Tam, gdzie "nic nie ma" - Nin, Zadar i wyspa Ugljan

14.06.2017 Dzień 12

Budzik dzwoni o nieludzko wczesnej porze Nie mam nigdzie odnotowane ale musiała to być 4 lub 4:30 (bliżej tej drugiej )
Otwieram oczy, myślę jacy my głupi jesteśmy i wstaję. Plan to plan i go zrealizujemy

A w planie mamy wycieczkę szumnie nazwaną górską.

Najwyższy szczyt wyspy Ugljan -Šćah 286m npm, odpuściliśmy (choć właściwie nigdy nie był nawet w naszych planach ) bo byliśmy na twierdzy sv Mihovil (265m npm). Mogliśmy sobie wtedy na Šćah popatrzeć.
Ale na Pašmanie, jakby to ująć... nie szczytowaliśmy więc trzeba to nadrobić.
Najwyższy szczyt wyspy - Veliki Bokolj (274m npm) jest bardzo blisko, więc się na niego wybierzemy, zahaczając po drodze o jeszcze jedno miejsce.

Oczywiście nie jesteśmy aż tak zaawansowani (żeby nie przyznać, że jesteśmy leniwi) i podjeżdżamy kawałek samochodem, na sprawdzony dzień wcześniej parking w Banj.

Dopiero stąd, o godzinie 5:04, zaczynamy naszą pieszą wycieczkę.

Idziemy sprawdzoną wcześniej drogą, choć oczywiście tradycji musi stać się za dość i za moją namową skręcamy w złą uliczkę Mąż szybko sprawdza na telefonie gdzie my właściwie jesteśmy i po chwili wędrujemy już zgodnie z ustaleniami





Towarzyszy nam cisza i piękne, czerwone, wschodzące słońce.




Po prawej stronie pojawia nam się coś na kształt pozostałości po bramie. Skręcamy i zaczynamy piąć się w górę po kamieniach mniejszych, większych, umocowanych i sypiących się pod nogami. Trzeba uważać i patrzeć pod nogi.
Tu zaczynają nam też towarzyszyć pajęczyny, muszki i inne takie nieciekawe stwory...
Droga jest zarazem drogą krzyżową.




Trochę trzeba te nogi podnosić, trochę można postękać ale koniec końców, jak chyba zawsze w Chorwacji, widoki wynagradzają każdy trud.



No i jesteśmy. Crkva Gospe od Loreta



To ta, którą widzieliśmy już kilka razy wcześniej. Pierwszy raz wracając z jednodniowej wycieczki na Dugi Otok

Wzgórze, na którym jesteśmy to Mali Bokolj (180m npm).





Co roku, 10 maja, odbywa się pielgrzymka na wzgórze, do Matki Boskiej Loretańskiej.

Obchodzę kościółek dookoła. Widoki stąd są niesamowite.





W pewnym momencie dochodzi do nas hałas jadącego samochodu. Ktoś pędzi widoczną w dole drogą, którą szliśmy i pójdziemy dalej.










Po krótkim odpoczynku schodzimy i ruszamy dalej, zostawiając kościółek w tyle.

14.06.2017 Dzień 12

Wędrujemy dalej, prowadząc wyścig ze słońcem. Ostatecznie wygrywa słońce ale na szczęście kiedy jesteśmy już dość blisko
Tu również towarzyszą nam pajęczyny. Masa, masa i jeszcze raz masa pajęczyn! Jesteśmy cali oblepieni, przez co łapią się na nas małe muszki. Obrzydliwe. Dobrze, że mam czapkę z daszkiem to przynajmniej na niej wszystko zostaje a nie w moich włosach

Więcej pisać nie będę, bo nie ma o czym. Idziemy i podziwiamy widoki, zatrzymując się co chwilę na zdjęcia

A! Może napiszę. Trasa oznaczona jest jako rowerowa... początkowo - z Banj ku "bramce" z wejściem na Mali Bokolj i kawałek jeszcze dalej mamy asfalt czy jakieś takie betonowe coś, więc idzie się przyjemnie i jedzie pewnie też. Dalej natomiast zaczyna się szuter. Drobny jeszcze pół biedy, ale są momenty kiedy droga jest po prostu wysypana kamykami i przejście piesze jest niewygodne a co dopiero przejazd rowerem... No ale, jakby co, to trasa rowerowa została wyznaczona

Idziemy!

14.06.2017 Dzień 12

Veliki Bokolj i widoki z niego

14.06.2017 Dzień 12

Po dłuższym odpoczynku na górze i przekąszeniu ciasteczek, wracamy. Tym razem wybieramy drogę do miejscowości Dobropoljana.
Zejście w pewnym momencie jest wręcz pionowe co od razu odczuwają nasze kolana.








Miejscami kawałki ścieżki są nadlane betonem. Tu chyba jednak coś nie poszło








Zerkamy z dołu jak wysoko byliśmy



i idziemy dalej do głównej drogi.






Co ma do zaoferowanie Dobropoljana?



Właściwie to nic. Dwa ostatnie punkty mamy zaliczone.
Przy głównej drodze odbijamy w lewo do Banj.










W końcu skręcamy w stronę morza licząc, że może jakąś wąską dróżką przejdziemy do sąsiedniej miejscowości. Zawsze lepsze to niż spacer główną drogą, przy której nie ma chodnika.

14.06.2017 Dzień 12

Niestety żadnej drogi nie znajdujemy więc kręcimy się wokół nowych zabudowań i wracamy na główną drogę.









Przy głównej drodze, zaraz na przeciwko wyjazdu, wita nas taki straszny strażnik. Jest naprawdę groźny!





Ale terenu pilnował należycie, szczekanie dawało po uszach.

Mijamy kolejny z domów przyszłości, gdzie też szczeka pies.





I w końcu żegnamy się z pięknie ustrojoną miejscowością.



Idziemy jeszcze kawałek główną drogą a później odbijamy zgodnie ze znakami na ścieżkę rowerową.




Którą tak właśnie wygląda...







Mijamy cmentarz




i powoli docieramy do drogi, którą już znamy.





Trafiamy jeszcze na przepięknego kota jest w nim coś niesamowitego.




Wracamy do samochodu i ruszamy do domku. Po drodze mijamy taki znak



można się zaopatrzyć w trampki

Wycieczka prezentuje się tak:




I to by było tyle z naszego dnia. Do wieczora zostajemy w apartmanie i leniuchujemy. Ja nadrabiam zaległości książkowe
Pogoda w ciągu dnia trochę się zepsuła. Czuć było, że coś nadciąga bo duchota była okropna a i cały dzień był pochmurny. Nie mieliśmy więc wyrzutów sumienia, że siedzimy w domu

Jak dla mnie to te widoki są tak samo "wow" jak te z dnia poprzedniego

pomorzanka zachodnia napisał(a):Jak dla mnie to te widoki są tak samo "wow" jak te z dnia poprzedniego

Ciężko mi było nie zatrzymywać się co chwilę na zdjęcia. Przez to teraz mam masę takich samych

Pisanie tegorocznej relacji idzie mi opornie. Nie mam weny. Ale zostały już tylko 2 dni, w których właściwie nic się nie działo więc postaram się od razu skończyć.

15.06.2017 Dzień 13

Dziś Boże Ciało i mam zamiar uczestniczyć we mszy, której godzinę muszę ustalić na podstawie bicia dzwonów, o czym już pisałam.

HA, HA, HA!!

7:00 budzą nas... dzwony!!
7:10 dzwony wciąż biją, wygrywając różne melodyjki
7:15 dzwony biją 1x na kwadrans
7:20 dzwony wygrywają melodyjki
7:30 dzwony biją 2x na 2 kwadranse
7:35 dzwony wygrywają melodyjki
7:45 dzwony biją 3x na 3 kwadranse
...

Wstajemy koło 8:00 a mszę sobie odpuszczam.

Zresztą pogoda też dziś nie najlepsza i nie zachęca do ruszania tyłka z domu. Od rana pada.



W porcie przynajmniej trochę harmonii w ten ponury dzień



Zjadamy śniadanie i postanawiamy się dzisiaj nie ruszać z domu. Niestety - bo po 3h słuchania tych dzwonów głupiejemy. Znamy już chyba wszystkie melodyjki. Nawet pokusiłam się o "obserwacje" i zanotowałam, że dzwony o 9:21 skończyły bić, 9:22 - 9:23 grały melodyjkę, 9:23 - 9:24 przerwa, 9:24 - 9:26 melodyjka... Gdyby chociaż słonko świeciło...

Pogoda zaczęła się poprawiać dopiero po 15:00 i postanowiliśmy wybrać się na spacer. Właściwie krótki spacerek, bo duchota dobiła nas zaraz po wyjściu z domu.
Robimy więc szybką rundkę w pobliżu, uliczkami, którymi jeszcze nie chodziliśmy. Dzwony już się nieco uspokoiły i nie biją tak często, nawet już nie zwracamy na nie uwagi.





















Wracamy i do końca dnia zostajemy w domu. Po południu i wieczorem wychodzę z aparatem na taras.
















A gdyby ktoś tak się wybierał na Boże Ciało do Kukljicy i chciał wiedzieć co go czeka to zamieszczam parę filmików, zrobionych co prawda poprzedniego dnia, ale wystarczy, że sobie zapętlimy tak na godzinę i mamy to co mieliśmy i my

16.06.2017 Dzień 14

To już ostatni dzień pobytu w Kukljicy, dziś wracamy do domu. Tak jak w zeszłym roku decydujemy się na wyjazd już z samego rana. Ciągnie nas do domu.
Wstajemy wcześnie żeby na spokojnie się przygotować i pozbierać do reszty. Planujemy płynąć promem bodajże o 8:00.
Udaje nam się jednak dużo wcześniej wyrobić i... rzucam, że może byśmy pojechali na wcześniejszy prom? A do tego mamy jakiś 20 minut. Przyspieszamy i po chwili siadamy w samochód.
Niestety właściciel domu do dnia naszego wyjazdu się nie pojawił, więc dzień wcześniej napisaliśmy maila na profilu fb z informacją gdzie zostawimy klucze a rano wypisaliśmy z pomocą translatora karteczkę i zostawiliśmy klucze w skrzynce na listy.


Mijamy wąską, dwukierunkową! uliczkę zaraz obok naszego apartmana no i bar, przy którym już siedzą mieszkańcy.





Zatrzymujemy się jeszcze na "ryneczku", który mąż odkrył dzień czy dwa wcześniej a ja odkrywam właśnie teraz.
gdybym wiedziała wcześniej... kręciliśmy się tędy nie raz ale plac był pusty, nigdy nie spacerowaliśmy tu o tak wczesnej porze.




Jest tu stoisko z owocami i warzywami i punkt z wypiekami.

Niestety burków jeszcze (?) nie ma (miałam problem dogadać się ze sprzedawczynią). Biorę inne zapiekanki i wracam do samochodu.

Jedziemy do Preko, mąż staje w kolejce do promu a ja lecę po bilety. Po chwili spoglądamy na miasteczko już z pokładu. Jest 6:55.









i odpływamy




Po chwili nie widać już nic ani do tyłu ani do przodu taka mgła. Przyznam, że to bardzo dziwne uczucie. Dookoła szaro, nic nie widać, mam wrażenie, że stoimy w miejscu a w pewnym momencie jeszcze tym promem zabujało Chcę już zejść na stały ląd.

Szczęśliwie dopływamy do Zadaru po ok 25 min i wyjeżdżamy.




Rozpoczynamy właściwą drogę do domu.

Ale... ledwo zjeżdżamy z ronda przy porcie i...



nie zastanawiamy się długo, robimy w tył zwrot tak jak pozostałe samochody i objeżdżamy Zadar inną drogą.
Reszta trasy mija nam już bez żadnych niemiłych przygód. Stoimy chwilę jedynie w Poysdorfie.







Do domu docieramy chyba ok 20:00 o ile dobrze pamiętam.
To były udane wakacje, zupełnie inne niż poprzednie ale chyba tego właśnie nam było trzeba.
Obawialiśmy się tego co zastaniemy na wyspie. Co jeśli rzeczywiście NIC tam nie ma? Okazało się, że jednak coś tam jest, coś co nam bardzo przypadło do gustu. Coś, co nas tam ciągnie. Może to właśnie ta cisza i spokój, piękno natury... Możliwość pospacerowania w spokoju, wejścia na górki i spoglądania na rozsiane na Adriatyku wysepki. Cudowny kolor wody... Wyspa ma coś w sobie i gdybym tylko miała możliwość z chęcią spakowałabym się i wróciła.

Niestety wszystko co dobre szybko się kończy. Pozostaje nam masa przywiezionych z urlopu pięknych wspomnień, zdjęć i ...



nie byłabym sobą, gdybym tego nie pozbierała

Dziękuję wszystkim za dotrwanie do końca i podróżowanie ze mną Mam nadzieję, że nie przynudzałam za bardzo no i że może komuś relacja się przyda w przyszłości.

Pozdrawiam serdecznie i przy okazji życzę wszystkim szampańskiego sylwestra, a w Nowym Roku wielu słonecznych dni w Chorwacji!

Dzięki za trud stworzenia tak szczegółowej i rzetelnej relacji.
Pewnie w te miejsca tak szybko się nie wybiorę ,ale fajnie zobaczyć jak jest tam gdzie nic nie ma
(Było bardzo dużo

Do siego roku

Fajnie było poczytać o miejscu, którego kompletnie nie znam stęskniłam się za Zadarem, więc pomyślałam, że jeśli w tym roku będę w Chorwacji, uwzględnię go w planach
Wszystkiego dobrego w nowym roku

Dziękuję za przemiłe chwile spędzone na odkrywaniu tego "nic"
Najlepszego w Nowym Roku

Dzięki za relację.
Przypominam sobie, że kilka lat temu jechaliśmy za podobnym konwojem właśnie w okolicach Zadaru.
Na szczęście szybko zjechał z autostrady.
W 2017 byliśmy z Zadarze dwukrotnie.

Pozdrawiam noworocznie

Katerina napisał(a):Dzięki za trud stworzenia tak szczegółowej i rzetelnej relacji.
Pewnie w te miejsca tak szybko się nie wybiorę ,ale fajnie zobaczyć jak jest tam gdzie nic nie ma
(Było bardzo dużo

Do siego roku

Mam wrażenie, że w porównaniu do zeszłorocznej mojej relacji z Podgory ta była marna pod względem szczegółowości ale dziękuję za miłe słowa
Do siego roku!

Magda O. napisał(a):Fajnie było poczytać o miejscu, którego kompletnie nie znam stęskniłam się za Zadarem, więc pomyślałam, że jeśli w tym roku będę w Chorwacji, uwzględnię go w planach
Wszystkiego dobrego w nowym roku

Zadar nam się podobał, chociaż jest zupełnie inny niż Split czy Trogir. Tu byłam najbardziej zadowolona ze sposobu zwiedzania - mapa w dłoń i spacer punkt po punkcie
My w tym roku niestety nie odwiedzimy Chorwacji o ile w ogóle gdzieś pojedziemy to na Mazury

Wszystkiego dobrego, wzajemnie!

beatabm napisał(a):Dziękuję za przemiłe chwile spędzone na odkrywaniu tego "nic"
Najlepszego w Nowym Roku

Ja dziękuję za obecność i uświadamianie w kwestiach morskich
Życzę wielu rejsów na chorwackich wodach!

krutom napisał(a):Dzięki za relację.
Przypominam sobie, że kilka lat temu jechaliśmy za podobnym konwojem właśnie w okolicach Zadaru.
Na szczęście szybko zjechał z autostrady.
W 2017 byliśmy z Zadarze dwukrotnie.

Pozdrawiam noworocznie

My na ostatnich wakacjach też zajrzeliśmy do Zadaru parę razy ale na samo zwiedzanie starego miasta poświęciliśmy tylko 1 popołudnie. Myślę, że wystarczy żeby zobaczyć z zewnątrz zabytki Ale chętnie pospacerowałabym tymi uliczkami ponownie
Samych dobrych chwil w tym 2018!

ewula91 napisał(a):16.06.2017

Dziękuję wszystkim za dotrwanie do końca i podróżowanie ze mną Mam nadzieję, że nie przynudzałam za bardzo no i że może komuś relacja się przyda w przyszłości.

Pozdrawiam serdecznie i przy okazji życzę wszystkim szampańskiego sylwestra, a w Nowym Roku wielu słonecznych dni w Chorwacji!

Ja też dziękuję, mnie się Twoja relacja na pewno przyda, szczególnie część zadarowo-ninowa (zadarsko-ninska? ) Może nawet uda mi się odwdzięczyć Wszystkiego Dobrego

pomorzanka zachodnia napisał(a):

ewula91 napisał(a):16.06.2017

Dziękuję wszystkim za dotrwanie do końca i podróżowanie ze mną Mam nadzieję, że nie przynudzałam za bardzo no i że może komuś relacja się przyda w przyszłości.

Pozdrawiam serdecznie i przy okazji życzę wszystkim szampańskiego sylwestra, a w Nowym Roku wielu słonecznych dni w Chorwacji!

Ja też dziękuję, mnie się Twoja relacja na pewno przyda, szczególnie część zadarowo-ninowa (zadarsko-ninska? ) Może nawet uda mi się odwdzięczyć Wszystkiego Dobrego

No to czekam na to "odwdzięczanie" W tym roku pewnie większość swojego czasu poświęcę na Wasze relacje, będę musiała się poratować