Znowu Zavalatica...

"Przydługi wstęp"

Witajcie, to znowu ja - Agnieszka.

Od jesieni trawiła mnie niemoc twórcza i nie byłam w stanie sklecić sensownej relacji z

wakacji w Zavalaticy.

Potem ogarnęła mnie moc, że tak powiem, wytwórcza i zamiast pisać zajęłam się

rękodzielnictwem, czyli robótkami na drutach. Po wielu latach bolesnych prób odczytania

schematów w gazetach dla "druciarek"doznałam olśnienia i rozgryzłam, jak się robi warkocze.

Wykonałam : 4 swetry, 5 szali, 2 szaliki oraz 15 czapek.

Już mi przeszło.

Potem rozwijałam się intelektualnie i namiętnie czytałam - nie przeszło.

Na koniec zabrałam się za rodzinę, tzn. za urozmaicanie jadłospisu i nauczyłam się

wytwarzać knedle, soljankę, zupy gulaszowe, ciasta, torty, muffinki i zupy śródziemnomorskie.

Przeszło - po wizycie u teściowej, która posiada bardzo precyzyjną wagę łazienkową.

Mam teraz nieco otłuszczony mózg i muszę jakoś doprowadzić go do formy, więc piszę.

Pierwszy rząd cały mój.

Gdzie aktorzy, gdzie scenografia ?

"Start"

Od razu pominę odpowiedź na pytanie, czym kierowaliśmy się, wybierając Korculę i Zavalaticę na cel naszej podróży.

Opisałam nasz zachwyt tym miejscem w relacji "Zakochani w Chorwacji" i to chyba wystarczy, a przynajmniej wystarczyło Kasieńce i innym Cromaniakom, by pojechać i sprawdzić, czy nie przesadziłam.


Tym razem wybraliśmy się w podróż na przełomie sierpnia i września, bo chłodniej, taniej i przestronniej, no i , co najważniejsze, żeby wysyłać złośliwe sms-y koleżankom , które po urlopie musiały iść do pracy.

Ilość podróżnych uległa zmniejszeniu, bo M zdążyła skończyć 18 lat i odleciała w innym kierunku i w innych celach.

Pozostaliśmy my:
Agnieszka - mama, S - tata, Antoni - lat 5 - syn.

Pełnoletniego forda mondeo zostawiliśmy w garażu, zapakowaliśmy się wprawnie ( ćwiczenie czyni mistrza) w mniejszego, ale młodszego forda fusiona.

Oczywiście, nie omieszkałam przyrządzić odpowiedniej ilości weków z mięskiem, zapakować suchych kiełbas, serów itp.

Sąsiedzi zaopatrzyli nas w pomidorki i ogórki. Pani doktor w leki i opatrunki (jak dla oddziału partyzantki).

Warta , po wpłaceniu przeze mnie 100 złotych polskich, zapewniła, że nas za darmo przyholuje i tak dalej.

Mamusia przejęła "pod opiekę" nasz dom i inwentarz, czyli rudego kota.

Wtaj, Kaszubski.

Scenografię właśnie tworzymy.

Najpierw zwiastun i zajawka, żeby dramatyczniej było.

Kolejny rząd jeden fotelik mi wystarczy

Witaj,piotrzef

Postanowiliśmy jechać tym razem przez Bielsko- Białą, odwiedzić rodzinkę i obejrzeć ich nowy dom na wzgórzach.

Dotarliśmy bez przeszkód, pani nawigacja poprowadziła nas wprost na podwórko.

Antoś wyskoczył z fotelika jak z procy i wraz z 1,5 rocznym synkiem gospodarzy zaczęli się bawić łopatką w piasku, tuż przy tarasie.
Razem kopali, Antoś wywoził urobek w pole. Potem zjedli ciasteczka i znów kopali i wywozili.

Zachwytom nie było końca.
- Jacy zgodni, jacy wytrwali i konsekwentni, jacy wspaniali ci mali kopacze!!!- wykrzykiwałyśmy na zmianę z babcią maluszka.


Kiedy tatuś maluszka wrócił z pracy i spojrzał na doły pozostałe po piasku, zbladł, zamrugał oczami, rozejrzał się nerwowo dookoła, jakby czegoś wypatrywał.
- Gdzie piasek? - spytał. - Wczoraj woziliśmy z sąsiadem 3 godziny, a potem utwardzaliśmy wypożyczoną zagęszczarką.

Antoś spokojnym krokiem oddalił się do pokoju i zaczął oglądać bajkę.
Maluszek "profesjonalnie" kopał opony w naszym aucie i nic nie powiedział.

Mina tatusia Antosia - bezcenna...

Niebo zasnuło się chmurami, zerwał się wicher, wszyscy rzucili się ratować furkoczącą markizę, stoliki i krzesła oraz kiełbasę skwierczącą wesoło acz zbyt intensywnie na grillu.

Lunęło, zagrzmiało i nie przestało aż do rana, kiedy pełni nadziei i wigoru wyruszyliśmy "nach Budapest". Ahoj! Przygodo! Albo, jak mawiał mój serdeczny kolega, dziennikarz: " A ch.j z przygodą!"

Komu za bilety?

Stali bywalcy wchodzą gratis.

Witaj,Jacku.

To może ja chłopaków mogę wypożyczyć, do kopania dziur pod słupki na ogrodzenie?

Początek super, masz we mnie wiernego czytacza

Jacek S napisał(a):Komu za bilety?

czas koników już minął........ chyba

Jak ja nie lubię takich moich okrutnych koleżanek co to we wrześniu przysyłają mi smsy z wakacji

Dobrze, że Ci już przeszło z gotowaniem soljanki (cokolwiek by to nie było ), bo dzięki temu radośniej na forum się zrobiło

pozdrawiam

Zasiadam i ja Ja podobnie jak Roxi maluchów do kopania chętnie wypożyczę

Przycupnę w rogu widowni i poczytam....

Ja te zasiadam bo strasnie mi sie dłuzy oczekiwanie na czerwiec.