n.e. wyłoniła się z morza wysepka początkowa zwana Thia, która po kolejnych erupcjach przybrała obecny kształt i nazywana jest Palea Kameni. Jest ona bliską sąsiadką wulkanu Nea Kameni, na którym się właśnie znajdujemy.
Erupcje wulkanu w latach 1570-1573 spowodowały wyłonienie się z morza kolejnej małej wysepki nazwanej Mikri Kameni. Tuż obok niej w latach 1707-1711 na skutek kolejnych erupcji powstała trzecia wyspa, która została nazwana Nea Kameni. Kolejne erupcje powodowały przyrost wielkości tej wyspy a następnie połączenie się jej z wysepką Mikri Kameni.
Ostatnia erupcja wulkanu miała miejsce w 1950 roku. Była niewielka, skutkiem czego wulkan rozrzucił jedynie trochę popiołów i materiałów piroklastycznych a lawy wylało się z niego niewiele.
W folderze, który wzięłam z tablicy informacyjnej stojącej przy wejściu do parku geologicznego, znajdują się mapki, na których widać proces powstawania tych wysp.


Można również w tym folderze obejrzeć przekrój wulkanu.



Od tego czasu wulkan się nie odzywał, chociaż w latach 2011-2012 odnotowano znaczne ruchy magmy w komorach pod wulkanem, ale do erupcji nie doszło.
Nea Kameni jest najniższym wulkanem w Europie, bowiem jego wysokość to jedynie 127 m n.p.m., ale to się może zmienić, bowiem obszar cały czas jest aktywny sejsmicznie.

Czasu na wulkanie nie będziemy mieć zbyt dużo, bo jedynie 1,5 godziny.
Aby dojść do miejsca docelowego, czyli głównego krateru, musimy pokonać jakieś 2 km ścieżki biegnącej od brzegu w głąb wysepki.
Spoglądamy jeszcze na port oraz wyspę Santorini, widoczną stąd jak na dłoni i ruszamy.


Ścieżka początkowo jest wybrukowana,


ale później idzie się po żwirze i kamieniach.


Ta grupa już zobaczyła wulkan i wraca na statek.

A ja myślałam, że te wysepki i Santorini inaczej powstały.... Była duża wyspa=wulkan, na środku krater, wybuch, popękało, rozsunęło się, zapadło i te wysepki małe to drobne szczyty głównej dawnej wyspy...

piekara114 napisał(a):A ja myślałam, że te wysepki i Santorini inaczej powstały.... Była duża wyspa=wulkan, na środku krater, wybuch, popękało, rozsunęło się, zapadło i te wysepki małe to drobne szczyty głównej dawnej wyspy...

Dopóki nie zgłębiłam tematu, to też tak myślałam.

Wyspa Nea Kameni jest niewielka i ma owalny kształt. Jej powierzchnia to ok. 3,4 km2 a średnica to ok. 2 km.
Znajduje się na niej kilka punktów widokowych.



Przewodnik prowadzi nas w ich kierunku.
Dowiadujemy się od niego, iż nie wolno zbaczać ze ścieżek ani wchodzić do kraterów. Nie można również zabierać z wyspy materiałów skalnych.


Tempo narzucone przez przewodnika jest dla mnie trochę za szybkie. Ale trzeba się dostosować i dotrzymywać kroku reszcie grupy.
Pomimo tego co chwila się zatrzymuję, cykam fotkę a następnie biegnę za oddalającą się grupą.


Początkowo idziemy po terenie dawniejszej wysepki Mikri Kameni. Mijamy pola lawowe, które powstały po erupcji wulkanu od 1570 roku.






Widzicie tą ścieżkę wijącą się pomiędzy polami lawy. Za chwilę będziemy tamtędy szli.



Po około 10 minutach od rozpoczęcia wędrówki dochodzimy do pierwszego krateru Mikri Kameni.


Ten dym widoczny na zdjęciu nie pochodzi z tego krateru. To dymi komin wycieczkowca stojącego niedaleko brzegu wyspy Nea Kameni.





Można tutaj odpocząć w cieniu na przygotowanych w tym celu ławeczkach pod parasolami, ale nie ma na to czasu.

Idziemy dalej wyznaczoną trasą, podziwiając piękną panoramę na Santorini oraz kalderę.

Mijamy kolejny kratetr.




Na szczycie wulkanu znajdują się urządzenia monitorujące jego aktywność.
Jeśli wulkan jest zbyt aktywny, to nie można na niego wchodzić, więc zdarzają się dni, w które rejsy na wyspę Nea Kameni nie odbywają się.

Z otworów na powierzchni wyspy wydobywa się dym, ale w dniu, w którym my tam byliśmy dym było słabo widoczny a zapach siarki ledwo wyczuwalny. Widocznie wulkan odpoczywał . Dlatego dym na zdjęciach jest prawie niewidoczny.
Ale zdarzają się dni, kiedy dymu jest sporo a siarkę czuć na całej wyspie.



Tuż pod urządzeniami do monitorowania aktywności wulkanu znajduje się dymiaca dziura, do której można podejść i wkładając do niej rękę sprawdzić, jak jest w niej gorąco.



Chętnych nie brakowało. Prawie każdy z naszej grupy włożył rękę do środka. A przewodnik wygrzebał z jej wnętrza kamienie, wziął je w dłonie i zachęcał do ich dotykania w celu sprawdzenia ich temperatury.
Na tym krótkim filmiku można obejrzeć, jak to wyglądało.

Ze szczytu wyspy Nea Kameni rozciągają się wspaniałe widoki na wszystkie strony świata.

megidh napisał(a): Z otworów na powierzchni wyspy wydobywa się dym, ale w dniu, w którym my tam byliśmy dym było słabo widoczny a zapach siarki ledwo wyczuwalny. Widocznie wulkan odpoczywał . Dlatego dym na zdjęciach jest prawie niewidoczny.
Ale zdarzają się dni, kiedy dymu jest sporo a siarkę czuć na całej wyspie.

Siarkowe wyziewy towarzyszyły nam po wejściu na Vulcano (Wyspy Liparyjskie), bardzo ciekawe przeżycie. Z siarkowymi fumarolami spotkaliśmy się też podczas wakacji na Milos, gdy dotarliśmy do Kalamos - dawno wygasłego wulkanu.

megidh napisał(a): Tuż pod urządzeniami do monitorowania aktywności wulkanu znajduje się dymiąca dziura, do której można podejść i wkładając do niej rękę sprawdzić, jak jest w niej gorąco.

Właśnie na Milos na dymkach (też akurat były słabe za naszej bytności) z takiej dziury podgrzaliśmy sobie wodę w turystycznym czajniczku – była na tyle ciepła, że herbatka zaparzyła się wyśmienicie .

dangol napisał(a):Siarkowe wyziewy towarzyszyły nam po wejściu na Vulcano (Wyspy Liparyjskie), bardzo ciekawe przeżycie.

Na zdjęciach widać, że dym porządnie walił po oczach i nozdrzach .

dangol napisał(a):Z siarkowymi fumarolami spotkaliśmy się też podczas wakacji na Milos, gdy dotarliśmy do Kalamos - dawno wygasłego wulkanu.

My byliśmy wcześniej tylko na jednym wulkanie na wyspie Nisyros i tam w kraterze Stefanos widzieliśmy przepiękne, dymiące (ale też nie za dużo) fumarole z błyszczącymi kryształkami siarki.

dangol napisał(a):

megidh napisał(a): Tuż pod urządzeniami do monitorowania aktywności wulkanu znajduje się dymiąca dziura, do której można podejść i wkładając do niej rękę sprawdzić, jak jest w niej gorąco.

Właśnie na Milos na dymkach (też akurat były słabe za naszej bytności) z takiej dziury podgrzaliśmy sobie wodę w turystycznym czajniczku – była na tyle ciepła, że herbatka zaparzyła się wyśmienicie .

Fajna sprawa i zapewne super wrażenia.

W kierunku południowo-zachodnim od wyspy Nea Kameni znajduje się dużo od niej mniejsza wysepka Palea Kameni.
Tuż za nią widoczna jest niezamieszkała wysepka Aspronisi, nazwana tak z powodu swojego białego koloru (άσπρο-biały, Νησί-wyspa). Ten biały kolor to gruba warstwa białego pumeksu, która pokrywa wyspę.
Mnie wysepka Asproniosi kojarzy się z tonącym statkiem.
Jeszcze dalej na horyzoncie majaczy grupa trzech wulkanicznych wysp: Christiani, Eschati i Askania.
Widok ze szczytu wulkanu w tamtym kierunku jest rewelacyjny.








Kolejny kierunek do patrzenia, to zachód. Tam znajduje się wyspa Thirasia.




Patrząc w kierunku północno-zachodnim widać zachodni kraniec wyspy Santorini ze znajdującą się tam miejscowością Oia.



Natomiast patrząc w kierunku północnym widzimy trójmiasto, czyli Firę, Firostefani i Imerovigli.


I tak wędrując po szczycie wulkanu podziwiamy te widoki.


Na koniec dochodzimy do najwyższego punktu, oznaczonego literą "D" na pokazanej wcześniej mapce. Ten punkt znajduje się na 127 metrze n.p.m.

Piękne widoki, ale taki trochę księżycowy krajobraz .
Interesującą mieliście wyprawę

wiola2012 napisał(a):Piękne widoki, ale taki trochę księżycowy krajobraz .

Dokładnie tak jest i w związku z tym do mojego filmiku z wulkanu (łączonego ze zdjęciami) jako podkład muzyczny wybrałam bardzo księżycową muzykę.