Śladami Kulek ... i nie tylko - CYKLADY 2017

marze_na napisał(a):Niewątpliwie mi się podoba

ajdadi napisał(a):Mi również .Pozdrawiam

Skoro tak, to jeszcze jedna fotka

piekara114 napisał(a):Fajne miejsce, dobry inwestor i mogłoby być jak toskańskie San Gimignano

Być może , ale czy wtedy duchy przeszłości by stamtąd nie uciekły i miejsce to straciłoby swój niepowtarzalny klimat .
pzdr.

Pt.19.09.cd. Skoro nie udało nam się (m.in. na skutek ulewy) wcześniej popływać, to przy stanowisku archeologicznym na płw. Tenaro postanowiliśmy trochę posnurkować. Miejsce to nie powala może urodą krajobrazu, ale przynajmniej tłoku nie było .



Ta widoczna (też na poprzednim zdjęciu) niewielka kępka zieleni przykrywa jedno z mitycznych wejść do Hadesu . Nie wiem czy to prawda, bo nie próbowałem tam wchodzić .



Woda spokojna, ale pod jej powierzchnią ...



sporo ryb belonowatych. Niektóre z nich pokazywały, jak błyskawicznie - niczym podwodne oszczepy - potrafią przepłynąć kilka metrów . Nie powiem, czułem sie trochę nieswojo . Na szczęście żadnej nic się nie pomyliło i omijały mnie w bezpiecznej odległości .









Ładniejszej nie chce się iść do latarni, została przy widocznych z tyłu zabudowaniach i parkingu.
Kto ma "sokole oko" to dostrzeże po prawej stronie zdjęcia, niewielką ruinę po bizantyjskiej kaplicy zbudowanej na miejscu i z materiałów pozostałych po starożytnej świątyni Posejdona.
Posłużę się "zoomem" ...



i proszę jakie ładne zbliżenie , nieciekawej tak naprawdę "kupki kamieni" .



Idąc już w kierunku latarni natkniemy się na mozaiki, zdobiące kiedyś budowle w starożytnym mieście Tainaron.



Do widocznej w oddali latarni można dojść w niecałe pół godziny.



Dla miłośniczek i fanów latarni morskich polecam tę stronkę http://www.faroi.com/en/tenaro.htm.
Od 1984 r. latarnia jest w pełni zautomatyzowana i nie ma już tam latarników.



Ciekawostką jest to, że w tym miejscu jest umowna granica morza Jońskiego .
Zatem (patrzymy na południe) po lewej stronie mamy część morza Śródziemnego, które przy niedalekiej wyspie Kithira przechodzi w morze Egejskie, a po prawej morze Jońskie.



Jeśli ktoś za grecką flagą widzi jakiś ląd, to jest to właśnie Kithira .



Wracam, krajobraz surowy, ale może się podobać .





Wyjeżdżając z przylądka Tenaro (Matapan), aż przystanąłem ze zdziwienia .
Skąd pośród manijskich wież ... cykladzki kościółek (Agia Triada) .



Później nie było już takich niespodzianek



i wszystko było na swoim miejscu .

Półwysep Mani , szczególnie spacer do latarni na Tenaro , wspominam z nostalgią (moje avatarkowe zdjęcie może być na to dowodem - lat przybyło, kilogramów też, a fotki nie mieniłam). Szkoda, że byliśmy tam tak krótko ...

tiwa napisał(a):Dla miłośniczek i fanów latarni morskich polecam tę stronkę http://www.faroi.com/en/tenaro.htm.
Od 1984 r. latarnia jest w pełni zautomatyzowana i nie ma już tam latarników.

Dziękuję za pamięć położenie tej latarni jest ekstra... a ta fotka super...

piekara114 napisał(a):Dziękuję za pamięć położenie tej latarni jest ekstra... a ta fotka super...

Szczególną miłośniczką latarni może nie jestem, ale ta fotka też wpadła mi w oko .

piekara114 napisał(a):Dziękuję za pamięć położenie tej latarni jest ekstra... a ta fotka super...

marze_na napisał(a):Szczególną miłośniczką latarni może nie jestem, ale ta fotka też wpadła mi w oko .

Tak, miejsce i latarnia nie pozbawione swoistego uroku .

dangol napisał(a):Półwysep Mani , szczególnie spacer do latarni na Tenaro , wspominam z nostalgią (moje avatarkowe zdjęcie może być na to dowodem ...

A to ci niespodzianka . Teraz Twój awatar będzie przypominał mi przylądek Tenaro i spędzone tam chwile .
pzdr.

Wt.20.09. Plan na dzisiejszy dzień był prosty. Plaże wschodniego wybrzeża płw. Mani : Skoutari, Chalikia Vatta i Abelo, które wcześniej wyguglowałem i wybrałem jako najciekawsze w tym rejonie.
Droga wzdłuż wschodniego wybrzeża nie jest tak komfortowa jak ta w zachodniej części półwyspu, ale da się spokojnie przejechać. W niektórych wioskach i ich wąskich uliczkach trzeba tylko wzmóc czujność .
Mijamy kolejno dwie pierwsze plaże i zapamiętujemy je jako całkiem znośne, ale ta trzecia miała być najładniejsza i tam jedziemy .
Jest gdzie zaparkować (na pochyłej drodze dojazdowej widać nasze auto) i ludzi nie ma . Takie są uroki spędzania urlopu w Grecji w drugiej połowie września .



Plaża Abelo tak nam przypadła do gustu, że na opalaniu się, lekturze i kąpielach spędziliśmy tu prawie cały dzień .











Byliśmy sami i tylko pod koniec naszego pobytu na tej plaży przyszedł starszy grecki pan z dwiema rówieśniczkami.
Położenie i otaczające góry sprawiają, że po południu nie ma już tam słońca.



Dzięki temu po powrocie mogliśmy dłużej posiedzieć na werandzie z takim relaksującym widokiem .

Śr.21.09. Gdy zobaczyłem w necie cypel Tigani i przeczytałem, że tam są też ruiny twierdzy, to wiedziałem, że nie odpuszczę tego miejsca .
Dojechanie jak najbliżej do Tigani sprawia pewne problemy, bo miejsce nie jest dobrze oznaczone w labiryncie wąskich, lokalnych dróżek .



Krajobraz zachwyca .



Po lewej stronie, w cieniu skały, kościółek Odigitria, do którego też można się przespacerować .



Cypel Tigani (tłum. patelnia) mający niewątpliwe walory obronne, był już w starożytności wykorzystywany do tych celów. Prace wykopaliskowe potwierdziły istnienie tam fundamentów wczesnochrześcijańskiej bazyliki (VI w.). Najciekawsza jednak historyczna zagadka dotyczy tego, czy wspominany już w tej relacji Wilhelm II Villehardouin, wybudował (rozbudował ?) w tym miejscu zamek znany jako Grand Magne .
XIII - wieczny wielki zamek to nie szpilka , a historycy nadal nie są pewni, czy był on tutaj, czy też w (odległej o 30 km na północ) Kelefie nad zatoką Itilo .
Kogo zainteresowała ta historia to polecam tę stronę http://www.maniguide.info/magne1.html
Jakby jednak nie patrzeć, to mury obronne zamku na Tigani zostały sprytnie wkomponowane w naturalne ukształtowanie terenu .



Ścieżka chwilowo wiedzie wśród ciernistych krzewów i już Ładniejsza ma wymówkę, żeby nie iść dalej .



Ja nie odpuszczam i po chwili jestem już na przysłowiowej słonecznej patelni (butelka z wodą niezbędna ), gdzie jest kilka kamiennych szałasów.









Ruiny (mury obronne) zamku robią w tym miejscu najlepsze wrażenie ,



ale niestety na górze widok jest rozczarowujący .



Chodząc tu i tam można wypatrzeć jakieś ślady po latach świetności .





Gdy wróciłem, przy samochodzie spotkałem Anglika - wygląd i akcent niby oksfordzki profesor - który zaczął od pogody , ale przede wszystkim chciał wiedzieć, co sądzę o ruinach tego zamku . Ponieważ od razu było widać, że chłop i tak tam pójdzie, to dla zachęty pokazałem mu dwa ostatnie zdjęcia w aparacie .
Po spacerku przydałoby się trochę ochłodzić, najlepiej na plaży Mezapos z widokiem na Tigani .



Niestety plaża była trochę zaśmiecona, pod wodą mało rybek , ...



ale za to dużo pająków . Nie polecam tego miejsca do kąpieli .



Zaczęło coraz silniej wiać, może koło Pirgos Dirou będzie spokojniej .
Pojechaliśmy tam, chociaż samej jaskini tym razem nie zwiedzaliśmy. Uważam ją jednak za największą atrakcję płw. Mani . Pamiętam, że po jej zwiedzeniu oszołomił mnie cudny widok na pobliską plażę o krystalicznej wodzie ; na zdjęciu tam gdzie jest skupisko żaglówek. My tym razem wylądowaliśmy na głównej plaży w zatoce; tam gdzie jest duuużo kamperów. Wiało coraz mocniej i nie dało się pływać, bo woda wzburzona i mętna . A tak ładnie to wygląda z góry .



Nie było sensu się męczyć, wróciliśmy na naszą ulubioną werandę i to już ostatni widoczek z niej. Następnego dnia poszukamy noclegu na Elafonisos .

piekara114 napisał(a):mogłoby być jak toskańskie San Gimignano

Vathia jest znacznie, znacznie mniejsza niż San Gimignano.... ale rzeczywiście szkoda by popadła w zupełną ruinę. Pamiętam, że gdy tam byliśmy odniosłem wrażenie, że coś tam się dzieje w kwestii remontów i rewitalizacji .

Aeropoli widziałem już w relacji Margaret-ki, nie pomyślałem by się tam zatrzymać - a szkoda
Co do jaskiń Dirou jestem takiego samego zdania
A droga do latarni w rzeczywistości jest trochę dłuższa i bardziej męcząca niż się to wydaje na samym początku....ale oczywiście warto .

tiwa napisał(a):Jest gdzie zaparkować (na pochyłej drodze dojazdowej widać nasze auto) i ludzi nie ma . Takie są uroki spędzania urlopu w Grecji w drugiej połowie września .

To prawda, nie ma to jak grecki wrzesień...

tiwa napisał(a):Następnego dnia poszukamy noclegu na Elafonisos .

Czekam na Elafonisos

kulka53 napisał(a):Aeropoli widziałem już w relacji Margaret-ki, nie pomyślałem by się tam zatrzymać - a szkoda

Areopoli warto zobaczyć , a z resztą Twojej wypowiedzi tradycyjnie się zgadzam .

mysza73 napisał(a):Czekam na Elafonisos

Twoja cierpliwość będzie niedługo nagrodzona .
pzdr.

Czw.22.09. Z półwyspu Mani wyruszamy na wysepkę Elafonisos. Po drodze będzie plaża z wrakiem w pobliżu Githio i niezwykła Monemwasia .
Kilka razy już obok przejeżdżaliśmy, ale dopiero teraz postanowiłem, że się tutaj zatrzymamy i przyjrzymy się bliżej temu nieszczęśnikowi co miał pływać po morzach i oceanach świata .



Widać, że długo już tu rdzewieje (23 grudnia 1981) .



W tego typu miejscach najbardziej mnie interesuje, jak przyroda daje sobie radę z niespodziankami zafundowanymi jej przez człowieka .







Jakby nie patrzeć, jest to jednak katastrofa ekologiczna i co gorsze wrak może niedługo się zawalić .



Stamtąd jedziemy już do Monemwasii. Cudne miejsce , byliśmy już tam kilka razy i chyba zawsze będziemy tam podjeżdżać jak będziemy w pobliżu .
Dodatkowo wątek o Monemwasii rozwinę o postać cichego bohatera tej relacji, czyli Wilhelma II Villehardouin, który w 1249 r. ostatecznie opanował to miasto (wykończył obrońców oblężeniem i przymusową głodówką), ale po zaledwie 14 latach musiał je oddać we władanie Bizancjum. Później miasto przechodziło w ręce tureckie i weneckie, aż w 1821 r, powróciło do Grecji .
Fotka z netu pokazująca Monemvasię z lotu ptaka .



Chcieliśmy tym razem zobaczyć Górne Miasto, bo synek tam był, a my jeszcze nie . Nie trzeba było Ładniejszej namawiać na dodatkowy wysiłek, tylko po co ta sesja zdjęciowa .
Szkoda czasu, bo Górne Miasto otwarte jest tylko do godz. 14 - tej .







Z Górnego Miasta niewiele już pozostało .



Najlepiej prezentuje się odrestaurowany XII - wieczny koścół Agia Sofia.



Spojrzenie na drugą stronę



i czas wracać, bo strażnik gwiżdże jak najęty; jesteśmy ostatnimi zwiedzającymi .





Jeszcze krótka sesja zdjęciowa obrazująca możliwości tego miejsca







i już musimy wracać tą ścieżką widoczną po prawej stronie.



To jeszcze nie koniec, bo dolną Monemvasję można zwiedzać bez ograniczeń czasowych .

tiwa napisał(a):Kilka razy już obok przejeżdżaliśmy, ale dopiero teraz postanowiłem, że się tutaj zatrzymamy i przyjrzymy się bliżej temu nieszczęśnikowi co miał pływać po morzach i oceanach świata

Prawie jak na Cyprze

Snurkowałeś przy im?

Twój wrak na Cyprze, to prawie jak nówka .
Oczywiście, że snurkowałem .
pzdr.

Czw.22.09.cd. Spacer po Monemwasii .











Monemwasia otrzymuje dotacje na remonty i je wykorzystuje. Ten mur był kiedyś w opłakanym stanie, a tablice po prawej stronie informują o dokonanej rewitalizacji.





Tych kulek też kiedyś nie było, ale to chyba na pamiątkę pobytu naszych Kulek w tym miejscu .



Z każdym tutaj pobytem zauważamy, że Monemwasia pięknieje i co najważniejsze, nie traci swojego uroku .





Już niestety wychodzimy przez jedyną bramę (od strony lądu) prowadzącą do Monewmasii. Przypominam, że nazwa miasta pochodzi od zwrotu moni emvasis ("jedno wejście") .



Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś tu wrócimy .



Promy z niedalekiej Pounty odpływają na Elafonisos co godzinę lub dwie, dlatego też specjalnie się nie spieszyliśmy, żeby zdążyć na jakiś konkretny rejs (trwa on pół godziny) .
Nie miałem też przygotowanego żadnego adresu noclegu, wiedziałem tylko, że będziemy unikać miejsc blisko portu. Kiedyś tam wynajęliśmy pokój, z oknami wychodzącymi na wąskie uliczki i wprawdzie nie cierpię na klaustrofobię, ale nie czułem się komfortowo .
Po dopłynięciu na Elafonisos, wyjeżdżamy do góry poza port i parkuję przy niewielkim Papoulias Market. Nie pamiętam, czy pobliski dom miał coś do wynajęcia , ale idę drogą niecałe 100 m i jest coś. Wygląda nieźle, młody człowiek proponuje 35 euro, ja tradycyjnie zbijam cenę i ustalamy 30 euro/noc.
Po powrocie zajrzałem do relacji Margaretki i jakież było moje zdziwienie . Spaliśmy w tym samym miejscu tutaj , tylko nasz apartament na parterze był skromniejszy, to i cena niższa .
Jest taras i ładny widok, który będzie nam umilał czas przy posiłkach .



Na niebie zaczynają dziać się dziwne rzeczy z chmurami . Szybko robimy grecką sałatkę, otwieramy wino i zasiadamy do kolacji podziwiając spektakl stworzony przez naturę .



To były niezwykłe widoki , na zakończenie fajnego dnia .