Truchtem przez Chorwację: Majówka 2023

Vjetar napisał(a):

Franz napisał(a):Poczułem się, jakbym właśnie przeszedł do historii...

Zupełnie niepotrzebnie.

No, cóż - historia nie całkiem jeszcze skończona...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Vjetar napisał(a):

Franz napisał(a):Poczułem się, jakbym właśnie przeszedł do historii...

Zupełnie niepotrzebnie.

No, cóż - historia nie całkiem jeszcze skończona...

Pozdrawiam,
Wojtek

Przepraszam jeśli uraziłem.

Vjetar napisał(a):Przepraszam jeśli uraziłem.

Jacku, po pierwsze nie widzę w Twoich słowach niczego, co mogłoby kogokolwiek obrażać, a po drugie wiesz, że gdybym cokolwiek podejrzewał, to po prostu się spytam, o co naprawdę chodzi. Chyba już na tyle zdążyłeś mnie poznać.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Vjetar napisał(a):Przepraszam jeśli uraziłem.

Jacku, po pierwsze nie widzę w Twoich słowach niczego, co mogłoby kogokolwiek obrażać, a po drugie wiesz, że gdybym cokolwiek podejrzewał, to po prostu się spytam, o co naprawdę chodzi. Chyba już na tyle zdążyłeś mnie poznać.

Pozdrawiam,
Wojtek

OK.

Vjetar napisał(a):OK.

Przy okazji - Wiele Dobrego w nadchodzących świątecznych dniach życzę...
Wojtek

Franz napisał(a):

Vjetar napisał(a):OK.

Przy okazji - Wiele Dobrego w nadchodzących świątecznych dniach życzę...
Wojtek

Dziękuję.
Nareszcie w domu, zapachy pieczonych mięs rozchodzą się po mieszkaniu, krzątanina...święta za pasem.
Ale przyjdzie ten moment kiedy spotkamy się z dawno nie widzianymi przyjaciółmi, usiądziemy wśród kochanych, odpoczniemy, pogadamy, no i zjemy coś dobrego bez pośpiechu.
Tego wszystkiego życzę również i Tobie.

Pozdrawiam
Jacek

Vjetar napisał(a):Tego wszystkiego życzę również i Tobie.

Dziękuję.
Wojtek

Tobie również wszystkigo najlepszego!

korbaczik napisał(a):Tobie również wszystkigo najlepszego!

Dziękuję.
Wojtek

Może już koniec tego świętowania?

korbaczik napisał(a):Może już koniec tego świętowania?

Już po świętach, ale za to nadchodzi wiosna.

Pozdrawiam,
Wojtek

Kiedy po prawie dwunastu godzinach marszu docieramy wreszcie o siódmej wieczorem do samochodu, Bea daje się w końcu przekonać do przegryzienia suchej kromki chleba "dla konia", ze wspomaganiem tabletki przeciw bólowi głowy, mając nadzieję na ustąpienie mdłości, które zdążyły się pojawić. Zjeżdżamy do Knina, gdzie robimy zakupy, po czym próbujemy jeszcze zobaczyć jakieś atrakcje w pobliżu. Wodospady górnego biegu Krki widzimy jedynie z daleka i nawet mnie się za bardzo nie chce sprawdzać, czy widoczna ścieżka na pewno prowadzi w ich stronę, zwłaszcza, że pora późna i światło coraz gorsze. Pozostaje jeszcze samostan Krka. Pierwsza próba dojazdu kończy się na podwórku jakiegoś gospodarstwa, gdzie babcia pokazuje nam, ze mamy zawrócić.

- Samostan? - pytam.
- Manastir? - słyszę w odpowiedzi.

Zgadzam się na manastir i babcia tłumaczy jak may wracać i gdzie skręcić. Okazuje się, ze i tak źle wybieram kolejne warianty skrętów, zatem dopiero po następnej próbie udaje się nam w końcu trafić do ostatniego punktu tego dnia. Oblane czerwonym blaskiem zachodzącego słońca góry widzimy jedynie w czasie jazdy, zaś sam klasztor zatopiony jest już w cieniu. parkujemy i wychodzimy na krótki rekonesans. Krużganki są bardzo ładne, ale przy marnym już świetle nawet nie próbuję łamać zakazu fotografowania.

Nabieramy świętej wody do bidonów, wracamy do Kistanje i tuż za nim, w pobliżu wieży wodnej, znajdujemy sobie wypełnione absolutnym spokojem miejsce na nocleg. Niebo jest bezchmurne, a chłód wieczoru działa niczym najlepsze lekarstwo na nasze przegrzane ciała do tego stopnia, że Bea łapie się za piwo i ma nawet tyle sił, że przy świetle latarki ustalamy jeszcze plany na dzień następny.

Ciekaw jestem tych planów.

korbaczik napisał(a):Ciekaw jestem tych planów.

Ja też. Sprawdzę w notatkach...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Kiedy po prawie dwunastu godzinach marszu docieramy wreszcie o siódmej wieczorem do samochodu...

Ja tam lubię chodzić ale bez przesady...