Małe i duże bałkańskie podróże :-)

[kulka53]

Zwiedzanie miasta zajęło nam jak do tej pory całkiem sporo czasu, właśnie minęło południe, dlatego mamy już trochę dość łażenia w upale. Teraz powoli wracamy już do centrum, po drodze zaliczając jeszcze 2 zabytki . Najpierw zaglądamy do malutkiej cerkiewki p.w. Narodzenia św. Jana Chrzciciela, wybudowanej w 1643 r. Tzn oglądamy ją tylko z zewnątrz bo niestety jest zamknięta . Ciekawostką architektoniczną jest połączenie dzwonnicy i budynku cerkwi wspólnym dachem.

[kulka53]

Ostatnim znaczącym zabytkiem do "zaliczenia" jest powstała w 1535 r. cerkiew św. Dymitra, obok której wznosi się widoczna z daleka wysoka dzwonnica zbudowana ponad 100 lat później. Jest to druga suczawska świątynia z częściowo zachowanymi zewnętrznymi freskami.





Jak się okazuje, cerkiew jest aktualnie w remoncie, obłożona rusztowaniami na których kręcą się robotnicy. Pył i hałas nie przeszkadzają jednak bardzo licznym mieszkańcom miasta przychodzącym tu na krótką modlitwę.......Dość zaskakujący jest widok młodych ludzi zajeżdżających w środku upalnego, powszedniego dnia pod samą bramę wypasioną bryką, po czym udających się do środka, dziewczyna przed wejściem ubiera jeszcze specjalnie przygotowaną chustkę na głowę.

[kulka53]

Teraz pozostał nam już tylko krótki powrót do samochodu przez centrum z charakterystycznym dla rumuńskich miast socjalistycznym pasażem. Nie będziemy udawać, że nam się to podoba


fotka z netu

Autko czeka na nas w stanie nienaruszonym , a był to ostatni dzwonek by do niego wrócić bo właśnie zaczyna je oświetlać palące słońce. Jeszcze tylko kilka fotek pochodzącej z 1551 r. ładnej cerkwi św. Mikołaja obok której parkowaliśmy i możemy ruszać .

[kulka53]

Jednak nie opuszczamy jeszcze Suczawy, podjedziemy sobie kawałek na obrzeże miasta by zobaczyć jeszcze jedno ciekawe miejsce, monastyr Zamca. Mając mapkę którą dostaliśmy w informacji nie było trudno tam trafić, przejeżdżamy przez wysokie i rozległe blokowiska nowszej części i spokojniejszą część willową, niedługo docieramy do celu. Okazuje się, że monastyr jest zamknięty, jak się dowiedzieliśmy później, od jakiegoś czasu prowadzone są tam prace rekonstrukcyjne. Ale trzeba przyznać, że są już chyba na ukończeniu, całość otoczona wysokimi murami prezentuje się bardzo ładnie. Mury te, jak i wały ziemne na zewnątrz pochodzą z XVII w. , powstały za czasów stacjonowania właśnie tutaj wojsk Jana III Sobieskiego.







c.d.n.

[Franz]

Okazuje się, że monastyr jest zamknięty, jak się dowiedzieliśmy później, od jakiegoś czasu prowadzone są tam prace rekonstrukcyjne. Ale trzeba przyznać, że są już chyba na ukończeniu, całość otoczona wysokimi murami prezentuje się bardzo ładnie.

Odczekam i pojadę.

Pozdrawiam,
Wojtek

[Lidia K]

Niezłe aparaty fot. maję te Rumunki

Małgosia Rumunką?
To się zdziwi jak to przeczyta
Za Cygankę już ją brano, ale za Rumunkę jeszcze nie

Poza tym inne akcesoria też ma całkiem ok

Ale przypomniałeś mi też jedno zdarzenie

Rok 1999, nasz pierwszy wspólny wyjazd nad morze, Rowy, poszukiwanie kwatery. Udało się, mamy pokój, rozmawiamy jeszcze z właścicielką a ona tak na nas patrzy podejrzliwie, w końcu pyta: "Czy państwo jesteście Polakami?" . Zatkało nas, obcego akcentu przecież nie mamy , mówię że oczywiście, że jesteśmy Polakami a pani na to, że myślała, że jesteśmy z Włoch albo z Hiszpanii, taką mamy karnację i opaleniznę .
Trochę przesadziła, ale coś w tym musi być

Pzdr

Uśmiałam się, ciekawe czy gdybyśmy pojechali jeszcze bardziej na południe bylibyśmy podobni do ................

[longtom]

Niezłe aparaty fot. maję te Rumunki

Małgosia Rumunką?
To się zdziwi jak to przeczyta
Za Cygankę już ją brano, ale za Rumunkę jeszcze nie

Poza tym inne akcesoria też ma całkiem ok

Ale przypomniałeś mi też jedno zdarzenie

Rok 1999, nasz pierwszy wspólny wyjazd nad morze, Rowy, poszukiwanie kwatery. Udało się, mamy pokój, rozmawiamy jeszcze z właścicielką a ona tak na nas patrzy podejrzliwie, w końcu pyta: "Czy państwo jesteście Polakami?" . Zatkało nas, obcego akcentu przecież nie mamy , mówię że oczywiście, że jesteśmy Polakami a pani na to, że myślała, że jesteśmy z Włoch albo z Hiszpanii, taką mamy karnację i opaleniznę .
Trochę przesadziła, ale coś w tym musi być

Pzdr

Uśmiałam się, ciekawe czy gdybyśmy pojechali jeszcze bardziej na południe bylibyśmy podobni do ................

Chyba powinienem był napisać, że "Rumunka" ma na imię Małgosia, nie byłoby nieporozumienia

Poza tym inne akcesoria też ma całkiem ok

W to nigdy nie wątpiłem

Na koniec w ramach robienia bałaganu w wątku bałkańskim dwa zdjęcia z Rowów:

Takie Rowy być może pamiętacie,



a takich to już raczej nie.



pozdrowienia

[Lidia K]

Takie Rowy być może pamiętacie,
:

Po tylu latach w pamięci zostaje to co można odświeżyć na zdjęciach a reszta to anegdota. Ten domek na zdjęciu to pensjonat Złota Rybka, który stoi niedaleko mostku na Łupawie. Paweł pamięta a ja nie. Czasy były analogowe i robiliśmy zdjęcia bardzo osobiste i w bardzo ograniczonych ilościach. My pamiętamy ten dom - na pierwszym zdjęciu wygląda dokładnie tak samo jak zapamiętaliśmy go i jego otoczenie.
Nowe i coraz to większe pensjonaty powstawały na naszych oczach w Dębkach gdzie jeździliśmy w następnych latach i te zapadły nam bardziej w pamięć bo zmieniały charakter tej miejscowości drastycznie.

[weldon]

Małgosia Rumunką?
(...)
Rok 1999, nasz pierwszy wspólny wyjazd nad morze, Rowy...

Już chciałem napisać, że pewnie Rumunką z Rumii, a tu masz ... z Rowów

[longtom]

Ten domek na zdjęciu to pensjonat Złota Rybka, który stoi niedaleko mostku na Łupawie. Paweł pamięta a ja nie.

Pawłowi zdarza się coś nie pamiętać

A w Złotej Rybce spaliśmy wtedy. W pokoju z kwiatkami na parapecie, z widokiem na wędzarnię i p.Władka

[kulka53]

Rumunką z Rumii

Już miałem napisać, że Rumia nie leży nad samym morzem, i na urlopowy pobyt w związku z tym nieszczególnie się nadaje..... i masz, naszły mnie kolejne wspomnienia

Pierwszy raz nad morze we wspomnianym roku 1999 wybraliśmy się..... białym Fiatem 126p, "maluchem" popularnie zwanym . Maluch jak wiadomo, zawrotnych prędkości nie rozwijał (zwłaszcza mając mnie za kierowcę ), my też nie wyjechaliśmy jakoś super wcześnie rano a po drodze jeszcze zatrzymaliśmy się pozwiedzać Gniezno. Efekt był taki, że jak dojechaliśmy na wybrzeże, zapadał już zmierzch . O tej porze szukać kwatery w Rowach, nie bardzo się nam uśmiechało, a spać w samochodzie jeszcze nie mieliśmy w zwyczaju . Dlatego widząc w mijanym Słupsku napis "noclegi" zatrzymaliśmy się by je sprawdzić. Był to internat jakiejś szkoły, praktycznie pusty. Spędziliśmy tam 4 noce, a na plażę w Rowach...... dojeżdżaliśmy . Dopiero potem znaleźliśmy kwaterę na miejscu .

Pawłowi zdarza się coś nie pamiętać

Jak widać, nieczęsto

Pozdrawiam

[kulka53]

No ale "wracamy do naszych baran....." tfu.... monastyrów

Dzień piąty, środa, 4 sierpnia c.d.

Przypuszczenia snute o poranku sprawdzają się..... około południa, gdy wyjeżdżamy z Suczawy w kierunku zachodnim słońce już nie świeci. Skryło się za gęstniejącymi, zasnuwającymi niebo chmurami. Jest parno, duszno, ale na szczęście jednak już nie tak gorąco. Nasze plany na dalszą część tego dnia uległy pewnej zmianie..... , wczoraj jadąc z Radowiec do Patrauti minęliśmy drogowskaz kierujący do Arbore. Przejechałem, ale w głowie zaświtała myśl...... coś zdaje się o tym czytałem . Niezawodna Małgosia wyciągnęła przewodniki, poczytała w trakcie jazdy i mówi "szkoda żeśmy tam nie pojechali" . Dlatego jeszcze wieczorem krótki rzut oka na mapę wystarczył by uznać, że to jeszcze przecież nic straconego, do Arbore można także podjechać z drugiej strony, od południa . I właśnie teraz się tam skierujemy, po drodze przejeżdżając przez tereny podobno zamieszkane przez Polaków w polskich wioskach Kaczyca, Plesza, Poiana Mikului i Nowy Sołoniec.

Z głównej, bardzo dobrej drogi skręcamy przed Paltinoasą. I tak naprawdę od tego momentu zaczynają się kłopoty . No, może kłopoty to trochę za dużo powiedziane, okazuje się jednak, że drogi i miejscowości namalowane na naszych mapach i w przewodnikach nie do końca mają odzwierciedlenie w tym, co istnieje w rzeczywistości. Poza tym drogowskazy w tej części Rumunii też postawiono jakoś niedbale, niedokładnie, w każdym razie efekt był taki, że dużą część trasy do Arbore jechaliśmy właściwie nie wiedząc czy jedziemy dobrze. Stan drogi był w miarę przyzwoity, dopiero tuż przed Arbore asfalt był bardzo zniszczony, ale też zdarzały się podobne niespodzianki jak po drodze do Putnej, zapadliska i uskoki. Nawet widzieliśmy ekipę inżynierów drogowych, którzy bacznie się temu zjawisku przyglądali, mierzyli, robili zdjęcia.

Nie mieliśmy jakiegoś szczegółowszego planu by zatrzymywać się i przyglądać polskim wioskom, ale liczyliśmy, że może będzie tam coś takiego, co spowoduje naszą ciekawość czy chęć przystanięcia. Nic takiego się nie stało, a do tego doszły jeszcze trudności obiektywne o których wspomniałem, dlatego ten mały wycinek Rumunii, mimo, że w nim się znaleźliśmy, możemy spokojnie uznać za niezaliczony .

W tym rejonie zrobiliśmy tylko 3 fotki:



gdzieś w drodze.....




kościół w Nowym Sołońcu

W końcu dojechaliśmy do wielkiej wsi Arbore. I tak naprawdę o mało byśmy z niej nie wyjechali z niczym....... w ogóle nie mogliśmy znaleźć tego jedynego zabytkowego miejsca dla którego tu przyjechaliśmy . W przewodniku opis był niezrozumiały i niekonkretny, w terenie tym razem nie było żadnych drogowskazów. Najpierw zatrzymaliśmy się w centrum, potem pojechaliśmy na północ aż do końca wsi, potem jeszcze w jakąś boczną dróżkę..... no ale coś mnie natchnęło by jechać jeszcze dalej na wschód główną drogą. Udało się .

[kulka53]

Atrakcją Arbore jest tym razem nie monastyr , a po prostu kościół p.w. Jana Chrzciciela. Został on zbudowany w 1503 roku, ciekawostką jest fakt, iż budowa zajęła zaledwie 5 miesięcy . Ufundowany został przez kasztelana Lukę Arbore, który otrzymał wieś od Stefana cel Mare za zasługi w obronie Suczawy przed wojskami polskimi. Nie posiadającą wieży świątynię pokrywają dość dobrze malowidła niemal tak stare jak ona sama, a zabytek obecnie jest wpisany na listę UNESCO.

Kościół stoi na sporym terenie starego cmentarza, wchodzi się tam przez bramę w dzwonnicy. Z zewnątrz sprawia wrażenie nieco zaniedbanego, czy może lepiej byłoby powiedzieć nieodnawianego w ostatnich latach.



















Żeby wejść do środka trzeba uiścić jakąś niewielką opłatę, w wysokości bodajże 3 lei. Ważniejsza część, nawa, jest aktualnie w remoncie. Oczywiście nie wolno robić zdjęć, te dwa pochodzą z internetu.





Arbore jak się okazuje jest dość popularne, może w związku z wpisem na listę UNESCO? . Jak odjeżdżaliśmy, przyjechał szczelnie wypełniony elegancki autokar na niemieckich numerach.......

A my wracamy tą samą drogą którą tu przyjechaliśmy, wszelakie poszukiwania skrótu spełzły na niczym . Tak więc trochę nadłożonych kilometrów i czasu wizyta w Arbore nas kosztowała . Ale, moim zdaniem warto było.

c.d.n.

[Lidia K]

Pawłowi zdarza się coś nie pamiętać

Jak widać, nieczęsto

Muszę sprostować tę odpowiedź. Paweł ma świetną pamięć, niemal fotograficzną pamięć do tras które przejechaliśmy i do miejsc które zwiedziliśmy. Równie łatwo zapamiętuje nowe słowa w obcych językach. Ale nie pamięta czasem jaka była pogoda no i chyba nie pamięta żadnego wzoru matematycznego

[piotrf]

Paweł ma świetną pamięć, niemal fotograficzną pamięć do tras które przejechaliśmy i do miejsc które zwiedziliśmy. Równie łatwo zapamiętuje nowe słowa w obcych językach. Ale nie pamięta czasem jaka była pogoda no i chyba nie pamięta żadnego wzoru matematycznego

Małgosiu , to my mamy jednak z Pawłem więcej cech wspólnych . . .

Atrakcją Arbore jest tym razem nie monastyr , a po prostu kościół p.w. Jana Chrzciciela

A to mi jakoś umknęło



Będzie na sobotnio-niedzielny wyjazd jak znalazł




Pozdrawiam
Piotr