VI3

Katerina napisał(a):

Marsallah napisał(a):Nieeeeeee

Kurde, chyba nie o cmentarz chodzi...

To nie jest Petar

Większość turystów odwiedza Biševo tylko w jednym celu – odwiedzić Błękitną Grotę, zakupić w Mezoporacie pamiątki i wrócić do Komižy. Część decyduje się zostać 2 godziny dłużej – celem numer 2 jest wtedy piaszczysta plaża usytuowana po przeciwnej stronie wyspy, w miejscowości Porat. W chorwackiej części Dalmacji plażę w Porat w kategorii „piękna piaszczysta plaża” może przebić chyba tylko Saplunara na Mljecie. Zwykle agencje turystyczne z Komižy czy Visu oferują wycieczkę w wariancie Blue Cave only lub w wersji rozszerzonej – z dwoma godzinami na plaży. Warto jednak podpytać o inne opcje – myśmy w tym roku ugadali się z organizatorem na opcję Błękitna Grota + 6 h w Poracie. Jest jeszcze opcja transportu publicznego – stateczek Sv. Silvestar, o którym dość szczegółowo pisałem w relacji z 2015 r. i którego szczerze NIE polecam

Poza Poratem, Bisevo posiada jeszcze jedną plażę – w trzecim ze swoich porcików – Salbunarze, ale z racji, że jest to również piaszczysta plaża, ale o wiele mniejsza i mniej urodziwa, w dodatku położona bardziej „we wsi”, to zdecydowana większość wybiera Porat – szeroką plażę z udogodnieniem w postaci dwóch-trzech (nigdy nie widziałem tej trzeciej otwartej) konob, gdzie można i zjeść, i wypić.

No to co? Grota odwiedzona, żona i dziatki porzucone na plaży...na mnie czas…na szlak!

c.d.n.

No dobra, patrzę i patrzę na to zdjęcie z portu i... oprócz tego kawałka statku z wysokim masztem ( 4 reje naliczyłem) czyli jakiś duży żaglowiec, to nic szczególnego (oprócz oczywiście pięknego widoku) nie widzę. Prom stoi jak zwykle, kurcze może jakaś podpowiedź ???

Tomku, tak jak już pisałem Kaśce - to nie jest Petar. Porównaj zdjęcia.

Hercklekot napisał(a):No dobra, patrzę i patrzę na to zdjęcie z portu i... oprócz tego kawałka statku z wysokim masztem ( 4 reje naliczyłem) czyli jakiś duży żaglowiec, to nic szczególnego (oprócz oczywiście pięknego widoku) nie widzę. Prom stoi jak zwykle, kurcze może jakaś podpowiedź ???

Myślę, że chodzi o prom. Ten na zdjęciu jest inny. To nie jest Petar Hektorović.

Chwilę za późno

Bartku, piaszczyste plaże mnie nie pociągają, ale wędrówka po Biševie jak najbardziej Czekam więc na następny odcinek.

Taaa...ten Twój ma dłuższy dziób niż Petar..



U mnie w relacji też niedługo Biševo...

No tak, TO NIE PETAR Ale ze mnie Sokole Oko jak z koziej d..y trąba A tak mi się ten dziób nie podobał... Chyba czas odpocząć w Święta, bo poziom "kumacji" spada poniżej zera.

Marsallah napisał(a):

Zakaz pieczenia psów pod przyczepami kempingowymi - nie ma lekko!

Haha!
Też miewam nieraz takie"gupie" skojarzenia

Pozdrawiam

maslinka napisał(a):Myślę, że chodzi o prom. Ten na zdjęciu jest inny. To nie jest Petar Hektorović.

Chwilę za późno

Ale pisałaś, nie widząc mojego posta, uznajemy

A teraz pytanie właściwe: co to za prom

maslinka napisał(a):Bartku, piaszczyste plaże mnie nie pociągają, ale wędrówka po Biševie jak najbardziej Czekam więc na następny odcinek.

Będzie już niedługo

Katerina napisał(a):Taaa...ten Twój ma dłuższy dziób niż Petar..

Jest ogólnie niższy i dłuższy

Katerina napisał(a):U mnie w relacji też niedługo Biševo...

No, no, can't wait!

Hercklekot napisał(a):Chyba czas odpocząć w Święta, bo poziom "kumacji" spada poniżej zera.

Odpocząć? Chyba nie od pisania relacji z Istrii?

tomekkulach napisał(a):Też miewam nieraz takie"gupie" skojarzenia

Ja je miewam przeważnie
Pozdro!

C.d. w KREACJI

Desert (2)

Dokąd zatem mnie tym razem poniosą nogi? Na Biševie nie ma zbyt wiele celów podróży, a ten główny, czyli Rt Gatula (najdalej na południe wysunięty przylądek wysepki) „zaliczyłem” dwa lata temu, przy okazji zahaczając o liczne pozostałości z czasów wojny.

Gdzie bym nie poszedł, muszę najpierw wydostać się z plaży. Pomny doświadczeń z 2015, wybieram bardziej stromą, ale krótszą drogę, wspinając się tuż za drugą z konob w Poracie.

Wspinam się w palącym sierpniowym słońcu. Jaszczurki śmigają mi spod stóp, mijam kolejne oznakowania szlaku wymalowane w tym miejscu na licznych skałach wznoszących się w pobliżu nabrzeża.

Po kilku minutach, stromizna się wypłaszcza, a ścieżka wyprowadza mnie na żyzny biševski płaskowyż.

Zbliżam się do zabudowań głównej osady - de facto stolicy - wyspy, Polja.

Tutaj - i tylko tutaj - informacje graficzne o przebiegu szlaku umieszczone są na dziełach rąk ludzkich, a nie elementach naturalnego krajobrazu.

Niektóre domy są - przynajmniej okresowo - zamieszkane, choć niewykończone (inne już od lat powoli niszczeją). Stoją przed nimi charakterystyczne samochody bez tablic rejestracyjnych - widok znany z Visu, ale na Biševie tylko takie jeżdżą tą kilkukilometrową drogą...

Na jednym z najbardziej okazałych budynków wisi tablica pamiątkowa ku czci biševian, którzy brali udział w wojnie narodowo-wyzwoleńczej.

Ale, ale! Coś tu się buduje! Czyżby stan liczebności ludności wysepki miał po raz pierwszy od lat się zwiększyć? Szczerze mówiąc, podejrzewam inwestycję w agroturizam...

Jak oni te maszyny tu wwieźli?

Autograf sprzed wielu lat. Czyżby aż tak długo trwała budowa?

Kościółek św. Sylwestra, jak zwykle zamknięty na cztery spusty, kąpie się w południowym słońcu. Nie wiem, dlaczego cro.pl przekręca mi ten obraz - u mnie wszystko wygląda dobrze.

Robię sobie (nieplanowanego) selfika z mchami porastającymi mury crkvy.

Następnie kieruję swoje kroki ku OPG Zambarlin (OPG - obiteljsko poljoprivredno gospodarstvo, czyli rodzinne gospodarstwo), gdzie w 2015 widziałem znak informujący o możliwości nabycia lokalnych produktów.

Wtedy szczególnie nastawiony byłem na wino, ale nie miałem przy sobie wystarczającej ilości gotówki. W tym roku przygotowałem się kasowo, ale niestety w obejściu nie zastałem żywej duszy.

Cisza jak makiem zasiał. Jedynie w sąsiadującej z budynkiem mieszkalnym przybudówce cicho szumiały wentylatory. Tam pewnie trzymają wino i inne pyszności. No cóż, będę musiał obejść się smakiem. Widzimy się w 2019!

Przed gospodarstwem zastałem kilka pojazdów, chyba już nie na chodzie...

...w tym stary wóz straży pożarnej i przyczepę kempingową. Nie przydała się na Visie (VIS - NO CAMPING!), nie przydała chyba i tu...

c.d.n.

Zajrzałem też do zapamiętanej sprzed 2 lat ruiny. Czyżby szykował się tu jakiś remoncik

Rzucam jeszcze spojrzenie za siebie na drzemiące Polje.

Gdybym nie pewne widoczne znaki, można by je określić mianem ghost town.

Kieruję się ku rozwidleniu dróg. Ta opadająca w lewo doprowadzi mnie do Mezoporatu, idąc prosto dojdę do zabudowań V. Gory, a dalej do Potoku.

Po jednej stronie gaje oliwne...

...a po drugiej winorośle. Nie powstrzymałem się i podkradłem dwie kiście z krzaka. Jezusmaria, nigdy nie jadłem tak dobrych winogron! Tak słodkich, ale naturalną słodyczą, ze słońca wyssaną.

Spoglądam na Komižę (i Rt Stupišće) z najlepszej z perspektyw. Vis widziany z Biševa nie sprawia już wrażenia małej, oddalonej od lądu wysepki. W kontekście Biševa jest kolosem tętniącym cywilizacyjnym gwarem!

Czas podjąć decyzję...

Przede mną Vela Gora.

W cieniu tego domu postanawiam przez kilka minut odpocząć przed dalszą wędrówką.

Tym razem jestem dobrze przygotowany w zakresie wody i prowiantu.

Obserwując leniwie toczące się życie zamarłą w sierpniowym skwarze Velą Gorę, popijam zimną wodę. Butelka ožujska czeka na swoją chwilę. Na posiłek nie mam ochoty - za gorąco.

Czas na mnie...

Ten podpis - Josip Zanki - to musi być ktoś z rodziny, do której należy Svetac (wysepka Sveti Andrija) - wspomniałam o tym w mojej relacji. Obitelj Zanki mieszkają na stałe w Komiży, ale w lecie zajmują się ekologiczną uprawą płodów rolnych na Svetacu właśnie.

Fajny spacer - to właśnie tygrysy lubią najbardziej (no i oczywiście pyszne jedzonko w uroczej konobie )


Mi też czasami cropla przekręca zdjęcia - jak z tym walczyć? Pewnie trzeba z petycją do działu rozwiązywania problemów technicznych..

Katerina napisał(a):Ten podpis - Josip Zanki - to musi być ktoś z rodziny, do której należy Svetac (wysepka Sveti Andrija) - wspomniałam o tym w mojej relacji. Obitelj Zanki mieszkają na stałe w Komiży, ale w lecie zajmują się ekologiczną uprawą płodów rolnych na Svetacu właśnie.

OK, najs, najs - to się spaja... To jest ten ostatni mieszkaniec Svetaca, który wyprowadził się parę lat temu? Mam album o Visie, gdzie jest zdjęcie, jak mu policja/straż przybrzeżna rzuca chleb, bo są takie fale, że nie mogą przybić do Svetaca.

Ale mnie tu chodziło o datę - 1928

A propos chodzenia - zaraz idę/idziemy dalej...

Desert (3)

Czy jest coś przyjemniejszego od samotnej wyprawy w nieznane? Jasne, że są inne uciechy dla ciała i ducha - seks, dobry mecz, wysiłek fizyczny, lody o smaku gorzkiej czekolady, dobre piwo, szkocka whisky, hobotnica ispod peke, tajskie curry, ten moment, kiedy dentysta mówi, że z twoimi zębami wszystko w porządku i wiele innych. Ale w tej danej chwili nie zamieniłbym żadnej z powyższych przyjemności na możliwość odbycia samotnego odkrycia dla siebie nowego miejsca. Oczywiście nie chodzi o odkrycie czegoś nikomu nieznanego, ale o przejście po raz pierwszy tą drogą, tym szlakiem. Do miejsca, które wielokrotnie widziałem, ale tylko z oddali.


W miejscu, w którym droga asfaltowa w Velej Gorze skręca w prawo w kierunku Potoku, kieruję się biegnącą między domami ścieżynką w kierunku przeciwnym, na wschód. Wcześniej częstuję się rosnącymi dziko przy jednym z budynków winogronami oraz granatami. Są słodkie i smaczne, ale tamtych winogron z winorośli nic nie przebije.

Zerkając przez ramię w kierunku Potoku - najbardziej na południe wysuniętej osady Biševa - zauważam betonowy kształt tuż obok ścieżki.

To jedna z zaznaczonych na mojej mapie cistern.

Służą magazynowaniu wody opadowej. Teraz są prawie puste, dawno nie padało, susza jest bardzo widoczna.

Szlak zakręca w kierunku południowym i wspina się w kierunku jakichś zarośli.

Postanawiam skorzystać z dobrodziejstwa cienia i odpocząć chwilę, racząc się wodą i rozglądając się po bliższej i dalszej okolicy.

Uśmiecham się do cichych domostw centralnej, wyżynnej części wyspy - Velej Gory i Polja.

Po chwili wznawiam wędrówkę.

Zakupiony w 2015 w Visie kapelusz świetnie sprawdza się w terenie

Stąpam ostrożnie, starając się nie uszkodzić mieszkańców lasku.


Nieco wyżej podłoże ścieżki robi się trawiaste i wspinam się po całkiem wygodnym dywanie.

c.d.n.

Mówiłem coś o suszy? Mówiłem. Bardzo proszę, oto rozmaryn. Ususzony już na krzaku, kamis czy raczej podravka może zrywać i pakować prosto do torebek ze swoim logo.

Polje coraz bardziej odległe, nie mówiąc już o plaży w Poracie. I dobrze

Spoglądając przez prawe ramię (na zachód), widzę trzeci najwyższy szczyt Biševa - Pozor (188 m n.p.m.).

Tam się dzisiaj nie wybieram, mam inny cel.

Dopiero z tej wysokości można dojrzeć w oddali Półwysep Gatula, na którego koniuszek dotarłem 2 lata temu.

Szlak jest dość dobrze oznakowany, choć w tej trawie kamienne stosiki nie zawsze są od razu widoczne, zwłaszcza w drodze pod górę.

W końcu jestem! Stoję na Velej Gorze, najwyższym szczycie Biševa!

Skały opadają tu bardzo stromo w kierunku płd.-wsch. wybrzeża.

Dość dobrze (wysokie słońce trochę psuje efekt) widać Svetac.

Ale, kiedy patrzę w kierunku południowym...orientuję się, że zostałem wydymany Otóż nie jestem na najwyższym szczycie wyspy - ten widzę przede mną, na wyciągnięcie ręki, ale jednak jakiś kwadrans drogi ode mnie. To co prawda niezbyt daleko, ale jak już człowiek się nastawił, że koniec, szlus i fazit, to taka "dokładka" jest z definicji niemiła...

Pomyłka w założeniach wynikła z tego, że wg części map i stron internetowych informuje, że najwyższy szczyt Biševa - Stražbenica - jest też nazywany Velą Gorą. Otóż jest to najwyraźniej błędne uproszczenie - Vela Gora to nazwa całego masywu, posiadającego da wyodrębnione wierzchołki. Szlak prowadzi na ten niższy, o nazwie...Vela Gora (221 m n.p.m.) i dopiero z VG można dostać się na Stražbenicę (239 m n.p.m.). No nic, idziemy...