Za miedzą: Žacléř

piekara114 napisał(a): popatrzeć mogę jak Ty stoisz i biegniesz...

Bardziej szuram , niż biegam .

Nie ważne jak, byle by do przodu

I tego się trzymajmy , zwłaszcza przy bardziej stromym zjeździe

Grzbiet Gór Orlickich usiany jest bunkrami zbudowanymi w latach 1935-1938 w ramach systemu czechosłowackich fortyfikacji, który miał chronić państwo przed groźbą niemieckiej agresji. Umocnienia wtedy na wiele się nie zdały , większą frajdę mają z nich dzisiejsi eksploratorzy , dla nas też były jakimś urozmaiceniem wśród zimowej bieli . Przy „naszej” trasie kilka bunkrów było, aura jednak nie sprzyjała bliższemu ich rozpoznaniu.





Około 1 km od miejsca startu znajduje się bunkier R-S 87 Průsek.





Dwukondygnacyjny Průsek został zbudowany w 1937 r. Jest dobrze zachowany, w letnim sezonie można do niego wejść z przewodnikiem. Teraz mogliśmy jedynie okrążyć.

Wstępna wersja trasy przewidywała możliwość dodatkowej „odboczki” na Anenský vrch (991 m). Gdyby pogoda była widokowa, prawdopodobnie zdecydowalibyśmy się na ten dodatkowy kilometr (licząc w obie strony ) i przewyższenie (+ 31 m od najwyższego punktu na grzbietowym szlaku), gdyż na szczycie znajduje się drewniana wieża widokowa Anna (wysokości 17 m). Są tam też dwa bunkry R-S 84 Arnošt i R-S 85 Anna. Przebłyski były jednak bardzo rzadkie i raczej krótkodystansowe, więc zostaliśmy przy trasie podstawowej .





Kolejny odcinek trasy był najbardziej stromy na tej wycieczce, większą jego część pokonywaliśmy najpierw w dół, a potem wracaliśmy tą samą drogą pod górę. Zjazd nie był zbyt komfortowy, gdyż ślady były mocno wyślizgane, pomiędzy nimi raczej też małe lodowisko, ale jakoś dałam radę .

piekara114 napisał(a): Nie ważne jak, byle by do przodu

.

Do punktu „zwrotnego” dotarliśmy więc mniej więcej w zaplanowanym czasie (około 1,5 godziny od startu), były to okolice twierdzy Hanička.



Artyleryjska twierdza Hanička (Dělostřelecká tvrz Hanička) została zaprojektowana jako jedna z 17 fortec rozmieszczonych na linii obronnej wzdłuż północnej granicy. W latach 1936-1938 wybudowano łącznie 6 schronów bojowych (R-S 79A U Silnice , R-S 76 Lom, R-S 77 Pozorovatelna, R-S 78 Na Pasece, R-S 79 Na Mýtině, R-S 80 z ujęciem wody dla grupy warownej) połączonych podziemnym korytarzem, podziemny magazyn i koszary (załoga miała składać się z 428 ludzi).
Twierdza była gotowa do tymczasowej obrony (brakowało haubicy 100 mm), ale po podpisaniu Porozumienia Monachijskiego, w dniu 10.10.1938 r. została oddana Niemcom bez walki.
Po II wojnie światowej Hanička stała się źródłem wody pitnej dla pobliskich Rokitnic, a po 1975 r. zaczęto przystosowywać obiekt na schron przeciwatomowy. Prace budowlane trwały do 1993 (z powodów finansowych nie zostały ukończone), wiosną 1995 r. twierdzę opuszczono. Ponowne otwarcie dla turystów nastąpiło w 2007 r.



Niestety, o tej porze roku Haniczki zwiedzić się nie da …
Mam nadzieję, że wrócimy w te okolice w cieplejszy czas , wówczas na pewno zwiedzimy twierdzę. Z przewodnikiem można obejrzeć przebudowany obiekt wejściowy, podziemia grupy oraz schrony na powierzchni. Na razie „zwiedzamy” tylko wirtualnie : http://www.hanicka.cz/

Z powrotem było znacznie przyjemniej, gdyż w międzyczasie przejechał pojazd odświeżający ślady. Szuranie pod górkę odbyło się więc bez niespodziewanych i zupełnie bezzasadnych cofek ), nachylenia szlaku specjalnie więc nie odczułam (no może troszkę, bo jednak zamek w kurtce musiałam rozpiąć ).



W tym miejscu odbiliśmy z głównego grzbietu w prawo, pozbawiając się trasy po odnowionym śladzie.



Na trasie…

Přístřešek nad Hadincem …







W końcówce trasy towarzyszyły nam przebłyski słońca .







Wycieczka zajęła nam 3,5 godziny , przeszuraliśmy 12 km

Bartošovice v Orlických horách

Skoro to ostatni weekend karnawału, więc jak najbardziej pasuje mały falstart , impreza w Czechach dwa tygodnie temu.

Bartošovice v Orlických horách

Zemská brána (Ziemska Brama) czyli kamienny most na Dzikiej Orlicy, około 4 km od Bartoszowic. Wzniesiony przez włoskich budowniczych w latach 1900-1903, zrekonstruowany w 2004 po zniszczeniach spowodowanych powodzią. Dawniej wiódł tędy szlak przemytniczy między Hrabstwem Kłodzkim a Czechami.

Neratov

Pierwsza wzmianka o Neratovie pochodzi z 1550 r., pierwszymi osadnikami byli niemieccy szklarze. Wkrótce powstał drewniany kościółek ( w miejscu obecnej kaplicy cmentarnej), powiększony około 1603 r.

W 1661 roku w kościele umieszczono rzeźbę NMP, wykonaną na zlecenie proboszcza z pobliskiej Rokiticy, któremu przyśniła się Maryja nakazując zorganizowanie procesji do Naratova. Wkrótce w Neratovie doszło do cudownego uzdrowienia jednej z mieszkanek, w efekcie figurce NMP i miejscowemu źródełku zaczęto przypisywać cudowną moc, do kościółka zaczęli przybywać pielgrzymi… Przez prawie 300 lat, do II wojny światowej, było to znane miejsce pielgrzymkowe. W księgach parafialnych zapisano 1400 uzdrowień i 6000 wysłuchanych próśb…
W latach 1667-1668 wybudowano nowy kościółek pielgrzymkowy, z którego zachowało się prezbiterium, obecnie stanowiące część kaplicy cmentarnej położonej poniżej obecnego kościoła.



W latach 1723-1733 wybudowano obecny barokowy kościół Wniebowzięcia NMP, do którego przeniesiono cudowną figurkę. Jest to budowla na planie krzyża, z wypukłą fasadą i dwoma wieżami. Główne wejście i fasada skierowane są na południe, prezbiterium na północ. Dzięki takiemu położeniu, w samo południe w Boże Narodzenie promienie słońca padają bezpośrednio na tabernakulum.

Podczas II wojny światowej, wioska w zasadzie nie ucierpiała. Nieszczęście pojawiło się w maju 1945 r. wraz z pojawieniem się Armii Czerwonej. Jeden z pijanych żołnierzy odpalił pocisk przeciwpancerny, który uderzył w świątynię. Pożar zniszczył dach świątyni, drewniane schody w obu wieżach, roztopił dzwon i mechanizm zegara. Przetrwały tylko murowane ściany.

Niemieccy mieszkańcy próbowali odbudować kościół, ale wkrótce zostali stąd wysiedleni. Komunistyczne władze nie były zainteresowane remontem świątyni, zaczęła popadać w ruinę, w 1957 r. zawalił się strop.

W 1973 r. podjęto decyzję o rozbiórce ruin kościoła, brakło jednak funduszy na jej przeprowadzenie - całe przeznaczone na to środki wykorzystano w czasie rozbiórki rokokowych schodów wiodących do położonego na wzgórzu kościoła i przeniesienia ich do zamku Skalka znajdującego się we wsi Podbřezí, kilkanaście kilometrów od Neratova.

Od 1991 r. kościół jest odnawiany, głównie dzięki pomocy mieszkańców Neratova i okolicznych wsi.















Od czasu do czasu odprawiane są tu msze święte, zwłaszcza odpustowa 15 sierpnia . W 1992 r. świątynię wpisano na listę zabytków.

Świątynia ma długość 48 m, szerokość 19 m, wysokość 18-20 m.
Szklany dach (powstał w 2007 r.) i ciekawe, chociaż bardzo skromne wyposażenie kościoła, zrobiły na mnie duże wrażenie…

Po krótkiej styczniowej wizycie w Orlických horách, postanowiliśmy wybrać tam w jakiś wiosenny weekend.
Miał to być kwiecień, ale nie było pasującego terminu. Najpierw w połowie kwietnia był wypad do Ustronia… Tradycyjnie już, gdy któreś z dzieci wywodzących się z naszej grupy bierze ślub, reszta młodych bawi się na jego (jej) weselu, a staruchy – po złożeniu życzeń pod kościołem - robią sobie imprezę alternatywną . Tym razem ślub był w Katowicach, więc Ustroń był dobrą lokalizacją na nasze świętowanie. No a potem długa majówka, z różnych względów spędzana w podgrupach, w różnych miejscach…

W miniony weekend wreszcie udało się spotkać w szerszym (czkolwiek też w niepełnym) gronie w Říčkách v Orlických horách.

Říčky v Orlických horách to ładnie położona wioska, znana przede wszystkim jako zimowy ośrodek narciarski.
W innych porach roku też warto tu się pojawić, bo okolice są urokliwe . Majowa wizyta ma dodatkowo ten plus, iż jest tu mało ludzi, być może dlatego, że w tym czasie nie działa wyciąg krzesełkowy na Zakletý vrch (trwa bowiem konserwacja po sezonie zimowym, przed sezonem letnim).
Stałych mieszkańców wioski jest około 90, domów jest około 300… Zapewne dzięki temu nie było problemu ze znalezieniem fajnego (no i cenowo akceptowalnego ) miejsca noclegowego. W chałupie, gdzie jest miejsc 28, była tylko nasza dziesiątka.





Weekendowy wypad był przede wszystkim odpoczynkowym spotkaniem towarzyskim, górskich wycieczek więc nie było , pomimo sprzyjającej pogody i odpowiedniego terenu. Ograniczyliśmy się do luzackich spacerków – pierwszego dnia po Říčkach, kolejnego dnia do twierdzy Hanička (tej, która była nieczynna zimą, gdy dotarliśmy tam na biegówkach). W kolejnych odcinkach będzie troszeczkę o tym, co zobaczyliśmy.