To właśnie moje Bieszczady. Sierpień 2018.

Jesienne kolory Sine Wiry na początek . . . sama radość


Pozdrawiam
Piotr

Ja też zajrzałem
a jutro może gdzieś wyskoczę w Bieszczady

Bieszczady, ale bym pojechał.
Niestety w tym półroczu brak dłuższych weekendów.

mnie to tutaj nie może zabraknąć cudny, wywalczony weekend a to zdjęcie co to go nie pamiętam z Bazy to kiedy będzie ??

Oj daaaawnooooo nie byłam. Z miłą chęcią popatrzę u Ciebie , ale wiesz Roxi na Hvar też chętnie bym wróciła

Beata W. napisał(a):Oj daaaawnooooo nie byłam. Z miłą chęcią popatrzę u Ciebie , ale wiesz Roxi na Hvar też chętnie bym wróciła

popieram

tak jest, relacje z Hvaru także chętnie poczytam.

Jestem, kocham Bieszczady Stre wpisy koniecznie muszę nadrobić, a teraz pobędę z wami na bierząco
W Sinych Wirach nie byliśmy nigdy, koniecznie musimy nadrobić !
Mimo,że od nas niedaleko jakoś w tym roku w Bieszczadach mało byliśmy Z ostatnich wyjazdów to we wrześniu były Rawki a tydzień temu skoczyliśmy na spacer nad Solinę ( która bieszczadami nie jest, ale było super kolorowo )



Czekam na ciąg dalszy

lotnikwsk napisał(a):a jutro może gdzieś wyskoczę w Bieszczady

Gdzie to wyskoczyliście ? Ja też miałam ochotę dzisiaj ruszyć ale jednak zwyciężyło spanie do 10,jakoś nie mogę sie ostatnio wyspać

piotrf napisał(a):Jesienne kolory Sine Wiry na początek . . . sama radość

Sine Wiry nas porwały... całkowicie. Niby krótka wycieczka, a tyle radości i pięknych widoków.

lotnikwsk napisał(a):Ja też zajrzałem
a jutro może gdzieś wyskoczę w Bieszczady

Witam, witam.
I co? Udało się wyskoczyć?

janusz07 napisał(a):Bieszczady, ale bym pojechał.
Niestety w tym półroczu brak dłuższych weekendów.

My ten kilkudniowy wyjazd też wywalczyliśmy i prawie wyszarpaliśmy. Opłacało się, takich kolorów jeszcze tam nie widziałam.

słoma79 napisał(a):mnie to tutaj nie może zabraknąć cudny, wywalczony weekend a to zdjęcie co to go nie pamiętam z Bazy to kiedy będzie ??

No hej!
Zdjęcie będzie w którymś z kolejnych odcinków, wcześniej oczywiście wyślę i poproszę o zgodę na publikację.

Beata W. napisał(a):Oj daaaawnooooo nie byłam. Z miłą chęcią popatrzę u Ciebie , ale wiesz Roxi na Hvar też chętnie bym wróciła

janusz07 napisał(a):tak jest, relacje z Hvaru także chętnie poczytam.

Hvar dokończę jak tylko postawimy tutaj ostatnią kropkę.

wiolek_lp napisał(a):Jestem, kocham Bieszczady Stre wpisy koniecznie muszę nadrobić, a teraz pobędę z wami na bierząco
W Sinych Wirach nie byliśmy nigdy, koniecznie musimy nadrobić !

Sporo nas tutaj, tych kochających Bieszczady.
Sine Wiry polecam, spokojny , dłuższy spacer z pięknymi widokami.

Super drogowskaz!

Czwartek. Sine Wiry. Część 2.

Idziemy dalej. Droga oddala się i przybliża od strumienia.
W pewnym momencie dochodzimy do kolejnej wiatki i schodzimy w dół szlakiem zwanym "ścieżką widokową".





Totalny brak oznaczeń rekompensują schody, dzięki temu wiemy, że dobrze idziemy... chociaż trudno tam się zgubić.



Jesteśmy.









Tu zaczyna się odcinek rzeki od którego wzięła się nazwa rezerwatu. Kiedyś „wyr” oznaczał głębsze miejsce w rzece, a „siny” określał barwę wody, która faktycznie jest tu miejscami sina.









Fantazyjne kształty drzew.





Ścieżka od strumienia prowadzi znowu na "główną" drogę. Po około kilometrze dochodzimy do nieistniejącej już wsi Zawój,





Trochę zapomnianej historii Bieszczad:





, a tym samym wychodzimy z rezerwatu.



W lewo odchodzi ścieżka do brodu Wetliny i tam oczywiście też idziemy.









Po około 20 minutach dochodzimy do wiaty i do miejsca, gdzie można zrobić sobie ognisko. Bardzo zdziwiło nas to, że tam czekało! przygotowane drzewo. Nic tylko rozpalać ognisko, zapakować się w śpiwór i można nocować.







Zawracamy.

















Trafiamy na całkiem ciekawe okazy bieszczadzkiej motoryzacji.











Po niecałych 4 godzinach i po 13km jesteśmy na parkingu.



Wracamy do Wetliny, w Łomiankowej widok też całkiem fajny.



Super wycieczka na rozchodzenie i rozruszanie.

W kolejnym odcinku Muczne- Tarnica- Ustrzyki.

ale kolory w tym roku cudne się trafiły dopiero wróciliśmy, a już bym tam pojechał ponownie

wow!!!! zazdroszczę, może za rok. Teraz podziwiam za Twoim pośrednictwem.

wiolek_lp napisał(a):Gdzie to wyskoczyliście ?

Roxi napisał(a):I co? Udało się wyskoczyć?

Miała być Tarnica ale że też mam problemy ze spaniem (a raczej jego niedoborem)
więc po drodze stwierdziłem że na tych Sinych Wirach to ja nie byłem
później obiad w Niedźwiadku w Smereku (sprawdzona kuchnia ) i niedziela zleciała.

słoma79 napisał(a):ale kolory w tym roku cudne się trafiły dopiero wróciliśmy, a już bym tam pojechał ponownie

Była piękna jesień!

janusz07 napisał(a):wow!!!! zazdroszczę, może za rok. Teraz podziwiam za Twoim pośrednictwem.

Cała przyjemność po mojej stronie.

lotnikwsk napisał(a):Miała być Tarnica ale że też mam problemy ze spaniem (a raczej jego niedoborem)
więc po drodze stwierdziłem że na tych Sinych Wirach to ja nie byłem
później obiad w Niedźwiadku w Smereku (sprawdzona kuchnia ) i niedziela zleciała.

Kiedyś trzeba odespać. Jak mam taką możliwość, to też lubię się powylegiwać. Czasami później żałuję, bo tyle rzeczy można by ogarnąć, ale ... zbytnio z tym nie walczę.
W Niedźwiadku dobrze karmią, ale my wolimy placek po bieszczadzku w knajpie tuż obok- Paweł nie całkiem święty. Polecam na następny raz. Wystrój może nie jest tak klimatyczny, ale karmią dobrze.

Piątek. Muczne- Tarnica- Ustrzyki Górne.



Pobudka, śniadanie i wychodzimy. Pogoda trochę gorsza niż dzień wcześniej, ale nie pada i jest nadzieja na przejaśnienia... przynajmniej tak pokazuje prognoza pogody.





Korzystamy z uprzejmości gospodarza Łomiankowej, który podwozi nas na początek naszej dzisiejszej wędrówki.
Ruszamy na szlak, który miejscami jest dość mocno gliniasty. Szlaki nas miło zaskoczyły, bo nawet jeżeli było na nich trochę błota, to dało się to spokojnie obejść.













Bajkowy muchomorek:



Żółty szlak z Mucznego nie jest zbyt wymagający. Wiadomo pod górkę trochę trzeba dreptać, ale oprócz końcówki, która jest dosyć stroma, to podejście jest łagodne.







Przy szlaku pojawiły się nowe ławki. Jakoś mi tam nie pasują...



Wychodzimy z lasu i już możemy podziwiać pierwsze widoki.
Wiało tam jak nie wiem... czapki, opaski i kaptury poszły w ruch.







Kierunek Bukowe Berdo i szlak zmieniamy na niebieski.





Taaaak daleko trzeba iść?











Czasami warto spojrzeć też za siebie.



I dalej, krok po kroczku.













W roku 2014 nastąpiła zmiana przebiegu szlaku. Zmieniono jego bieg na długości ok. 500 m. Omija on m.in. tablicę Bacy i piękny fragment prowadzący przez skałki. Szlak poprowadzono północnym stokiem, nieco poniżej grzbietu. Po 500 metrach wraca na starą trasę.





Reszta trasy w kolejnym odcinku.