Trochę Izraela z dodatkiem Jordanii

Pomysł na zimowy Izrael z kawałkiem Jordanii narodził się po ogłoszeniu promocji Wizzaira na bilety do Tel Avivu. Oczywiście Jerozolimę chyba każdy chce odwiedzić i tu nie było żadnych wątpliwości, natomiast co dalej, to było pytanie. W Jordanii, z żoną byliśmy już wiele lat temu, ale kusiło, żeby pokazać synowi słynną Petrę i najpiękniejszą pustynię świata Wadi Rum. I tak narodził się taki plan: Tel Aviv – Masada – Ejlat – Jordania z Petrą i Wadi Rum – Ejlat – morze Martwe – Jerozolima – Tel Aviv. Wszystkiego 10 dni w ferie zimowe na przełomie stycznia i lutego.
Pytania rodziła też logistyka. Jak jeździć po południowym Izraelu. Do wyboru były dwie opcje: lokalnymi autobusami i wynająć samochód. Autobusy są OK, ale zawiozą z punktu A do punktu B, a my po drodze też chcieliśmy coś zobaczyć. Poza tym w szabas nie jeżdżą. I tak na placu boju zostało wynajęcie samochodu, które na szczęście okazało również atrakcyjne cenowo. Początkowo chciałem wynająć jedynie na 2 dni, żeby przejechać z Tel Avivu do Ejlatu, ale okazało się, że oddanie samochodu w Ejlacie kosztuje więcej niż dodatkowe dni najmu i w efekcie auto zwróciliśmy w Jerozolimie.
Jeszcze parę słów o pogodzie. W czasie całego wyjazdu mieliśmy bezchmurne niebo, a zimniejsza pora roku zapewniła intensywny błękit i idealną przejrzystość powietrza. Wymarzone warunki do fotografowania. Z drugiej strony wieczory były chłodne, niekiedy wręcz zimne.
Kto lubi pustynno – skaliste krajobrazy oraz niepowtarzalny klimat świętych miejsc trzech religii serdecznie zapraszam do czytania.
Kilka fotek obrazujących wyjazd:

puk-puk

-
Nie myślałem jeszcze o Tym kierunku, ale chętnie popatrzę i poczytam!

Nadawaj.

Tel Aviv chodzi mi po glowie wiec jestem

I kolejna Twoja relacja.

Nie mogę przegapić, na pewno będzie świetna

Miło, że ten kierunek zainteresował. Na wstępie przepraszam za trochę więcej pisaniny. Ten kawałek świata jest tak naszpikowany historią, że nie sposób jej pominąć.
No to do rzeczy. Zaczęło się dość pechowo, bo samolot do Tel Avivu opóźnił się koło dwóch godzin. Ostatecznie wylądowaliśmy koło 21:30. Na szczęście odprawa i wywiad z izraelskim pogranicznikiem przebiegła sprawnie, szybko też uporaliśmy się z wynajęciem samochodu i ruszyliśmy małym suzuki splash do małego pustynnego miasteczka Arad – około 130 km km na południe. Tam mieliśmy zarezerwowany nocleg w schronisku młodzieżowym. Otrzymaliśmy trzyosobowy bungalow za całe 96 USD ze śniadaniem. Była to najtańsza opcja w Aradzie. Niestety Izrael do tanich krajów nie należy. Na szczęście był to nasz najdroższy nocleg na całym wyjeździe, a śniadanie serwowane następnego dnia zasługuje na oddzielny opis. Otóż zaprowadzono nas do ogromnej stołówki – pełnej młodzieży (chyba był czas wycieczek szkolnych). Kolejki do jedzenia były mocno chaotyczne. Na szczęście obok była osobna sala, gdzie jak się okazało podawano śniadanie dla turystów indywidualnych. I tu pełne zaskoczenie formą i ilością jedzenia. Formą, bo jeszcze nie spotkałem w hotelach śniadania typu „przyjęcia u cioci na imieninach” - czyli jeden ogromny stół zastawiony dużą ilością dań i biesiadujący goście wokół niego. W efekcie ze śniadania się „wytoczyliśmy”.
Z Aradu mieliśmy 20 km do Masady – starożytnej żydowskiej twierdzy, położonej na brzegu Morza Matrwego. My jednak dojechaliśmy tam od strony pustyni Judzkiej.




Właśnie z tej strony przebiegało oblężenie twierdzy przez Rzymian, w efekcie którego w I wieku Masada upadła. Na fotce widać ogromną rampę, którą usypali Rzymianie i dzieki temu zdobyli Masadę



Twierdzę zbudowano na wysokim płaskowyżu i broniła się długo. Na koniec obrońcy, nie chcąc się poddawać okupantowi (pewnie i tak skończyliby na krzyżach), popełnili zbiorowe samobójstwo. Do dziś Masada jest symbolem żydowskiego oporu i woli walki. Tu żołnierze izraelscy składają przysięgę, a wycieczki szkolne walą tłumnie.
My na szczęście, z racji wczesnej pory Masadę mieliśmy tylko dla siebie.







Widok na stronę morza Martwego




Jak schodziliśmy, to zaczynały pojawiać się wycieczki




Jadąc dalej przez pustynię Negev dojechaliśmy do Ein Avdat, małego parku narodowego położonego blisko cmentarza, gdzie spoczywa założyciel współczesnego Izraela Ben Gurion. Z tej racji często odwiedzany przez Izraelczyków, wśród turystów zagranicznych raczej mniej popularny. A niesłusznie, bo to efektowny głęboki kanion o urwistych białych klifach.










cdn

Jak z drogami przez pustynię? I ile auto z ciekawości kosztuje? Czytałam, że Izrael do tanich nie należy, ale co to właściwie znaczy, a raczej ile?

piekara114 napisał(a):Jak z drogami przez pustynię? I ile auto z ciekawości kosztuje? Czytałam, że Izrael do tanich nie należy, ale co to właściwie znaczy, a raczej ile?

Na 5 dni zapłaciłem 145 USD - to było małe suzuki. Odbiór na lotnisku w Tel Avivie, a zwrot w Jerozolimie. Faktycznie nie jest tanio. Oceniam ogólnie ceny tak jak na zachodzie Europy + około 15-20%. Na noclegach w Jerozolimie można oszczędzić śpiąc w hotelach arabskich - jest znacznie taniej i śniadania dużo lepsze. Wyżywienia też szukaliśmy raczej w arabskich fast foodach niż w restauracjach. Za to można sobie pofolgować w Jordanii. Komunikacja publiczna doskonale zorganizowana i na tle cen wyżywienia, nie aż tak droga. Tylko poza arabskimi autobusami w szabas wszystko zamiera.
Drogi przez pustynię bez problemu. Jechaliśmy normalnymi, asfaltowymi drogami, krótkie odcinki dojazdu do kanionów i innych atrakcji żwirowe, ale dobrze utrzymane. Zwiedza się łatwo, Izraelczycy są bardzo przyjaźni i dumni ze swojego kraju.

Dzięki za informacje. Właśnie takich info czasami ciężko znaleźć na różnych blogach.
Ten kanion jest świetny, teraz patrzę na dużym monitorze, a nie na komórce...

To jeszcze nie był koniec dnia. Chcieliśmy dzisiaj dojechać do Ejlatu. Po drodze mija się największą atrakcję pustyni Negev czyli erozyjny krater Ramon - ogromną dziurę w pustyni o wymiarach 40 na 9 km i głębokości do 300 m




Tuż przed zachodem dotarliśmy do Czerwonego Kanionu. Krótka, ale efektowna trasa, zdecydowanie warta polecenia. Dodatkowo zachodzące słońce robiło pięknie barwiło skały. Tylko ta temperatura gwałtownie spadająca wieczorem.



Dojście do kanionu z parkingu zajmuje pół godziny.







Sam kanion jest krótki, niezbyt głęboki, ale miejscami bardzo wąski i klimatem przypomina wąskie piaskowcowe formacje rodem z westernów.












Stąd do Ejlatu było już tylko 20 km. Słońce już zachodziło i pięknie barwiło majaczące góry Jordanii i Arabii Saudyjskiej.




Jeszcze wieczorny spacer po Ejlacie – raczej nieciekawym, a po zachodzie słońca w zimie dodatkowo z dojmująco zimnym wiatrem i pierwszy dzień za nami.
Ejlat – jedyny port Izraela nad morzem Czerwonym. Tu właściwie spotykają się 3 państwa: Izrael, Egipt i Jordania. Naszym celem była Jordania. Zastanawialiśmy się gdzie zostawić samochód na czas pobytu w Jordanii. Przed przejściem był niewielki, niestrzeżony placyk. Trochę strach, ale zgodnie z opiniami z sieci superbezpiecznie. Odprawa i już w Jordanii. Przejście graniczne jest położone koło 8 km od centrum jordańskiej Aqaby, na granicy działa mafia taksówkowa i właściwie jedynie zostaje wzięcie taryfy do miasta za raczej wygórowane stawki. Nie ma możliwości negocjacji, jakiekolwiek negatywne komentarze budzą od razu agresję. Na szczęście to wyjątek w Jordanii.
W Aqabie, przy kawie postanowiliśmy, że jak już jesteśmy nad morzem Czerwonym, to posnurkujemy trochę na rafie koralowej. Rafa była mała, ale dość ciekawa, natomiast temperatura wody i zimny wiatr skutecznie skrócił czas plażowych atrakcji. Żona po sprawdzenie temperatury strategicznie została na plaży. Maski i płetwy można łatwo wypożyczyć w wielu punktach przy plaży.






Z Aqaby do Petry, a właściwie do Wadi Musa, bo tak nazywa się miasto przy Petrze jest koło 130 km. Dotarliśmy tam w końcu kombinacją autostopu i taksówki. Niestety jedyny bezpośredni autobus był wcześnie rano. Mała dygresja na temat podróżowanie autostopem w Jordanii. Jest bardzo łatwo. Jordańczycy chętnie podwożą i jest to dość powszechne. W zamian oczekują niewielkiej zapłaty, mniej więcej odpowiadającej cenie biletu za przejazd autobusem. Do Wadi Musa dotarliśmy wieczorem.


Obiadokolacja z typowo arabskimi daniami, wizyta w cukierni z baklavą na koniec dnia.
cdn

Piszesz o zimnych wieczorach, co widać po synu. A zimno to znaczy jaka różnica temp?
Zdjęcie morza z czerwonymi skałami pod wodę super. Temp. Bałtyku? czy gorzej?

piekara114 napisał(a):Piszesz o zimnych wieczorach, co widać po synu. A zimno to znaczy jaka różnica temp?
Zdjęcie morza z czerwonymi skałami pod wodę super. Temp. Bałtyku? czy gorzej?

Najzimniejsze wieczory były w Petrze. Termometru nie miałem, ale oceniam na około 7-8 C. Z kolei za dnia pełne słońce i temperatura przyjemna. W Jerozolimie było już cieplej. Trudno ocenić temperaturę wody w morzu. Mimo wszystko trochę z synem popływaliśmy. Tam ostatecznie jest rafa, to temperatura raczej nie powinna spadać poniżej 20C. Problemem był silny, zimny wiatr po wyjściu z wody.

Piękne miejsca i piękne zdjęcia, jestem pod wrażeniem!

Świetna sprawa! Miejsce, opis i zdjęcia robią ogromne wrażenie. Do tej pory podróżowałam tylko po Europie, ale bardzo interesują mnie tamtejsze rejony. Może czas się odważyć i zaszaleć? Wybieram się na slajdowisko o Izraelu i będę mocno rozmyślać w temacie

Wiatr, i to mocny, może wszystko zniszczyć i nawet ciepłe morze "zrobi" się zimne...